เรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ เป็นเรื่องราวของผมจริงๆที่เกิดขึ้นกับรุ่นน้องในโรงเรียนครับ
ผมชื่อว่า นิกครับ ตอนนี้เรียนอยู่ ม.6 ครับ เป็นโรงเรียนในต่างจังหวัด ผมเป็นคนสนุกสนานและเป็นที่รู้จักของคนในโรงเรียน ทั้งรุ่นน้องและอาจารย์ครับ ผมคาอนข้างเป็นเด็กเรียนดีและอยู่ในสายกืจกรรมควบคู่ไปด้วย และผมก็เป็นเกย์ แต่ไม่ได้แสดงออกอะไรครับ
ผมได้รู้จักกับน้องคนนึงครับ น้องเค้าอยู่ ม.2 ครับ ชื่อว่าน้องกล้า กล้าเข้ามาสนิทสนมกับผมผ่านชมรม ROV โดยในตอนแรก ผมไม่ได้คิดอะไรกับกล้าเลยครับ ในช่วงนั้นผมก็มีปัญหากับแฟนตัวเองจนต้องเลิกกัน ช่วงนั้นป่วยใจมากครับ ก็มีกล้านี่แหละอยู่เป็นเพื่อนทุกวัน เวลาผมระบายอะไรลงเฟส กล้าก็จะเข้ามาถามตลอด และทุกๆเย็นกล้าจะทีกเฟสผมมา และคอลไลน์มาหาผม ชวนคุยโน่นนี่และเล่นเกมส์กันไป ก่อนนอนเค้าจะบอกฝันดีผมทุกครั้ง และทุกๆเช้า เค้าก็จะมาทักทายผม ตลอด มันเป็นแบบนี้มานานมาก จนผมเผลอใจไปชอบเค้าจริงๆ อาจเป็นเพราะเวลาที่เหมาะสมด้วย ก็ผมกำลังอกหักนี่นา ผมกับเค้าเราสนุกร่วมกันมาก จนมาวันหนึ่ง ผมรู้สึกว่าความรู้สึกตัวเองกำลังไปไกลมากๆ และกลัวว่าตัวเองจะเจ็บ เพราะกล้าเองก็เป็นผู้ชาย ผมจึงตัดสินใจบอกกล้าไปว่า ต่อไปนี้อาจคุยกันน้อยลง เพราะพี่มีแฟนแล้ว อยากให้เวลาแฟน แน่นอนครับ เรื่องนี้ผมแต่งขึ้น กล้าเขาเงียบไปสักพักในแชท และกลับมาตอบแค่ว่า อืม และก็เริ่มเรื่องบอกว่าตัวเองก็มีแฟนเหมือนกัน แต่พอผมถามซักไซร้ไปเรื่อยก็พบว่าเขาโกหกผม หลังจากนั้นเราก็ห่างกันไปสักพักครับ ทุกครั้งที่ผมทักเขาไป เขาจะไม่อ่านเลยครับ เวลามาอ่านก็จะตอบเพียงประโยคสั้นๆเช่น อืม อ่อ อือ สติกเกอร์ ผมรู้สึกเสียใจมากที่เรื่องราวเป็นแบบนี้ จึงบอกเค้าไปว่า เลิกคุยกับคนนั้นแล้ว หลังจากนั้น ท่าทางของเค้าดูสนุกขึ้นทันที และก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมในที่สุด
เวลาผ่านไป ผมมีเรื่องต้องออกไปทำงานข้างนอกโรงเรียนกับเค้า เราก็เล่นกันสนุกสนาน และน้องก็ชอบอ้อนขอโน่นนี่นั่นผม แกล้งผม แซวผมตลอดนะ (แต่เวลาอยู่ที่โรงเรียนชอบเมินผมมากๆ) และวันนั้น เพื่อนของน้องก็เปิดประเด็นนึงขึ้นมาคือ พูดเรื่องแฟนของน้องเค้า ผมนี่สตั้นไปเลย และก็หยุดเล่นหยุดพูดคุยกับทุกคนในทีนที น้องเค้าคงสังเกตเห็นมั้ง มีแต่น้องคนเดียวที่คอยถามผมว่าเป็นอะไร ผมได้แต่บอกว่าป่าวๆๆๆ ในขณะที่ทุกคนกำลังสนุกสนานที่ออกนอกโรงเรียน น้องเค้าก็นิ่งไปเลย ไม่เล่นกับใครเหมือนกัน
วันนั้นผมอึดอัดมาก กลับบ้านมาเพ้อสเตตัสเยอะสุดๆ เค้าไม่เข้ามาถามผมแล้วครับว่าเป็นอะไร เวียใจมาก เลยตัดสินใจทักไปเอง และถามว่า คบกับ ผู้หญิงคนนั้นจริงๆหรอ เจอกันได้ไง คุยกันมานานหรือยัง และเค้าก็บอกว่า คุยได้สองชั่วโมงก่อนคบ ผมนี่อึ้งไปเลย เค้าอบกเค้าคบเฉยๆไม่ได้อะไร ผมก็ใจอ่อนเลิกงอนเค้าเฉยเลย และก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่คนที่เปลี่ยนไปคือเค้าครับ เค้าเริ่มไม่จอบแชทผม เริ่มไม่คุย และเริ่มไม่สนใจผม ก็พอเข้าใจว่ามีแฟน ผมอึดอัดมากเลยตัดสินใจสารภาพความรู้สึกกับเค้าไป สิ่งที่เขาตอบมาคือ "ขอโทษ คิดแค่พี่จริงๆ" ผมนี่อึ้งอีกแล้ว คิดว่าตัวเองคงบอกผิดเวลาไป และตอนนั้นคือตัดสินใจออกมาจากเค้าแล้ว แต่เค้าก็กลับทักมาอีกว่า "พี่อย่าหายไปไหนนะ" เท่านั้นแหละ หายเกลี้ยงอารมณ์เสียใจ
หลังจากนั้น ผมได้ทราบรหัสเฟสเค้า จากเค้าเองแหละที่ให้มาโดยที่ตัวเองไม่รู้ตัว เลยเข้าไปเช็คว่าใครคือแฟนเค้า และก็พบว่า น้องคุยหลายคนมากๆครับ สามคนได้ แต่สิ่งที่ผมรู้สึกตอนนั้น ผมกลับรู้สึกสงสารเค้า ทำไมเขาถึงโหยหาความรักขนาดนั้น เขาขอคนโน้นคนนี้คบ ถ้าตอบตกลงก็คือคบกัน ทำไมมันง่ายจังล่ะ แต่กลับผมที่ทุ่มมสมากมายกลับยากเหลือเกิน แต่ตอนนั้นสิ่งที่ผมสังเกตเห็นคือ คนที่เค้าคบ จะใครก็แล้วแต่ เค้าไม่ค่อยคุยกันเลย ที่ผมคิดว่าคุยกับผมน้อยแล้ว คนพวกนั้นน้อยกว่าผมอีก แชทที่อยู่บนสุดกลับเป็นของผม คุยบ่อยสุดกลับเป็นผม ทักมาหาบ่อยสุดก็ทักผม แต่กับคนพวกนั้น บางครั้งสองสามวันคุยที มันทำให้ผมรู้สึกมีความหวังขึ้นมา หลังจากนั้น ผมลองหายๆไป เพราะคืดว่า ผช คนนี้เจ้าชู้และไม่น่าคบเลย แต่เค้าก็ทักมาหาผมตลอด หาว่าผมหายไป ส่งติ้กเกอร์รัวๆสารพัด จนผมก็ใจอ่อนมาคุยจนได้
ผมสุดท้าย ผมไม่รู้ว่าควรทำไงดี ยังชอบนะ แต่ขะเดินเต็มกำลังเลยดีไหม หรือควรพอ หรือยังไงดี ผมรุ้สึกว่าตัวเองมีหวัง แต่มันก็ยากนะ เพราะเราก็ปีสุดท้าย แล้วอีกอย่าง ผช-ผช มันจะเป็นไปได้จริงหรอ (ก่อนหน้านี้เคยคบ ผช ครับ เลยค่อนข้างมั่นใจนิดๆว่าอาจทำได้)
ควรไปต่อหรือพอ ช-ช (เรื่องยาวครับ)
ผมชื่อว่า นิกครับ ตอนนี้เรียนอยู่ ม.6 ครับ เป็นโรงเรียนในต่างจังหวัด ผมเป็นคนสนุกสนานและเป็นที่รู้จักของคนในโรงเรียน ทั้งรุ่นน้องและอาจารย์ครับ ผมคาอนข้างเป็นเด็กเรียนดีและอยู่ในสายกืจกรรมควบคู่ไปด้วย และผมก็เป็นเกย์ แต่ไม่ได้แสดงออกอะไรครับ
ผมได้รู้จักกับน้องคนนึงครับ น้องเค้าอยู่ ม.2 ครับ ชื่อว่าน้องกล้า กล้าเข้ามาสนิทสนมกับผมผ่านชมรม ROV โดยในตอนแรก ผมไม่ได้คิดอะไรกับกล้าเลยครับ ในช่วงนั้นผมก็มีปัญหากับแฟนตัวเองจนต้องเลิกกัน ช่วงนั้นป่วยใจมากครับ ก็มีกล้านี่แหละอยู่เป็นเพื่อนทุกวัน เวลาผมระบายอะไรลงเฟส กล้าก็จะเข้ามาถามตลอด และทุกๆเย็นกล้าจะทีกเฟสผมมา และคอลไลน์มาหาผม ชวนคุยโน่นนี่และเล่นเกมส์กันไป ก่อนนอนเค้าจะบอกฝันดีผมทุกครั้ง และทุกๆเช้า เค้าก็จะมาทักทายผม ตลอด มันเป็นแบบนี้มานานมาก จนผมเผลอใจไปชอบเค้าจริงๆ อาจเป็นเพราะเวลาที่เหมาะสมด้วย ก็ผมกำลังอกหักนี่นา ผมกับเค้าเราสนุกร่วมกันมาก จนมาวันหนึ่ง ผมรู้สึกว่าความรู้สึกตัวเองกำลังไปไกลมากๆ และกลัวว่าตัวเองจะเจ็บ เพราะกล้าเองก็เป็นผู้ชาย ผมจึงตัดสินใจบอกกล้าไปว่า ต่อไปนี้อาจคุยกันน้อยลง เพราะพี่มีแฟนแล้ว อยากให้เวลาแฟน แน่นอนครับ เรื่องนี้ผมแต่งขึ้น กล้าเขาเงียบไปสักพักในแชท และกลับมาตอบแค่ว่า อืม และก็เริ่มเรื่องบอกว่าตัวเองก็มีแฟนเหมือนกัน แต่พอผมถามซักไซร้ไปเรื่อยก็พบว่าเขาโกหกผม หลังจากนั้นเราก็ห่างกันไปสักพักครับ ทุกครั้งที่ผมทักเขาไป เขาจะไม่อ่านเลยครับ เวลามาอ่านก็จะตอบเพียงประโยคสั้นๆเช่น อืม อ่อ อือ สติกเกอร์ ผมรู้สึกเสียใจมากที่เรื่องราวเป็นแบบนี้ จึงบอกเค้าไปว่า เลิกคุยกับคนนั้นแล้ว หลังจากนั้น ท่าทางของเค้าดูสนุกขึ้นทันที และก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมในที่สุด
เวลาผ่านไป ผมมีเรื่องต้องออกไปทำงานข้างนอกโรงเรียนกับเค้า เราก็เล่นกันสนุกสนาน และน้องก็ชอบอ้อนขอโน่นนี่นั่นผม แกล้งผม แซวผมตลอดนะ (แต่เวลาอยู่ที่โรงเรียนชอบเมินผมมากๆ) และวันนั้น เพื่อนของน้องก็เปิดประเด็นนึงขึ้นมาคือ พูดเรื่องแฟนของน้องเค้า ผมนี่สตั้นไปเลย และก็หยุดเล่นหยุดพูดคุยกับทุกคนในทีนที น้องเค้าคงสังเกตเห็นมั้ง มีแต่น้องคนเดียวที่คอยถามผมว่าเป็นอะไร ผมได้แต่บอกว่าป่าวๆๆๆ ในขณะที่ทุกคนกำลังสนุกสนานที่ออกนอกโรงเรียน น้องเค้าก็นิ่งไปเลย ไม่เล่นกับใครเหมือนกัน
วันนั้นผมอึดอัดมาก กลับบ้านมาเพ้อสเตตัสเยอะสุดๆ เค้าไม่เข้ามาถามผมแล้วครับว่าเป็นอะไร เวียใจมาก เลยตัดสินใจทักไปเอง และถามว่า คบกับ ผู้หญิงคนนั้นจริงๆหรอ เจอกันได้ไง คุยกันมานานหรือยัง และเค้าก็บอกว่า คุยได้สองชั่วโมงก่อนคบ ผมนี่อึ้งไปเลย เค้าอบกเค้าคบเฉยๆไม่ได้อะไร ผมก็ใจอ่อนเลิกงอนเค้าเฉยเลย และก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่คนที่เปลี่ยนไปคือเค้าครับ เค้าเริ่มไม่จอบแชทผม เริ่มไม่คุย และเริ่มไม่สนใจผม ก็พอเข้าใจว่ามีแฟน ผมอึดอัดมากเลยตัดสินใจสารภาพความรู้สึกกับเค้าไป สิ่งที่เขาตอบมาคือ "ขอโทษ คิดแค่พี่จริงๆ" ผมนี่อึ้งอีกแล้ว คิดว่าตัวเองคงบอกผิดเวลาไป และตอนนั้นคือตัดสินใจออกมาจากเค้าแล้ว แต่เค้าก็กลับทักมาอีกว่า "พี่อย่าหายไปไหนนะ" เท่านั้นแหละ หายเกลี้ยงอารมณ์เสียใจ
หลังจากนั้น ผมได้ทราบรหัสเฟสเค้า จากเค้าเองแหละที่ให้มาโดยที่ตัวเองไม่รู้ตัว เลยเข้าไปเช็คว่าใครคือแฟนเค้า และก็พบว่า น้องคุยหลายคนมากๆครับ สามคนได้ แต่สิ่งที่ผมรู้สึกตอนนั้น ผมกลับรู้สึกสงสารเค้า ทำไมเขาถึงโหยหาความรักขนาดนั้น เขาขอคนโน้นคนนี้คบ ถ้าตอบตกลงก็คือคบกัน ทำไมมันง่ายจังล่ะ แต่กลับผมที่ทุ่มมสมากมายกลับยากเหลือเกิน แต่ตอนนั้นสิ่งที่ผมสังเกตเห็นคือ คนที่เค้าคบ จะใครก็แล้วแต่ เค้าไม่ค่อยคุยกันเลย ที่ผมคิดว่าคุยกับผมน้อยแล้ว คนพวกนั้นน้อยกว่าผมอีก แชทที่อยู่บนสุดกลับเป็นของผม คุยบ่อยสุดกลับเป็นผม ทักมาหาบ่อยสุดก็ทักผม แต่กับคนพวกนั้น บางครั้งสองสามวันคุยที มันทำให้ผมรู้สึกมีความหวังขึ้นมา หลังจากนั้น ผมลองหายๆไป เพราะคืดว่า ผช คนนี้เจ้าชู้และไม่น่าคบเลย แต่เค้าก็ทักมาหาผมตลอด หาว่าผมหายไป ส่งติ้กเกอร์รัวๆสารพัด จนผมก็ใจอ่อนมาคุยจนได้
ผมสุดท้าย ผมไม่รู้ว่าควรทำไงดี ยังชอบนะ แต่ขะเดินเต็มกำลังเลยดีไหม หรือควรพอ หรือยังไงดี ผมรุ้สึกว่าตัวเองมีหวัง แต่มันก็ยากนะ เพราะเราก็ปีสุดท้าย แล้วอีกอย่าง ผช-ผช มันจะเป็นไปได้จริงหรอ (ก่อนหน้านี้เคยคบ ผช ครับ เลยค่อนข้างมั่นใจนิดๆว่าอาจทำได้)