สวัสดีค่ะ หลังจากเมื่อสองสามวันเราก็เจอข่าวที่สะเทือนใจในเรื่องของทหารและตำรวจที่เสียชีวิตจากเหตุการณ์ความไม่สงบใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้นะคะ จากเหตุการณ์ดังกล่าวทำให้เราอยากที่จะมาตั้งกระทู้นี้ก็เพื่อแชร์ประสบการณ์ที่เกี่ยวกับความไม่สงบที่เราได้ประสบมาเอง และอยากให้กระทู้นี้เป็นพื้นที่มอบกำลังใจให้กับผู้ที่ยังต้องปฎิบัติหน้าที่ด้วยค่ะ
ปล.ไม่ขอลงในเรื่องของประเด็นความขัดแย้ง หรือการเหมาตัดสินความดีความเลวของแต่ละอาชีพ หรือศาสนานะคะ อยากให้เป็นพื้นที่แชร์ประสบการณ์กับให้กำลังใจกันมากกว่าค่ะหรือถ้าพี่ๆทหารอยากได้สิ่งของอะไรที่ทางแนวหลังพอจะสนับสนุนได้ก็สามารถประกาศลงมาได้เลยนะคะ
1.เมื่อทุกๆปิดเทอม ก็ต้องถูกให้นั่งรถไฟไปหาย่าตลอด...
มันน่าจะเป็นความทรงจำในวัยเด็กของคนกลุ่มหนึ่งที่พอปิดเทอมแล้วพ่อกับแม่มักจะส่งตัวเรากลับไปหาปู่กับย่า เราก็เป็นหนึ่งในนั้นค่ะ ยอมรับว่า ณ ตอนนั้นไม่เคยอยากไปเลยค่ะ เพราะยังเป็นวัยที่ติดพ่อติดแม่ และต้องจากกับเพื่อนเล่นแถวบ้าน ดังนั้นพอพ่อส่งตรงหน้าต่างรถไฟ เราก็จะเอาหน้าซุกหมอนแล้วร้องไห้ตลอด แต่พอถึงราชบุรีก็หายค่ะ เพราะลืมมัวแต่รอดักซื้อก๋วยเตี๋ยวราชบุรงีห่อละ10 บาท 5555 ก็เด็กอ่ะนะคะ เราใช้ชีวิตอยู่บ้านปู่กับย่าปีละประมาณ เดือนครึ่งค่ะส่วนใหญ่ก็อยู่บ้าน ไปวัด บางโอกาสก็ไปหาดใหญ่ ไปเที่ยวน้ำตก ไปเที่ยวทะเลบ้าง ชีวิตที่ผ่านมาเลยมีความผูกพันกับบ้านย่าพอสมควร อยากจะบอกว่าเมื่อสมัยเหตุการณ์สงบ ทรัพยากรธรรมชาติต่างๆอุดมสมบูรณ์มากและแหล่งท่องเเที่ยวต่างๆ คน แน่นมากค่ะ น้ำตก 7 ชั้นก็มีคนมันทั้ง7ชั้น ใช้ชีวิตแฮปปี้มากค่ะ ตัวเปียกก็นั่งหลังกะบะ จะไปไหนก็สบายๆค่ะรถก็ไม่ติด
แชร์ประสบการณ์ พร้อมให้กำลังใจผู้ปฎิบัติหน้าที่ที่เสี่ยงชีวิตเพื่อประเทศทุกท่านค่ะ
ปล.ไม่ขอลงในเรื่องของประเด็นความขัดแย้ง หรือการเหมาตัดสินความดีความเลวของแต่ละอาชีพ หรือศาสนานะคะ อยากให้เป็นพื้นที่แชร์ประสบการณ์กับให้กำลังใจกันมากกว่าค่ะหรือถ้าพี่ๆทหารอยากได้สิ่งของอะไรที่ทางแนวหลังพอจะสนับสนุนได้ก็สามารถประกาศลงมาได้เลยนะคะ
1.เมื่อทุกๆปิดเทอม ก็ต้องถูกให้นั่งรถไฟไปหาย่าตลอด...
มันน่าจะเป็นความทรงจำในวัยเด็กของคนกลุ่มหนึ่งที่พอปิดเทอมแล้วพ่อกับแม่มักจะส่งตัวเรากลับไปหาปู่กับย่า เราก็เป็นหนึ่งในนั้นค่ะ ยอมรับว่า ณ ตอนนั้นไม่เคยอยากไปเลยค่ะ เพราะยังเป็นวัยที่ติดพ่อติดแม่ และต้องจากกับเพื่อนเล่นแถวบ้าน ดังนั้นพอพ่อส่งตรงหน้าต่างรถไฟ เราก็จะเอาหน้าซุกหมอนแล้วร้องไห้ตลอด แต่พอถึงราชบุรีก็หายค่ะ เพราะลืมมัวแต่รอดักซื้อก๋วยเตี๋ยวราชบุรงีห่อละ10 บาท 5555 ก็เด็กอ่ะนะคะ เราใช้ชีวิตอยู่บ้านปู่กับย่าปีละประมาณ เดือนครึ่งค่ะส่วนใหญ่ก็อยู่บ้าน ไปวัด บางโอกาสก็ไปหาดใหญ่ ไปเที่ยวน้ำตก ไปเที่ยวทะเลบ้าง ชีวิตที่ผ่านมาเลยมีความผูกพันกับบ้านย่าพอสมควร อยากจะบอกว่าเมื่อสมัยเหตุการณ์สงบ ทรัพยากรธรรมชาติต่างๆอุดมสมบูรณ์มากและแหล่งท่องเเที่ยวต่างๆ คน แน่นมากค่ะ น้ำตก 7 ชั้นก็มีคนมันทั้ง7ชั้น ใช้ชีวิตแฮปปี้มากค่ะ ตัวเปียกก็นั่งหลังกะบะ จะไปไหนก็สบายๆค่ะรถก็ไม่ติด