**ต่อจากระทู้ที่แล้ว (เราขอไม่แปะลิ้งนะคะ)
ความรู้สึกตอนนี้มันแย่มาก วังเวงเงียบเหงาในใจยังไงชอบกล
เรื่องของเรากับเขาคนนั้นได้จบลงแล้ว จบลงแบบไม่ค่อยดีด้วย
เมื่อสองวันก่อนเราทะเลาะกันเพราะเราไปตัดพ้อเรื่องที่เขาอึมครึมกับสถานะ แล้วเขาก็ว่าเราเยอะ เราพูดไม่รู้เรื่อง
เขาบอกว่าถ้าเจอคนที่ดีกว่าก็ไป…
แล้วก็ให้เรา 'พอเถอะ'
เหมือนตอนนั้นสมองเรากับใจมันไม่ยอมรับว่าจะจบจริงๆ รับความจริงไม่ได้ พยายามหลอกตัวเองทุกวันว่าเขาจะกลับมา จะเป็นเหมือนกับทุกครั้ง
แล้วเหมือนวันก่อนมีลางสังหรณ์เรื่องเขากับน้องผู้หญิงอีกคนในที่ทำงาน สุดท้ายเมื่อวานเราก็ได้รู้ความจริงโดยบังเอิญว่าเขาคุยกันจริง!
เรารู้เราไม่มีสิทธิ์ห้ามเราไปว่าอะไรเขาไม่ได้
แต่ก่อนหน้านั้น เราขอเขาแล้วถ้ามีคนที่รู้สึกดีกว่าก็ขอให้บอก อย่าโกหก อย่าให้เรารู้เอง…
ทั้งๆที่ผ่านมาถามตลอดว่ามีใครไหม เขาบอกไม่
เราก็เชื่อ แต่พอมารู้แบบคาดไม่ถึงมันกช็อก…ทั้งๆที่อาทิตย์ที่แล้วยังมาง้อ ยังไปดูหนังกับเรา มานอนค้างด้วย
แต่พอตอนนี้เราไปถามกลับบอกว่า เราเป็นคนคะยั้นคะยอทั้งที่จริงเขานั่นแหละเป็นคนอยากมาหาเราเอง
ตอนนี้รู้สึกแย่มาก อยากขอพื้นที่นี้เพื่อระบาย
เราคุยกะใครไม่ได้ บอกใครไม่ได้ คนรอบตัวไม่รู้เรื่องของเรากะเขาเลย ขนาดเพื่อนสนิทเราเรายังบอกไม่หมด(เรื่องสัมพันธ์ที่มันเกินเลย)
แล้วเรายิ่งช็อคหนักเข้าไปอีก เมื่อรู้ว่าคนที่เขาเข้าไปจีบไปคุยตอนนี้ จริงๆมีแฟนอยู่แล้ว แฟนผู้หญิงทำงานอยู่ต่างจังหวัดเรายิ่งแย่
เราถามว่าเขาคิดได้ไงไปจีบคนมีแฟน บอกว่ารู้ว่ามี แต่เขาเลิกกันแล้ว ที่ทำงานก็รู้หมด!
ความจริงเราไปถามผู้ชายเขาบอกว่าแค่ทะเลาะกัน แล้วเขารู้เรื่องหมดแล้วและโกรธมากด้วย
เรารู้ไม่ใช่เรื่องของเรา แต่เรารู้สึกเหมือนโดนหลอกให้รอ เหมือนโดนหักหลัง ถ้าบอกมาดีๆเฟร์ๆคงทำใจเป็นเพื่อนกันได้ง่ายกว่านี้
เราถามเขาทุกเรื่อง ถามว่า…
เรา : ไม่คิดจริงจังแล้วมาหลอกกันทำไม
เขากลับบอกว่า : เคยรู้สึก แต่เราเข้ากันไม่ได้ เขาพยายามปรับแล้ว แต่เราเองทำตัวแย่!
ชอบเซ้าซี้ไม่เข้าเรื่อง (เราอาจเซ้าซี้จริง นั้นมันเป็นเพราะความไม่ชัดเจนของเขาเอง เราจะเดินออกมาหลายครั้ง เขาก็มาทำรั้งไว้และไม่เห็นเขาจะปรับอะไร ยังทำตัวไม่สนไม่แคร์เหมือนเดิม ทั้งที่เราบอกแล้วขอแล้ว)
เราถามว่า : ที่คบกันมาตั้งใจปิดเพราะจะได้ไปง่ายๆใช่ไหม?
เขา : ไม่ได้ปิดแต่ไม่มีใครถาม(ที่จริงมี แต่เขาอมพะนำไว้)
เราถามต่อ : ทำไมทำกับเราแบบนี้ นี่รู้ไหมยังรอ หลอกกันทำไม
เขาตอบ : ก็บอกแล้วเจอคนที่ดีกว่าก็ไป
เรา : แล้วเธอก็จะไปเหมือนกันใช่ไหม ทำไมคุยกะน้องคนนั้นแล้วไม่บอกเรามานอนมาหาทำไม
เขา : แล้วมันเรื่องอะไรของเธอ ก็เราไม่ได้เป็นอะไรกัน อีกอย่าเราก็จบกันแล้วก่อนเราจะไปให้คำปรึกษาน้องเขา(ไม่จริงหรอกคงนานกว่านั้น)
เรา : กับคนมีแฟน?
เขา : เขาเลิกกันแล้ว ใครๆก็รู้(มีความมั่นใจมาก)
เรา : ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นคนแบบนี้
เขา : พอเหอะ จบกันแค่นี้ แล้วอย่าเอาเรื่องนี้ไปพูด ขอให้พอ จบ
เรา : ไม่มีอีกแล้วใช่ไหม ใจเธอตอนนี้ไม่อยู่ที่เราแล้วใช่ไหม?
เขา : ใจเราไม่อยู่ที่เธอนานแล้วนะ (ควรเจ็บหรือจุกดี บอกไม่ถูก)
เรา : เจ็บวะ นี้ไม่เคยรู้สึกเลยสักนิดเหรอที่ผ่านมา?
เขา : เคยนะ แต่เพราะตัวเองเป็นแบบนี้ไง มันเลยหมด ไม่สังเกตุเหรอพักหลังๆเราไม่ค่อยขอไปหา ปกติเราไม่ใช่คนแบบนี้นะ แต่ตัวเองคะยั้นคะยอให้ไปหาเอง
เรา : เหรอ? ล่าสุดใครขอนะ คิดดีๆ
เขา : ก็ตอนนั้นยังรู้สึก(28 กันยายน นี่เองนะตัดใจง่ายจังเนาะ)
เรา : ไม่ใช่ว่าเพราะมีใหม่เหรอ?
เขา : พอเหอะ จบคือจบไม่มีทางไปต่อละ แล้วก็เลิกยุ่งกะเรื่องเราสะที เธอกับเราไม่ได้เป็นไรกันมันสิทธ์ของเราจะคุยหรือคบใครก็ได้…เจอกันก็คุยกันปกติ เป็นเพื่อนกัน
เรา : เรื่องเราสองคนไม่มีใครรู้ใช่ไหม ถ้างั้นก็ให้มันจบที่เราสองคน ไม่ต้องพูดหรือบอกใคร เป็นเพื่อนกันปกติ
เขา : ได้ จบ ไม่ต้องพูด พอแค่นี้
…เรื่องราว แปดเดือนเต็มกับสถานะไม่ชัดเจนของเราก็จบแค่นี้
แต่ใจเรามันดันไม่จบ คิดถึงเขาเหลือเกิน แต่แปลกที่ไม่มีน้ำตาสักหยด ตั้งแต่รู้เรื่องของเขา
จริงๆก็เคยมีคนเตือนว่าเขาเป็นแบบนั้นแบบนี้ แต่เราเป็นคนที่เชื่อและถือคติว่า "อย่าตัดสินคนจากคำพูดใคร"
สุดท้ายมันเลยจบแบบนี้ เจ็บทั้งตัว ทั้งใจ
แต่ทุ้งนี้ทั้งนั้น เราก็ไม่โกรธหรือโทษใคร นอกจากตัวเอง ที่คงง่ายไป…ทั้งทีความจริงไม่ได้ง่าย อายุ ครึ่งสามสิบแล้วเคยมีแฟนมาแค่คนเดียวเอง
ไม่คิดว่าจะต้องมาทำใจกับอะไรแบบนี้ ยิ่งต้องเจอกันที่ทำงานทุกวันอีก ยิ่งทำใจยาก
ครั้งนี้คงเป็นบทเรียนราคาแพง มันสอนเราให้อย่าวู่วาม ใจคนยากแท้หยั่งถึง…ดูใครให้ดูนานๆ อย่าใจเร็วด่วนได้ ทำตัวให้มีค่า รักตัวเองให้มากๆที่สำคัญอย่ามองคนแค่เพียงที่ภายนอกโดยเฉพาะหน้าตาซื่อๆคำพูดที่ดูจริงใจ
สิ่งหนึ่งที่เราได้จากประสบการณ์การความรักโง่ๆครั้งนี้ จากคำพูดของเพื่อน…ดีแล้วที่เป็นแบบนี้ ดีกว่ารู้ในวันที่สายเกินแก้ ผู้ชายคนนี้ไม่แมนแกเห็นไหม ขนาดความผิดยังโยนให้แกเลย
อย่าเสียเวลาและน้ำตาให้กันคนที่ไม่เห็นค่าเราเลย
ขอบคุณสำหรับคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
เหตุผลของคนหลายใจหรือเราเข้ากันไม่ได้จริงๆกันแน่?
ความรู้สึกตอนนี้มันแย่มาก วังเวงเงียบเหงาในใจยังไงชอบกล
เรื่องของเรากับเขาคนนั้นได้จบลงแล้ว จบลงแบบไม่ค่อยดีด้วย
เมื่อสองวันก่อนเราทะเลาะกันเพราะเราไปตัดพ้อเรื่องที่เขาอึมครึมกับสถานะ แล้วเขาก็ว่าเราเยอะ เราพูดไม่รู้เรื่อง
เขาบอกว่าถ้าเจอคนที่ดีกว่าก็ไป…
แล้วก็ให้เรา 'พอเถอะ'
เหมือนตอนนั้นสมองเรากับใจมันไม่ยอมรับว่าจะจบจริงๆ รับความจริงไม่ได้ พยายามหลอกตัวเองทุกวันว่าเขาจะกลับมา จะเป็นเหมือนกับทุกครั้ง
แล้วเหมือนวันก่อนมีลางสังหรณ์เรื่องเขากับน้องผู้หญิงอีกคนในที่ทำงาน สุดท้ายเมื่อวานเราก็ได้รู้ความจริงโดยบังเอิญว่าเขาคุยกันจริง!
เรารู้เราไม่มีสิทธิ์ห้ามเราไปว่าอะไรเขาไม่ได้
แต่ก่อนหน้านั้น เราขอเขาแล้วถ้ามีคนที่รู้สึกดีกว่าก็ขอให้บอก อย่าโกหก อย่าให้เรารู้เอง…
ทั้งๆที่ผ่านมาถามตลอดว่ามีใครไหม เขาบอกไม่
เราก็เชื่อ แต่พอมารู้แบบคาดไม่ถึงมันกช็อก…ทั้งๆที่อาทิตย์ที่แล้วยังมาง้อ ยังไปดูหนังกับเรา มานอนค้างด้วย
แต่พอตอนนี้เราไปถามกลับบอกว่า เราเป็นคนคะยั้นคะยอทั้งที่จริงเขานั่นแหละเป็นคนอยากมาหาเราเอง
ตอนนี้รู้สึกแย่มาก อยากขอพื้นที่นี้เพื่อระบาย
เราคุยกะใครไม่ได้ บอกใครไม่ได้ คนรอบตัวไม่รู้เรื่องของเรากะเขาเลย ขนาดเพื่อนสนิทเราเรายังบอกไม่หมด(เรื่องสัมพันธ์ที่มันเกินเลย)
แล้วเรายิ่งช็อคหนักเข้าไปอีก เมื่อรู้ว่าคนที่เขาเข้าไปจีบไปคุยตอนนี้ จริงๆมีแฟนอยู่แล้ว แฟนผู้หญิงทำงานอยู่ต่างจังหวัดเรายิ่งแย่
เราถามว่าเขาคิดได้ไงไปจีบคนมีแฟน บอกว่ารู้ว่ามี แต่เขาเลิกกันแล้ว ที่ทำงานก็รู้หมด!
ความจริงเราไปถามผู้ชายเขาบอกว่าแค่ทะเลาะกัน แล้วเขารู้เรื่องหมดแล้วและโกรธมากด้วย
เรารู้ไม่ใช่เรื่องของเรา แต่เรารู้สึกเหมือนโดนหลอกให้รอ เหมือนโดนหักหลัง ถ้าบอกมาดีๆเฟร์ๆคงทำใจเป็นเพื่อนกันได้ง่ายกว่านี้
เราถามเขาทุกเรื่อง ถามว่า…
เรา : ไม่คิดจริงจังแล้วมาหลอกกันทำไม
เขากลับบอกว่า : เคยรู้สึก แต่เราเข้ากันไม่ได้ เขาพยายามปรับแล้ว แต่เราเองทำตัวแย่!
ชอบเซ้าซี้ไม่เข้าเรื่อง (เราอาจเซ้าซี้จริง นั้นมันเป็นเพราะความไม่ชัดเจนของเขาเอง เราจะเดินออกมาหลายครั้ง เขาก็มาทำรั้งไว้และไม่เห็นเขาจะปรับอะไร ยังทำตัวไม่สนไม่แคร์เหมือนเดิม ทั้งที่เราบอกแล้วขอแล้ว)
เราถามว่า : ที่คบกันมาตั้งใจปิดเพราะจะได้ไปง่ายๆใช่ไหม?
เขา : ไม่ได้ปิดแต่ไม่มีใครถาม(ที่จริงมี แต่เขาอมพะนำไว้)
เราถามต่อ : ทำไมทำกับเราแบบนี้ นี่รู้ไหมยังรอ หลอกกันทำไม
เขาตอบ : ก็บอกแล้วเจอคนที่ดีกว่าก็ไป
เรา : แล้วเธอก็จะไปเหมือนกันใช่ไหม ทำไมคุยกะน้องคนนั้นแล้วไม่บอกเรามานอนมาหาทำไม
เขา : แล้วมันเรื่องอะไรของเธอ ก็เราไม่ได้เป็นอะไรกัน อีกอย่าเราก็จบกันแล้วก่อนเราจะไปให้คำปรึกษาน้องเขา(ไม่จริงหรอกคงนานกว่านั้น)
เรา : กับคนมีแฟน?
เขา : เขาเลิกกันแล้ว ใครๆก็รู้(มีความมั่นใจมาก)
เรา : ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นคนแบบนี้
เขา : พอเหอะ จบกันแค่นี้ แล้วอย่าเอาเรื่องนี้ไปพูด ขอให้พอ จบ
เรา : ไม่มีอีกแล้วใช่ไหม ใจเธอตอนนี้ไม่อยู่ที่เราแล้วใช่ไหม?
เขา : ใจเราไม่อยู่ที่เธอนานแล้วนะ (ควรเจ็บหรือจุกดี บอกไม่ถูก)
เรา : เจ็บวะ นี้ไม่เคยรู้สึกเลยสักนิดเหรอที่ผ่านมา?
เขา : เคยนะ แต่เพราะตัวเองเป็นแบบนี้ไง มันเลยหมด ไม่สังเกตุเหรอพักหลังๆเราไม่ค่อยขอไปหา ปกติเราไม่ใช่คนแบบนี้นะ แต่ตัวเองคะยั้นคะยอให้ไปหาเอง
เรา : เหรอ? ล่าสุดใครขอนะ คิดดีๆ
เขา : ก็ตอนนั้นยังรู้สึก(28 กันยายน นี่เองนะตัดใจง่ายจังเนาะ)
เรา : ไม่ใช่ว่าเพราะมีใหม่เหรอ?
เขา : พอเหอะ จบคือจบไม่มีทางไปต่อละ แล้วก็เลิกยุ่งกะเรื่องเราสะที เธอกับเราไม่ได้เป็นไรกันมันสิทธ์ของเราจะคุยหรือคบใครก็ได้…เจอกันก็คุยกันปกติ เป็นเพื่อนกัน
เรา : เรื่องเราสองคนไม่มีใครรู้ใช่ไหม ถ้างั้นก็ให้มันจบที่เราสองคน ไม่ต้องพูดหรือบอกใคร เป็นเพื่อนกันปกติ
เขา : ได้ จบ ไม่ต้องพูด พอแค่นี้
…เรื่องราว แปดเดือนเต็มกับสถานะไม่ชัดเจนของเราก็จบแค่นี้
แต่ใจเรามันดันไม่จบ คิดถึงเขาเหลือเกิน แต่แปลกที่ไม่มีน้ำตาสักหยด ตั้งแต่รู้เรื่องของเขา
จริงๆก็เคยมีคนเตือนว่าเขาเป็นแบบนั้นแบบนี้ แต่เราเป็นคนที่เชื่อและถือคติว่า "อย่าตัดสินคนจากคำพูดใคร"
สุดท้ายมันเลยจบแบบนี้ เจ็บทั้งตัว ทั้งใจ
แต่ทุ้งนี้ทั้งนั้น เราก็ไม่โกรธหรือโทษใคร นอกจากตัวเอง ที่คงง่ายไป…ทั้งทีความจริงไม่ได้ง่าย อายุ ครึ่งสามสิบแล้วเคยมีแฟนมาแค่คนเดียวเอง
ไม่คิดว่าจะต้องมาทำใจกับอะไรแบบนี้ ยิ่งต้องเจอกันที่ทำงานทุกวันอีก ยิ่งทำใจยาก
ครั้งนี้คงเป็นบทเรียนราคาแพง มันสอนเราให้อย่าวู่วาม ใจคนยากแท้หยั่งถึง…ดูใครให้ดูนานๆ อย่าใจเร็วด่วนได้ ทำตัวให้มีค่า รักตัวเองให้มากๆที่สำคัญอย่ามองคนแค่เพียงที่ภายนอกโดยเฉพาะหน้าตาซื่อๆคำพูดที่ดูจริงใจ
สิ่งหนึ่งที่เราได้จากประสบการณ์การความรักโง่ๆครั้งนี้ จากคำพูดของเพื่อน…ดีแล้วที่เป็นแบบนี้ ดีกว่ารู้ในวันที่สายเกินแก้ ผู้ชายคนนี้ไม่แมนแกเห็นไหม ขนาดความผิดยังโยนให้แกเลย
อย่าเสียเวลาและน้ำตาให้กันคนที่ไม่เห็นค่าเราเลย
ขอบคุณสำหรับคนที่เข้ามาอ่านนะคะ