สวัสดีค่ะชาวพันทิป นี่เป็นกระทู้แรกที่เราเขียนถ้าอ่านแล้วงงๆเราก็ขออภัยด้วยนะคะ ขอเข้าเรื่องเลยละกัน...
เราชื่อปลา ตอนนี้เรียนอยู่ปี2
เรื่องเริ่มจากตอนเราอยู่ปี1 วันที่เราเข้ามาอยู่ในรั้วมหาลัย เราเป็นเด็กผู้หญิงคนเดียวในสายรหัส ปี2,3,4 เรามีพี่เป็นผู้ชายหมดเลย ตอนนั้นเรากลุ้มมากพี่ปี2 ก็ไม่ค่อยพูดกับเราแถมยังไม่ค่อยเข้าภาค ปี3 เข้าภาคทุกวันแต่ก็ไม่คุยกับเรา แต่มีเลี้ยงข้าว ซื้อขนมให้กินบ้าง ส่วนปี4 ยังดีหน่อยที่คุยกะเรา แต่ด้วยความที่พี่จะจบแล้ว งานพี่ก็เลยเยอะหน่อย ไม่มีเวลามาที่ภาคเราเลยไม่ค่อยได้คุยกัน ตอนนั้นคือเราก็เริ่มเครียดละ พี่รหัสมีก็เหมือนไม่มี ถ้ามีรัยจะคุยกะใครเนี่ย ด้วยความที่เป็นเด็กต่างจังหวัด แต่แล้ว...เราก้อได้รู้จักกับเพื่อนพี่รหัสปี3 ชื่อพี่เกอร์ พี่เกอร์เป็นคนที่น่ารักมาก วันนั้นเราไปกินข้าวคนเดียวแล้วบังเอิญนั่งโต๊ะข้างๆ พี่รหัสแต่พี่รหัสไม่สนใจเราเลย แต่พี่เกอร์เดินมานั่นเป็นเพื่อนแล้วก็ชวนคุย คือตอนนั้นเรารู้สึกดีมากเลย ขนาดพี่เรายังไม่มาคุยกะเราแต่พี่เค้าเข้ามาคุย
____________________________________________________________________________
ต่อมาเราก้อเริ่มสนิทกับพี่เกอร์มากขึ้น จนวันนั้นพวกพี่นนท์เตะบอลกันอยู่แล้วเราดันปั่นจักรยานล้มตรงนั้นพอดี ตอนนั้นมีเพื่อนเราวิ่งมาคนนึง แล้วก็มีพี่วิ่งมาอีก4 คน มีพี่ฟาร์ม พี่แชมป์ พี่เกอร์ แล้วก็พี่นนท์(พี่นนท์คือพี่รหัสเราเอง) ตอนนั้นพี่ฟาร์มเป็นคนพยุงเราขึ้นแล้วถามเราว่าโอเคมั้ย? เจ็บตรงไหนบ้าง? ส่วนพี่แชมป์กะพี่นนท์ยืนถามว่าจักรยานเป็นไรรึป่าว แล้วพี่เกอร์ก้อหัวเราะเราอ่ะ ตอนนั้นเราเฟลมากที่พี่เกอร์ยืนหัวเราะเราแทนที่จะมาพยุงเราขึ้น ส่วนพี่ฟาร์มคนที่ไม่เคยอยู่ในสายตาเราเลย คิดตลอดว่าพี่เป็นน
เราเลยไม่อยากคุยด้วย แต่สุดท้ายพี่เค้าก็เป็นคนที่ช่วยเรา เฮ้มมมม หลังจากนนั้นก็เลยได้เริ่มคุยกะพี่ฟาร์มมากขึ้น เตะบอลด้วยกันบ้าง กลับบ้านด้วยกันบ้าง(บ้านพี่กะบ้านเราอยู่ทางเดียวกัน) ส่วนพี่เกอร์เราก็ได้คุยกันน้อยลง
_____________________________________________________________________________
เรากับพี่ฟาร์มชอบเตะบอลด้วยกันมาก วันนั้นเราก็เตะบอลกันปกติแต่เราเหนื่อยเลยขอนั่นพักก่อนแล้วพี่เกอร์ก็ขอลูกบอลกับพี่ฟาร์ม แล้วเดินมาหาเราแล้วก้อใช้ลูกบอลทุ้มหัวเรา แต่พี่เค้าทุ้มเบาๆ แล้วเราก็บอกว่าเดี๋ยวเหอะระวังหนูจะเอาคืนบ้าง แล้วพี่ก็บอกว่า กล้าหรอ เราเลยบอกไปว่าลองป่ะหล่ะ แล้วพี่ก็ยีหัวเราแล้วก็บอกว่า โอ๋ๆ พี่ล้อเล่นนะ ตอนนั้นคือเราเขิลมากเพราะเราแพ้ผู้ชายเล่นหัว เพื่อนเรามันก็เห็นว่าพี่เกอร์เดินมาเล่นหัวเรามันเลยแซวเราประมาณว่าแบบรู้นะว่าคิดรัยชอบอ่ะดิ๊ แล้วเราเลยพยักหน้าแล้วบอกมันว่าเฮ้ยกูชอบผู้ชายเล่นหัวอ่ะ คือตอนนั้นพี่เกอร์เค้ากลับแล้วแต่เรานั่นเล่นกับเพื่อนอยู่ภาค สักพักเพื่อนเราเลยชวนกลับบ้าน เราก็โอเคกลับบ้าน แต่บ้านเรากะบ้านมันคนละทางกัน เราเลยส่งเพื่อนขึ้นรถก่อน แล้วเราก็นั่งรอรถคนเดียว แล้วพี่ฟาร์มก็เดินมาแล้วมาลูบหัวเรา คือตอนนั้นเราก็สตั้นไปอ่ะ คือทำไรไม่ถูกเพราะไม่คิดว่าพี่จะมาลูบหัว เราเลยถามพี่แก้เขิลไปว่า มือสะอาดป่ะเนี่ย พี่ก็ตอบเราว่าไปล้างขี้มาเมื่อกี้ เราก็เลยบอกว่าอี๋ แล้วพี่ก็เลยถามเราว่ากล้าโหม่งลูกบอลยังเราเลยบอกไปว่าไม่กล้าหรอกกลัวเจ็บแล้วพี่ก็เอื้อมมือมาจับหัวเราแล้วก้อบอกว่าอย่าใช้ตรงนี้ดิ่ ต้องใช้ตรงนี้ มันจะได้ไม่เจ็บ ตอนนั้นพี่เค้ายืนอยู่ คือมันไม่มีที่นั่งว่างเลย พี่เลยบอกให้เราเหยิบให้พี่เค้านั่งด้วย คือ ณ ตอนนั้นเราเริ่มจะสับสนและ คือไม่เคยมีผู้ชายคนไหนเล่นหัวเราได้เพราะเราค่อนข้างจะไม่ชอบให้ใครยุ่งกะหัวเรา แต่มีพี่เกอร์คนแรกที่เรายอมให้เล่นและพี่ฟาร์มเป็นคนที่สองที่เล่นหัวเราได้
_____________________________________________________________________________
หลังจากนั้นเราก้อเริ่มชอบพี่ฟาร์มพอได้รู้จักพี่ฟาร์มจริงๆ เค้าเป็นผู้ชายที่น่ารักมาก โคตรอบอุ่นอ่ะ ส่วนพี่เกอร์เค้ามีคนที่เค้าชอบอยู่แล้วเราเลยไม่คิดจะสู้ กับคนในใจเค้า เราก็เริ่มเข้าภาคบ่อยขึ้นแต่สิ่งที่เราเห็นคือพี่ฟาร์มเค้าก็ชอบเล่นแบบนี้กะเพื่อนเราอีกคนนึงเหมืนกัน ตอนนั้นคือเรารู้แล้วว่าพี่ฟาร์มชอบเพื่อนเราคนนี้แน่เลยแต่เราก็ยังโล่งใจเพราะเพื่อนเรามันมีแฟนอยู่แล้ว เวลาที่พี่เค้าเล่นกะเพื่อนเราคนนี้ เค้าก็หันมาเล่นกะเราด้วย ซึ่งเราไม่โอเคมาก แต่เราทำไรไม่ได้ ทุกครั้งที่พี่ฟาร์มเค้าเล่นกับเพื่อนเราก็จะต้องให้เรามีส่วนร่วมตลอด
______________________________________________________________________________
ช่วงปิดเทอม เราไม่ได้คุยกันเลย เราก้อเลยฝากเพื่อนอีกคนนึงส่งเพลงให้พี่
______________________________________________________________________________
พอขึ้นปี2 ตอนนี้เปิดเทอมได้เดือนกว่าละมันก็ยังเหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงทุกครั้งที่พี่ฟาร์มเล่นกับเพื่อนเรา เราก็ต้องมีส่วนร่วมตลอดเลยและล่าสุดเราเห็นเพื่อนเรานอนตักพี่เค้าแล้วคือเราก็ต้องทนดูอ่ะ จนเราเริ่มไม่โอเคมากๆละกับการอยู่อย่างนี้เราเลยไม่คุยกับพี่ฟาร์มประมาณ 3 วันอ่ะ พี่เลยมาถามเราว่าพี่เค้าทำไรผิดรึป่าวทำไมเราไม่คุยกะพี่ เราเลยบอกไปว่าพี่ไม่ได้ทำอะไรผิดหรอก คือตอนนั้นรู้สึกว่าตัวเองงี่เง่ามากเลย หลังจากนั้นเราเลยคิดว่าเราไม่มีสิทธิ์ไปงอลพี่เค้านะ เลยคิดใหม่ว่าโอเคต่อไปนี้ฉันจะทำตัวปกติเหมือนเดิม
______________________________________________________________________________
แล้ววันที่ฉันกลัวมันก็เกิดขึ้นเมื่อเพื่อนเรามันเดินมาบอกเราว่า มันเลิกกะแฟนแล้วตอนนั้นเรารู้สึกว่าเกมส์โอเวอร์ละเราคือผู้แพ้ แพ้100% ละ ไม่มีสิทธิ์หวังละและยังต้องมาเจอประโยคย้ำความพ่ายแพ้ครั้งนี้ด้วยการที่เพื่อนเราบอกว่าชอบพี่ฟาร์ม มันก็บอกแหละว่ามันไม่ได้คิดตั้งแต่แรกพึ่งมาคิดว่าตัวเองชอบพี่ เราเลยบอกเพื่อนเราไปว่าแล้วแกรู้ป่ะว่า พี่ฟาร์มก็ชอบแกนะ มันเลยถามว่าจริงป่ะเราดูไม่ออกเลย คือตอนนั้นก็เจ็บนะแต่เราทำไรไม่ได้จริงๆ
______________________________________________________________________________
9/9/60 วันนี้เค้าไปเข้าค่ายด้วยกันกลับมาเค้าก็คงเป็นแฟนกันเลย อยากบอกว่ามีวามสุขมากๆนะ
ปล.ชื่อของทุกคนในเรื่องนี้คือชื่อสมมตินะคะ
ปล2.เราไม่ได้ยืนยันตัวตนด้วยบัตรประชาชนเลยตั้งกระทู้สนทนาไม่ได้เลยมาที่กระทู้คำถามแทน ขออภัยในความไม่สะดวกด้วยนะคะ
#prn #9/9/60 #15:35
คนนก 2017
เราชื่อปลา ตอนนี้เรียนอยู่ปี2
เรื่องเริ่มจากตอนเราอยู่ปี1 วันที่เราเข้ามาอยู่ในรั้วมหาลัย เราเป็นเด็กผู้หญิงคนเดียวในสายรหัส ปี2,3,4 เรามีพี่เป็นผู้ชายหมดเลย ตอนนั้นเรากลุ้มมากพี่ปี2 ก็ไม่ค่อยพูดกับเราแถมยังไม่ค่อยเข้าภาค ปี3 เข้าภาคทุกวันแต่ก็ไม่คุยกับเรา แต่มีเลี้ยงข้าว ซื้อขนมให้กินบ้าง ส่วนปี4 ยังดีหน่อยที่คุยกะเรา แต่ด้วยความที่พี่จะจบแล้ว งานพี่ก็เลยเยอะหน่อย ไม่มีเวลามาที่ภาคเราเลยไม่ค่อยได้คุยกัน ตอนนั้นคือเราก็เริ่มเครียดละ พี่รหัสมีก็เหมือนไม่มี ถ้ามีรัยจะคุยกะใครเนี่ย ด้วยความที่เป็นเด็กต่างจังหวัด แต่แล้ว...เราก้อได้รู้จักกับเพื่อนพี่รหัสปี3 ชื่อพี่เกอร์ พี่เกอร์เป็นคนที่น่ารักมาก วันนั้นเราไปกินข้าวคนเดียวแล้วบังเอิญนั่งโต๊ะข้างๆ พี่รหัสแต่พี่รหัสไม่สนใจเราเลย แต่พี่เกอร์เดินมานั่นเป็นเพื่อนแล้วก็ชวนคุย คือตอนนั้นเรารู้สึกดีมากเลย ขนาดพี่เรายังไม่มาคุยกะเราแต่พี่เค้าเข้ามาคุย
____________________________________________________________________________
ต่อมาเราก้อเริ่มสนิทกับพี่เกอร์มากขึ้น จนวันนั้นพวกพี่นนท์เตะบอลกันอยู่แล้วเราดันปั่นจักรยานล้มตรงนั้นพอดี ตอนนั้นมีเพื่อนเราวิ่งมาคนนึง แล้วก็มีพี่วิ่งมาอีก4 คน มีพี่ฟาร์ม พี่แชมป์ พี่เกอร์ แล้วก็พี่นนท์(พี่นนท์คือพี่รหัสเราเอง) ตอนนั้นพี่ฟาร์มเป็นคนพยุงเราขึ้นแล้วถามเราว่าโอเคมั้ย? เจ็บตรงไหนบ้าง? ส่วนพี่แชมป์กะพี่นนท์ยืนถามว่าจักรยานเป็นไรรึป่าว แล้วพี่เกอร์ก้อหัวเราะเราอ่ะ ตอนนั้นเราเฟลมากที่พี่เกอร์ยืนหัวเราะเราแทนที่จะมาพยุงเราขึ้น ส่วนพี่ฟาร์มคนที่ไม่เคยอยู่ในสายตาเราเลย คิดตลอดว่าพี่เป็นน
_____________________________________________________________________________
เรากับพี่ฟาร์มชอบเตะบอลด้วยกันมาก วันนั้นเราก็เตะบอลกันปกติแต่เราเหนื่อยเลยขอนั่นพักก่อนแล้วพี่เกอร์ก็ขอลูกบอลกับพี่ฟาร์ม แล้วเดินมาหาเราแล้วก้อใช้ลูกบอลทุ้มหัวเรา แต่พี่เค้าทุ้มเบาๆ แล้วเราก็บอกว่าเดี๋ยวเหอะระวังหนูจะเอาคืนบ้าง แล้วพี่ก็บอกว่า กล้าหรอ เราเลยบอกไปว่าลองป่ะหล่ะ แล้วพี่ก็ยีหัวเราแล้วก็บอกว่า โอ๋ๆ พี่ล้อเล่นนะ ตอนนั้นคือเราเขิลมากเพราะเราแพ้ผู้ชายเล่นหัว เพื่อนเรามันก็เห็นว่าพี่เกอร์เดินมาเล่นหัวเรามันเลยแซวเราประมาณว่าแบบรู้นะว่าคิดรัยชอบอ่ะดิ๊ แล้วเราเลยพยักหน้าแล้วบอกมันว่าเฮ้ยกูชอบผู้ชายเล่นหัวอ่ะ คือตอนนั้นพี่เกอร์เค้ากลับแล้วแต่เรานั่นเล่นกับเพื่อนอยู่ภาค สักพักเพื่อนเราเลยชวนกลับบ้าน เราก็โอเคกลับบ้าน แต่บ้านเรากะบ้านมันคนละทางกัน เราเลยส่งเพื่อนขึ้นรถก่อน แล้วเราก็นั่งรอรถคนเดียว แล้วพี่ฟาร์มก็เดินมาแล้วมาลูบหัวเรา คือตอนนั้นเราก็สตั้นไปอ่ะ คือทำไรไม่ถูกเพราะไม่คิดว่าพี่จะมาลูบหัว เราเลยถามพี่แก้เขิลไปว่า มือสะอาดป่ะเนี่ย พี่ก็ตอบเราว่าไปล้างขี้มาเมื่อกี้ เราก็เลยบอกว่าอี๋ แล้วพี่ก็เลยถามเราว่ากล้าโหม่งลูกบอลยังเราเลยบอกไปว่าไม่กล้าหรอกกลัวเจ็บแล้วพี่ก็เอื้อมมือมาจับหัวเราแล้วก้อบอกว่าอย่าใช้ตรงนี้ดิ่ ต้องใช้ตรงนี้ มันจะได้ไม่เจ็บ ตอนนั้นพี่เค้ายืนอยู่ คือมันไม่มีที่นั่งว่างเลย พี่เลยบอกให้เราเหยิบให้พี่เค้านั่งด้วย คือ ณ ตอนนั้นเราเริ่มจะสับสนและ คือไม่เคยมีผู้ชายคนไหนเล่นหัวเราได้เพราะเราค่อนข้างจะไม่ชอบให้ใครยุ่งกะหัวเรา แต่มีพี่เกอร์คนแรกที่เรายอมให้เล่นและพี่ฟาร์มเป็นคนที่สองที่เล่นหัวเราได้
_____________________________________________________________________________
หลังจากนั้นเราก้อเริ่มชอบพี่ฟาร์มพอได้รู้จักพี่ฟาร์มจริงๆ เค้าเป็นผู้ชายที่น่ารักมาก โคตรอบอุ่นอ่ะ ส่วนพี่เกอร์เค้ามีคนที่เค้าชอบอยู่แล้วเราเลยไม่คิดจะสู้ กับคนในใจเค้า เราก็เริ่มเข้าภาคบ่อยขึ้นแต่สิ่งที่เราเห็นคือพี่ฟาร์มเค้าก็ชอบเล่นแบบนี้กะเพื่อนเราอีกคนนึงเหมืนกัน ตอนนั้นคือเรารู้แล้วว่าพี่ฟาร์มชอบเพื่อนเราคนนี้แน่เลยแต่เราก็ยังโล่งใจเพราะเพื่อนเรามันมีแฟนอยู่แล้ว เวลาที่พี่เค้าเล่นกะเพื่อนเราคนนี้ เค้าก็หันมาเล่นกะเราด้วย ซึ่งเราไม่โอเคมาก แต่เราทำไรไม่ได้ ทุกครั้งที่พี่ฟาร์มเค้าเล่นกับเพื่อนเราก็จะต้องให้เรามีส่วนร่วมตลอด
______________________________________________________________________________
ช่วงปิดเทอม เราไม่ได้คุยกันเลย เราก้อเลยฝากเพื่อนอีกคนนึงส่งเพลงให้พี่
______________________________________________________________________________
พอขึ้นปี2 ตอนนี้เปิดเทอมได้เดือนกว่าละมันก็ยังเหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงทุกครั้งที่พี่ฟาร์มเล่นกับเพื่อนเรา เราก็ต้องมีส่วนร่วมตลอดเลยและล่าสุดเราเห็นเพื่อนเรานอนตักพี่เค้าแล้วคือเราก็ต้องทนดูอ่ะ จนเราเริ่มไม่โอเคมากๆละกับการอยู่อย่างนี้เราเลยไม่คุยกับพี่ฟาร์มประมาณ 3 วันอ่ะ พี่เลยมาถามเราว่าพี่เค้าทำไรผิดรึป่าวทำไมเราไม่คุยกะพี่ เราเลยบอกไปว่าพี่ไม่ได้ทำอะไรผิดหรอก คือตอนนั้นรู้สึกว่าตัวเองงี่เง่ามากเลย หลังจากนั้นเราเลยคิดว่าเราไม่มีสิทธิ์ไปงอลพี่เค้านะ เลยคิดใหม่ว่าโอเคต่อไปนี้ฉันจะทำตัวปกติเหมือนเดิม
______________________________________________________________________________
แล้ววันที่ฉันกลัวมันก็เกิดขึ้นเมื่อเพื่อนเรามันเดินมาบอกเราว่า มันเลิกกะแฟนแล้วตอนนั้นเรารู้สึกว่าเกมส์โอเวอร์ละเราคือผู้แพ้ แพ้100% ละ ไม่มีสิทธิ์หวังละและยังต้องมาเจอประโยคย้ำความพ่ายแพ้ครั้งนี้ด้วยการที่เพื่อนเราบอกว่าชอบพี่ฟาร์ม มันก็บอกแหละว่ามันไม่ได้คิดตั้งแต่แรกพึ่งมาคิดว่าตัวเองชอบพี่ เราเลยบอกเพื่อนเราไปว่าแล้วแกรู้ป่ะว่า พี่ฟาร์มก็ชอบแกนะ มันเลยถามว่าจริงป่ะเราดูไม่ออกเลย คือตอนนั้นก็เจ็บนะแต่เราทำไรไม่ได้จริงๆ
______________________________________________________________________________
9/9/60 วันนี้เค้าไปเข้าค่ายด้วยกันกลับมาเค้าก็คงเป็นแฟนกันเลย อยากบอกว่ามีวามสุขมากๆนะ
ปล.ชื่อของทุกคนในเรื่องนี้คือชื่อสมมตินะคะ
ปล2.เราไม่ได้ยืนยันตัวตนด้วยบัตรประชาชนเลยตั้งกระทู้สนทนาไม่ได้เลยมาที่กระทู้คำถามแทน ขออภัยในความไม่สะดวกด้วยนะคะ
#prn #9/9/60 #15:35