ไม่เข้าใจผู้หญิง

ผมทำงานอยู่ในหน่วยงานแห่งหนึ่งได้รู้จักผู้หญิงรุ่นพื่แก่กว่าผม4ปืเธอเป็นหม้ายลูกติดคนหนึ่งก่อนหน้านี้ผมเป็นคนขี้อายพอสมควรประมาณว่าไม่เชี่อมั่นในตัวเองด้วยว่าผมเป็นคนขื้เหร่ด้วยแต่เรื่องงานผมไม่แพ้ใครทำได้แทบทุกอย่างแล้วแต่เจ้านายสั่งผมจึงเป็นที่รักของเจ้านายและเพื่อนร่วมงานทุกคนรวมทั้งเธอคนนั้นด้วย
เมื่อก่อนเธอชอบแซวผมประจำเวลาเดินผ่านเธอจะพูดแบบว่า.  ดูซิทำไงจะลดได้เสื้อจะใส่ไม่ได้แล้วนี่แล้วชี้ให้ดูหุ่นเธอผมก็ได้แต่อายแล้วก็เดินเลี่ยงออกมาจากตรงนั้น  เธอก็หัวเราะชอบใจที่แกล้งผมได้  แล้วเธอก็ชอบไปพูดกับคนอื่นว่าผมเป็นแฟนเธอ ทั้งที่ทำงานและที่บ้านเธอยาม, ผมไปซ่อมไฟหรือน้ำปะปาให้ ยอมรับว่าตอนนั้นผมไม่เคยคิดอะไรกับเธอเกินเลยไปกว่าเพื่อนร่วมงานเวลาเล่นไลน์เธอก็ชอบส่งรูปหัวใจส่งดอกไม้มาให้บอก รักสุดหัวใจอะไรประมาณนี้
มาระยะหลังๆนี้ผมมีความรู้สึกแปลกๆกับเธอนึกอยากลองดูเลยแกล้งแซวเธอคืนไปบ้างพูดทีเล่นทีจริงไปบ้างเธอก็แซวกลับมาเหมือนเดิมผมก็ลองแซวเธอทางไลน์บ้างบอกคิดถึงขอจีบได้ไหม ถามไปหลายอย่างแต่เธอไม่เคยตอบผมอ่านอย่างเดียว ไทรไปเธอก็รับแต่ถ้าพูดในทำนองจึบเธอเธอจะบอกให้วางหูไม่ยอมให้ผมพูดต่อ แต่พอเจอหน้าเธอก็ว่าผม เป็นเอามากเลยนะ... อ้าวเฮ๊ย! อย่างนี้ก็ได้เหรอ   มาหลอกให้หยากแล้วจากไป. ตเธอให้ผมลบไลน์ออกให้ลหมดกลัวใครมาอ่านผมก็ลบออก จากนั้นผมก็ไม่ได้คุยในทำนองจีบเธออีกนาน ผมถามว่ากลัวผมเหรอเธอบอกไม่กลัวหรอกเมื่ออาทิตย์ที่แล้วเธอให้ผมไปทำไฟที่บ้านเธอมันมืดเพราะต้องดับไฟหมดเธอถือไฟฉายให้ผมผมก็ต่อปลั๊ก พอเธอเผลอผมเลยหอมแก้มเธอทีหนึ่งเธอว่าผม มากไปแล้วนะเดี๋ยวตายเดี๋วตาย ผมบอกไม่กลัวหรอกพอทำไฟเสร็จผมก็กลับบ้านเธอบอกผมว่าพรุ่งนี้เจอกันที่ทำงานนะจะซื้อกาแฟไปฝากผมก็รับปากแต่ผมไม่ได่อยุ่รอเธอบอกมาไม่เจอผมเลยกินคนเดียว2แก้วเลย ผมเลยไม่เข้าใจว่าเธอคิดยังไงหลอกใช้ผมหรือเปล่าแต่ทุกวันนี้เธอก็ซื้อกาแฟบางครั้งก็ซื้อข้าวกล่องมาฝากผมเรื่อย