ในชิวิตคนเรามีความต้องการมากขนาดนั้นเลยหรอคะ

เราเป็นคนที่มีชีวิตปกติทั่วไป มีครอบครัว มีเพื่อน มีอะไรที่ไม่ทำให้รู้สึกว่าชีวิตนี้มันแย่อะไรขนาดนั้น แต่ทำไม ทำไมเราต้องรู้สึกว่าเราไม่เคยมี ความเหงามันทำให้เรารู้สึกเหนื่อย อยากมีใครสักคนแต่ทั้งๆที่เราก็มี แต่แค่เราไม่สามารถพูดคุย ปรึกษากันได้ทุกเรื่อง ชีวิตคุณมีไหมคะ คนที่คุณกล้าบอกทุกอย่าง ทุกอย่างที่อยู่ในหัว ไม่รู้สึกถึงช่องว่างระหว่างเรากับคนๆนั้น คนบนโลกนี้ก็มีตั้งกี่พันล้านคน ทำไม การที่หาคนที่เรากับเขาเข้ากันได้ มันยากขนาดนี้ ไม่ได้พูดถึงแค่ความสัมพันธ์ของคนต่างเพศอย่างเดียวนะคะ แต่หมายถึง ทุกความสัมพันธ์ เราแค่ไม่เคยเจอ อยากรู้ว่ามันมีอยู่จริงไหมหรือมันเป็นแค่เป้าหมายที่ทำให้เรามองโลกนี้อย่างมีความหวังกัน เกิดมาก็ 20 กว่าปีแล้ว หรือมันเป็นที่ตัวเรา ที่ไม่สามารถเข้ากับคนอื่นได้เอง เราก็ไม่ใช่พวก weirdo นะ แต่แค่.... เฮ้อ

แค่อยากหาที่ระบายค่ะ ที่ตั้งกระทู้นี้มา บางทีอาจจะมีคนที่คิดแบบเรา หรือคนที่เคยเป็นแบบเรา หรือเวทนาในความแปลกของเรา 555 เราไม่อยากไปหาจิตแพทย์อีก เพราะเราไม่ได้ป่วย เคยไปหาแล้วมันไม่เวิร์ด เสียเงินฟรีอีกต่างหาก เราควรแก้ปัญหาที่มันอยู่ในใจตอนนี้ยังไงดี เรียนจะจบแล้ว แต่รู้สึกเนือยๆ มัวแต่คิดเรื่องแบบนี้   พูดแล้วมันก็เศร้าใจ..