พี่สาวเป็นมะเร็งเต้านมระยะสุดท้ายลามมาที่กระดูกจนมะเร็งมันกินไปที่ไขกระดูก ผมไม่คิดว่ามันจะเร็วมากขนาดนี้ คุณหมอบอกให้ทำใจ ตอนนี้ผู้ป่วยทรมารมาก หมอให้ยามอฟีนมากินเพื่อบรรเทา และนัดฉายแสงในวันที่ 5 เดือนหน้า แต่คุณหมอบอกว่าช่วงรอฉายแสงผู้ป่วยจะมีกำลังอยู่ถึงมั้ยขึ้นอยู่กับผู้ป่วย ตอนนี้อาการของพี่สาวคือกินไม่ได้ เดินหรือช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ร้องเจ็บปวดทีน่าสงสารมาก อาเจียน ถ่ายเหลว ต้องต่อสายปัสสาวะไว้ไม่สามารถอั้นได้ พูดติดๆขัดๆ ผมเสียใจ ทำใจยากมากที่จะต้องเสียเค้าไป สงสารจับใจต่อหน้าต้องทำปกติ แต่แอบมาร้องไห้คนเดียว เสียใจที่ดูแลเค้าไม่ดีพอที่ผ่านมา ทั้งบ้านตอนนี้พากันเครียดและเสียใจ ทำใจ เพราะรู้ว่าไม่มีหวังแล้ว เพื่อนๆที่มีประสบการณ์ที่สูญเสียคนรักจากโรคมะเร็งนี่ทำใจและเตรีนมตัวกันแบบไหนครับ