ขอขยายความจากหัวข้อนะคะ คือเรากับแฟนอยู่คณะเดียวกัน แต่คนละสาขา สาขาของเขางานเยอะค่ะ แต่มันบวกกับพอเค้ามีเวลา เค้าเป็นคนชอบทำกิจกรรมมาก ไปเป็นสตาฟแทบทุกงาน ใครชวนไปทำงานอะไรก็ไปหมด เค้าชอบการมีสังคมค่ะ และงานพวกนี้ก็ทำให้เค้ามีความสุข เราเลยได้เจอกันน้อยลง จนเหลือแค่เดือนละหนึ่งครั้ง(วันครบรอบอ่าค่ะ)
ตอนแรกเราก็คิดเหมือนคนปกติทั่วไปว่าเราคงไม่ได้สำคัญสำหรับเค้าอีกแล้ว แต่เค้าก็คอยบอกตลอดนะคะ ว่าเค้ารักเราเหมือนเดิม เราอาจจะไม่ได้เจอกันบ่อยเหมือนคู่อื่นๆ แต่เราอยู่ด้วยกันด้วยความเข้าใจ เราโตๆกันแล้ว ไม่ต้องคิดมากนะ เค้าไม่ทิ้งไปไหนหรอก อยู่ด้วยกันแบบนี้ไปเรื่อยๆแหละ
ตอนนี้เรามีความคิดหลายๆอย่างนะคะ ถ้าคิดในด้านดี ชีวิตมหาลัยเราก็ควรจะปล่อยให้เค้าได้เต็มที่กับชีวิต เรารู้ว่าสิ่งที่เค้าทำมันเป็นความสุขของเค้าจริงๆ แล้วเค้าก็เคยบอกว่า พอทำงานเค้าจะเลิกเป็นแบบนี้แล้ว อีกด้านนึงคือ เรารู้สึกเหงาอ่าค่ะ เหมือนเวลามันเดินช้า รู้สึกนอยด์นิดๆทุกครั้งที่เห็นคนเค้ารักกัน เดินด้วยกัน ไปไหนมาไหนกัน แต่ในใจเราก็บอกตัวเองอยู่เสมอว่าคู่เราก็รักกันไปไม่น้อยกว่าคนอื่น เราจะผ่านไปได้ ถ้าเราเข้าใจและรักกันมากพอ เราวาดอนาคตไว้ด้วยกันเยอะค่ะ ยอมรับว่าแอบหวังนิดนึง
) ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่านและตอบ
ถ้าเจอแฟนได้แค่เดือนละครั้ง แต่อยู่คณะเดียวกัน มันโอเคมั้ยคะ ?
ตอนแรกเราก็คิดเหมือนคนปกติทั่วไปว่าเราคงไม่ได้สำคัญสำหรับเค้าอีกแล้ว แต่เค้าก็คอยบอกตลอดนะคะ ว่าเค้ารักเราเหมือนเดิม เราอาจจะไม่ได้เจอกันบ่อยเหมือนคู่อื่นๆ แต่เราอยู่ด้วยกันด้วยความเข้าใจ เราโตๆกันแล้ว ไม่ต้องคิดมากนะ เค้าไม่ทิ้งไปไหนหรอก อยู่ด้วยกันแบบนี้ไปเรื่อยๆแหละ
ตอนนี้เรามีความคิดหลายๆอย่างนะคะ ถ้าคิดในด้านดี ชีวิตมหาลัยเราก็ควรจะปล่อยให้เค้าได้เต็มที่กับชีวิต เรารู้ว่าสิ่งที่เค้าทำมันเป็นความสุขของเค้าจริงๆ แล้วเค้าก็เคยบอกว่า พอทำงานเค้าจะเลิกเป็นแบบนี้แล้ว อีกด้านนึงคือ เรารู้สึกเหงาอ่าค่ะ เหมือนเวลามันเดินช้า รู้สึกนอยด์นิดๆทุกครั้งที่เห็นคนเค้ารักกัน เดินด้วยกัน ไปไหนมาไหนกัน แต่ในใจเราก็บอกตัวเองอยู่เสมอว่าคู่เราก็รักกันไปไม่น้อยกว่าคนอื่น เราจะผ่านไปได้ ถ้าเราเข้าใจและรักกันมากพอ เราวาดอนาคตไว้ด้วยกันเยอะค่ะ ยอมรับว่าแอบหวังนิดนึง