ผมแอบชอบเพื่อนมา10ปี ตั้งแต่ ป.5 จนถปัจจุบัน
ผมแอบชอบผู้หญิงคนหนึ่งเธอสวยมากครับตอนนั้นพึ่งป.5 ผมได้แต่แอบมองไกลๆ (ตอนเด็กผมไม่หล่อไม่มีความมั่นใจในตัวเอง)
จนวันหนึ่ง แม่ผมเสียผมต้องได้ไปบวช1พรรษากว่าๆเพื่ออุทิศบุญกุศลให้แม่ ผมได้ออกจากโรงเรียนเพื่อไปบวชจึงไม่ได้พบกับเธออีก
จนวันที่ผมสึกมา ผ่านไป2ปี ผมกำลังจะขึ้นม .2 แต่ก็ไม่ได้อยุ่โรงเรียนเดียวกันเพราะเธออยู่ที่เดิม (ผมขอข้ามเลยละกัน)
จนเวลาผ่านไป3ปี เธออยุ่ม.5 ผมได้เจอกับเพื่อนคนนึงที่เป็นทั้งเพื่อนสนิทสมัยเด็กและเป็นญาติกันด้วย (เพื่อนผู้ชายนะครับ) ผมได้เจอกับเพื่อนแล้วพึ่งรู้ว่าผู้หญิงที่ผมชอบเป็นแฟนกับเพื่อนผม ผมก็ได้แต่อิจฉาแต่ไม่กล้าพูดไรไป เวลาเขาทะเลาะกันผมจะไปให้กำลังใจเธอตลอด เป็นที่ระบายรับฟังปัญหาให้เธอตลอด จนมาวันนึงเพื่อนผมรู้ว่าเขามีไรก็มาปรึกษาผม แต่เพื่อนผมเหมือนจะไม่ชอบ ก็เคยไม่ให้เขามายุ่งกับผม จากนั้นก็เหมือนผมกับเพื่อนไม่ลงรอยกันแต่ไม่ได้คุยกันเลยนะ จนผ่านไปอีก2ปีกว่าๆ เพื่อนผมกับเธอเลิกกัน ผมดีใจมาก (ผมเคยภาวนาหรือแช่งให้เลิกกัน ไม่คิดว่าจะมีวันนี้) พอเขาเลิกกัน เธอก็มาระบายกับผม เธอเป็นเหมือนพวกโรคซึมเศร้าอะครับ ทำร้ายตัวเองหลายรอบจนเกือบตาย ผมก็คอยปลอบคอยให้กำลังใจตลอด
จนมาวันนึง ผมชวนเธอกินเหล้า แต่เธอทำงานเป็นprร้านแห่งหนึ่ง ผมก็เลยไปหา (ผมเขิลมาก ปล.ผมไม่ได้เจอหน้าเธอมาเลยเกือบ10ปี)
คนที่เราชอบอะเนาะคงเข้าใจกันนะครับ
แต่ผมไม่รู้จะเริ่มยังไง ผมไปกินร้านที่เธอทำงานทุกวัน ผมไม่กล้าบอก อัดอั้นความรู้สึกมาตลอด10ปี ถ้าผมบอกไปผมก็กลัวจะไม่ได้เห็นเธออีก ช่วยผมด้วยครับ ควรทำยังไงดี ....
แอบรักเพื่อนมา10ปี
ผมแอบชอบผู้หญิงคนหนึ่งเธอสวยมากครับตอนนั้นพึ่งป.5 ผมได้แต่แอบมองไกลๆ (ตอนเด็กผมไม่หล่อไม่มีความมั่นใจในตัวเอง)
จนวันหนึ่ง แม่ผมเสียผมต้องได้ไปบวช1พรรษากว่าๆเพื่ออุทิศบุญกุศลให้แม่ ผมได้ออกจากโรงเรียนเพื่อไปบวชจึงไม่ได้พบกับเธออีก
จนวันที่ผมสึกมา ผ่านไป2ปี ผมกำลังจะขึ้นม .2 แต่ก็ไม่ได้อยุ่โรงเรียนเดียวกันเพราะเธออยู่ที่เดิม (ผมขอข้ามเลยละกัน)
จนเวลาผ่านไป3ปี เธออยุ่ม.5 ผมได้เจอกับเพื่อนคนนึงที่เป็นทั้งเพื่อนสนิทสมัยเด็กและเป็นญาติกันด้วย (เพื่อนผู้ชายนะครับ) ผมได้เจอกับเพื่อนแล้วพึ่งรู้ว่าผู้หญิงที่ผมชอบเป็นแฟนกับเพื่อนผม ผมก็ได้แต่อิจฉาแต่ไม่กล้าพูดไรไป เวลาเขาทะเลาะกันผมจะไปให้กำลังใจเธอตลอด เป็นที่ระบายรับฟังปัญหาให้เธอตลอด จนมาวันนึงเพื่อนผมรู้ว่าเขามีไรก็มาปรึกษาผม แต่เพื่อนผมเหมือนจะไม่ชอบ ก็เคยไม่ให้เขามายุ่งกับผม จากนั้นก็เหมือนผมกับเพื่อนไม่ลงรอยกันแต่ไม่ได้คุยกันเลยนะ จนผ่านไปอีก2ปีกว่าๆ เพื่อนผมกับเธอเลิกกัน ผมดีใจมาก (ผมเคยภาวนาหรือแช่งให้เลิกกัน ไม่คิดว่าจะมีวันนี้) พอเขาเลิกกัน เธอก็มาระบายกับผม เธอเป็นเหมือนพวกโรคซึมเศร้าอะครับ ทำร้ายตัวเองหลายรอบจนเกือบตาย ผมก็คอยปลอบคอยให้กำลังใจตลอด
จนมาวันนึง ผมชวนเธอกินเหล้า แต่เธอทำงานเป็นprร้านแห่งหนึ่ง ผมก็เลยไปหา (ผมเขิลมาก ปล.ผมไม่ได้เจอหน้าเธอมาเลยเกือบ10ปี)
คนที่เราชอบอะเนาะคงเข้าใจกันนะครับ
แต่ผมไม่รู้จะเริ่มยังไง ผมไปกินร้านที่เธอทำงานทุกวัน ผมไม่กล้าบอก อัดอั้นความรู้สึกมาตลอด10ปี ถ้าผมบอกไปผมก็กลัวจะไม่ได้เห็นเธออีก ช่วยผมด้วยครับ ควรทำยังไงดี ....