เรางี่เง่าเกินไปหรือป่าว?

เรารู้จักกับแฟนมาก็4-5เดือนแล้ว ก่อนที่จะตัดสินใจคบเขาก็ถามเรานะว่าโอเคไหมถ้าเขาไม่มีเวลาให้ เราก็บอกว่าโอเค แต่บางที่เราแบบมีน้อยใจนะ ว่าทำไมคู่เราไม่เหมือนคู่อื่น ที่เขามีเวลาไปไหนมาไหนด้วยกันบ้าง เจอกันบ้าง กินข้าวด้วยกันบ้าง แต่เราก็ได้แค่น้อยใจแต่เราไม่พูด ไม่โวยวาย ไม่งอแง เราคิดแค่ว่าเขาอาจไม่ว่างจริงๆ เราไม่อยากรบกวนเขามาก เรากับแฟนอยู่มหาลัยเดียวกันชั้นปีเดียวกัน แต่แฟนเราเรียนวิศวะ. เราเรียนรัฐศาสตร์ เราก็พอเข้าใจนะเราเรียนคนละคณะเรียนไม่เหมือนกัน เพราะแต่ละทีเราชวนไปกินข้าว ไปทำบุญ เขาก็จะบอกประมานว่า เราไม่ว่างมีเรียนชดเชย. เขียนรายงาน ทำการบ้าน อ่านหนังสือ ติวให้น้อง สอนการบ้านน้อง. มีเรียนเช้า. มีกิจกรรม. บลาๆ  อีกหลายเหตุผล  เราก็ทำได้แค่น้อยใจหละแต่เราก็อดทนที่เราน้อยใจคือเราอยากให้เขามีเวลาให้เราสักนิดก็ได้ นี้เราคบกันมาเจอกันไม่กี่ครั้งแต่ละครั้งเจอกันแป๊บเดียว แชทเราก็คุยทุกวันนะแต่ถามคำตอบคำคุยแป๊บๆ ในเฟสบุ๊คเราแท็คไรไปไม่เคยรับแท็ค ไม่เปิดสถานะที่ตั้งคบ ไม่เคยแสดงว่ามีเราเป็นแฟน  เราก็เคยถามเขาว่าทำไม แต่เขาก็บอกเราว่า. "เพื่ออะไรการขึ้นสถานะมันสำคัญหรอ" เราเจอแบบนี้เราก็เงียบไม่ถามต่อ. บอกแค่ว่า"เราเข้าใจ ไม่เป็นไร" แต่เราไม่รู้นะว่ามันสำคัญกับใครไหมเรื่องสถานะ แต่สำหรับเราไม่ขึ้นสถานะก็ได้ แต่แสดงว่ามีเราเป็นแฟนหน่อย สนใจเราสักนิด จนเพื่อนเราถามว่าตกลงเรามีแฟนจริงๆหรอ เราป่วยเราอ้อนให้มาหาเราบ้างเขาก็ไม่ว่างตลอด เราเป็นแฟนกันที่เหมือนเป็นเพื่อนกันมากกว่า คู่เราไม่มีหรอกโมเม้นเหมือนแฟน นานๆทีถึงมีคำพูดหวานๆจากปากเขา เราก็รู้ว่าเขาเรียนหนัก เขาโฟกัสที่เรื่องเรียนมากกว่าทุกอย่าง เราพยายามเข้าใจเขาและอดทน เพราะเขาเคยบอกเราว่า"ถึงจะไม่มีเวลาให้ แต่จะมีอนาคตที่ดีให้นะ"เราเลยคิดว่าในเมื่อเรารักเจาแล้วเราต้องยอมรับทุกอย่างที่เขาเป็นให้ได้ บางทีเราก็คิดว่าเรางี่เง้าในบางเรื่องไปไหม