เรารู้สึกว่าเราไม่มีค่าเวลาที่เราอยู่กับเค้า เรารู้สึกว่าเราปล่อยคนๆนึงให้เข้ามาทำร้ายชีวิตเราบ่อยเกินไปมากเกินไปจนนับครั้งไม่ได้
แต่เราไม่โทษเค้าหรอกค่ะเพราะเค้าจะกลับเข้ามาในชีวิตเราไม่ได้ถ้าเราไม่ยอมให้เค้าเข้ามาเอง
ที่มาตั้งกระทู้ถามในวันนี้เพราะเราทนไม่ไหวแล้วกับการที่จะอยู่กับเค้าต่อไปโดยไม่มีความสุขเลย ยิ่งอยู่เค้ายิ่งทำให้เรารู้สึกไม่มีค่าเหมือนเราเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้ เราไม่รู้ว่ามันเรียกว่าความรักได้ยังไงอาจจะเป็นเพราะเค้าเคยดีค่ะ เพราะเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายมาตลอดเป็นปีๆ แต่ก็แล้วแต่อารมณ์เค้านะคะ เราเหนื่อยกับการรักๆเลิกๆมาตลอดเป็นปีๆ เราไม่เคยให้เค้าออกไปจากชีวิตได้จริงๆสักที แต่ครั้งนี้เราตัดสินใจออกมาเองค่ะเรายอมรับนะคะว่าเราเห็นแก่ตัวแต่เราก็ไม่ยอมให้เค้ามาทำตัวเหมือนเราเป็นอะไรไม่รู้ไม่ได้แล้วเหมือนกันเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายรักๆเลิก นึกจะกลับมาเมื่อไหร่ก็กลับมา นึกจะไปเมื่อไหร่ก็ไป เวลาทะเลาะกันไม่เคยคิดตามต้องเกิดเรื่องขึ้นก่อน ถึงจะคิด ถึงจะถาม ถึงจะฟัง เราเดินออกมาเฉยๆโดยที่ไม่ได้บอกเค้าเลย อยากถามคนที่เคยเป็นเหมือนกันว่านานไหมคะ กว่าเราจะผ่านมันไปได้และที่เราเดินออกมาเราตัดสินใจ เราทำถูกแล้วใช่ไหมถ้าอยู่ไปแล้วไม่มีความสุข
สุดท้ายเราไม่รู้จะเริ่มต้นใหม่ยังไงเลยค่ะ เราร้องไห้ไม่ยอมหยุดเลยตั้งแต่ออกมานี่เราตั้งสติได้คิดทบทวนสักพักเลยมาตั้งกระทู้ถามคนที่เคยเจอประสบการณ์แบบนี้ค่ะ
#ขอบคุณทุกคนที่อ่านจบนะคะ
#ขอบคุณทุกคำตอบล่วงหน้านะคะ
เคยมีใครตัดสินใจออกมาจากชีวิตใครคนนึงทั้งที่ยังรักมากๆไหมคะ
แต่เราไม่โทษเค้าหรอกค่ะเพราะเค้าจะกลับเข้ามาในชีวิตเราไม่ได้ถ้าเราไม่ยอมให้เค้าเข้ามาเอง
ที่มาตั้งกระทู้ถามในวันนี้เพราะเราทนไม่ไหวแล้วกับการที่จะอยู่กับเค้าต่อไปโดยไม่มีความสุขเลย ยิ่งอยู่เค้ายิ่งทำให้เรารู้สึกไม่มีค่าเหมือนเราเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้ เราไม่รู้ว่ามันเรียกว่าความรักได้ยังไงอาจจะเป็นเพราะเค้าเคยดีค่ะ เพราะเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายมาตลอดเป็นปีๆ แต่ก็แล้วแต่อารมณ์เค้านะคะ เราเหนื่อยกับการรักๆเลิกๆมาตลอดเป็นปีๆ เราไม่เคยให้เค้าออกไปจากชีวิตได้จริงๆสักที แต่ครั้งนี้เราตัดสินใจออกมาเองค่ะเรายอมรับนะคะว่าเราเห็นแก่ตัวแต่เราก็ไม่ยอมให้เค้ามาทำตัวเหมือนเราเป็นอะไรไม่รู้ไม่ได้แล้วเหมือนกันเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายรักๆเลิก นึกจะกลับมาเมื่อไหร่ก็กลับมา นึกจะไปเมื่อไหร่ก็ไป เวลาทะเลาะกันไม่เคยคิดตามต้องเกิดเรื่องขึ้นก่อน ถึงจะคิด ถึงจะถาม ถึงจะฟัง เราเดินออกมาเฉยๆโดยที่ไม่ได้บอกเค้าเลย อยากถามคนที่เคยเป็นเหมือนกันว่านานไหมคะ กว่าเราจะผ่านมันไปได้และที่เราเดินออกมาเราตัดสินใจ เราทำถูกแล้วใช่ไหมถ้าอยู่ไปแล้วไม่มีความสุข
สุดท้ายเราไม่รู้จะเริ่มต้นใหม่ยังไงเลยค่ะ เราร้องไห้ไม่ยอมหยุดเลยตั้งแต่ออกมานี่เราตั้งสติได้คิดทบทวนสักพักเลยมาตั้งกระทู้ถามคนที่เคยเจอประสบการณ์แบบนี้ค่ะ
#ขอบคุณทุกคนที่อ่านจบนะคะ
#ขอบคุณทุกคำตอบล่วงหน้านะคะ