ผมอายุ18แล้ว พึ่งเข้าปี1ที่มหาลัยแห่งนึง โชคชะตาหรือฟ้าลิขิตทำให้ผมได้มาเจอกับพี่คนนึงที่ (เขาเป็นผู้ชายมีแฟน ญ อยู่แล้ว) เราได้เจอกันเพราะผมโดนจับให้ทำกิจกรรมๆอันนึง และพี่เขาต้องมาดูแลผม(พี่เลี้ยง) เจอครั้งแรกผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไร แต่พอได้คุยกันได้สนิทกันทุกวันๆ มันทำให้ผมรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
เราคุยกันทุกวัน หยอกล้อกัน บลาๆ ทุกวันนี้ก็ยังคุยกันอยู่ ซึ่งผมแฮปปี้มากและชอบพี่เขาไปแล้ว แต่.....อย่างที่บอก พี่เขามีแฟนแล้วคบมาได้4เดือน เป็นผญ
ผมเลยไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี ปล.ผมชอบผู้หญิงปกติ แต่กับคนนี้ทำไมความรู้สึกมันบอกว่าชอบ
ผมไม่อยากเสียพี่เขาไป และก็กลัวว่าจะห้ามความรู้สึกตัวเองไม่อยู่ด้วย ในแชทที่คุยกันผมบอกพี่เขาว่า (มีเรื่องจะบอก) ก็คือรักพี่ว่ะ แต่ผมก็ยังไม่ได้บอก
พี่เขาก็เข้นผมนะ แต่ผมก็ไม่บอก ผมกลัวจะสติหลุดจนบอกความรู้สึกออกไป
ผมอยากบอกพี่ว่า ผมชอบพี่มากๆเลยนะตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แต่ความรู้สึกมันบอกแบบนั้น และผมก็ไม่สามารถบอกความรู้สึกในใจให้พี่ฟังได้ ว่าผมชอบพี่
พี่ดีกับผมมากๆ ผมไม่อยากเสียพี่ไป ขอบคุณที่ตั้งฉายาตลกๆให้ผม ขอบคุณที่เวลาเดินแล้วชอบมาจับไหล่ ขอบคุณที่ดูแลผมเป็นอย่างดี ผมรู้สึกว่าผมควรจะต้องถอยออกมาจากพี่ซักก้าวแล้วแหละ เพราะไม่อย่างนั้น ผมจะเจ็บมากไปกว่านี้
ผมควรจัดการปัญหาหัวใจตัวเองยังไง
เราคุยกันทุกวัน หยอกล้อกัน บลาๆ ทุกวันนี้ก็ยังคุยกันอยู่ ซึ่งผมแฮปปี้มากและชอบพี่เขาไปแล้ว แต่.....อย่างที่บอก พี่เขามีแฟนแล้วคบมาได้4เดือน เป็นผญ
ผมเลยไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี ปล.ผมชอบผู้หญิงปกติ แต่กับคนนี้ทำไมความรู้สึกมันบอกว่าชอบ
ผมไม่อยากเสียพี่เขาไป และก็กลัวว่าจะห้ามความรู้สึกตัวเองไม่อยู่ด้วย ในแชทที่คุยกันผมบอกพี่เขาว่า (มีเรื่องจะบอก) ก็คือรักพี่ว่ะ แต่ผมก็ยังไม่ได้บอก
พี่เขาก็เข้นผมนะ แต่ผมก็ไม่บอก ผมกลัวจะสติหลุดจนบอกความรู้สึกออกไป
ผมอยากบอกพี่ว่า ผมชอบพี่มากๆเลยนะตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แต่ความรู้สึกมันบอกแบบนั้น และผมก็ไม่สามารถบอกความรู้สึกในใจให้พี่ฟังได้ ว่าผมชอบพี่
พี่ดีกับผมมากๆ ผมไม่อยากเสียพี่ไป ขอบคุณที่ตั้งฉายาตลกๆให้ผม ขอบคุณที่เวลาเดินแล้วชอบมาจับไหล่ ขอบคุณที่ดูแลผมเป็นอย่างดี ผมรู้สึกว่าผมควรจะต้องถอยออกมาจากพี่ซักก้าวแล้วแหละ เพราะไม่อย่างนั้น ผมจะเจ็บมากไปกว่านี้