“ถ้าโลกนี้ไม่มีนิทานจะเป็นยังงัยนะ” เด็กเลี้ยงแกะถามขึ้น หนูน้อยหมวกแดงที่กำลังให้อาหารลูกหมูสามตัวอยู่ตอบว่า “ก็ไม่มีฉันไม่มีเธอและไม่มีเจ้าลูกหมูนี้ด้วยงัยล่ะ”
กระต่ายตื่นตูมได้ยินที่เด็กเลี้ยงแกะพูด และเข้าใจว่าโลกนี้จะไม่มีนิทานอีกต่อไป จึงรีบวิ่งเพื่อที่จะไปบอกทุกคนให้รับรู้ พอเจอเต่าก็เล่าให้เต่าฟัง แต่เต่าไม่สนใจก้มหน้าก้มตาเดินไปเรื่อย ๆ เพื่อให้ถึงเส้นชัย กระต่ายจึงวิ่งต่อไป
กระต่ายเจอกับสิงห์โตที่กำลังติดบ่วงนายพราน หนีไปไหนไม่ได้ จึงเล่าให้สิงโตฟัง สิงโตฟังแล้วก็ตกใจ แต่ทำอะไรไม่ได้ ต้องรอหนูมาช่วยกัดบ่วงก่อน กระต่ายจึงวิ่งต่อไป
กระต่ายเจอกับหมีสามตัวพ่อแม่ลูกก็เล่าเรื่องให้ฟัง แต่หมีทั้งสามกำลังโมโหที่มีเด็กผู้หญิงเข้ามาในบ้าน จึงไม่สนใจคำพูดของกระต่าย กระต่ายจึงวิ่งต่อไป
กระต่ายเจอกับคนแคระทั้งเจ็ด จึงเล่าเรื่องให้ฟัง แต่คนแคระก็ไม่สนใจ เพราะกำลังเศร้าเสียใจที่สโนว์ไวท์นอนหลับไม่ตื่น กระต่ายจึงวิ่งต่อไป
กระต่ายวิ่งไปถึงริมทะเลเจอเงือกน้อย จึงเล่าเรื่องให้เงือกน้อยฟัง แต่เงือกน้อยก็ไม่สนใจ เพราะกำลังจะช่วยเจ้าชายอยู่ กระต่ายจึงวิ่งต่อไป
กระต่ายเจอบ้านขนมปัง จึงคิดว่าจะไปบอกแม่มด แต่แม่มดฟังเรื่องจบก็ไม่สนใจ เพราะกำลังรอเฮเซลกับเกรเทลมาอยู่ กระต่ายจึงวิ่งต่อไป
กระต่ายเจอเจ้าเงาะป่า จึงเล่าเรื่องให้เจ้าเงาะป่าฟัง แต่เจ้าเงาะป่าก็ไม่สนใจ เพราะกำลังจะไปให้รจนาเลือกคู่กระต่ายจึงวิ่งต่อไป
กระต่ายเริ่มเหนื่อยจึงแวะดื่มน้ำที่ลำคลอง เจอปลาบู่ทอง จึงเล่าเรื่องให้ปลาบู่ทองฟัง แต่ปลาบู่ทองก็ไม่สนใจ เพราะรอเจอกับนางเอื้อยอยู่ กระต่ายจึงวิ่งต่อไป
หลังจากที่เต่าถึงเส้นชัย หนูมาช่วยกัดบ่วงให้สิงโต พ่อแม่ลูกหมีหายโมโห สโนว์ไวท์ฟื้นขึ้น เงือกน้อยช่วยเจ้าชายเสร็จ แม่มดจับเฮเซลกับเกรเทลขังได้แล้ว เงาะป่าโดนรจนาเลือกคู่ และปลาบู่ทองเจอกับนางเอื้อยแล้ว ทุกคนต่างนึกถึงคำพูดของกระต่าย และกังวลกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น ทุกคนต่างเดินทางมาหาคนแต่งนิทานเพื่อถามถึงความจริง
ไจโกะยิ้มแล้วบอกว่า ตราบใดที่โลกนี้ยังมีเด็ก ๆ อยู่ นิทานก็จะอยู่คู่กับเด็ก ๆ ตราบชั่วนิรันดร์
ส่วนกระต่ายจึงโดนลงโทษที่ทำให้ทุกคนตกใจโดยให้ไปอยู่บนดวงจันทร์ตลอดกาล.
******************************************
ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ^^ (เรื่องมันจะมั่ว ๆ หน่อย อิอิ)
นิทาน -:- ถ้าโลกนี้ไม่มีนิทาน -:-
“ถ้าโลกนี้ไม่มีนิทานจะเป็นยังงัยนะ” เด็กเลี้ยงแกะถามขึ้น หนูน้อยหมวกแดงที่กำลังให้อาหารลูกหมูสามตัวอยู่ตอบว่า “ก็ไม่มีฉันไม่มีเธอและไม่มีเจ้าลูกหมูนี้ด้วยงัยล่ะ”
กระต่ายตื่นตูมได้ยินที่เด็กเลี้ยงแกะพูด และเข้าใจว่าโลกนี้จะไม่มีนิทานอีกต่อไป จึงรีบวิ่งเพื่อที่จะไปบอกทุกคนให้รับรู้ พอเจอเต่าก็เล่าให้เต่าฟัง แต่เต่าไม่สนใจก้มหน้าก้มตาเดินไปเรื่อย ๆ เพื่อให้ถึงเส้นชัย กระต่ายจึงวิ่งต่อไป
กระต่ายเจอกับสิงห์โตที่กำลังติดบ่วงนายพราน หนีไปไหนไม่ได้ จึงเล่าให้สิงโตฟัง สิงโตฟังแล้วก็ตกใจ แต่ทำอะไรไม่ได้ ต้องรอหนูมาช่วยกัดบ่วงก่อน กระต่ายจึงวิ่งต่อไป
กระต่ายเจอกับหมีสามตัวพ่อแม่ลูกก็เล่าเรื่องให้ฟัง แต่หมีทั้งสามกำลังโมโหที่มีเด็กผู้หญิงเข้ามาในบ้าน จึงไม่สนใจคำพูดของกระต่าย กระต่ายจึงวิ่งต่อไป
กระต่ายเจอกับคนแคระทั้งเจ็ด จึงเล่าเรื่องให้ฟัง แต่คนแคระก็ไม่สนใจ เพราะกำลังเศร้าเสียใจที่สโนว์ไวท์นอนหลับไม่ตื่น กระต่ายจึงวิ่งต่อไป
กระต่ายวิ่งไปถึงริมทะเลเจอเงือกน้อย จึงเล่าเรื่องให้เงือกน้อยฟัง แต่เงือกน้อยก็ไม่สนใจ เพราะกำลังจะช่วยเจ้าชายอยู่ กระต่ายจึงวิ่งต่อไป
กระต่ายเจอบ้านขนมปัง จึงคิดว่าจะไปบอกแม่มด แต่แม่มดฟังเรื่องจบก็ไม่สนใจ เพราะกำลังรอเฮเซลกับเกรเทลมาอยู่ กระต่ายจึงวิ่งต่อไป
กระต่ายเจอเจ้าเงาะป่า จึงเล่าเรื่องให้เจ้าเงาะป่าฟัง แต่เจ้าเงาะป่าก็ไม่สนใจ เพราะกำลังจะไปให้รจนาเลือกคู่กระต่ายจึงวิ่งต่อไป
กระต่ายเริ่มเหนื่อยจึงแวะดื่มน้ำที่ลำคลอง เจอปลาบู่ทอง จึงเล่าเรื่องให้ปลาบู่ทองฟัง แต่ปลาบู่ทองก็ไม่สนใจ เพราะรอเจอกับนางเอื้อยอยู่ กระต่ายจึงวิ่งต่อไป
หลังจากที่เต่าถึงเส้นชัย หนูมาช่วยกัดบ่วงให้สิงโต พ่อแม่ลูกหมีหายโมโห สโนว์ไวท์ฟื้นขึ้น เงือกน้อยช่วยเจ้าชายเสร็จ แม่มดจับเฮเซลกับเกรเทลขังได้แล้ว เงาะป่าโดนรจนาเลือกคู่ และปลาบู่ทองเจอกับนางเอื้อยแล้ว ทุกคนต่างนึกถึงคำพูดของกระต่าย และกังวลกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น ทุกคนต่างเดินทางมาหาคนแต่งนิทานเพื่อถามถึงความจริง
ไจโกะยิ้มแล้วบอกว่า ตราบใดที่โลกนี้ยังมีเด็ก ๆ อยู่ นิทานก็จะอยู่คู่กับเด็ก ๆ ตราบชั่วนิรันดร์
ส่วนกระต่ายจึงโดนลงโทษที่ทำให้ทุกคนตกใจโดยให้ไปอยู่บนดวงจันทร์ตลอดกาล.