ผมกับแฟนคบกันมา 8 เดือน แรกๆทุกอย่างดีไปหมดครับเราคุยกันทุกวัน บอกรักกันทุกวัน เราอยู่ไกลกันครับแต่เราก็บอกกันเสมอว่าระยะทางไม่ใช่อุปสรรค นานๆเราจะเจอกันทีก็จะใช้เวลาที่มีให้มันคุ้มค่ามากที่สุด และเพราะระยะทางมันทำให้ผมคิดถึงเขาและรักเขามากขึ้นทุกวันๆ ไม่ว่าผมจะยุ่งแค่ไหนผมก็จะหาเวลาคุยกับเขาให้ได้ ผมรักเขามากจนถึงขนาดพามาเจอพ่อแม่และคนในบ้านผม จนมีอยู่วันนึงซึ่งอีกไม่กี่ชม.จะเข้าสู่วันเกิดของเขาพอดี เขาทักผมมาบอกว่า "เราเลิกกันได้ไหม" ผมตกใจมากเลยถามกลับไปว่าทำไม เขาบอกว่างานเยอะบ้าง ไม่อยากมีแฟนบ้าง ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงพูดแบบนั้นซึ่งมันฟังไม่ขึ้นเท่าไหร่ ตอนนั้นมันจุกไปหมด ผมพยายามให้เขาอธิบายเหตุผลแต่คำตอบที่ได้คือ "อธิบายไม่ถูกอ่ะ" ผมถามกี่รอบๆก็ได้คำตอบเดิมตลอด เขาพูดประมาณว่าถ้ามันใช่เราจะกลับมาเจอกันอีกครั้งบ้างล่ะ อยากเป็นพี่น้องบ้างล่ะ บอกให้ผมสงสารเขาบ้างล่ะ และเขายังบอกอีกว่าเขายังรักผมอยู่ รักมากๆแต่ตอนนี้อยากเลิก (ผมได้ยินประโยคนี้แล้วงงมากๆ) สุดท้ายเราก็ต้องเลิกกันทั้งๆที่ผมก็ไม่โอเค แต่เราก็ยังคุยกันอยู่ทุกวัน ตอนนั้นผมร้องไห้ทุกคืนแต่เขาไม่รู้หรอก จนผมเริ่มทนไม่ไหว ผมเริ่มง้อให้เขากลับมา พยายามทำทุกอย่างให้เขากลับมาหาผมเพราะผมรักเขาจริงๆ ผมไม่อยากเลิกเลย ผมทำแบบนี้อยู่หลายวันแต่ไม่ใช่ทุกวัน จนวันนึงเขาก็บล็อกผมไปซะดื้อๆ บล็อกทุกทางไม่ว่าจะเป็นเฟส ไอจี ผมก็ตกใจมาก ร้องไห้เลยแหละ มันเจ็บมากๆตอนนั้น ผมเลยสมัครรหัสใหม่ไปคุยกับเขาว่าบล็อกผมทำไม เขาบอกว่าเป็นเพราะผมไปรบกวนเขามากไป มีวันนึงผมโพสรูปแนวๆว่ารูปที่เกี่ยวกับความทรงจำดีๆที่ผมเคยมีกับเขา แล้วทีนี้เขาเห็น เขาก็โทรมาขึ้นเสียงใส่ผมว่าจะย้ำทำไมอะไรประมาณนี้ แล้วเขาบอกว่าเขาเกลียดผมแล้ว จะไปไหนก็ไป และเขาก็บล็อกอีกรหัสของผมไป จากนั้นผมก็ติดต่อเขาไม่ได้อีกเลย จึงอยากฟังความคิดเห็นของทุกคนว่าเขาพยายามหาข้ออ้างที่จะเลิกหรือเปล่า หรือว่าผมไม่ดีพอ ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ
ผมโดนแฟนที่ผมรักมากๆบอกเลิกเพราะเขาบอกผมว่างานเยอะ จากนั้นทุกอย่างก็แย่ลงเรื่อยๆ