ในวันที่ทุกอย่างมันสายไป ผิดไหมถ้าจะขอดูแลอยู่ข้างๆ

ตอนนี้ผมกำลังง้อแฟนเก่าครับ  เราเลิกกันไปเมื่อ2ปีที่แล้วได้สาเหตุที่เลิกกันตอนนั้นทะเลาะกันรุ่นแรงแล้วเธอก็ได้มาง้อผมแต่ด้วยเหตุผลและอารมณ์ตอนนั้นทำให้ผมเลิกไประหว่าง2ปีที่โสดนั้นก็มีคนมาคุยนะครับแต่พอรู้สึกดีทีไรผมดันไปนึกถึงเธอตลอด งงกับตัวเองเหมื่อนกันครับจนปีใหม่ที่ผ่านมาเลยตัดสินใจอยู่คนเดียวจริงๆไม่คุยกับใครซักคนมันเลยคิดถึงแฟนเก่ามากๆและเมื่อเดือน มิ.ย.ได้ไปงานรับปริญญาบังเอิญเจอกัน มันเป็นความคิดถึงที่โหยหามากๆเลยครับเลยได้ไปง้อ ตอนแรกเธอไม่ยอมคุยไม่ยอมอะไรทั้งสิ้นเลยครับแต่ด้วยความที่ผมตื้อจนเธอยอมคุยตอนแรกก็คิดว่าคงยังมีความรู้สึกเหลืออยู่บ้างพอรู้ความจริงจากปากเธอขึ้นมา ช่างแสนเจ็บปวดเธอบอกกับผมว่า เธอรักกับพี่ที่บริษัทเก่าพึ่งเลิกคุยกันมาแล้วเธอบอกเธอไม่ได้รักผมแล้วช่วงนั้นแย่มากเลยครับผมเลยไม่รู้จะทำไงใจผมอยากกลับไปมากๆ เลยทำดีกับเธออยู่ข้างเธอๆมันเป็นความผิดผมทั้งนั้นถ้าวันนั้นผมไม่ปล่อยมือเธอคงไม่ให้เธอไปเจอเรื่องร้ายๆอะไรแบบนี้ ผมได้แต่โทษตัวเองกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ ผมรู้เลยครับว่าโอกาสที่เธอจะกลับมารักเป็นไปได้ยากมากเพราะเธอบอกเองกับปาก ทุกวันนี้ผมต้องอยู่กับคนที่ไม่ได้รักผม ตอนอยู่ด้วยกันผมก็รู้สึกได้ว่าคิดถึงคนอื่นอยู่ มือที่เคยจับกันแน่นเป็นผมคนเดียวที่จับผมเลยตั้งใจว่าจะดูแลและอยู่ข้างๆเธอไปเรื่อยๆจนกว่าเธอจะดีขึ้นถ้าวันนั้นดีขึ้นไม่รักผมแล้วไม่เป็นไร หรือ เจอใครที่ดีกว่าก็ไปเลยผมยินดี ทุกวันนี้เหมื่อนชดใช้กรรมเลยนะครับ อะไรที่เคยทำไม่ดีกับเธอไม่สนใจเธอทุกวันนี้เหมื่อนโดนเต็มๆ ผมอยากให้เธอรู้ว่าผมยังรักเธออยู่และอยากเปลี่ยนตัวเองให้ดีเพื่อเธอ ถึงมันจะสายไปแล้วผมก็จะทำเผื่อว่าวันนึงเธอจะกลับมารักผมได้ ผมยินดีที่จะเจ็บและแบกความเจ็บปวดนี้ไว้ไม่รักไม่เป็นไรขอดูแลและอยู่ข้างๆจนวินาทีสุดท้ายก็พอแล้ว....