คนที่อยู่คนเดียว ทำอย่างไร รู้สึกอย่างไรเวลาที่เศร้า เหงา รึดีใจ

ตอบในฐานะ คนที่เคยล้มเหลวจากการรักคนอื่นมานะครับ  เรื่องเศร้าประเภทเรื้อรังผมจะคุยกับเพื่อนที่สนิทที่สุด ซึ่งเเน่นอนมีไม่ถึง2คน เเล้วถ้ายังอยากคุยกับคนที่ไม่ใช่เพื่อนก็ จะไปทางจิตเเพทย์ ตามรพ.รัฐครับ  ไปเเบบไม่อายเลยละครับ  เเล้วพอเราได้ระบายไปเเล้ว มันจะมีเเรงฮึดครับ เหมือนได้ไปเปลี่ยนถ่านก้อนใหม่ให้มีเเรงปะทะปัญหาอีกครับ เเล้วอีกอย่างครับผมมักบอกกับตัวเองเสมอว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวเราก็ลืมเเล้ว ส่วนตัวผมไม่ชอบเล่าปัญหาตัวเองผ่าน FB มัน เหมือนได้คำเเนะนำที่สู้เพื่อนสนิทกับจิตเเพทไม่ได้ ระบายไปคนสงสานก็พิมมาเเค่สู้ๆ ถ้าพิมมาเเค่นี้ผมคุยกะ สิริก็ได้
เเละอีกเรื่องเลยที่ทำให้สบายใจที่สุดคือไม่ยุ่งเรื่องชาวบ้านครับ ให้คุยไม่เป็นทางการได้เเต่ถ้าช่วย เผื่อเราล้ำเส้นไปนี่ สุนัขนะครับ
ผมมักเอาเวลาว่างไปปั่นจักรยานระหว่างปั่นก็ให้คิดเเต่เรื่องอนาคต บลาๆไม่ต้องสนอดีตครับ เพราะใช้เวลาค่อนข้างนานหัดเปลี่ยนเส้นทาง ทำเวลา ช่วยได้เยอะครับ  ส่วนเรื่องดีใจ ก็ไปฉลองๆกับครอบครัว หรือเพื่อนก็ว่าไป รึไม่ก็ประกาศ ผ่าน FBไป เพราะ คนที่ดีใจที่สุดคือเรา ไม่ใช่เพื่อนเพราะบ้างพวกอิจฉาก็มีครับ