สวัสดีค่ะ เรื่องของเรามีอยู่ว่าเราได้รู้จักกับผชคนนึงเค้าอายุมากกว่าเรา เจอกับเค้าตอนเรียนปี3 เราเจอกับเค้าไม่กี่ครั้ง เพราะเรากลัวดีไม่พอ ก็เลยไม่ค่อยตอบรับที่จะเจอเค้า หลังจากนั้นเราก็ไม่ค่อยได้เจอกับเค้าอีกเลย เพราะเราคิดว่าเค้าจะไม่รักเราจริงๆ.. คือโดยรวมเค้าดีมากค่ะ แล้วเราก็มีอะไรกันแล้วมันเกิดจากอารมณ์ชั่ววูบด้วย(ขอโทษนะคะถ้าใครอ่านมาถึงตรงนี้แล้วรู้สึกไม่ดี) แต่ก็นั่นแหละค่ะ เราเองที่รักเค้า แต่เค้าคิดยังไงเราก็ไม่รู้ หลังจากนั้น ก็ติดต่อกันบ้างทักทายกันทางไลน์ถามความเป็นอยู่ บางครั้งเค้าก็ทักมาเอง บางครั้งเรามีใครมีแฟนหรือมีคนคบ เราก็ไม่เคยลืมเค้าเลยค่ะ..เราเสียใจที่เรารักเค้าอยู่เสมอ แต่พอเค้าชวนไปพบไปเจอ เราก็ไม่กล้าไปเพราะเรากลัวเราไม่ดีพอ ในทุกๆเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องฐานะ คือจริงๆเราไม่ต้องเบียดเบียนเค้านะคะ แต่เค้าอยู่ในระดับที่ไปเที่ยวตปทได้บ่อยๆ ไปทัวร์ยุโรป ไปนั่นนี่ แต่เราไม่ใช่ค่ะ เรามีรถมีคอนโดพอประมาณอยู่แบบปกติแต่คือก็ไม่สามารถใช้เงินได้เท่าเค้า เราเรียนม.รัฐ เค้าจบม.เอกชน ..แต่ตอนนี้เราเรียนจบแล้ว และตั้งแต่ก่อนเราเรียนจบ เราก็พยายามสร้างตัวเองทำทุกอย่างเพื่อให้อย่างน้อยเราก็ไม่ได้ด้อยค่าเกินไปสำหรับคนอื่นๆ ตอนนี้เราทำงานได้เงินเดือนระดับแสนแล้วค่ะเราก็พอภูมิใจอยู่บ้าง แต่สุดท้ายเราก็ยังไม่มั่นใจในตัวเองอยู่ดีค่ะ.. อย่างทุกวันนี้เค้าก็ทักเรามาเอง ล่าสุดมาแสดงความยินดีกับเรื่องรับปรญ เราก็อยากเจอ.. แต่ตอนนี้เราก็ยังไม่กล้าคบเค้าอยู่ดี เราไม่มั่นใจเลยค่ะ เพื่อนๆคิดว่ายังไงบ้างคะ แต่เราลืมพี่เค้าไม่ได้เลยค่ะ ทำไมเราถึงรักเค้ามากขนาดนั้นไม่รู้ค่ะเราเสียใจร้องไห้ตลอด เวลานึกถึงเค้า เราผิดปกติมากค่ะถ้าเจอใครดีกว่าเราไม่กล้าคบ
เรารักผู้ชายคนนี้มา2 ปีแล้ว แต่กลัวดีไม่พอเลยไม่กล้าคบค่ะ