(มาแชร์ ปสก กัน) ตอนที่แอบรักกับตอนที่ได้คบกันจริงๆแบบไหนมีความสุขมากกว่ากัน

สำหรับเรานะ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ เราชอบตอนที่ได้แอบรัก แอบปลื้ม แอบกริ้ดเค้าในใจมากกว่า

มันอารมณ์เหมือนน้องน้ำ ใน เรื่อง สิ่งเล็กๆ ที่พยายามทำตัวสวยๆ พยายามตั้งใจทำงาน เพื่อให้เค้ามาสนใจเรา

มันมีกำลังใจ แค่มีเค้าในใจ เราก็มีแรงที่จะทำอะไรหลายๆอย่าง เพื่อที่จะหาเรื่องสนุกๆคุยกับเค้าบ้างถึงจะไม่บ่อย

เพราะว่าพอมาคบกันแล้ว มันทุกข์ใจมากเลย มันเหมือนกับเราชอบเค้ามากๆมาก่อนตั้งแต่แรก

พอความรักมันไม่เท่ากัน เพราะของเรามันมากกว่า มันก็เลยทุกข์ เหมือนแบบ เค้าไม่ได้รักเรา

ไม่ได้ใส่ใจเรามากกว่าที่เรารู้สึกกับเค้าเลย ระดับความรู้สึกมันไม่เท่ากัน

เราพยายามคิดในแง่บวกมาตลอดว่า เอาน่าอย่างน้อยก็ดีกว่าบางคนที่ไม่มีโอกาสแม้แต่ได้คุยกับคนที่ชอบ

แต่เรายังมีสิทธิ์ที่จะโทรหาเค้าได้ เข้าคอนโดเค้าได้ เข้าพวกไลน์เค้าได้ ส่องดูว่าเค้าคุยกับใครบ้าง

เราไม่ได้ขอให้ความรักของเราเท่ากัน ถึงเราจะจำวันเกิด วันครบรอบต่างๆได้ ให้ของขวัญเค้าอยู่คนเดียว

ถึงแม้ว่าเค้าจะจำวันเกิดเราไม่ได้ ไม่ได้เคยให้อะไรเรา เราก็ไม่เคยเรียกร้อง แค่ได้ให้เค้า เราก็มีความสุขแล้ว

แต่ที่เราทุกข์ใจคือ แฟนเราเค้าไม่เคยโทรหาเรา ไม่เคยรายงานเราเลยว่าในแต่ละวันเค้าทำอะไรบ้าง

ในขณะที่เราบอกเค้าหมดทุกอย่างในแต่วันเช้ายันเย็น หรือต่อให้เค้าไม่ตอบเรา เราก็ทิ้งข้อความ ทิ้งรูปเอาไว้

บางทีวันไหนเจออะไรไม่ดีมา ก็อยากให้แฟนรับฟัง อยากได้กำลังใจบ้าง แต่มันไม่มี เราเลยรู้สึกห่อเหี่ยวแบบแปลกๆ

ถ้าเป็นตอนที่แอบชอบ สำหรับเรามันสุขกว่า ถึงนานๆจะตอบไลน์เราที เพราะมันไม่มีความคาดหวังของคนที่คบกัน

ว่าเค้าควรจะโทรหาเราบ้าง หรือบอกอะไรเราบ้าง บางทีเราเข้าไลน์เค้า เห็นเค้าตอบเพื่อนตั้งแต่ตี ห้า ครึ่ง

แต่มาตอบเราเป็นคนสุดท้ายเลยที่เค้าจะนึกถึง ยกตัวอย่างเช่น.......

วันเสาร์ที่ผ่านมา แฟนเรารถชน แต่เราเป็นคนที่รู้คนสุดท้าย แต่เพื่อนๆคนอื่นเค้าบอกเพื่อนเค้าก่อนเราหมดแล้ว

แต่เค้ากลับมาบอกเราตอนวันอาทิตย์ว่า เมื่อวานเค้ารถชนนะ วันนี้จะไปโรงพยาบาลตรวจร่างกาย

คบกันมาก็จะเป็นปีแล้ว มันดูเหมือนไม่สนิทกันเลย ทั้งๆที่เรา เปิดเผยกับเค้าหมดทุกอย่าง

เรารู้สึกเหมือนช่วงนี้เราเป็นทุกข์ เราไม่อยากจิกเค้ามาก เราไม่ได้จิกเค้าเลยนะคะ โทรหาแค่วันละครั้งก่อนอน

โทรไป บางทีไม่รับ ไม่โทรกลับแต่แค่ไลน์กลับมา หลังๆเราลดลงมา โทรหาแค่อาทิตย์ละครั้ง แค่วันอาทิตย์

เค้าไม่เคยอธิบายหรือบอกว่าทำไมไม่รับสาย บางทีเค้าบอกจะนอนแล้ว เราโทรหาเค้าทันที ก็อยากคุยด้วยก่อนนอน

แต่เค้าก็ไม่รับนะ ครึ่ง ชม ต่อมาส่งสติ้กเกอร์มา แล้วก็หายไป โผล่มาอีกทีก็เย็นอีกวันนึง

เราเริ่มเหนื่อย ไม่รู้ว่าทำไมถึงต้องเหนื่อยใจ ต้องเสียสุขภาพจิต

วันนี้เราเลยไม่โทรไปหา ไม่ไลน์ไปหาหรืออะไรอีก ก็ตามคาด เค้าก็เงียบไป

ทุกครั้งที่มองมือถือ มันแทบจะไม่เคยมีข้อความส่งมาจากแฟนของเราเลย แต่เราเห็นว่าเค้าก็คุยกับเพื่อนเค้าปกติ

พรุ่งนี้เค้าจะไปอเมริกา ถ้าเค้าไม่ส่งอะไรมาเราก็คงจะ อือ ไปก็ไป เราคงไม่อยากจะส่งอะไรไปอีก

แต่ก่อนเวลาเค้าไปต่างประเทศ เค้าไม่เคยบอกเราหรอกว่า ไฟลท์เบอร์อะไร บอกมาแค่เวลาคร่าวๆ

แล้วเราต้องไปหาข้อมูลเอง เพื่อที่จะได้เช็คว่า ไฟลท์เค้าดีเลย์มั้ย last call หรือยัง ไปแล้วหรือยัง

บ่นมาซะยาว สรุปเลยนะคะ หลังจากได้มาลองคบกับคนที่เราเคยกริ้ดมากๆ

เราคิดว่าเราชอบมันมากกว่านะ ตอนที่เราได้แอบชอบเค้าเบาๆในใจ แบบไม่ได้คาดหวังอะไร

เราเลยจะห่างแล้วถอยกลับมาในจุดๆเดิม ที่ใส่ใจเค้าน้อยลง เราทำอะไรเราก็คงไม่ต้องรายงาน

เพราะเราคิดว่าเค้าเองก็ไม่ได้อยากรู้หรอก เราไม่อยากเป็นแล้วแฟน เราจะกลับมาเป็นคนที่แอบชอบเค้าเหมือนเดิม

เแต่เราก็จะยังชอบเค้าอยู่ดี เค้าเป็นทุกอย่างที่เราชอบ เวลาอยู่ด้วยกันแทคแคร์เราดี เราไม่โอเค

เค้าก็ไม่ล่วงเกินเรา ถึงจะนอนหรือไป เที่ยว ต่างจังหวัดด้วยกันบ่อยๆ เค้าทำงานเก่ง รับผิดชอบชีวิตได้ดี

เป็นผู้ชายที่ฉลาด ดูเท่ๆ เค้าเป็นสเป็คทุกอย่างของเรา เป็น ผู้ชายแบบที่เราชอบ ทำเราเพ้อ

แต่เราไม่ไหวแล้วจริงๆใน ฐานะแฟน ตลอดแปดเดือนที่ผ่านมา

มันเหมือนเราพยายามเต็มที่ ที่จะเป็นแฟนที่ดี แต่ความรักของเค้าที่มีให้เรามันไม่เพิ่มขึ้นมาเลย ลดลงด้วย

นี่ก็ใกล้วันครบรอบหนึ่งปีแล้ว ถึงเราจะค่อยๆตัดใจ ค่อยๆห่าง แต่เราก็ยังเตรียมของขวัญให้เค้าอยู่เลย

คงจะให้เป็นครั้งสุดท้ายแล้ว อยากให้เป็นความทรงจำดีๆต่อกัน เพราะเราทำค้างไว้เตรียมการไว้นานมาก

ก่อนจะมาตัดสินใจว่าอยากจะห่างแล้ว เพราะด้วยเหตุผลอะไรหลายๆอย่าง ตอนนี้เค้านอนรึยังเราก็ไม่รู้เลย

ก็เงียบหายไป 5555555 ในเลข ห้า มีน้ำตา ซ่อนอยู่