17 กรกฎาคม
..เมิงกุท้อง..
ย่น หนุ่มหล่อหัวใจฟรุ้งฟริ้ง อ่านทวนข้อความซ้ำพร้อมกับสลับดูชื่อของคนที่ส่งข้อความมา ถึง 4 รอบ เมื่อตั้งสติได้จึงไม่รอช้าโทรกลับหาเพื่อนสาวอย่างรวดเร็ว จันทร์!!! กับใคร? ได้ยังไง? ตั้งแต่เมื่อไหร่? คำถามพรั่งพรู รัวเร็วๆ ออกมาจากปากอย่างหาทางแทรกไม่ได้ แต่ถึงกระนั้นก็ไม่มีคำตอบใดๆออกจากปากเพื่อนสนิท ได้ยินแต่เสียงร่ำไห้ปานจะขาดใจของเพื่อนสุดรัก ที่ฟังแล้วก็อดเป็นห่วงไม่ได้ จึงรีบบึ่งรถออกจากบ้านเพื่อมาคุยกับแม่ตัวดีให้รู้เรื่อง
อยู่ๆก็ท้อง.. ไม่ได้พลาด แต่ก็ไม่รู้ว่าท้องได้ยังไง เพื่อนสาวเล่าไปสะอื้นไป ฟังเเล้วไม่รู้จะสงสาร เวทนา หรือ สมน้ำหน้าดี ย่นรู้ดีเต็มอกว่าเพื่อนของเค้าเป็นคนดูแลตัวเอง และป้องกันอย่างดีมาโดยตลอดเพิ่งจะมาใจแตกก็สัก ปีที่แล้วได้ละมั้ง ที่จันทร์ได้เข้าไปอยู่ในวังวนของสงครามรักอันน่าเวทนา ทำให้ชีวิตของจันทร์ถึงกับเป๋ไปพักใหญ่
แล้วจะบอกได้ยังใครเป็นพ่อ? ...... ไม่มีสัญญาณตอบรับอีกเช่นเคย โอเค ไม่ถาม แล้วเกิดได้ยังไง ทำไมไม่ป้องกัน? ....... รัก ...... นี่เป็นคำตอบที่จันทร์ได้ให้ไว้กับย่นและคำตอบนี้เองทำให้ย่นรู้ได้ทันทีว่าใครคือพ่อของตัวอ่อนในท้องของเพื่อนสาว
"เราไม่อยากให้เธอทำร้ายชีวิตคนอื่น" บรรยากาศเงียบไปพักใหญ่ หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียง ตอบรับมาเบาๆว่า อื้ม..ไม่ทำหรอก เทอก็รู้เราเป็นคนยังไง ใช่เพราะย่นรู้ว่าจันทร์นิสัยยังไง นี่เลยทำให้ย่นกลัวใจจันทร์จนแทบบ้า.. จันทร์ เป็นคนที่ไม่ชอบเบียดเบียนคนอื่น ไม่ชอบทำร้ายความสุข ความรู้สึก ของคนอื่น ไม่ชอบให้ใครรู้สึกว่าตัวเองเป็นภาระ ถ้าไม่สุดจริงๆ จะไม่เอ่ยปากให้ใครต้องลำบากมาช่วยเลย เพราะเหตุนี้ ย่นเลยกลัวใจ กลัวว่าจันทร์จะปิดเรื่องนี้ กับคนที่สมควรรู้ และร่วมรับผิดชอบมากที่สุด แต่นั่นน่าจะเป็นทางที่จันทร์เลือกตั้งแต่เเรก ตั้งเเต่รู้จักคนนั้นๆ ย่นคิดว่าจันทร์เลือกแล้ว..
แล้วแม่ล่ะ จะบอกเค้าเมื่อไหร่.. ก็คงต้องบอกแหละ แต่ไว้รอจัดการเรื่องเล็กๆน้อยๆให้เสร็จก่อน ถ้าแม่รู้คงต้องเอามือเขกกระโหลกแน่ๆเลย การพูดติดตลกของจันทร์ ทำให้บรรยากาศดีขึ้นมานิดหน่อย ใช่ค่ะ พวกเราโตแล้วไม่ได้รักในวัยเรียน แต่ถึงอย่างนั้นการท้องก่อนแต่งก็ไม่ใช่เรื่องน่ายินดีสักเท่าไหร่ แต่สำหรับครอบครัวของจันทร์เเล้ว ย่นค่อนข้างสบายใจ เนื่องด้วยพ่อเเละเเม่ของจันทร์นั้นค่อนข้างที่จะเข้าใจโลกมากพอสมควร ซ้ำยังมีอารมณ์ขัน อัธยาศัยดีอยู่ตลอดเวลา และมักจะเล่นตลกมุกขำๆ กับพวกเราอยู่เสมอๆ นั่นจึงทำให้เรื่องนี้ไม่น่าเป็นห่วงสักเท่าไหร่ แต่เรื่องที่ย่นห่วงในใจลึกๆ แล้วมีเพียงเรื่องเดียวที่ความรู้สึกของย่นมันขัดแย้งกับการตัดสินใจของจันทร์เสียจริง คือเรื่อง "พ่อของเด็ก"
จะไม่บอกพี่เค้าใช่ไหม? ในที่สุดย่นก็ถามออกไปจนได้ บรรยากาศตึงเครียดอีกครั้งหนึ่ง แต่ก็เพียงครู่เดียว.. ก็ว่าจะไม่นะ เพราะไม่เห็นว่าผลลัพธ์จะแตกต่างกันระหว่างรู้หรือไม่รู้ จันทร์เห็นสีหน้าสับสนของเพื่อน เลยอธิบายเสริมว่า ถ้าบอกไปก็ต้องมานั่งลุ้นอีก ว่าความรู้สึกแรกของพี่เค้าจะเป็นความรู้สึกแบบไหนกันนะ โกรธ โมโห เสียใจ ดีใจ อยากย้อนเวลา? แล้วไหนจะต้องมานั่งทนทุกข์กับความคิดตัวเองอีกว่าเค้าจะทำยังไงนะ จะให้เราไปเอาออกมั้ย จะถามเราไหมว่าท้องกับใคร จะให้เราไปตรวจดีเอ็นเอไหม? เห้อ ทุกข์ใจเปล่าๆ แต่ถ้าไม่บอกมันก็มีผลลัพธ์เดียวคือเค้าไม่รู้ คนไม่รู้ย่อมไม่ผิดใช่ไหมล่ะ ดังนั้นก็ไม่มีใครมาต่อว่าอะไรพี่เค้าได้ เพราะเค้าก็แค่ไม่รู้..คำพูดนั้นของจันทร์ย่นฟังแล้วใจหายวาบ เพราะรู้สึกได้ว่าเพื่อนของเธอนั้นตัดสินใจเเล้วจริงๆ แต่ก็อดสงสารเพื่อนไม่ได้ที่ต้องมารับภาระอันหนักหนาคนเดียวแบบนี้ ที่หนักที่สุดคงเป็น"สังคมรอบข้าง" เป็นตัวร้ายที่น่ากลัวชนิดหนึ่งที่ต้องฝ่าฟันไปให้ได้
แล้วเรื่องงาน เรื่องเงินอีก ค่าใช้จ่ายเยอะแยะ จะทำยังไง? .. งานก็คงทำเหมือนเดิม แต่เรื่องลูกคลอดคงต้องชวนแม่มาอยู่กรุงเทพช่วยดูก่อน พออยู่ตัวสักพักคงต้องหางานเสริมดู ลำพังแค่เงินเดือน เลี้ยงไม่ไหวเเน่ ตอนนี้ก็ต้องประหยัดขึ้น ไม่อยากยุ่งเงินที่บ้านน่ะ ไม่อยากเป็นภาระ พูดจบจันทร์ก็ยิ้มเบาๆ ย่นอยู่คุยเป็นเพื่อนจันทร์ต่อสักพัก จนเมื่อเห็นว่าเพื่อนสบายใจขึ้นมาแล้ว ก็ขอตัวกลับก่อน จันทร์กล่าวขอบคุณย่นที่มาอยู่เป็นเพื่อน ในเวลาที่เงียบเหงาเช่นนี้ เพราะอย่างน้อยมันก็ช่วยร่นเวลาที่จันทร์จะต้องอยู่คนเดียวแบบเหงาๆ ไปได้หลายชั่วโมง
สถานะท้องไม่พร้อม..ต้องเลือกทางไหน ถึงจะไม่เจ็บปวด
ย่น หนุ่มหล่อหัวใจฟรุ้งฟริ้ง อ่านทวนข้อความซ้ำพร้อมกับสลับดูชื่อของคนที่ส่งข้อความมา ถึง 4 รอบ เมื่อตั้งสติได้จึงไม่รอช้าโทรกลับหาเพื่อนสาวอย่างรวดเร็ว จันทร์!!! กับใคร? ได้ยังไง? ตั้งแต่เมื่อไหร่? คำถามพรั่งพรู รัวเร็วๆ ออกมาจากปากอย่างหาทางแทรกไม่ได้ แต่ถึงกระนั้นก็ไม่มีคำตอบใดๆออกจากปากเพื่อนสนิท ได้ยินแต่เสียงร่ำไห้ปานจะขาดใจของเพื่อนสุดรัก ที่ฟังแล้วก็อดเป็นห่วงไม่ได้ จึงรีบบึ่งรถออกจากบ้านเพื่อมาคุยกับแม่ตัวดีให้รู้เรื่อง
อยู่ๆก็ท้อง.. ไม่ได้พลาด แต่ก็ไม่รู้ว่าท้องได้ยังไง เพื่อนสาวเล่าไปสะอื้นไป ฟังเเล้วไม่รู้จะสงสาร เวทนา หรือ สมน้ำหน้าดี ย่นรู้ดีเต็มอกว่าเพื่อนของเค้าเป็นคนดูแลตัวเอง และป้องกันอย่างดีมาโดยตลอดเพิ่งจะมาใจแตกก็สัก ปีที่แล้วได้ละมั้ง ที่จันทร์ได้เข้าไปอยู่ในวังวนของสงครามรักอันน่าเวทนา ทำให้ชีวิตของจันทร์ถึงกับเป๋ไปพักใหญ่
แล้วจะบอกได้ยังใครเป็นพ่อ? ...... ไม่มีสัญญาณตอบรับอีกเช่นเคย โอเค ไม่ถาม แล้วเกิดได้ยังไง ทำไมไม่ป้องกัน? ....... รัก ...... นี่เป็นคำตอบที่จันทร์ได้ให้ไว้กับย่นและคำตอบนี้เองทำให้ย่นรู้ได้ทันทีว่าใครคือพ่อของตัวอ่อนในท้องของเพื่อนสาว
"เราไม่อยากให้เธอทำร้ายชีวิตคนอื่น" บรรยากาศเงียบไปพักใหญ่ หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียง ตอบรับมาเบาๆว่า อื้ม..ไม่ทำหรอก เทอก็รู้เราเป็นคนยังไง ใช่เพราะย่นรู้ว่าจันทร์นิสัยยังไง นี่เลยทำให้ย่นกลัวใจจันทร์จนแทบบ้า.. จันทร์ เป็นคนที่ไม่ชอบเบียดเบียนคนอื่น ไม่ชอบทำร้ายความสุข ความรู้สึก ของคนอื่น ไม่ชอบให้ใครรู้สึกว่าตัวเองเป็นภาระ ถ้าไม่สุดจริงๆ จะไม่เอ่ยปากให้ใครต้องลำบากมาช่วยเลย เพราะเหตุนี้ ย่นเลยกลัวใจ กลัวว่าจันทร์จะปิดเรื่องนี้ กับคนที่สมควรรู้ และร่วมรับผิดชอบมากที่สุด แต่นั่นน่าจะเป็นทางที่จันทร์เลือกตั้งแต่เเรก ตั้งเเต่รู้จักคนนั้นๆ ย่นคิดว่าจันทร์เลือกแล้ว..
แล้วแม่ล่ะ จะบอกเค้าเมื่อไหร่.. ก็คงต้องบอกแหละ แต่ไว้รอจัดการเรื่องเล็กๆน้อยๆให้เสร็จก่อน ถ้าแม่รู้คงต้องเอามือเขกกระโหลกแน่ๆเลย การพูดติดตลกของจันทร์ ทำให้บรรยากาศดีขึ้นมานิดหน่อย ใช่ค่ะ พวกเราโตแล้วไม่ได้รักในวัยเรียน แต่ถึงอย่างนั้นการท้องก่อนแต่งก็ไม่ใช่เรื่องน่ายินดีสักเท่าไหร่ แต่สำหรับครอบครัวของจันทร์เเล้ว ย่นค่อนข้างสบายใจ เนื่องด้วยพ่อเเละเเม่ของจันทร์นั้นค่อนข้างที่จะเข้าใจโลกมากพอสมควร ซ้ำยังมีอารมณ์ขัน อัธยาศัยดีอยู่ตลอดเวลา และมักจะเล่นตลกมุกขำๆ กับพวกเราอยู่เสมอๆ นั่นจึงทำให้เรื่องนี้ไม่น่าเป็นห่วงสักเท่าไหร่ แต่เรื่องที่ย่นห่วงในใจลึกๆ แล้วมีเพียงเรื่องเดียวที่ความรู้สึกของย่นมันขัดแย้งกับการตัดสินใจของจันทร์เสียจริง คือเรื่อง "พ่อของเด็ก"
จะไม่บอกพี่เค้าใช่ไหม? ในที่สุดย่นก็ถามออกไปจนได้ บรรยากาศตึงเครียดอีกครั้งหนึ่ง แต่ก็เพียงครู่เดียว.. ก็ว่าจะไม่นะ เพราะไม่เห็นว่าผลลัพธ์จะแตกต่างกันระหว่างรู้หรือไม่รู้ จันทร์เห็นสีหน้าสับสนของเพื่อน เลยอธิบายเสริมว่า ถ้าบอกไปก็ต้องมานั่งลุ้นอีก ว่าความรู้สึกแรกของพี่เค้าจะเป็นความรู้สึกแบบไหนกันนะ โกรธ โมโห เสียใจ ดีใจ อยากย้อนเวลา? แล้วไหนจะต้องมานั่งทนทุกข์กับความคิดตัวเองอีกว่าเค้าจะทำยังไงนะ จะให้เราไปเอาออกมั้ย จะถามเราไหมว่าท้องกับใคร จะให้เราไปตรวจดีเอ็นเอไหม? เห้อ ทุกข์ใจเปล่าๆ แต่ถ้าไม่บอกมันก็มีผลลัพธ์เดียวคือเค้าไม่รู้ คนไม่รู้ย่อมไม่ผิดใช่ไหมล่ะ ดังนั้นก็ไม่มีใครมาต่อว่าอะไรพี่เค้าได้ เพราะเค้าก็แค่ไม่รู้..คำพูดนั้นของจันทร์ย่นฟังแล้วใจหายวาบ เพราะรู้สึกได้ว่าเพื่อนของเธอนั้นตัดสินใจเเล้วจริงๆ แต่ก็อดสงสารเพื่อนไม่ได้ที่ต้องมารับภาระอันหนักหนาคนเดียวแบบนี้ ที่หนักที่สุดคงเป็น"สังคมรอบข้าง" เป็นตัวร้ายที่น่ากลัวชนิดหนึ่งที่ต้องฝ่าฟันไปให้ได้
แล้วเรื่องงาน เรื่องเงินอีก ค่าใช้จ่ายเยอะแยะ จะทำยังไง? .. งานก็คงทำเหมือนเดิม แต่เรื่องลูกคลอดคงต้องชวนแม่มาอยู่กรุงเทพช่วยดูก่อน พออยู่ตัวสักพักคงต้องหางานเสริมดู ลำพังแค่เงินเดือน เลี้ยงไม่ไหวเเน่ ตอนนี้ก็ต้องประหยัดขึ้น ไม่อยากยุ่งเงินที่บ้านน่ะ ไม่อยากเป็นภาระ พูดจบจันทร์ก็ยิ้มเบาๆ ย่นอยู่คุยเป็นเพื่อนจันทร์ต่อสักพัก จนเมื่อเห็นว่าเพื่อนสบายใจขึ้นมาแล้ว ก็ขอตัวกลับก่อน จันทร์กล่าวขอบคุณย่นที่มาอยู่เป็นเพื่อน ในเวลาที่เงียบเหงาเช่นนี้ เพราะอย่างน้อยมันก็ช่วยร่นเวลาที่จันทร์จะต้องอยู่คนเดียวแบบเหงาๆ ไปได้หลายชั่วโมง