ไม่รู้จะเริ่มยังไงเหมือนกันคะ คือเราชื่อกาล แฟนเราชื่อ นิจ เราสองคนเป็นผู้หญิงคะ คบกัน 5 ปีแล้วเริ่มจากแรกเราเป็นดี้แฟนเราเป็นทอม แต่ช่วงหลังๆนิจ
เปลี่ยนไปแต่งตัวไว้ผมเหมือนผู้หญิงทุกอย่าง แต่ความรู้สึกยังเหมือนเดิม แรกๆ นิจ คบกาลเพราะสงสาร เพราะความดีของกาลที่มีให้นิจ ให้มากไปจนกลายเป็นเคยชิน ถ้าไม่ได้ดั่งใจ ก็ทะเลาะ นิจเป็นคนที่อยากได้ไรก็ต้องได้ ห้ามขัดใจ กาลก็ตามใจนิจทุกอย่าง เพราะไม่อยากทะเลาะไม่อยากมีปัญหา กาลยอมรับนะคะว่ารักนิจ ยอมทุกอย่าง กาลทำงานเกี่ยวกับธุระกิจค้าปลีก ระดับ หัวหน้างานเงินเดือน 26,++ แน่นอนต้องเข้างานเป็น กะ ยอมรับว่างานเหนื่อยแต่ทำได้คะ ส่วนนิจทำงาน โรงงาน เข้างาน 8.00-20.00 หยุดทุกวันอาทิตย์และวันหยุดนักขัตฯ  แค่เรื่องเวลางาน นิจยังไม่เข้าใจกาลเลยทะเลาะทุกครั้งบอกว่ากาลไม่มีเวลาให้นิจ ทั้งที่กาลรับภาระค่าห้องค่าทุกทั้งหมด พอกาลพูด ก็ทะเลาะ ประชดว่าไม่ต้องมารับผิดชอบ นี่แค่เรื่องงานนะคะ
นิจไม่ชอบให้กาลทาแป้งตลับ แต่งหน้า ทาลิฟ ใส่เสื้อแฟชั่น นิจให้กาลใส่เสื้อยืดและหน้าสดทาครีมกันแดดกับแป้งฝุ่น ห้ามทารองพื้น นิจบอกเขาไม่ชอบ มันดูสกปรก เราเป็นผู้หญิง เรื่องรักสวยรักงาม มันเป็นของคู่กันอยู่แล้วใช่มั้ยละ แต่กาลก็ยอมนะคะ ทำตามที่นิจขอทุกอย่าง และที่สำคัญ นิจห้ามกาล ออกไปเจอเพื่อน เพื่อนในเฟสบุค กาลมีผู้ติดตาม 4,520คน นิจลบเฟสแล้วให้กาลเล่นเฟสใหม่ ให้มีเพื่อนไม่ถึง ร้อยคน กาลไม่เล่น เฟส ก็ทะเลาะหาว่ากาลประชด
เอาตรงๆนะคะ กาลเหนื่อยมาก กาลคิดที่จะหนี แต่ติดอยู่ที่ว่า นิจ สุขภาพร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง ชอบมีปัญหาเรื่องสุขภาพ กาลก็อดเป็นห่วงเขาไม่ได้   เชื่อมั้ยคะ ความรู้สึก  ณ ตอนนี้ มันเฉยชามากสำหรับกาล รักเหรอ เป็นหมดแล้วกับการกระทำของนิจ งานบ้านทุกอย่างกาลทำคนเดียว กาลไม่สบายก็ดูแลตัวเองไป อย่าหวังว่านิจจะคอยดูแลป้อนข้าวป้อนยา  เหนื่อยงาน เหนื่อคนข้างๆ
กาลคิดว่ามันเป็นเวรกรรม มันทำให้กาลคิดตลอดว่า ถ้ากาลจะมีแฟนกาลไม่ขอ คบกับผู้หญิง หรือ ทอมคนไหนอีกแล้ว
ทุกวันนี้ก็เลิกงานแล้วต้องปลอบใจตัวเอง ว่าอดทน อดทนเท่านั้น  กาลควรเดินออกไป แบบจริงจรังสักทีใช่มั้ยคะ
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ  T____Tมันอธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ความรู้สึกนี้