...ความหวัง...(...คน หลังเขา)

หวังไว้หวังว่าหวังยิ่ง       หวังใจหวังจริง
สิ่งไหนสื่งใดล้วนดี
ไม่แบ่งแยกตนปนสี        หวังไว้คงมี
เรื่องเล่าข่าวร้ายหายไป
เหนือกลางอิสานลงใต้    ทั่วถิ่นเขตไทย
แจ่มใสหน้าชื่นตาบาน
ตื่นเช้าครบหมู่ทั้งบ้าน     ล้อมวงถือจาน
อิ่มหมีเอมอกสดใส       
ลูกหลานมุ่งหน้ามาไกล           เบิกบานชื่นใจ
ถึงคราวซบตักเคยนอน
เสียงเอยเสียงสั่งคำสอน  นกน้อยกลับคอน
หนุนนอนซบตักแม่เอย...

แค่หวังลมๆ แล้งๆ...อีกห้าปีก็ยัง...ได้แค่หวังต่อไป...และต่อไป