เปรียบเหมือนบุรุษเดินทางไกล ไปพบแม่น้ำใหญ่(พระสูตร)

ภิกษุ ท.! เปรียบเหมือนบุรุษเดินทางไกล ไปพบแม่น้ำใหญ่ 
ฝั่ง ข้างนี้ก็เต็มไปด้วยอันตรายน่ารังเกียจ น่ากลัว 
ฝั่งข้างโน้นปลอดภัย. แต่เรือหรือ สะพานสำหรับข้าม ไม่มีเพื่อจะข้ามไป. เขาใคร่ครวญเห็นเหตุนี้แล้ว คิดสืบไป ว่า
"กระนั้นเราพึงรวบรวมหญ้าแห้ง ไม้แห้ง กิ่งไม้ และใบไม้มาผูกเป็นแพ แล้ว พยายามเอาด้วยมือและเท้า ก็จะพึงข้ามไปโดยสวัสดี," 
บุรุษนั้น ครั้นทำดังนั้น และข้ามไปได้โดยสวัสดีแล้วลังเลว่า

"แพนี้ มีอุปการะแก่เราเป็นอันมาก ถ้าไฉน เราจักทูนไปด้วยศีรษะ 
หรือแบกไปด้วยบ่า พาไปด้วยกัน" ดังนี้.

ภิกษุ ท.! พวกท่านจะสำคัญว่าอย่างไร : บุรุษนั้นจักทำอย่างนั้น เจียวหรือ? 
"พระองค์ ผู้เจริญ! ข้อนั้นหามิได้".
ภิกษุ ท.! เขาพึงทำอย่างไร : ถ้าไฉน เขาจะพึงคร่า มันขึ้นบก หรือปล่อยให้ลอยไปในน้ำ, ส่วนเขาเอง ก็หลีกไปตามปรารถนา เท่านั้นเอง 
นี้ฉันใด;

ธรรมที่เราแสดงแล้ว ก็เพื่อรื้อถอนตนออกจากทุกข์ ไม่ใช่เพื่อให้ยึดถือเอาไว้ เปรียบได้กับพ่วงแพ ก็ฉันนั้นเหมือนกัน. 
ภิกษุ ท.! ท่านทั้งหลายผู้ได้ฟังธรรมอันเราแสดงแล้ว อันเปรียบด้วยพ่วงแพ ควรละธรรม ทั้งหลายเสีย และป่วยกล่าวทำไมถึงสิ่งไม่ใช่ธรรม.





- มู. ม. ๑๒/๒๗๐/๒๘๐.