หัดแต่งกลอน (เพื่อเป็นกำลังใจทุกคนที่ทำดี แต่ยังมีคนไม่พอใจ)

แม้นเป็นหมอ เยียวยา รั้งชีวิต                สมภารเทศ ภาษิต พาจิตใส
เป็นทหาร รักษา ความเป็นไท               หน่วยกู้ภัย ช่วยเหลือ ไม่เลิกรา
เป็นนักการ แม่บ้าน หรือคนใช้               เป็นคุณครู สอนให้ รู้วิชา
เป็นคนดี ใจสูง ยิ่งกว่าฟ้า                      ก็ไม่วาย โดนหมา มันไล่เห่า

หากหมามัน หมอบเงียบ จงมองดู          จะรับรู้ รู้ได้ ว่านายเขา
แม้นนายชั่ว มันตาม ไม่ห่างเงา             ไม่เคยเห่า ใส่นาย ให้ระอา
เพราะฉะนั้น จำไว้ ใส่ในจิต                  พาชีวิต ทำดี ให้มีค่า
อย่าไปสน คำบ่น คนนินทา                  สุดท้ายหมา มันเห่า เราอยู่ดี



ในโลกนี้ คนดี มีมากมาย                    แต่ไม่วาย มีเสียง โห่ไล่ดัง
คนมักเลือก ที่รัก มักที่ชัง                   จงอย่าหวัง ได้รัก ทั้งโลกา
ดั่งฝนตก ฟ้าร้อง ก้องแผ่นดิน              น้ำไหลริน ท่วมขัง ทั่วทั้งนา                                      
มีตาอิน ดีใจ ได้หาปลา                       กับตานา ใจทุกข์ เพราะข้าวตาย