อยากถามความเห็นผช. หรือ ผญ.ที่มีแฟนแบบจขกท. ค่ะ
คำถามคือ... เราควรทำอย่างไร หรือตัดสินใจอย่างไรดี กับเรื่องต่อไปนี้
ขอเล่าปูมหลัง... ยาวนิดนึงนะ
เรากับแฟนรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ เพราะบ้านอยู่ใกล้กัน เมื่อก่อนพี่เขาหล่อ ป๊อปมาก นี่ก็แอบปลื้มตามประสาว่า... เฮ้ย ชายในฝันไรงี้
(แต่ตอนนี้ก็จะล่ำๆ ลงพุง แต่ก็ยังน่ารักอยู่)
เวลาเจอกันก็จะยิ้มๆ เขินๆ เพราะพี่เขาอัธยาศัยดี
พี่เขาแต่งงานมีครอบครัวอายุยังน้อย ตอนนั้นเรายังเรียน พอรู้ก็เสียดาย 555 แต่ไม่ได้อะไรมาก เพราะเราก็มีทางของเรา เคยเจอเขากับแฟนกะลูกก็ยิ้มทักทายกันปกติ
ต่อมาเขาเลิกกัน แฟนเขากลับตจว.เอาลูกไปเลี้ยง เรารู้แค่นั้นก็ไม่ได้ข่าวหรือเจอเขาอีกเลย
มาเจอเขาอีกทีตอนงานศพแถวบ้าน
ตอนนั้นเราเพิ่งเรียนจบ และก็มีแฟนแล้ว แต่พอเจอเขามันก็เขินๆ อยู่นะ
ก็ไม่มีอะไร ผ่านมา ผ่านไป
ปกติเราจะเจอกับพี่เขาแค่ปีละครั้งที่วัดช่วงสงกรานต์ เรามักจะเขินและไม่ค่อยกล้าสบตาเขาเท่าไร เจอหน้าก็สวัสดี เพราะที่บ้านรู้จักกัน มันก็เท่านั้น
นอกนั้นไม่เคยเจอกันเลย
จนเราย้ายกลับมาทำงานแถวบ้าน
ก็เลิกกับแฟนมา 2 ปีละ
โสดมาตลอด
จนวันนึง ก็มีโอกาสได้คุยกับพี่เขาโดยบังเอิญ
ก็แลกไลน์กันไป
แรกๆ ก็ไลน์ถามไถ่ ไปๆ มาๆ ก็คุยกันแทบทั้งวันทั้งคืน จนนี่ก็แอบคิดว่าชอบเรารึเปล่า
หลังๆ เริ่มโทรไลน์คุยกันเป็นชม.ๆ
พี่เขาก็เริ่มชวนไปกินข้าว เราก็ไปเพราะเห็นว่ารู้จักกัน
หลังๆ ก็คุยกันบ่อย เจอกันวันเว้นวันบ้าง
แต่ไม่ได้บอกให้ที่บ้านรู้
คุยๆ ไป ก็รู้สึกได้ถึงความเป็นผู้ใหญ่ในตัวเขา เหมือนมีเพื่อน ที่ปรึกษา อะไรงี้
เพราะพี่เขาผ่านชีวิตมาระดับนึง
มันทำให้ที่เคยแอบชอบเขาก็ยิ่งชอบขึ้น แต่เราก็ไม่มั่นใจว่าเขาคิดยังไง
ช่วงที่คุยๆ กันมันก็จะมีบางช่วงที่พี่เขาเงียบไป ไม่ตอบ ไม่อ่านไลน์ หลายชม.กว่าจะตอบมาว่าเขาทำธุระนู่นนั่นนี่ก็เข้าใจได้
เขาจะห่วงเราเวลาขับรถว่า จะกลับโทร.มาได้ เดี๋ยวเขาคุยเป็นเพื่อน
เวลาคุยก็มีหยอดๆ ว่าเราร่าเริง น่ารัก เข้าใจเวลางานของเขา คือตอนนั้นมันก็งงๆ อ่ะว่าพูดแบบนี้คือสื่ออะไร มีพูดคิดถึงให้เราหวั่นไหว
แต่บางครั้งก็รู้สึกว่าเขาก็มีโลกส่วนตัว
บางทีนัดออกมาเจอเขาก็บอกว่าเขาเหนื่อย อยากพัก เราก็มีนอยๆ แต่ก็เข้าใจ เพราะเขาก็ยังไลน์ ยังโทร.หาปกติ
คุยกันมาระยะนึง เขาก็ไม่เคยขอเราเป็นแฟน เราเคยแกล้งถาม เขาก็บอกประมาณว่าก็รู้สึกดี คิดถึง เป็นห่วง แต่ไม่ได้เรียกว่าแฟนมั้ง
เราก็อ่า โอเค ตูรอได้ เพราะรอมาหลายปีละ 555
ต่อมาก็มีโอกาสคุยกันว่าตกลงตอนนี้เราอะไรยังไง สถานะคืออะไร
เขาก็ย้อนถามว่า แล้วที่เป็นทุกวันนี้คืออะไร เ
ราก็งง เพราะเขาไม่เคยพูดบอกรึขออะไร
เขาบอกว่า สำหรับเขา... ที่เราคุยกัน กินข้าว ไปนั่นนี่ นี่ก็คือแฟน
เราก็... อ้าว แล้วไมเวลาถามเขาชอบเฉไฉ เขาก็บอกว่าก็เขาไม่เคยต้องพูดขอใครเป็นแฟน
แต่สุดท้ายเขาก็บอกว่าเป็นเราคนแรกที่เขายอมถามแหละว่าคบกันมั้ย
ตอนนั้นก็ ok
พอตกลงคบกันจริงๆ จังๆ
แรกๆ ทุกอย่างก็เหมือนเดิม
แต่แป๊บๆ ก็รู้สึกว่าเขาไม่ค่อยว่างคุย
เรื่องไปสังสรรค์กับเพื่อนรึทำงานนี้เราเข้าใจ
เขาเป็นมาตั้งแต่เราเริ่มคุยกัน
เราไม่เคยว่า แต่เวลาไปกับเพื่อน
เขามักไม่ค่อยรับโทสับ ติดต่อไม่ได้ เราก็จะหงุดหงิด
แต่พี่เขาเวลาอยู่กับเราก็ไม่เล่นโทสับเหมือนกัน ยกเว้นมีงานมา
คือเวลาเขาอยู่กับเรา เขาก็ให้เราเต็มที่จริงๆ ตรงนี้คือสิ่งที่ทำให้เรารู้สึกโอเค
แต่ที่จะถามทุกคนคือ...
พักหลังมานี้ คุยกันน้อยมาก
เขาไม่อ่าน ไม่ตอบไลน์
ไม่โทร.มาช่วงพักกลางวันเหมือนก่อน เขาบอกว่าไม่ว่าง เพราะทำงาน
ที่สงสัยคือ... ทำไมมะก่อนว่าง
รึเวลาเขาขับรถก็จะโทร.มา
แต่เดี๋ยวนี้ไม่มี
เคยทะเลาะกันเรื่องที่เขาผิดนัด
ครั้งนั้นเราก็ใส่ชุดใหญ่
และเขาก็ไม่ได้ง้อรึขอโทษอะไร
นอกจากวันต่อมาก็มารับไปกินข้าว
พออยู่ด้วยกันเราก็ไม่อยากรื้อฟื้นอะไร
ก็เลยเงียบๆ ไป ใช้เวลากันให้คุ้มค่า
และหลังจากนั้นเขาไม่เคยรับปากอะไรเราอีกเลย เพราะกลัวทำไม่ได้
แม้แต่จะนัดเจอกัน
เขาก็บอกว่าเขาไม่อยากรับปากกลัวผิดนัดอีก
ทั้งที่บ้านอยู่ห่างกันแค่นี้ ก็ไม่ยอมมาเจอกัน
เพราะเขาบอกว่าทำงานมาเหนื่อย
อยากพักผ่อน เราชวนหลายครั้งเขาก็ปฏิเสธ
เขาให้เหตุผลว่า...
ถ้าเจอกันมันต้องมีเวลาอย่างน้อย 2-3ชม.
ถ้าไม่มีก็จะเจอกันทำไม และเขาก็เหนื่อยมาก ถ้าเขาฝืนไปก็ไม่โอเค
เราก็ยอม...
จนช่วงนี้เรารู้สึกว่าเขาไม่อยากคุยกับเราเลย
ไลน์ไป โทร.ไป ก็ไม่รับ
ดึกๆ บอกจะโทร.มา ก็ไม่โทร. เช้ามาบอกว่าหลับ
พอเจอกัน ถามแล้วเขาก็บอกว่า
ทำงาน เล่นกีฬามา เหนื่อย
แต่เราไม่เข้าใจว่าทำไมไม่มีเวลาให้เราบ้าง
แค่โทรบอกรึไลน์บอกนี่ยากเหรอ
เขารับปากว่าเดี๋ยวโทหา ก็ไม่โท
เป็นเราโทไปก่อนทุกที
แถมไม่ค่อยรับด้วย ก็ไม่เข้าใจ
ตอนเริ่มคุยเคยถามว่าทำไมเขาโสดมาเป็นปี
เขาบอกเพราะเขาไม่มีเวลา ไม่โทร.ตาม ผญ.ก็ขอเลิกไปเอง
เขาเคยบอกว่าถ้าเราเข้าใจวิถีเขาได้ก็ไปกันได้
แต่ถ้าไม่เข้าใจกัน ก็คงไปกันไม่รอด
เราก็ยืนยันว่าเราเข้าใจ
แต่แค่รับโทสับหรือคุยกับเราบ้างนี่มันหนักหนาตรงไหน
เขาก็บอกเหมือนเดิมว่าเหนื่อย นอน หลับ
เรากับแฟนห่างกัน 6 ปี เรา 29 แฟน 35
ต่างอยู่ในวัยทำงานทั้งคู่
ที่ผ่านมาเราไม่เคยคบคบแก่กว่า
แฟนก็มักมีเวลาให้
นิสัยเสีบเราก็คือเอาแต่ใจ งี่เง่า เราก็ว่ามีบ้างตามประสาหญิง
คือถ้าคุยกันด้วนเหตุผลก็เข้าใจนะ
แต่นี่คือเขาไม่คุยเลย เราก็งง
ว่าตกลงยังเป็นแฟนกันอยู่มั้ย
ถามมากไปเขาก็รำคาญ
เราก็ไม่อยากให้เวลาที่เจอกันมันหมดไปกับการซักค้านอะไร
แต่เวลาไม่ได้เจอ ไม่ได้คุย มันก็ไม่โอเค
ก๋อยากเจอบ้าง คุยบ้างสัก 5-10 นาทีก่อนนอนก็ยังดี
เราไม่เข้าใจว่าต้องทำตัวยังไงให้ไม่งี่เง่า
แต่นี่เราขอมากไปเหรอ
รึผช.วัยนี้ไม่ชอบตัวติดแฟน รึยังไง
จะไม่โทร.จิก โทร.ตามก็ห้ามง่ามนิ้วไม่ได้
เคยทำงานให้ตัวเองเหนื่อย
จนไม่คิดถึง ไม่อยากคุยกับเขาก็มี
แต่ให้เหนื่อยทุกวันงั้นก็ไม่ไหว
จะเลิกกันก็ยังไม่อยากเลิก
จะคบก็เหมือนไม่ได้คบ
ไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ในฐานะไหนกันแน่
เราควรทำยังไง
ควรตัดใจ หรือเข้าใจเขาให้มากกว่านี้
อยากคุยเปิดใจ แต่เขาก็ไม่ปรับอะไร
บอกว่าเขาเป็นอย่างนี้
ทำแต่งาน ดูแลครอบครัว เพื่อน
กินเหล้า เท่านี้ รับเขาได้ก็จบ
เราแค่รู้สึกว่าไม่มีเราเขาคงไม่รู้สึกอะไร
แต่ตอนนี้เราแค่รู้สึกยังไม่พร้อมไปจากเขาเท่านั้นเอง
รึเราควรใช้วิธีไหน
ให้เขายอมเจอเราครึ่งทางบ้าง
ไม่รู้ว่าจะมีใครอ่านเราจนจบมั้ย
แต่เราก็อยากระบาย
และได้แนวคิดแบบหลากหลาย
เผื่อเราจะคิดได้ว่าควรทำไงต่อดี
ผู้ชายแบบแฟนเรามีอีกมั้ยบนโลกนี้
เราเคยขอว่าจะไปไหน อะไร ยังไงก็ได้
ขอแค่เขามีเราคนเดียวก็พอ
คือตอนนี้ก็ไม่รู้ว่สเขามีคนอื่นมั้ย
เราไม่เช็คโทรศัพท์ และเซ้นส์ยังไม่มา
แต่เวลาเจอกัน เขาก็ทำตัวเหมือนเดิม
สรุปคือ... เวลาเจอกันมันดีมาก มีความสุข
แต่พอไม่เจอ ไม่คุย ไม่รับสายเราละเราจะหงุดหงิด ไม่มีสมาธิ
นี่ต้องนอนฟังธรรมะละนะถึงจะหลับ
เบื่อตัวเอง ไม่อยากเป็นงี้เลยจริงๆ
จะว่าเราเยอะ เราก็เยอะแหละ 555
แต่เราจะทำตัวไงดี หุหุหุ
อ้อ... อีกอย่าง
ตอนเราคบแฟนอายุน้อยกว่า
ตอนนั้นเราทำงาน เหนื่อย
ไม่มีเวลารับโทสับระหว่างวันเหมือนกัน มีเที่ยวกับเพื่อนมั่ง ไปไหนไม่บอก
ไม่ค่อยรับโทสับแฟนเวลาอยู่กับเพื่อนรึทำงาน
แต่ก็คุยกันทุกคืนนะ
เจอกันวีคละ 1-2 ครั้ง เพราะอยู่ไกลกัน
สุดท้ายก็เลิกกัน เพราะเขาทนเราไม่ไหว
รึนี่แบบเดียวกัน
มันเป็นกรรมของเรามั้ย แปลกใจ 5555
ขอความเห็นจากคุณผู้ชาย หรือคุณผู้หญิงที่มีแฟนลักษณะเดียวกันนี้ค่ะ
คำถามคือ... เราควรทำอย่างไร หรือตัดสินใจอย่างไรดี กับเรื่องต่อไปนี้
ขอเล่าปูมหลัง... ยาวนิดนึงนะ
เรากับแฟนรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ เพราะบ้านอยู่ใกล้กัน เมื่อก่อนพี่เขาหล่อ ป๊อปมาก นี่ก็แอบปลื้มตามประสาว่า... เฮ้ย ชายในฝันไรงี้
(แต่ตอนนี้ก็จะล่ำๆ ลงพุง แต่ก็ยังน่ารักอยู่)
เวลาเจอกันก็จะยิ้มๆ เขินๆ เพราะพี่เขาอัธยาศัยดี
พี่เขาแต่งงานมีครอบครัวอายุยังน้อย ตอนนั้นเรายังเรียน พอรู้ก็เสียดาย 555 แต่ไม่ได้อะไรมาก เพราะเราก็มีทางของเรา เคยเจอเขากับแฟนกะลูกก็ยิ้มทักทายกันปกติ
ต่อมาเขาเลิกกัน แฟนเขากลับตจว.เอาลูกไปเลี้ยง เรารู้แค่นั้นก็ไม่ได้ข่าวหรือเจอเขาอีกเลย
มาเจอเขาอีกทีตอนงานศพแถวบ้าน
ตอนนั้นเราเพิ่งเรียนจบ และก็มีแฟนแล้ว แต่พอเจอเขามันก็เขินๆ อยู่นะ
ก็ไม่มีอะไร ผ่านมา ผ่านไป
ปกติเราจะเจอกับพี่เขาแค่ปีละครั้งที่วัดช่วงสงกรานต์ เรามักจะเขินและไม่ค่อยกล้าสบตาเขาเท่าไร เจอหน้าก็สวัสดี เพราะที่บ้านรู้จักกัน มันก็เท่านั้น
นอกนั้นไม่เคยเจอกันเลย
จนเราย้ายกลับมาทำงานแถวบ้าน
ก็เลิกกับแฟนมา 2 ปีละ
โสดมาตลอด
จนวันนึง ก็มีโอกาสได้คุยกับพี่เขาโดยบังเอิญ
ก็แลกไลน์กันไป
แรกๆ ก็ไลน์ถามไถ่ ไปๆ มาๆ ก็คุยกันแทบทั้งวันทั้งคืน จนนี่ก็แอบคิดว่าชอบเรารึเปล่า
หลังๆ เริ่มโทรไลน์คุยกันเป็นชม.ๆ
พี่เขาก็เริ่มชวนไปกินข้าว เราก็ไปเพราะเห็นว่ารู้จักกัน
หลังๆ ก็คุยกันบ่อย เจอกันวันเว้นวันบ้าง
แต่ไม่ได้บอกให้ที่บ้านรู้
คุยๆ ไป ก็รู้สึกได้ถึงความเป็นผู้ใหญ่ในตัวเขา เหมือนมีเพื่อน ที่ปรึกษา อะไรงี้
เพราะพี่เขาผ่านชีวิตมาระดับนึง
มันทำให้ที่เคยแอบชอบเขาก็ยิ่งชอบขึ้น แต่เราก็ไม่มั่นใจว่าเขาคิดยังไง
ช่วงที่คุยๆ กันมันก็จะมีบางช่วงที่พี่เขาเงียบไป ไม่ตอบ ไม่อ่านไลน์ หลายชม.กว่าจะตอบมาว่าเขาทำธุระนู่นนั่นนี่ก็เข้าใจได้
เขาจะห่วงเราเวลาขับรถว่า จะกลับโทร.มาได้ เดี๋ยวเขาคุยเป็นเพื่อน
เวลาคุยก็มีหยอดๆ ว่าเราร่าเริง น่ารัก เข้าใจเวลางานของเขา คือตอนนั้นมันก็งงๆ อ่ะว่าพูดแบบนี้คือสื่ออะไร มีพูดคิดถึงให้เราหวั่นไหว
แต่บางครั้งก็รู้สึกว่าเขาก็มีโลกส่วนตัว
บางทีนัดออกมาเจอเขาก็บอกว่าเขาเหนื่อย อยากพัก เราก็มีนอยๆ แต่ก็เข้าใจ เพราะเขาก็ยังไลน์ ยังโทร.หาปกติ
คุยกันมาระยะนึง เขาก็ไม่เคยขอเราเป็นแฟน เราเคยแกล้งถาม เขาก็บอกประมาณว่าก็รู้สึกดี คิดถึง เป็นห่วง แต่ไม่ได้เรียกว่าแฟนมั้ง
เราก็อ่า โอเค ตูรอได้ เพราะรอมาหลายปีละ 555
ต่อมาก็มีโอกาสคุยกันว่าตกลงตอนนี้เราอะไรยังไง สถานะคืออะไร
เขาก็ย้อนถามว่า แล้วที่เป็นทุกวันนี้คืออะไร เ
ราก็งง เพราะเขาไม่เคยพูดบอกรึขออะไร
เขาบอกว่า สำหรับเขา... ที่เราคุยกัน กินข้าว ไปนั่นนี่ นี่ก็คือแฟน
เราก็... อ้าว แล้วไมเวลาถามเขาชอบเฉไฉ เขาก็บอกว่าก็เขาไม่เคยต้องพูดขอใครเป็นแฟน
แต่สุดท้ายเขาก็บอกว่าเป็นเราคนแรกที่เขายอมถามแหละว่าคบกันมั้ย
ตอนนั้นก็ ok
พอตกลงคบกันจริงๆ จังๆ
แรกๆ ทุกอย่างก็เหมือนเดิม
แต่แป๊บๆ ก็รู้สึกว่าเขาไม่ค่อยว่างคุย
เรื่องไปสังสรรค์กับเพื่อนรึทำงานนี้เราเข้าใจ
เขาเป็นมาตั้งแต่เราเริ่มคุยกัน
เราไม่เคยว่า แต่เวลาไปกับเพื่อน
เขามักไม่ค่อยรับโทสับ ติดต่อไม่ได้ เราก็จะหงุดหงิด
แต่พี่เขาเวลาอยู่กับเราก็ไม่เล่นโทสับเหมือนกัน ยกเว้นมีงานมา
คือเวลาเขาอยู่กับเรา เขาก็ให้เราเต็มที่จริงๆ ตรงนี้คือสิ่งที่ทำให้เรารู้สึกโอเค
แต่ที่จะถามทุกคนคือ...
พักหลังมานี้ คุยกันน้อยมาก
เขาไม่อ่าน ไม่ตอบไลน์
ไม่โทร.มาช่วงพักกลางวันเหมือนก่อน เขาบอกว่าไม่ว่าง เพราะทำงาน
ที่สงสัยคือ... ทำไมมะก่อนว่าง
รึเวลาเขาขับรถก็จะโทร.มา
แต่เดี๋ยวนี้ไม่มี
เคยทะเลาะกันเรื่องที่เขาผิดนัด
ครั้งนั้นเราก็ใส่ชุดใหญ่
และเขาก็ไม่ได้ง้อรึขอโทษอะไร
นอกจากวันต่อมาก็มารับไปกินข้าว
พออยู่ด้วยกันเราก็ไม่อยากรื้อฟื้นอะไร
ก็เลยเงียบๆ ไป ใช้เวลากันให้คุ้มค่า
และหลังจากนั้นเขาไม่เคยรับปากอะไรเราอีกเลย เพราะกลัวทำไม่ได้
แม้แต่จะนัดเจอกัน
เขาก็บอกว่าเขาไม่อยากรับปากกลัวผิดนัดอีก
ทั้งที่บ้านอยู่ห่างกันแค่นี้ ก็ไม่ยอมมาเจอกัน
เพราะเขาบอกว่าทำงานมาเหนื่อย
อยากพักผ่อน เราชวนหลายครั้งเขาก็ปฏิเสธ
เขาให้เหตุผลว่า...
ถ้าเจอกันมันต้องมีเวลาอย่างน้อย 2-3ชม.
ถ้าไม่มีก็จะเจอกันทำไม และเขาก็เหนื่อยมาก ถ้าเขาฝืนไปก็ไม่โอเค
เราก็ยอม...
จนช่วงนี้เรารู้สึกว่าเขาไม่อยากคุยกับเราเลย
ไลน์ไป โทร.ไป ก็ไม่รับ
ดึกๆ บอกจะโทร.มา ก็ไม่โทร. เช้ามาบอกว่าหลับ
พอเจอกัน ถามแล้วเขาก็บอกว่า
ทำงาน เล่นกีฬามา เหนื่อย
แต่เราไม่เข้าใจว่าทำไมไม่มีเวลาให้เราบ้าง
แค่โทรบอกรึไลน์บอกนี่ยากเหรอ
เขารับปากว่าเดี๋ยวโทหา ก็ไม่โท
เป็นเราโทไปก่อนทุกที
แถมไม่ค่อยรับด้วย ก็ไม่เข้าใจ
ตอนเริ่มคุยเคยถามว่าทำไมเขาโสดมาเป็นปี
เขาบอกเพราะเขาไม่มีเวลา ไม่โทร.ตาม ผญ.ก็ขอเลิกไปเอง
เขาเคยบอกว่าถ้าเราเข้าใจวิถีเขาได้ก็ไปกันได้
แต่ถ้าไม่เข้าใจกัน ก็คงไปกันไม่รอด
เราก็ยืนยันว่าเราเข้าใจ
แต่แค่รับโทสับหรือคุยกับเราบ้างนี่มันหนักหนาตรงไหน
เขาก็บอกเหมือนเดิมว่าเหนื่อย นอน หลับ
เรากับแฟนห่างกัน 6 ปี เรา 29 แฟน 35
ต่างอยู่ในวัยทำงานทั้งคู่
ที่ผ่านมาเราไม่เคยคบคบแก่กว่า
แฟนก็มักมีเวลาให้
นิสัยเสีบเราก็คือเอาแต่ใจ งี่เง่า เราก็ว่ามีบ้างตามประสาหญิง
คือถ้าคุยกันด้วนเหตุผลก็เข้าใจนะ
แต่นี่คือเขาไม่คุยเลย เราก็งง
ว่าตกลงยังเป็นแฟนกันอยู่มั้ย
ถามมากไปเขาก็รำคาญ
เราก็ไม่อยากให้เวลาที่เจอกันมันหมดไปกับการซักค้านอะไร
แต่เวลาไม่ได้เจอ ไม่ได้คุย มันก็ไม่โอเค
ก๋อยากเจอบ้าง คุยบ้างสัก 5-10 นาทีก่อนนอนก็ยังดี
เราไม่เข้าใจว่าต้องทำตัวยังไงให้ไม่งี่เง่า
แต่นี่เราขอมากไปเหรอ
รึผช.วัยนี้ไม่ชอบตัวติดแฟน รึยังไง
จะไม่โทร.จิก โทร.ตามก็ห้ามง่ามนิ้วไม่ได้
เคยทำงานให้ตัวเองเหนื่อย
จนไม่คิดถึง ไม่อยากคุยกับเขาก็มี
แต่ให้เหนื่อยทุกวันงั้นก็ไม่ไหว
จะเลิกกันก็ยังไม่อยากเลิก
จะคบก็เหมือนไม่ได้คบ
ไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ในฐานะไหนกันแน่
เราควรทำยังไง
ควรตัดใจ หรือเข้าใจเขาให้มากกว่านี้
อยากคุยเปิดใจ แต่เขาก็ไม่ปรับอะไร
บอกว่าเขาเป็นอย่างนี้
ทำแต่งาน ดูแลครอบครัว เพื่อน
กินเหล้า เท่านี้ รับเขาได้ก็จบ
เราแค่รู้สึกว่าไม่มีเราเขาคงไม่รู้สึกอะไร
แต่ตอนนี้เราแค่รู้สึกยังไม่พร้อมไปจากเขาเท่านั้นเอง
รึเราควรใช้วิธีไหน
ให้เขายอมเจอเราครึ่งทางบ้าง
ไม่รู้ว่าจะมีใครอ่านเราจนจบมั้ย
แต่เราก็อยากระบาย
และได้แนวคิดแบบหลากหลาย
เผื่อเราจะคิดได้ว่าควรทำไงต่อดี
ผู้ชายแบบแฟนเรามีอีกมั้ยบนโลกนี้
เราเคยขอว่าจะไปไหน อะไร ยังไงก็ได้
ขอแค่เขามีเราคนเดียวก็พอ
คือตอนนี้ก็ไม่รู้ว่สเขามีคนอื่นมั้ย
เราไม่เช็คโทรศัพท์ และเซ้นส์ยังไม่มา
แต่เวลาเจอกัน เขาก็ทำตัวเหมือนเดิม
สรุปคือ... เวลาเจอกันมันดีมาก มีความสุข
แต่พอไม่เจอ ไม่คุย ไม่รับสายเราละเราจะหงุดหงิด ไม่มีสมาธิ
นี่ต้องนอนฟังธรรมะละนะถึงจะหลับ
เบื่อตัวเอง ไม่อยากเป็นงี้เลยจริงๆ
จะว่าเราเยอะ เราก็เยอะแหละ 555
แต่เราจะทำตัวไงดี หุหุหุ
อ้อ... อีกอย่าง
ตอนเราคบแฟนอายุน้อยกว่า
ตอนนั้นเราทำงาน เหนื่อย
ไม่มีเวลารับโทสับระหว่างวันเหมือนกัน มีเที่ยวกับเพื่อนมั่ง ไปไหนไม่บอก
ไม่ค่อยรับโทสับแฟนเวลาอยู่กับเพื่อนรึทำงาน
แต่ก็คุยกันทุกคืนนะ
เจอกันวีคละ 1-2 ครั้ง เพราะอยู่ไกลกัน
สุดท้ายก็เลิกกัน เพราะเขาทนเราไม่ไหว
รึนี่แบบเดียวกัน
มันเป็นกรรมของเรามั้ย แปลกใจ 5555