สวัสดีชาวพันทิปทุ้กกกคน...
วันนี้จะมาเล่าประสบการณ์ที่ไม่เคยลืมคนที่ชอบได้เลยค่ะ
เรื่องมันเกิดมาเมื่อประมาณ 9ปีที่แล้ว เริ่มแรกกเราชื่อ ป. (สมมุติ)เป็นเด็ก ม.2 ไม่สวย ขี้เหร่ ดำ(มากก) อ้วน(มากกกกกกกก)เป็นนักกีฬาโรงเรียนชื่อดังแห่งนึงมนภาคเหนือ55555 แอบชอบรุ่นพี่ ม.2ชื่อ พ (สมมุติอีกล่ะะ) พี่เขาน่ารักมากกก เป็นคนไม่สูง ผิวขาวเหลือง หน้าเนียน ตอนยิ้มคือน่ารักอย่างบอกไม่ถูกกเลย พี่เขาเป็นนักดนตรีโรงเรียน เดินผ่านนี่ไม่ต้องถามถึงความเขินนน ย้ากกกกก>"< เราก็ได้แต่ด้อมๆมองๆไป ฟินไปคนเดียว55555 แต่ตอนนั้นพี่เขามีแฟนแล้ว ใครๆก็รู้ซึ่งเราก็รู้ เป็นรุ่นพี่ม.4 ชื่อ ล. สวีทกันออกสื่อมาก เห็นแล้วมีความหมั่นไส้ เชอะะ พอขึ้นม.3พี่เขาก้อย้ายไปเรียนอาชีวะในตัวเมืองไม่ได้เจอกันเลย คิดว่าคงไม่เหลือโอกาส แล้วสุดท้ายก้อเจอกัน ครั้งนี้เราก็บอก พ.ไปว่าเราชอบ โดยมีรุ่นพี่ที่สนิทพาไปที่บ้าน (เขารู้จักและสนิทกัน) เราก็ได้จังหวะขอเบอร์โทรนั่นนี่ ชวนคุย อยู่ใกล้ๆนี่ไม่ต้องถามถึงความเขินเลย มีร้อยคูณร้อย มีล้านคูณล้านไปปป แล้วกลับบ้านเราก็โทรหาจิงๆ ได้ยินเสียงก็ดีใจแล้ว พอไปโรงเรียนเท่านั้นแหละะ เรื่องก็มาเลยๆ เหมือนฟ้าผ่าเปรี้ยงๆ โดน รุ่นพี่ม.5 ตามจิกกัด โรงอาหารบ้าง โต้ะพักบ้าง หน้าห้องเรียนบ้าง หลังจากนั้นเราก้ถอดใจไปเลย หึ! คิดว่าชอบมากหรอออ ก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย เจอไม่ทักไม่มองหน้าไม่ยิ้ม แต่ไม่ได้แปลว่าเลิกชอบ ยัง
จำเบอร์ได้ด้วยศักดิ์ศรีของผู้หญิงบึกบึนอย่างเรา เราจะไม่ง้อ แล้วเขาก็ไม่ง้อเราเลย5555555555 หลังจากเหตุการณ์นั้นผ่านมาอีกเกือบ3ปี เขาเปลี่ยนแฟนใหม่ เป็นช่วงที่เรายุปี1จะขึ้นปี2 เราเลิกกับแฟนพอดีช่วงนั้นเสียใจมากคิดว่าคงทำใจไม่ได้ แต่แล้วพี่เขาก็มากดไลค์เฟสบุ้คตอนตี2 เห้ยยย เห้ยยยยยย เห้ยยยยยยยย นี่มันพี่ พ. นี่คืนนั้นก้เลิกร้องไห้แล้วก้ตามส่องๆ เอ้าาานางระหองแหงกับแฟนคนนี้จ้าา 5555 เข้าทางเลย เป็นเหมือนกัน สถาณการณ์เดียวกัน เช้าวันนั้นเราก็เลยเข้าไลน์ปกติหลังจากที่เลิกกับแฟนไม่เล่นไลน์เลยเพราะไม่กล้าดขเาไปดูแชท เอ่าาา! มีคนเพิ่มคุณจากไอดีไปอีกก พี่ พ. อีกแล้วว ปล่อยไว้ไม่ได้ล่ะะะ ทักเลยๆกู
ป: หูวววนอนดึกจัง
พ.ดึกหรอไม่เห็นดึกเลย เอาไลน์มาจากไหนอ่ะ
ป.อ่าวว ก็มันมีเองอ่ะ (ตอนนั้นกรี้ดสลบบในหอล่า ดีใจๆ)
พ. สบายดีไหมเรา
ป. สบายดีพี่ละอยู่ที่ไหน ไม่ค่อยเจอเลย
พ. พี่มาทำงาน กทม. ช่วงปิดเทอม บลาๆ
คือคืนนั้นมีความสุขมากก คุยกันยาวมาก ยาวจนจำไม่ได้แล้ว55555555
หลังจากนั้นก็คุยกันบ่อยขึ้น ถี่ขึ้น ทุกวัน ทุกเวลา หลังจากนั้นก็เริ่มมีชื่อแทนกัน มุ้งมิ้งไหมม55 จนเราเผลอลืมไปเลยว่าเขามีแฟนแล้วแต่เรายังไม่มี ซวยแล้วๆ..
และแล้ววันที่รอคอยก็มาถึง เขากลับมาจาก กทม.แล้วบอกว่าจะมาหาเราที่บ้าน เห้ยนี่อำกันป้าว ล้อเล่นกันหรือป้าวเนี้ยะะะ วันนั้นใจเต้นตุ้มๆต่อมๆเขาจะมาหาเราจิงไหม หรือเขาแค่พูดให้ความหวัง ตอนเย็นวันนั้นเขาโทรมาบอกว่าขอกินเบียร์กับญาติแถวบ้านก่อนแล้วจะมาหาเรา เห็นม่ะะ หลอกให้ความหวังเราที่แท้ก็ไม่มาหาหรอก!! อ่อลืมบอกบ้านเราไม่ไกลกันมาก3-4หมู่บ้านเอง วันนั้นเลยไปซื้อของร้านสะดวกซื้อกับพี่ กำลังจ่ายเงินเสร็จ หันหลังมา โอ้บร่ะเจ้าา เขามาประชิดตัวเรา เอื้อออออตายแล้ว สั่นหมดแล้ววว แล้วก้อยิ้มให้เราาทำหน้าตาทะเล้น เราไม่กล้าทักเพราะอายมาก555555555กลับบ้านๆเรารีบแว้นกลับบ้านแบบไม่คิดชีวิตเลย และแล้วคืนนั้นเขาก็มาหาเราจริงๆ มันเป็นคืนที่มีความสุขที่สุด (ไม่ได้มีอะไรกันนะคะชี้แจงก่อน)คือบับบ มันเป็นความสุขเมื่อได้คุยกับคนที่ชอบ แต่มันมากกว่านั้นคือมานอนด้วยกัน ไม่มีอะไรจะพิเศษไปมากกว่านี่อีกแล้ว หลังจากคืนนั้นมาก ความสัมพันธ์แน่นแฟ้นจึ้น เขาโทรหาเราบ่อยขึ้น เขามาหาเราเกือบทุกครั้งที่กลับบ้าน คือเราเรียนต่างจังหวัด กลับมาบ้านอาทิตละครั้งบางอาทิตไม่ได้กลับค่ะ ทั้งไลน์ ทั้งเฟส ทั้งไอจี ขอให้ช่วงเวลานี้อยู่นานๆได้ไหมค่ะ หลังจากนั้นหลายเดือนเขาพาเราไปเจอเพื่อน ไปเที่ยวผับ เขากินเหล้าแทนเราเพื่อจะไม่ให้เราเมา แต่เขาจะเมาแทน โอ้โหหหดูปกป้องไปอีกกอ่ะะ หลายๆครั้งที่เจอกัน หลายๆครั้งที่ไปเที่ยว มันคือสุดยอดของความสุข ตอนนั้นเราไม่มีแฟนด้วย เราจะไปไหนก็ได้ กับใคร ไม่มีใครว่า ไม่ต้องแคร์ความรู้สึกของใคร ชีวิตชิคๆไง แต่มันไม่ได้ชิคหลังจากที่เรามีความสัมพันธ์แบบนี้ไปได้จวนจะปีนึง แฟนเขาเริ่มระแคะระคาย เริ่มเชค เฟส เชคไลน์ สุดท้ายก็เจอจริงๆ คือเขาเข้าหน้าเฟสเราทิ้งไว้ มีปากเสียงกับแฟน ไม่ได้ตืดต่อเราเลยเกือบอาทิตนึง เรารอทุกวัน รอทุกเวลา เวลานี้เขาจะทักมา โทรศัพท์เงียบกริบได้แค่เพ้อในเฟสแล้วเขามาไลค์นี่คือเขารับรู้แล้วในข้อตกลงของเรา เพื่อนสนิทเขาเราก้ทักหา เพื่อนก็บอกว่าแฟนรู้เดียวเขาจะติดต่อมาเอง เรามีแค่เบอร์โทรเราไม่รุ้ว่าโทรเข้าไปจะเป็นเขาหรือแฟนเขาที่รับสาย ได้แต่ทนคิดถึงแบบนั้นประมาน9วัน หลังจากที้แฟนของเขาตายใจ เขาก็เริ่มทำแบบเดิมกับเราอีกเริ่มหนักจนครบ1ปี วันนั้นเราจะไปเซอร์ไพส์เขาโดยเปิดโรงแรมจัดลูกโป่ง ริบบิ้น เทียน ตามรีวิว5555 แต่เขากลับไม่มา เขาไม่มาหาเรา เราก็นั่งรอแบบนั้น ร้องไห้ไปเหอะ สุดท้ายจบที่เบียร์ เมา แล้วนอน หลายวันต่อเขาทักมาเราไม่ก็ไม่ตฝค่อยอยากตอบ งอนตามเสตปหญิงไทย เขาง้อเรานะ แต่ไม่ได้โง่โดยตรงแค่ยอมมาเที่ยวด้วยแต่กับเพื่อนร่วมกลุ่มเขา เหมือนแค่คนรุ้จักกัน ไม่ได้นั่งใกล้กัน แค่ชนแก้ว ทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วเราก็ไปต่อกัน เรื่องก็เกิดขึ้นเมื่อเขาเอาแฟนมา อย่าถามถึงสภาพเราเลย กระดกๆๆๆเมาเปนหมาเลย เราเลยโทรเรียกโจทย์เก่ามา ประชดเขาแบบสุดด คืนนั้นก็หน้างอทั้งคู่ เรายอมรับเลยเสียความรู้สึกอ่ะ มันหน้าชา ตัวชา เหมือนแฟนเรามีกิ้กอ่ะ แต่จิงๆเราไม่ใช่แฟนเขาเป็นแค่อะไรดี ... เพื่อนคุยละมั้ง แต่เราดันหวงดันหึงมันบอกไม่ถูกเหมือนกันแหะ เหตุการณ์นั้นก็ทำให้เราระหองระแหงกัน พีคสุดคือเรานัดกันว่าจะกลับมาหาจะไปนอนด้วยเที่ยวด้วยกัน เราไปถึงแล้วแต่เขาไปเที่ยวกับเพื่อน ไอ่เราก้อเข้าใจผิดว่าเขาไม่อยากมารับเลยโทรให้เพื่อนมารับ ทางเขาก็น้อยใจเราว่านัดกันแล้วก็ดื่มรอไปรับเรามาถึง เราก็เลือกไปเที่ยวกับเพื่อนเรา เมาพอสมควรประกอบด้วยอารมณ์เข้าใจผิดคิดว่าเขาไม่สนใจ เมาสิค่ะ เมาบรรลัยเลย คืนนั้นเราดึงผมเขาแบบแรงมาก ไม่ได้ตั้งใจจิงๆคือเปนครั้งแรกที่ทำเสียใจมากกก พอตื่นมาตอนเช้า เขาไม่มีแม้แต่ทักมา ไม่มีแม้แต่โทรมาหาเรา เขาโกรธเรามากถึงขั้นไม่อยากคุยกับเรา ไม่อยากยุ่งอะไรทั้งนั้น เราก็ง้อจนสุดหนทางกว่าเขาจะยอมคุยเหมือนเดิมกว่าเขาจะมาสนใจ(แต่ทุกอย่างก็ไม่เหมือนเดิมซะแล้ว) เขาบอกกับเราว่าความรู้สึกคนเรามันเสียไปแล้วยากที่จะเอากลับคืนมา 😭😭 แต่ให้ทำไงได้มาถึงตอนนี้ความรู้สึกที่เคยบอกว่าชอบมันกลายเป็นความรักซะแล้ว ไม่ใช่แค่ความรู้สึกดีๆของคนคุยกัน แต่มันกลายเป็นคนหึงหวงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ เราเริ่มงี่เง่าใส่เขา เราทำเหมือนเขาเป็นคนรักในขณะที่เขายังทำกับเราเท่าเดิม.. ปัญหาก็ตามมา ความเหงาของเราทำให้เราดึงคนคนนึงเข้ามา เป็นรุ่นน้องเราเริ่มสนิทสนมกันจนเป็นความรู้สึกดีแต่ไม่ใช่ความรัก ตอนนี้เขากับแฟนเลิกกันแล้ว แต่เรากับเขาห่างกันไปเรื่อยๆ จนเราคิดว่าท่าไม่ดีแล้วนะ ต้องไปหาเขาเพื่อนกระชับความสัมพันธ์ เรามาจริงๆ ครั้งนี้เราไม่บอกเพื่อน ไม่บอกคนสนิทที่รู้หรือแม้แต่ครอบครัวเรา(ลืมบอกกก เขาไปนอนบ้านเราค่อนข้างบ่อย พ่อแม่เราจึงรู้จัก) เรามาครั้งนี้เราหวังว่ากลับไปเรียนทุกอย่างต้องดีขึ้นแน่นอน เรากับเขาต้องดีมากขึ้น เรื่อยๆ ความสัมพันธ์มันต้องพัฒนาแน่ๆ เราอยู่กับเขา2วัน1คืน วันสุดท้ายไม่อยากกลับเลยเขาก็บอกเราอย่างนั้นว่าไม่อยากให้กลับ เราเองก็หวั่นใจว่าที่เขาไม่มีใครแบบนี้ไม่ได้บอกว่าคุยอยู่กับเราแบบนี้ เขาจะมีคนอื่นเพิ่มไหม.... และแล้วเขาก็มีจริงๆหลังจากที่เรากลับไปถึงม. เขากลับพาผญ.อีกคนไปเที่ยวด้วย ไปรับคนนั้นที่หอ เรีนรที่เดียวกัน เราเองก็ระแวงอยู่แล้วจึงเสาะหาทุกสิ่งอย่างทั้งๆที่เขาไม่เคยเปลี่ยนไปเลย เขาทำกับเราดีเหมือนเดิม เขาใส่ใจเหมือนเดิม การบอกรักที่ทำให้เรารู้สึกมันไม่ได้เปลี่ยนไป เรื่องนี้ทำให้เราต้องจบทุกอย่างง เราเองโมโห และ ผิดหวัง เลยบอกเขาไปว่า "ไม่อยากคุยแล้ว เราเลิกคุยกันเถอะ" คืนนั้นเขาเดินทางไปเที่ยวภาคใต้กับเพื่อน เขาไม่อธิบาย เขาไม่พูดอะไร มีแค่บอกว่า 'มันไม่มีไร คนเราจะให้ความสำคัญทุกคนได้อย่างไร คนเรามันไม่เหมือนกัน ก็แค่เพื่อน' เราหูหนวกตาบอดไม่ฟังอะไรทั้งนั้นน คืนนั้นก็เป็นเราที่เสียใจเอง ร้องไห้ฟูมฟายเหมือนคนจะเป็นจะตาย เราขาดการติดต่อกันไป5วัน ไม่ใช่ขาดหรอกเราต่างไลค์สถานะของกัน ดูความเคลื่อนไหวเก็บรายละเอียด จนสุดท้ายเราทนไม่ไหวทักไปก่อน ความคิดถึงที่มีมันได้ระบายออกมา มันได้พูดได้เห็นหน้ากัน เห้ออนี่เราขอให้เธออยู่ด้วยแบบนี้ไปอีกนานกว่านี้ได้ไหม แต่แล้วเขาก้บอกว่าคนที่เราโกรธเขาไปไม่ใช่คนที่เขาคุย เขาเล่าให้ฟังว่ามีคนเข้ามาเป็นรุ่นน้องแล้วเค้าก็น่ารักดี... จุกไปอีก ไม่รู้เหมือนกันตอนนี้คนนั้นเริ่มเข้ามาในการสนทนาของเราแล้วนะ ทุกวัน ทุกวัน จนเขาบอกกับเราตอนเมาว่า น้องเข้ามาทำให้เขาดีขึ้น น้องเปนคนทำให้เขายิ้มในวันที่เราทำเขาร้องไห้ เห้ยเราจะโดนทิ้งหรอว่ะ ทำไมมันแย่ไปหมด ช่วงนั้นเขาแทบไม่ทักหาเราเลย ไม่โทหา ทักไปก้อถามคำตอบคำ โพสตัสมีความสุข ราวกับไม่มีเราในความคิดเลย เราเลยถอยออกมาทั้งที่รู้ว่าทำไม่ได้ เราหายไปจากเขาอีกตอนนี้นานมากตั้งแต่ ส.ค จนถึง พ.ย.เลย เราไปบังเอิญไปเจอกันร้านเหล้าอีกครั้งเพราะเราไปกับเพื่อนแล้วเขาก้อมากับเพื่อน เราสนิทกับพี่ในโต้ะ วันนั้นเป็นวันทีเราไปนอนกับเขา ด้วยเพราะความคิดถึง เรานอนคุยกันเกือบเช้า ทุกเรื่อง เรื่องน้อง ความเป็นอยู่ การเรียน การทำงาน หรือแม้แต่เรื่องของเราที่เกือบจบลงไปแล้ว เรากลับมาคุยกันอีก ครั้งนี้มันไม่มีอะไรที่เหมือนเดิม ไม่มีเลย เขาไม่ได้ใส่ใจเราเหมือนที่เราทำ คุยกันทุกวันแต่ยังรู้สึกเหงา ค่อยๆถอยห่างจากเราไปทีละนิด ทีละนิด จนความสัมพันธ์มันห่างเราก็เริ่มมีคนเข้ามาถูกใจ เริ่มมีคนเข้ามาสนใจซึ่งเขากำลังทำในสิ่งที่พ.ไม่ได้ทำให้แล้ว พ.กำลังหมดใจจากเรา และพร้อมจะไปจากเราได้ทุกเมื่อจากความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรียก...
.
.
.
.
ไว้วันหลังมาต่อนะคะะ เรื่องมันยาวมากกกกกกกก
🙄 ขอบคุณมากค่ะๆ
ถ้าเราหักห้ามใจสักนิด คงจะไม่ต้องเสียใครไปเลย..
วันนี้จะมาเล่าประสบการณ์ที่ไม่เคยลืมคนที่ชอบได้เลยค่ะ
เรื่องมันเกิดมาเมื่อประมาณ 9ปีที่แล้ว เริ่มแรกกเราชื่อ ป. (สมมุติ)เป็นเด็ก ม.2 ไม่สวย ขี้เหร่ ดำ(มากก) อ้วน(มากกกกกกกก)เป็นนักกีฬาโรงเรียนชื่อดังแห่งนึงมนภาคเหนือ55555 แอบชอบรุ่นพี่ ม.2ชื่อ พ (สมมุติอีกล่ะะ) พี่เขาน่ารักมากกก เป็นคนไม่สูง ผิวขาวเหลือง หน้าเนียน ตอนยิ้มคือน่ารักอย่างบอกไม่ถูกกเลย พี่เขาเป็นนักดนตรีโรงเรียน เดินผ่านนี่ไม่ต้องถามถึงความเขินนน ย้ากกกกก>"< เราก็ได้แต่ด้อมๆมองๆไป ฟินไปคนเดียว55555 แต่ตอนนั้นพี่เขามีแฟนแล้ว ใครๆก็รู้ซึ่งเราก็รู้ เป็นรุ่นพี่ม.4 ชื่อ ล. สวีทกันออกสื่อมาก เห็นแล้วมีความหมั่นไส้ เชอะะ พอขึ้นม.3พี่เขาก้อย้ายไปเรียนอาชีวะในตัวเมืองไม่ได้เจอกันเลย คิดว่าคงไม่เหลือโอกาส แล้วสุดท้ายก้อเจอกัน ครั้งนี้เราก็บอก พ.ไปว่าเราชอบ โดยมีรุ่นพี่ที่สนิทพาไปที่บ้าน (เขารู้จักและสนิทกัน) เราก็ได้จังหวะขอเบอร์โทรนั่นนี่ ชวนคุย อยู่ใกล้ๆนี่ไม่ต้องถามถึงความเขินเลย มีร้อยคูณร้อย มีล้านคูณล้านไปปป แล้วกลับบ้านเราก็โทรหาจิงๆ ได้ยินเสียงก็ดีใจแล้ว พอไปโรงเรียนเท่านั้นแหละะ เรื่องก็มาเลยๆ เหมือนฟ้าผ่าเปรี้ยงๆ โดน รุ่นพี่ม.5 ตามจิกกัด โรงอาหารบ้าง โต้ะพักบ้าง หน้าห้องเรียนบ้าง หลังจากนั้นเราก้ถอดใจไปเลย หึ! คิดว่าชอบมากหรอออ ก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย เจอไม่ทักไม่มองหน้าไม่ยิ้ม แต่ไม่ได้แปลว่าเลิกชอบ ยัง
ป: หูวววนอนดึกจัง
พ.ดึกหรอไม่เห็นดึกเลย เอาไลน์มาจากไหนอ่ะ
ป.อ่าวว ก็มันมีเองอ่ะ (ตอนนั้นกรี้ดสลบบในหอล่า ดีใจๆ)
พ. สบายดีไหมเรา
ป. สบายดีพี่ละอยู่ที่ไหน ไม่ค่อยเจอเลย
พ. พี่มาทำงาน กทม. ช่วงปิดเทอม บลาๆ
คือคืนนั้นมีความสุขมากก คุยกันยาวมาก ยาวจนจำไม่ได้แล้ว55555555
หลังจากนั้นก็คุยกันบ่อยขึ้น ถี่ขึ้น ทุกวัน ทุกเวลา หลังจากนั้นก็เริ่มมีชื่อแทนกัน มุ้งมิ้งไหมม55 จนเราเผลอลืมไปเลยว่าเขามีแฟนแล้วแต่เรายังไม่มี ซวยแล้วๆ..
และแล้ววันที่รอคอยก็มาถึง เขากลับมาจาก กทม.แล้วบอกว่าจะมาหาเราที่บ้าน เห้ยนี่อำกันป้าว ล้อเล่นกันหรือป้าวเนี้ยะะะ วันนั้นใจเต้นตุ้มๆต่อมๆเขาจะมาหาเราจิงไหม หรือเขาแค่พูดให้ความหวัง ตอนเย็นวันนั้นเขาโทรมาบอกว่าขอกินเบียร์กับญาติแถวบ้านก่อนแล้วจะมาหาเรา เห็นม่ะะ หลอกให้ความหวังเราที่แท้ก็ไม่มาหาหรอก!! อ่อลืมบอกบ้านเราไม่ไกลกันมาก3-4หมู่บ้านเอง วันนั้นเลยไปซื้อของร้านสะดวกซื้อกับพี่ กำลังจ่ายเงินเสร็จ หันหลังมา โอ้บร่ะเจ้าา เขามาประชิดตัวเรา เอื้อออออตายแล้ว สั่นหมดแล้ววว แล้วก้อยิ้มให้เราาทำหน้าตาทะเล้น เราไม่กล้าทักเพราะอายมาก555555555กลับบ้านๆเรารีบแว้นกลับบ้านแบบไม่คิดชีวิตเลย และแล้วคืนนั้นเขาก็มาหาเราจริงๆ มันเป็นคืนที่มีความสุขที่สุด (ไม่ได้มีอะไรกันนะคะชี้แจงก่อน)คือบับบ มันเป็นความสุขเมื่อได้คุยกับคนที่ชอบ แต่มันมากกว่านั้นคือมานอนด้วยกัน ไม่มีอะไรจะพิเศษไปมากกว่านี่อีกแล้ว หลังจากคืนนั้นมาก ความสัมพันธ์แน่นแฟ้นจึ้น เขาโทรหาเราบ่อยขึ้น เขามาหาเราเกือบทุกครั้งที่กลับบ้าน คือเราเรียนต่างจังหวัด กลับมาบ้านอาทิตละครั้งบางอาทิตไม่ได้กลับค่ะ ทั้งไลน์ ทั้งเฟส ทั้งไอจี ขอให้ช่วงเวลานี้อยู่นานๆได้ไหมค่ะ หลังจากนั้นหลายเดือนเขาพาเราไปเจอเพื่อน ไปเที่ยวผับ เขากินเหล้าแทนเราเพื่อจะไม่ให้เราเมา แต่เขาจะเมาแทน โอ้โหหหดูปกป้องไปอีกกอ่ะะ หลายๆครั้งที่เจอกัน หลายๆครั้งที่ไปเที่ยว มันคือสุดยอดของความสุข ตอนนั้นเราไม่มีแฟนด้วย เราจะไปไหนก็ได้ กับใคร ไม่มีใครว่า ไม่ต้องแคร์ความรู้สึกของใคร ชีวิตชิคๆไง แต่มันไม่ได้ชิคหลังจากที่เรามีความสัมพันธ์แบบนี้ไปได้จวนจะปีนึง แฟนเขาเริ่มระแคะระคาย เริ่มเชค เฟส เชคไลน์ สุดท้ายก็เจอจริงๆ คือเขาเข้าหน้าเฟสเราทิ้งไว้ มีปากเสียงกับแฟน ไม่ได้ตืดต่อเราเลยเกือบอาทิตนึง เรารอทุกวัน รอทุกเวลา เวลานี้เขาจะทักมา โทรศัพท์เงียบกริบได้แค่เพ้อในเฟสแล้วเขามาไลค์นี่คือเขารับรู้แล้วในข้อตกลงของเรา เพื่อนสนิทเขาเราก้ทักหา เพื่อนก็บอกว่าแฟนรู้เดียวเขาจะติดต่อมาเอง เรามีแค่เบอร์โทรเราไม่รุ้ว่าโทรเข้าไปจะเป็นเขาหรือแฟนเขาที่รับสาย ได้แต่ทนคิดถึงแบบนั้นประมาน9วัน หลังจากที้แฟนของเขาตายใจ เขาก็เริ่มทำแบบเดิมกับเราอีกเริ่มหนักจนครบ1ปี วันนั้นเราจะไปเซอร์ไพส์เขาโดยเปิดโรงแรมจัดลูกโป่ง ริบบิ้น เทียน ตามรีวิว5555 แต่เขากลับไม่มา เขาไม่มาหาเรา เราก็นั่งรอแบบนั้น ร้องไห้ไปเหอะ สุดท้ายจบที่เบียร์ เมา แล้วนอน หลายวันต่อเขาทักมาเราไม่ก็ไม่ตฝค่อยอยากตอบ งอนตามเสตปหญิงไทย เขาง้อเรานะ แต่ไม่ได้โง่โดยตรงแค่ยอมมาเที่ยวด้วยแต่กับเพื่อนร่วมกลุ่มเขา เหมือนแค่คนรุ้จักกัน ไม่ได้นั่งใกล้กัน แค่ชนแก้ว ทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วเราก็ไปต่อกัน เรื่องก็เกิดขึ้นเมื่อเขาเอาแฟนมา อย่าถามถึงสภาพเราเลย กระดกๆๆๆเมาเปนหมาเลย เราเลยโทรเรียกโจทย์เก่ามา ประชดเขาแบบสุดด คืนนั้นก็หน้างอทั้งคู่ เรายอมรับเลยเสียความรู้สึกอ่ะ มันหน้าชา ตัวชา เหมือนแฟนเรามีกิ้กอ่ะ แต่จิงๆเราไม่ใช่แฟนเขาเป็นแค่อะไรดี ... เพื่อนคุยละมั้ง แต่เราดันหวงดันหึงมันบอกไม่ถูกเหมือนกันแหะ เหตุการณ์นั้นก็ทำให้เราระหองระแหงกัน พีคสุดคือเรานัดกันว่าจะกลับมาหาจะไปนอนด้วยเที่ยวด้วยกัน เราไปถึงแล้วแต่เขาไปเที่ยวกับเพื่อน ไอ่เราก้อเข้าใจผิดว่าเขาไม่อยากมารับเลยโทรให้เพื่อนมารับ ทางเขาก็น้อยใจเราว่านัดกันแล้วก็ดื่มรอไปรับเรามาถึง เราก็เลือกไปเที่ยวกับเพื่อนเรา เมาพอสมควรประกอบด้วยอารมณ์เข้าใจผิดคิดว่าเขาไม่สนใจ เมาสิค่ะ เมาบรรลัยเลย คืนนั้นเราดึงผมเขาแบบแรงมาก ไม่ได้ตั้งใจจิงๆคือเปนครั้งแรกที่ทำเสียใจมากกก พอตื่นมาตอนเช้า เขาไม่มีแม้แต่ทักมา ไม่มีแม้แต่โทรมาหาเรา เขาโกรธเรามากถึงขั้นไม่อยากคุยกับเรา ไม่อยากยุ่งอะไรทั้งนั้น เราก็ง้อจนสุดหนทางกว่าเขาจะยอมคุยเหมือนเดิมกว่าเขาจะมาสนใจ(แต่ทุกอย่างก็ไม่เหมือนเดิมซะแล้ว) เขาบอกกับเราว่าความรู้สึกคนเรามันเสียไปแล้วยากที่จะเอากลับคืนมา 😭😭 แต่ให้ทำไงได้มาถึงตอนนี้ความรู้สึกที่เคยบอกว่าชอบมันกลายเป็นความรักซะแล้ว ไม่ใช่แค่ความรู้สึกดีๆของคนคุยกัน แต่มันกลายเป็นคนหึงหวงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ เราเริ่มงี่เง่าใส่เขา เราทำเหมือนเขาเป็นคนรักในขณะที่เขายังทำกับเราเท่าเดิม.. ปัญหาก็ตามมา ความเหงาของเราทำให้เราดึงคนคนนึงเข้ามา เป็นรุ่นน้องเราเริ่มสนิทสนมกันจนเป็นความรู้สึกดีแต่ไม่ใช่ความรัก ตอนนี้เขากับแฟนเลิกกันแล้ว แต่เรากับเขาห่างกันไปเรื่อยๆ จนเราคิดว่าท่าไม่ดีแล้วนะ ต้องไปหาเขาเพื่อนกระชับความสัมพันธ์ เรามาจริงๆ ครั้งนี้เราไม่บอกเพื่อน ไม่บอกคนสนิทที่รู้หรือแม้แต่ครอบครัวเรา(ลืมบอกกก เขาไปนอนบ้านเราค่อนข้างบ่อย พ่อแม่เราจึงรู้จัก) เรามาครั้งนี้เราหวังว่ากลับไปเรียนทุกอย่างต้องดีขึ้นแน่นอน เรากับเขาต้องดีมากขึ้น เรื่อยๆ ความสัมพันธ์มันต้องพัฒนาแน่ๆ เราอยู่กับเขา2วัน1คืน วันสุดท้ายไม่อยากกลับเลยเขาก็บอกเราอย่างนั้นว่าไม่อยากให้กลับ เราเองก็หวั่นใจว่าที่เขาไม่มีใครแบบนี้ไม่ได้บอกว่าคุยอยู่กับเราแบบนี้ เขาจะมีคนอื่นเพิ่มไหม.... และแล้วเขาก็มีจริงๆหลังจากที่เรากลับไปถึงม. เขากลับพาผญ.อีกคนไปเที่ยวด้วย ไปรับคนนั้นที่หอ เรีนรที่เดียวกัน เราเองก็ระแวงอยู่แล้วจึงเสาะหาทุกสิ่งอย่างทั้งๆที่เขาไม่เคยเปลี่ยนไปเลย เขาทำกับเราดีเหมือนเดิม เขาใส่ใจเหมือนเดิม การบอกรักที่ทำให้เรารู้สึกมันไม่ได้เปลี่ยนไป เรื่องนี้ทำให้เราต้องจบทุกอย่างง เราเองโมโห และ ผิดหวัง เลยบอกเขาไปว่า "ไม่อยากคุยแล้ว เราเลิกคุยกันเถอะ" คืนนั้นเขาเดินทางไปเที่ยวภาคใต้กับเพื่อน เขาไม่อธิบาย เขาไม่พูดอะไร มีแค่บอกว่า 'มันไม่มีไร คนเราจะให้ความสำคัญทุกคนได้อย่างไร คนเรามันไม่เหมือนกัน ก็แค่เพื่อน' เราหูหนวกตาบอดไม่ฟังอะไรทั้งนั้นน คืนนั้นก็เป็นเราที่เสียใจเอง ร้องไห้ฟูมฟายเหมือนคนจะเป็นจะตาย เราขาดการติดต่อกันไป5วัน ไม่ใช่ขาดหรอกเราต่างไลค์สถานะของกัน ดูความเคลื่อนไหวเก็บรายละเอียด จนสุดท้ายเราทนไม่ไหวทักไปก่อน ความคิดถึงที่มีมันได้ระบายออกมา มันได้พูดได้เห็นหน้ากัน เห้ออนี่เราขอให้เธออยู่ด้วยแบบนี้ไปอีกนานกว่านี้ได้ไหม แต่แล้วเขาก้บอกว่าคนที่เราโกรธเขาไปไม่ใช่คนที่เขาคุย เขาเล่าให้ฟังว่ามีคนเข้ามาเป็นรุ่นน้องแล้วเค้าก็น่ารักดี... จุกไปอีก ไม่รู้เหมือนกันตอนนี้คนนั้นเริ่มเข้ามาในการสนทนาของเราแล้วนะ ทุกวัน ทุกวัน จนเขาบอกกับเราตอนเมาว่า น้องเข้ามาทำให้เขาดีขึ้น น้องเปนคนทำให้เขายิ้มในวันที่เราทำเขาร้องไห้ เห้ยเราจะโดนทิ้งหรอว่ะ ทำไมมันแย่ไปหมด ช่วงนั้นเขาแทบไม่ทักหาเราเลย ไม่โทหา ทักไปก้อถามคำตอบคำ โพสตัสมีความสุข ราวกับไม่มีเราในความคิดเลย เราเลยถอยออกมาทั้งที่รู้ว่าทำไม่ได้ เราหายไปจากเขาอีกตอนนี้นานมากตั้งแต่ ส.ค จนถึง พ.ย.เลย เราไปบังเอิญไปเจอกันร้านเหล้าอีกครั้งเพราะเราไปกับเพื่อนแล้วเขาก้อมากับเพื่อน เราสนิทกับพี่ในโต้ะ วันนั้นเป็นวันทีเราไปนอนกับเขา ด้วยเพราะความคิดถึง เรานอนคุยกันเกือบเช้า ทุกเรื่อง เรื่องน้อง ความเป็นอยู่ การเรียน การทำงาน หรือแม้แต่เรื่องของเราที่เกือบจบลงไปแล้ว เรากลับมาคุยกันอีก ครั้งนี้มันไม่มีอะไรที่เหมือนเดิม ไม่มีเลย เขาไม่ได้ใส่ใจเราเหมือนที่เราทำ คุยกันทุกวันแต่ยังรู้สึกเหงา ค่อยๆถอยห่างจากเราไปทีละนิด ทีละนิด จนความสัมพันธ์มันห่างเราก็เริ่มมีคนเข้ามาถูกใจ เริ่มมีคนเข้ามาสนใจซึ่งเขากำลังทำในสิ่งที่พ.ไม่ได้ทำให้แล้ว พ.กำลังหมดใจจากเรา และพร้อมจะไปจากเราได้ทุกเมื่อจากความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรียก...
.
.
.
.
ไว้วันหลังมาต่อนะคะะ เรื่องมันยาวมากกกกกกกก
🙄 ขอบคุณมากค่ะๆ