ชอบกันทั้งสองฝ่าย ผมชอบเค้า เค้าชอบผม เราเป็นอะไรที่มากกว่าเพื่อนสนิท แต่ไม่ใช่แฟน
เป็นคนพิเศษของกันและกัน คุยกัน เป็นห่วงกัน เราเจอกันบ่อยๆ ทำให้ความสัมพันธ์มันดีขึ้นเรื่อยๆ
เวลามีปัญหาอะไรเราก็หันหน้าคุยกันตลอด เคยเจอแม่ของเค้าด้วยครับ ดูจะมีความรู้สึกทางบวกกับผม จนตอนนี้ผมรักเค้าไปแล้ว เรารู้จักกันสี่เดือนนิดๆครับ แต่ว่าวันนึงเค้าบอกเลิกคุยกับผม ตัดการติดต่อทุกช่องทาง ด้วยเหตุผลที่ว่าเค้ายังไม่พร้อมจะมีใคร หวังให้ผมเจอคนที่ดีกว่าเค้า เค้ากลัวว่าอนาคตจะไม่ได้เจอกันอีก (เราเรียนอยู่ปีสามกันทั้งสองคนแต่คนละคณะ) กลัวว่าอนาคตถ้าผมไม่ใช่สำหรับเค้า เราจะเจ็บกันทั้งคู่ กลัวว่าความไม่เเน่นอนจะทำให้เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน กลัวว่าถ้ายังอยู่ด้วยกันนะหวั่นไหวมากขึ้นๆ เค้าเป็นคนสวยนะครับ น่ารัก เฟรนลี่ และเรียนเก่งมาก มีผู้ชายเข้าหาก่อนผมเยอะเเยะแต่ก็แห้วไปทุกราย เค้ายังไม่เคยมีแฟนเหมือนกับผม แต่เค้ายังมีคนๆนึงที่มาก่อนผมและยังเป็นคนที่เค้าไม่ลืม อยู่ในความทรงจำ เป็นคนแรกของเค้า เป็นรุ่นน้องที่เคยเรียนมัธยมโรงเรียนเดียวกับเค้า แต่เค้าก็บอกว่าไม่ได้รออะไรแล้ว (รุ่นน้องคนนี้ไม่ได้เป็นเเฟนกับเค้านะครับ) ยิ่งลืมๆหมดความรู้สึกไปเมื่อเจอผม ผู้ชายบางคนก็ทิ้งเค้าไป จริงๆเค้าพยายามทำแบบนี้กับผมหลายครั้ง แต่ผมก็รั้งเค้าไว้ มีครั้งนึงเค้ากลับมาเอง แต่ครั้งนี้เหมือนจะยากแล้วครับ
แต่เค้าก็ลังเลทุกครั้งที่จะทำแบบนี้ เค้าบอกกับผมว่า ผู้ชายแบบผมหายาก ผมเป็นคนใส่ใจ ใจเย็น ทุ่มเท ตอนคุยกันก็คุยอยู่คนเดียว ไม่ได้เที่ยวกลางคืน ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่ติดเกม ไม่ติดเพื่อน
มีเวลาให้เค้าเสมอ ช่วยเหลือเค้าทุกอย่าง
ช่วงที่ไม่ได้คุยกันเหมือนผมยังรู้สึกว่า เค้ายังคิดถึงผมครับ ก่อนหน้าที่ยังคุยอยู่ เค้าขอของอะไรก็ได้ที่สื่อแทนตัวผม เผื่อวันนึงไม่ได้เจอกันแล้ว เลิกกันแล้ว เค้าจะได้มีอะไรที่นึกถึงผม
ขอคำปรึกษาด้วยนะครับ จะทำยังไงดี จะรั้งเค้าไว้ต่อดีมั๊ย ผมรู้สึกว่าเค้าใช่สำหรับผมนะ หรือผมควรปล่อยเค้าไป ผมเคยตามไปง้อครั้งนึง เค้าบอกว่ามาหาทำไม ทำไมไม่ไปหาอีกที่นึง เคยพยายามใช้ช่องทาง online ติดต่อ แต่ก็โดนบล็อกทั้งหมด
ขอวิธีตามง้อคนๆนึงกลับมาหน่อยครับ
เป็นคนพิเศษของกันและกัน คุยกัน เป็นห่วงกัน เราเจอกันบ่อยๆ ทำให้ความสัมพันธ์มันดีขึ้นเรื่อยๆ
เวลามีปัญหาอะไรเราก็หันหน้าคุยกันตลอด เคยเจอแม่ของเค้าด้วยครับ ดูจะมีความรู้สึกทางบวกกับผม จนตอนนี้ผมรักเค้าไปแล้ว เรารู้จักกันสี่เดือนนิดๆครับ แต่ว่าวันนึงเค้าบอกเลิกคุยกับผม ตัดการติดต่อทุกช่องทาง ด้วยเหตุผลที่ว่าเค้ายังไม่พร้อมจะมีใคร หวังให้ผมเจอคนที่ดีกว่าเค้า เค้ากลัวว่าอนาคตจะไม่ได้เจอกันอีก (เราเรียนอยู่ปีสามกันทั้งสองคนแต่คนละคณะ) กลัวว่าอนาคตถ้าผมไม่ใช่สำหรับเค้า เราจะเจ็บกันทั้งคู่ กลัวว่าความไม่เเน่นอนจะทำให้เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน กลัวว่าถ้ายังอยู่ด้วยกันนะหวั่นไหวมากขึ้นๆ เค้าเป็นคนสวยนะครับ น่ารัก เฟรนลี่ และเรียนเก่งมาก มีผู้ชายเข้าหาก่อนผมเยอะเเยะแต่ก็แห้วไปทุกราย เค้ายังไม่เคยมีแฟนเหมือนกับผม แต่เค้ายังมีคนๆนึงที่มาก่อนผมและยังเป็นคนที่เค้าไม่ลืม อยู่ในความทรงจำ เป็นคนแรกของเค้า เป็นรุ่นน้องที่เคยเรียนมัธยมโรงเรียนเดียวกับเค้า แต่เค้าก็บอกว่าไม่ได้รออะไรแล้ว (รุ่นน้องคนนี้ไม่ได้เป็นเเฟนกับเค้านะครับ) ยิ่งลืมๆหมดความรู้สึกไปเมื่อเจอผม ผู้ชายบางคนก็ทิ้งเค้าไป จริงๆเค้าพยายามทำแบบนี้กับผมหลายครั้ง แต่ผมก็รั้งเค้าไว้ มีครั้งนึงเค้ากลับมาเอง แต่ครั้งนี้เหมือนจะยากแล้วครับ
แต่เค้าก็ลังเลทุกครั้งที่จะทำแบบนี้ เค้าบอกกับผมว่า ผู้ชายแบบผมหายาก ผมเป็นคนใส่ใจ ใจเย็น ทุ่มเท ตอนคุยกันก็คุยอยู่คนเดียว ไม่ได้เที่ยวกลางคืน ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่ติดเกม ไม่ติดเพื่อน
มีเวลาให้เค้าเสมอ ช่วยเหลือเค้าทุกอย่าง
ช่วงที่ไม่ได้คุยกันเหมือนผมยังรู้สึกว่า เค้ายังคิดถึงผมครับ ก่อนหน้าที่ยังคุยอยู่ เค้าขอของอะไรก็ได้ที่สื่อแทนตัวผม เผื่อวันนึงไม่ได้เจอกันแล้ว เลิกกันแล้ว เค้าจะได้มีอะไรที่นึกถึงผม
ขอคำปรึกษาด้วยนะครับ จะทำยังไงดี จะรั้งเค้าไว้ต่อดีมั๊ย ผมรู้สึกว่าเค้าใช่สำหรับผมนะ หรือผมควรปล่อยเค้าไป ผมเคยตามไปง้อครั้งนึง เค้าบอกว่ามาหาทำไม ทำไมไม่ไปหาอีกที่นึง เคยพยายามใช้ช่องทาง online ติดต่อ แต่ก็โดนบล็อกทั้งหมด