แฟนชอบงี่เง่า?

ตามหัวข้อกระทู้เลยครับ แฟนผมงี่เง่ามาก เอะอะก็ร้องไห้ ผมคบกับแฟนมาจะสี่เดือนแล้ว ผมรักเธอมาก ยอมทุกอย่างเลย แต่เรามีปัญหากันบ่อยมากเธอชอบบอกเลิกผมเป็นอะไรไม่ยอมบอก ร้องไห้ตลอด เดือนแรกเรามีปัญหากันเลย ผมโดนงอนเลยรู้สึกเบื่อๆเธอไม่รับทศ.ไม่ตอบแชทผม ผมก็ไปโทรคุยกับคนคุยเก่าคั่นเวลาไว้ประเด็นคือลืมลบแชทแล้วแฟนผมมาเห็น ตอนเช้าผมถึงได้ทั้งสีแชทน้ำเงินกับชื่อเดิมและคำบอกเลิก วันนั้นทั้งวันผมเลยคุยกับผู้หญิงคนนั้น ผมเห็นแฟนผมร้องไห้ใจก็เริ่มสั่นเพราะรักมากรู้สึกผิด ตอนเย็นผมเลยง้อเธออีกครั้ง บอกว่าจะไม่ทำแล้ว เธอก็ยอมแล้วบอกว่าเพราะรักผม ปัญหาต่อมาผมชอบไปเล่นกันคนที่ผมแอบชอบบ่อยๆ เรื่องต่อมาคือผมแอบไปเป็นที่ปรึกษาให้เพื่อนผู้หญิงคนนึงในไลน์โดยไม่บอกแฟน ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนน่ารักจนเพื่อนผมตามตื้อไปหน่อย เราคุยก่อนแบบค่อนข้างจะดูออกง่ายมั้งแต่ผมว่าผมปิดเงียบแล้วนะแฟนผมจับได้ได้ไงไม่รู้ ผมถามว่ารู้ได้ไง เธอบอกว่าดูแค่นี้ก็รู้ ผมมองเธอร้องไห้อีกครั้งเธอกลับตอบมาว่า'ที่เธอร้องไห้เรื่องของเป็นแค่ส่วนหนึ่ง แต่ที่กูร้องไห้เพราะสงสารเพื่อนของ!ทั้งที่รู้ว่าเพื่อนตัวเองชอบก็ยังไปคุยอีกหรอ!'จุดๆนั้นคือเจ็บมาก ผมเจ็บที่ต้องมองเธอร้องไห้ ทั้งที่ผมสัญญาไว้แล้วว่าจะไม่ทำอีก ผมเลยง้ออีกครั้งแล้วบอกว่า'อย่าคิดมา เราไม่ได้คิดอะไร แค่เพื่อนกัน ขอโทษจะไม่ทำอีกแล้ว'ง้อไปเรื่อยๆเธอก็ดูอ่อนลงแล้วยอม เราเลยนัดกันไปดูหนัง แต่เธอร้องไห้ ผมก็งงแล้วปลอบเธอไปตามน้ำพอออกจากโรงเธอก็บอกว่า'กูร้องไห้เพราะคิดว่าจะบอกเลิกแต่ก็ทำไม่ได้เพราะถ้ากูไม่อยู่แล้วใครจะคอยดูแลล่ะ'ผมเงียบแล้วเลือกที่จะไม่ตอบ เรื่องต่อมามันก็ดูร้ายแรงมากขึ้นเรื่อยๆกลุ่มเพื่อนผู้หญิงที่ผมคุยไลน์ด้วยกับกลุ่มแฟนผมเริ่มไม่ถูกกันแต่ผมกลับเลือกเพื่อนผู้หญิงที่คุยไลน์ด้วย ผมไปเรียนพิเศษกับผู้หญิงคนนั้นที่เรียนก็มีคนคุยเก่าผมเกือบทุกคนและคนที่ผมเคยแอบชอบมีผมเป็นผู้ชายคนเดียว ผมไม่ได้บอกแฟนแต่แฟนผมดันจับได้อีกแล้วเธอร้องไห้อีกครั้ง เอาความจริง ผมคิดว่าแฟนผมชอบยุ่งกะผู้ชายไปตีนู้นตีนี้จนผมต้องประชดใส่ ผมโดนเธอบอกเลิก ผมก็บอกอีกครั้งว่าไม่ได้คิดอะไร อย่าคิดมาก ยังทำเลย เธอตะโกนใส่ทศ.แล้วบอกว่า'ที่กูทำเพราะเรื่องงานตลอด และอีกอย่างการที่ไปอยู่กับพวกนั้นโดยที่เลิกสองทุ่มเกือบสามทุ่มคือกูไม่อยู่ที่นั่นไง กูจะรู้อะไรไหม!!'ผมเงียบแล้วบอกขอโทษซ้ำไปซ้ำมาเธอสะอื่นเกือบตลอด สุดท้ายเราก็ไม่เลิกกัน ปัญหาล่าสุดคือผมไปปรึกษาเรื่องของแฟนกับคนที่ผมแอบชอบคนเก่าในไลน์ ยอมรับเลยครับว่ายังหวั่นไหวนิดหน่อย เราคุยกันเกือบทั้งเดือน จนถึงวันนึงแฟนผมยื่นมือมาแล้วบอกว่า ขอดูไลน์หน่อย โห่ผมนึกว่าเธอเป็นญาตกับคุณริวจิตสัมผัส ผมหยิบขึ้นมาแล้วอ้างว่าลบแชทแม่ก่อนแต่โดนสวนกลับมาว่า อย่าลบ อะไรทั้งนั่น อย่ามา ผมเลยยื่นให้ดูพอเธอเห็นเท่านั้นแหละร้องไห้ออกมาอีกแล้ว ผมอายคนครับตอนนั้นเลยปลอบเธอแล้วบอกว่าอย่าคิดมาก เธอถามว่า'ทำไมต้องคุย'
ผมเลยตอบว่า'เพราะมันเข้าใจกูที่สุดไง'แฟนของผมหัวเราะออกมาแล้วด่าผมชุดใหญ่ ผมบอกว่าจะไม่ทำแล้ว
'กี่ครั้งแล้ว ที่พูดแบบนี้ กูไม่เคยเชื่อใจเลยนะตั้งแต่ครั้งแรกที่ทำกูเจ็บ!แต่กูพยายามตลอดให้ความเชื่อใจมันเท่าเดิม โคตรท้อเลยนะเว้ย!พยายามคนเดียวน่ะ..'ผมกอดเธอเบาๆเธอให้อภัยผมอีกครั้ง ตกดึกเราก็โทรคุยปกติผมเลยถามเธอว่า
'เหนื่อยไหม'
เธอตอบกลับมาว่า โคตรเหนื่อยเลย  พร้อมกลับร้องไห้ออกมา
ผมบอกว่า อยากพักไหม จู่ๆผมก็ร้องไห้
แฟนผมบอกว่า 'กูไหว กูทนได้ โคตรเหนื่อยเลย แต่กูทนได้ อาจไม่รู้นะว่ากูจริงจังแค่ไหน แต่ทุกครั้งที่ทำผิดกูคิดมากมาตลอด กูเป็นแฟนที่แย่ใช่ไหม ที่ไม่สวย คิดมาก งี่เง่าตลอด'ผมร้องไห้
'ไม่ได้เป็นแฟนที่แย่'
'กูคงดีไม่พอสำหรับใช่ไหม ถึงไปหาคนอื่น'จู่ๆเครื่องก็ตัดไป ผมเงียบแล้วนั่งคิดทบทวน เราเจอกับปกติในวันต่อมา แต่ที่เปลี่ยนไปคือ เธอเงียบบ่อยมาก แล้วเหม่อลอยตลอด ไม่สนใจแต่แอบร้องไห้จนผมเป็นห่วง ผมควรทำไงดีครับ??