ถึงผู้หญิง มาเป็นสะใภ้บ้านเขาอย่านอนกินอย่างเดียว จากใจน้องสาวสามีค่ะ

***ถ้าจะเม้นรบกวนขอความกรุณาอ่านให้จบถึงบรรทัดสุดท้าย ให้เข้าใจถึงจุดประสงค์ของกระทู้เราด้วย เราไม่ได้ลงรายละเอียดมากเพราะไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการให้คนอื่นมาช่วยคิดแทน มาก่นว่าบ้านเรานะคะ แต่เตือนใจเฉยๆอะไรช่วยได้ก็ช่วย ไม่ถึงขั้นคนใช้ที่ต้องทำทุกอย่างขนาดนั้น บางคนเม้นเหมือนไม่ได้อ่าน ทั้งๆที่เราชี้แจงในกระทู้แล้วแต่ยังเม้นในสิ่งที่สามารถอ่านได้ในส่วนนี้แล้วอ่ะค่ะ ส่วนนึงมันเกิดจากการที่เราทำอะไรเองตั้งแต่เด็กๆ ทั้งเราและพี่ บ้านเราจะถูกสอนให้รับผิดชอบในหน้าที่ของตัวเองตั้งแต่เด็ก ๆ พอเรามาเจอคนที่ไม่ทำอะไรเลย ก็เลยไม่โอเค ถ้าใครที่ทำอะไรเองตั้งแต่เด็ก ๆ รับผิดชอบตั้งแต่อายุยังน้อย น่าจะเข้าใจมุมมองของเรานะคะ

พี่สะใภ้เพิ่งเข้ามาอยู่ในบ้านค่ะ บ้านแม่ค่ะ ผ่อนยังไม่หมด(คาน้ำ ค่าไฟก็แม่จ่าย ค่าซื้อของเข้าร้าน เงินพี่ชายบ้าง เงินแม่บ้าง) เนื่องจากพี่ชายเรียนจบไม่อยากทำงานออฟฟิต อยากมีธุรกิจ แม่เลยลงทุนเปิดร้านของชำให้ เมื่อมีแฟนจึงพาแฟนมาอยู่ในบ้านค่ะ ในเมื่อมาอยู่แล้วแม่เป้นคนใจดี ใจเย็น แต่ที่แม่บ่นก็คงมีบ้าง บางอย่างที่ระอา แม่เราไม่ได้ว่าลูกสะใภ้อย่างเดียวนะคะ ว่าพี่เราด้วยนี่แหละ 555 ที่บ้านรวมแม่เราด้วยก็อยู่กันสามคน (เราทำงานตจว.) เราเพิ่งมีโอกาสลาพักร้อนกลับบ้านและเห็นสภาพความเป็นอยู่ โอโห้ สงสารแม่ค่ะ บ่นได้อย่างเดียวทำอะไรไม่ได้ แม่ก็ลองคุยกับพี่ชายแล้ว เขาไม่ให้ดุแฟนเขา แตะต้องไม่ได้เลย ส่วนเราลองคุยกับพี่ชายแล้ว เกือบตัดขาดพี่น้องกัน ยุ่งไม่ได้ก็คือยุ่งไม่ได้จริงๆ

*****นั้นไม่ใช่ประเด็นค่ะ คนรักกันย้ายเข้ามาอยู่แล้ว แตะต้องไม่ได้ก็ทำใจ >>>แต่อยากให้กระทู้นี้เป็นกระบอกเสียงเตือนใจหลายๆคน

หลายๆบ้านอาจรับได้ แต่ก็มีหลายๆบ้านที่พ่อแม่สามี(รวมถึงน้องสาว)อาจรับไม่ได้ เช่นบ้านเรา
-อยู่บ้านเขา งานบ้านง่ายๆเช่น กวาดขยะ ล้างจาน ช่วยหน่อยก็ดีนะคะ ไม่ต้องทำทุกอย่างหรอกค่ะ นิดนึงก็ได้ อันนี้ไม่ทำเลย เกินไปค่ะ
-ชุดชั้นในซักเองเหมาะกว่านะคะ (หรือบางบ้านสามีซักให้ได้ก็แล้วแต่) แต่ของส่วนตัวอะเนอะ..
*เพิ่มเติม *****ประเด็นไม่ได้อยู่ที่ว่าทำไมจะซักให้ไม่ได้ รังเกียจหรอ กระแดะ นู้นนี่นั่นประเด็นคือความรับผิดชอบ ตัวเราเองยังให้ซักเองตั้งแต่ประถม ถุงเท้านักเรียน ผ้าเช็ดหน้าพวกนี้ เราก็เลยคิดว่าถ้าไม่มีความคิดที่จะจัดการของแม้กระทั่งส่วนตัวแล้วจะรับผิดชอบอนาคต มีลูก รับผิดชอบได้มั้ยต่างหากค่ะ นี่คือประเด็นที่จะสื่อ
-อย่าง้องแง้ง อ้อนผัวต่อหน้าแม่สามีเลยค่ะ มันดูเด็กอ่ะ น่ารำคาญด้วย
****เพิ่มเติม เอาตย.สถานการณ์อ้อมๆมาให้ฟัง อยากกินมาม่า แต่พีเราไม่ว่างคิดบัญชีอยู่ เลยลุกไปทำให้กินเดี๋ยวนั้นไม่ได้ ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ งอน ง้องๆแง้ๆ ปะป๊าไม่รักเค้าาา ไมไม่ลุกไปทำให้เค้ากิน แบบเฮลโหล่ววว ลำไยสุด แค่มาม่าต้มเองดิ เห็นมั้ยพี่ชายเราไม่ว่าง
-กินข้าวที่บ้านบ้างก็ดีนะคะ ออกไปกินข้างนอกเข้าใจว่ามีเงิน แต่กินทุกมื้อมันก็เกินไป แปลว่าคนๆนี้ไม่มี**ความคิดจะประหยัด**เลย บวกลบคูณหารเดือนนึงน่าจะเยอะอยู่ (ประเด็นนี้แม่ก็บ่นพี่ว่าไม่น่าจะชวนกันออกไปข้างนอกทุกวัน ลำพังขายของกำไรก็ไม่เยอะ เขาอาจจะผลัดกันจ่ายก็เรื่องของเขาอีกนั้นแหละ แต่น่าจะคิดถึงความประหยัดบ้าง ถูกไหมคะ?)
-ทำอะไรเกรงใจคนในบ้านบ้าง อะไรเล็กๆน้อยๆก็ช่วยหยิบจับ บ้านเราเปิดร้านขายของชำ ขนาดลูกค้ามาซื้อของ แม่เราทำกับข้าวหลังบ้าน นางยังไม่ช่วยเลยค่ะ เล่นโทรศัพท์อย่างเดียว จนแม่ต้องปิดแก๊สก่อน ออกมาเก็บเงินจากลูกค้าแล้วกลับไปทำกับข้าวต่อ ถ้าไม่ช่วย ไม่เกรงใจ. อย่าอยู่บ้านเขาเลนค่ะ อยู่แล้วนิ่งดูดายควรออกไปอยู่ด้วยกันสองคน จะได้ไม่เพิ่มภาระให้แม่สามี (แต่เคสเราออกไม่ได้ค่ะ เพราะที่บ้านเป็นร้านของชำของพี่ชาย พอจะเข้าใจมั้ยคะ ถ้าออกไปอยู่กันร้านลงทุนไปสูญเปล่า)

เราทำได้แค่ระบายเพราะแก้อะไรไม่ได้ พี่เราหลงคนๆนี้มาก คนที่รับหน้าที่ทำทุกอย่างในบ้าน แบกความเครียดก็คือแม่  😂 เอาเป็นว่าอะไรเล็กๆน้อยที่ไม่เหนือบ่ากว่าแรงช่วยเจ้าของบ้าน ทำงานบ้านบ้างก็ดีนะคะ นี่คือประเด็นจ้า
*เพิ่มเติม*จุดประสงค์ไม่ได้จะบ่นอย่างเดียว หรือเอาเรื่องครอบครัวมาแผ่วงกว้าง ย้ำอีกครั้งนะคะ แค่เตือนใจผู้หญิงเฉยๆ ใครที่ทำอยู่ดีก็ดีแล้วค่ะ

หลายคนบอกควรแยกกันอยู่ทำมาหากินเอง จริงค่ะ นั้นแหละเราก็หวังแบบนั้น แม่จะได้ไม่ต้องมาเหนื่อยใจเห็นสภาพนี้ เข้าใจไหมคะว่าการ

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>กระทำมันบ่งบอกความคิด ความรับผิดชอบ แม่เป็นห่วงไงคะ ทั้งลูกชายตัวเองทั้งลูกสะใภ้ว่าอีกหน่อยพอมีลูกจะเลี้ยงเป็นมั้ย จะทำได้มั้ย จะอยู่กันได้มั้ย แม่เรามองระยะยาว หัวอกพ่อแม่น่ะค่ะ ไม่ได้มาบ่นให้คนก่นด่าพี่สะใภ้ตัวเองหรอกค่ะ เขามีข้อดีต่างๆแต่ไม่ได้สาธยาย