คือเราคุยกับคน 2 คนอยู่
คนแรก เป็นรุ่นพี่ที่เราแอบชอบที่โรงเรียน เขาเป็นรุ่นพี่เราปีนึง เราเป็นฝ่ายทักไปคุยกับเขาไปจีบเขาก่อน เราคุยกันมาประมาณ 3 เดือนก็สนิทกันในระดับนึงนะ เราเคยถามเกี่ยวกับความสัมพันธ์เขาก็ประมาณว่าเขาไม่ได้ชอบเราแต่แค่อยากคุยกับเราไปเรื่อยๆ ช่วงนั้นเราก็เศร้ามากๆเครียดมากๆ แต่ก็ยังคุยอยู่ ยิ่งตอนเจอหน้ากันที่โรงเรียน ความรู้สึกที่อยากตัดใจจากเขามันก็หายไป ลืมช่วงเวลาเศร้าๆไปเลย
คนที่สอง เป็นรุ่นน้องเราสองปีแต่อยู่คนละโรงเรียน คุยกันมานานพอๆกับพี่คนแรกแต่ช้ากว่าเดือนนึง น้องเขาเป็นคนเฟรนลี่ คุยเก่ง เวลาเราคุยกับน้องแล้วเรารู้สึกสบายใจ เวลาเราเศร้าเราก็คุยกับน้องแล้วน้องก็จะทำให้เราร่าเริง แต่นิสัยน้องก็ค่อนข้างจะงี่เง่านิดหน่อยเพราะด้วยความที่ยังเด็กมั้งเราก็เข้าใจแหละ น้องเขาก็ยอมรับนะว่าชอบเรา แต่เราก็ยังไม่แน่ใจเรื่องความรู้สึกกับน้อง
เรื่องมันมีอยู่ว่าช่วงที่เราเศร้าเรื่องพี่เขา เราก็แอบเทใจไปให้น้อง คุยเล่นกับน้องแบบมากกว่าปกติจนน้องก็เริ่มคิดมากกว่าเดิม แล้ววันหนึ่งพี่เขาเจอเราที่โรงเรียนแล้วทักมาว่าคิดถึง แค่นั้นแหละใจเราก็กลับมาเลือกพี่เขาอีกครั้ง เราก็เริ่มห่างกับน้องจนน้องเขาคิดว่าเราเปลี่ยนไป เราก็ไม่รู้จะทำยังไงนอกจากเงียบเพราะเริ่มไม่อยากให้น้องคิดมากไปกว่านี้
ตอนนี้เราก็เลยไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง จะต้องปล่อยน้องไปเหรอ อาจจะดูเห็นแก่ตัว แต่ในใจมันก็ไม่อยากเสียน้องไปเพราะน้องเป็นคนเดียวที่เราสามารถบอกได้ว่าวันนี้เราไปเจออะไรมา เราเครียด เราเหนื่อย เราก็ระบายกับน้องเขาได้ คุยกับน้องเขาได้ทุกเรื่อง คุยแล้วสบายใจ...แต่ถ้าน้องเขาต้องหายไปมันก็จะเหงามากๆไม่รู้จะไปคุยกับใคร ส่วนพี่เขาน้อยนะที่ได้คุยกันเพราะเขาก็ไม่ค่อยว่างแต่เราก็รู้สึกมากๆกับพี่เขานะ ยังชอบพี่เขาอยู่ถึงจะรู้ว่าไม่มีทาง
สรุปแล้วเราควรปล่อยน้องเขาไปใช่มั้ยคะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้น้องรู้ค่ะว่าเราชอบพี่เขาอยู่ 
ระหว่างคนที่เราชอบกับคนที่เราอยู่ด้วยแล้วสบายใจ?
คนแรก เป็นรุ่นพี่ที่เราแอบชอบที่โรงเรียน เขาเป็นรุ่นพี่เราปีนึง เราเป็นฝ่ายทักไปคุยกับเขาไปจีบเขาก่อน เราคุยกันมาประมาณ 3 เดือนก็สนิทกันในระดับนึงนะ เราเคยถามเกี่ยวกับความสัมพันธ์เขาก็ประมาณว่าเขาไม่ได้ชอบเราแต่แค่อยากคุยกับเราไปเรื่อยๆ ช่วงนั้นเราก็เศร้ามากๆเครียดมากๆ แต่ก็ยังคุยอยู่ ยิ่งตอนเจอหน้ากันที่โรงเรียน ความรู้สึกที่อยากตัดใจจากเขามันก็หายไป ลืมช่วงเวลาเศร้าๆไปเลย
คนที่สอง เป็นรุ่นน้องเราสองปีแต่อยู่คนละโรงเรียน คุยกันมานานพอๆกับพี่คนแรกแต่ช้ากว่าเดือนนึง น้องเขาเป็นคนเฟรนลี่ คุยเก่ง เวลาเราคุยกับน้องแล้วเรารู้สึกสบายใจ เวลาเราเศร้าเราก็คุยกับน้องแล้วน้องก็จะทำให้เราร่าเริง แต่นิสัยน้องก็ค่อนข้างจะงี่เง่านิดหน่อยเพราะด้วยความที่ยังเด็กมั้งเราก็เข้าใจแหละ น้องเขาก็ยอมรับนะว่าชอบเรา แต่เราก็ยังไม่แน่ใจเรื่องความรู้สึกกับน้อง
เรื่องมันมีอยู่ว่าช่วงที่เราเศร้าเรื่องพี่เขา เราก็แอบเทใจไปให้น้อง คุยเล่นกับน้องแบบมากกว่าปกติจนน้องก็เริ่มคิดมากกว่าเดิม แล้ววันหนึ่งพี่เขาเจอเราที่โรงเรียนแล้วทักมาว่าคิดถึง แค่นั้นแหละใจเราก็กลับมาเลือกพี่เขาอีกครั้ง เราก็เริ่มห่างกับน้องจนน้องเขาคิดว่าเราเปลี่ยนไป เราก็ไม่รู้จะทำยังไงนอกจากเงียบเพราะเริ่มไม่อยากให้น้องคิดมากไปกว่านี้
ตอนนี้เราก็เลยไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง จะต้องปล่อยน้องไปเหรอ อาจจะดูเห็นแก่ตัว แต่ในใจมันก็ไม่อยากเสียน้องไปเพราะน้องเป็นคนเดียวที่เราสามารถบอกได้ว่าวันนี้เราไปเจออะไรมา เราเครียด เราเหนื่อย เราก็ระบายกับน้องเขาได้ คุยกับน้องเขาได้ทุกเรื่อง คุยแล้วสบายใจ...แต่ถ้าน้องเขาต้องหายไปมันก็จะเหงามากๆไม่รู้จะไปคุยกับใคร ส่วนพี่เขาน้อยนะที่ได้คุยกันเพราะเขาก็ไม่ค่อยว่างแต่เราก็รู้สึกมากๆกับพี่เขานะ ยังชอบพี่เขาอยู่ถึงจะรู้ว่าไม่มีทาง
สรุปแล้วเราควรปล่อยน้องเขาไปใช่มั้ยคะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้