เราอายุ 21 เคยมีแฟนมาแล้ว 2 คน ตอนนี้โสดมาจะ 4 ปีแล้ว
เราเป็นคนที่หน้าตาไม่ได้น่าดึงดูด แต่ถ้าใครได้ลองคุยกับเราแล้วก็จะบอกว่าเราเป็นคนที่มีเสน่ห์ (อันนี้คนที่เคยคุยบอกมา)
อาจเพราะเราเป็นคนอารมณ์ดี เฮฮา เข้ากับคนง่าย พูดเก่ง พยายามที่จะเข้าใจคนอื่น
ที่ผ่านมาเลยมีคนคุยบ้าง แต่ไม่ถึงกับเป็นแฟน เรายอมรับว่าเราชอบคนง่าย แต่เรารักใครยากมากๆ
เห็นคนนู้นคนนี้เราก็จะชอบ อยู่ใกล้ใครก็จะหวั่นไหว แต่พออยู่ไปนานๆก็ชิน แล้วก็แยกควาามรู้สึกออก
บางคนที่เราเคยคุยเหมือนจะเข้ากันได้ดี เกือบจะคบกันแล้ว แต่มันก็มีบางอย่างที่เราเห็นว่ามันยังไม่สุด
เลยเป็นคนยุติความสัมพันธ์นั้นไป แต่ก็ยังเป็นเพื่อน เป็นพี่ น้องกันอยู่ เพราะเราไม่อยากตัดใครออกจากชีวิต เราค่อนข้างให้ความสำคัญกับความสัมพันธ์
คนรอบข้างบอกว่าเราเลือกเยอะ อันนี้เราก็ยอมรับนะ แต่เราไม่ได้เลือกที่หน้าตา เราเลือกที่นิสัย
เราแค่อยากเจอคนดีๆ คนที่เข้าใจเรา คนที่ใช่ในเวลาที่ใช่อะ
ตอนนี้เราสับสนกับตัวเองมากๆ เราว่าตลอดเวลาที่โสดมาเราเข้าใจตัวเอง และรักตัวเองมากขึ้นแล้วนะ
แต่พอเราชอบใครมากๆหรือเริ่มรักใคร แล้วมันต้องผิดหวัง เราจะเฟลมากๆ แล้วคิดว่าโลกนี้ไม่ยุติธรรมเลย
ทำไมเขาถึงเป็นคนที่ใช่(สำหรับเรา) ในเวลาที่ไม่ใช่ด้วย
แต่กับบางคนเราไม่ได้รู้สึกชอบ แต่เขามาชอบเราและเขาก็เป็นคนดี เราถึงไม่รักเขาเลย
ทำไมเราถึงทำใจยอมรักเขาไม่ได้ ทั้งๆที่แค่รักๆเขาตอบกลับไป ไม่คิดไรมากมายก็แค่รัก ทำไมถึงทำไม่ได้
เราไม่ได้เจ็บปวดกับความรักครั้งเก่าสักนิด และเราก็ไม่ได้กลัวที่จะรักด้วย หรือเรากลัวที่จะให้ความรักผิดคน
หรือเราเป็นอะไรกัน
เราเป็นคนโสดที่ปกติมั้ย?
เราเป็นคนที่หน้าตาไม่ได้น่าดึงดูด แต่ถ้าใครได้ลองคุยกับเราแล้วก็จะบอกว่าเราเป็นคนที่มีเสน่ห์ (อันนี้คนที่เคยคุยบอกมา)
อาจเพราะเราเป็นคนอารมณ์ดี เฮฮา เข้ากับคนง่าย พูดเก่ง พยายามที่จะเข้าใจคนอื่น
ที่ผ่านมาเลยมีคนคุยบ้าง แต่ไม่ถึงกับเป็นแฟน เรายอมรับว่าเราชอบคนง่าย แต่เรารักใครยากมากๆ
เห็นคนนู้นคนนี้เราก็จะชอบ อยู่ใกล้ใครก็จะหวั่นไหว แต่พออยู่ไปนานๆก็ชิน แล้วก็แยกควาามรู้สึกออก
บางคนที่เราเคยคุยเหมือนจะเข้ากันได้ดี เกือบจะคบกันแล้ว แต่มันก็มีบางอย่างที่เราเห็นว่ามันยังไม่สุด
เลยเป็นคนยุติความสัมพันธ์นั้นไป แต่ก็ยังเป็นเพื่อน เป็นพี่ น้องกันอยู่ เพราะเราไม่อยากตัดใครออกจากชีวิต เราค่อนข้างให้ความสำคัญกับความสัมพันธ์
คนรอบข้างบอกว่าเราเลือกเยอะ อันนี้เราก็ยอมรับนะ แต่เราไม่ได้เลือกที่หน้าตา เราเลือกที่นิสัย
เราแค่อยากเจอคนดีๆ คนที่เข้าใจเรา คนที่ใช่ในเวลาที่ใช่อะ
ตอนนี้เราสับสนกับตัวเองมากๆ เราว่าตลอดเวลาที่โสดมาเราเข้าใจตัวเอง และรักตัวเองมากขึ้นแล้วนะ
แต่พอเราชอบใครมากๆหรือเริ่มรักใคร แล้วมันต้องผิดหวัง เราจะเฟลมากๆ แล้วคิดว่าโลกนี้ไม่ยุติธรรมเลย
ทำไมเขาถึงเป็นคนที่ใช่(สำหรับเรา) ในเวลาที่ไม่ใช่ด้วย
แต่กับบางคนเราไม่ได้รู้สึกชอบ แต่เขามาชอบเราและเขาก็เป็นคนดี เราถึงไม่รักเขาเลย
ทำไมเราถึงทำใจยอมรักเขาไม่ได้ ทั้งๆที่แค่รักๆเขาตอบกลับไป ไม่คิดไรมากมายก็แค่รัก ทำไมถึงทำไม่ได้
เราไม่ได้เจ็บปวดกับความรักครั้งเก่าสักนิด และเราก็ไม่ได้กลัวที่จะรักด้วย หรือเรากลัวที่จะให้ความรักผิดคน
หรือเราเป็นอะไรกัน