ตอนเด็กๆก็อยากมีคนรัก อยากแต่งงาน อยากมีฟิลน่ารักๆช่วยกันทำมาหากิน ตอนนอนก็นอนพร้อมกัน ตื่นมาเจอคนรักนอนข้างๆ วันหยุดช่วยกันจัดสวน รดน้ำต้นไม้ ทำกับข้าวช่วยกัน เดินเล่นช็อปปิ้ง ดูหนัง โลกเป็นสีชมพู ตอนแก่ก็ถือไม้เท้าเดินข้างๆกัน
แต่ตอนนี้เราอายุยี่สิบกลางๆ เราก็ผ่านรักแบบใสๆ รักแบบมัธยม รักแบบมหาลัย รักแบบวัยทำงาน นักแบบผู้ใหญ่ เราผ่านมาหมดแล้ว เรารู้สึกว่ามันเพ้อเจ้อมากๆ ความคิดเราเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง เคยมีแฟนจริงจังก็สี่คน คุยเล่นๆอีกเยอะแยะนับไม่ถ้วน ประสพการณ์สอนเราว่าคู่ชีวิตก็คือคู่กรรมคู่เวร เราเจอคนดีมากๆและแย่มากๆมาแล้ว แต่มันไม่ได้ช่วยเติมเต็มอะไรให้ชีวิตเราเลย
เราคิดว่าการมีคู่มันไม่ได้มีอะไรไปมากกว่าเซ็กซ์เลย คนที่บอกว่ามีแฟนแล้วช่วยให้เราระบายทุกอย่างให้แฟนฟังได้ ช่วยกันทำมาหากิน คอยให้คำปรึกษา คอยดูแลเรา ช่วยเหลือเวลาเราเดือดร้อน คือกำลังใจ คือทุกสิ่งทุกอย่าง บลาๆๆ เราว่าพ่อแม่พี่น้องและเพื่อนสามารถทำหน้าที่ทั้งหมดนี้ได้ และก็ทำได้จริงๆเวลาเรามีปัญหาหรือเจ็บไข้ได้ป่วย พ่อแม่ก็ทำหน้าที่ดูแลเราได้เต็มที่ เวลาเหงาเราก็มีเพื่อนสนิทที่คอยพาไปเที่ยวและพูดคุยปรึกษาได้
ตอนนี้รู้สึกการมีแฟนหรือมีสามีเป็นตัวตนมันไม่มีประโยชน์สำหรับเรา เอาความจริงไม่โลกสวย เวลาต้องการเซ็กซ์เรามีคนคุยเยอะแยะสามารถจะมีกับใครก็ได้แต่แค่ป้องกัน อยากมีคนไปดูหนังทานข้าวด้วยก็นัดใครก็ได้ที่เราคุยๆอยู่ไปด้วย สิบวันสิบคนไม่ซ้ำหน้าก็ได้เพราะเราโสด
ส่วนเรื่องเงินๆทองๆ เรื่องบั้นปลายชีวิตจะทำยังไง สมัยนี้มนุษย์เราเก่งกล้าสามารถหาเงินได้ด้วยตัวเองกันทุกคน สามารถหาเงินเลี้ยงดูตัวเองได้ หาเท่าไรใช้คนเดียว จะกินจะเที่ยวรอบโลกก็ไม่ต้องเกรงใจใคร ไม่ต้องรอใคร ไม่ต้องถามใครทั้งนั้น หรืออยากได้เสื้อผ้าเครื่องสำอางค์ก็ซื้อได้โดยไม่ต้องนึกถึงใคร จะกินอะไรตอนไหนก็ทำไม่ต้องปรึกษาใคร จะนอนจะตื่นตอนไหนก็ไม่ต้องรอใคร
แล้วตอนแก่จะทำยังไง ก็เก็บเงินไว้เยอะๆและจ้างคนมาดูแลหรือส่งตัวเองเข้าหมู่บ้านคนชรา เพราะสมัยนี้มีสามี มีภรรยา มีลูก มีหลานก็ใช่ว่าจะมาอยู่ดูแลเราตลอดชีวิต เอาเงินเลี้ยงลูกตั้งแต่เกิดจนโตเก็บไว้ไปเป็นเงินเลี้ยงตัวเองตอนแก่ดีกว่า ตอนตายทรัพย์สินเงินทองจะทำยังไง ก็บริจาคให้หมดเลยค่ะ แม้แต่ร่างกายก็บริจาคตัวเป็นอาจารย์ใหญ่ไปเลย
มีใครอยากเป็นคนโสดตลอดชีวิตเหมือนเราไหมคะ ทำมาหากินเลี้ยงตัวเอง อยากได้อะไรซื้อเอง อยากทำอะไรก็ทำเอง เวลาหิวผู้ชายก็ซื้อกิน อยากมีเพื่อนเที่ยวก็ซื้อมา รู้สึกคล่องตัวดีไม่ต้องวุ่นวายกับใคร.
ชีวิตติดโสด
แต่ตอนนี้เราอายุยี่สิบกลางๆ เราก็ผ่านรักแบบใสๆ รักแบบมัธยม รักแบบมหาลัย รักแบบวัยทำงาน นักแบบผู้ใหญ่ เราผ่านมาหมดแล้ว เรารู้สึกว่ามันเพ้อเจ้อมากๆ ความคิดเราเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง เคยมีแฟนจริงจังก็สี่คน คุยเล่นๆอีกเยอะแยะนับไม่ถ้วน ประสพการณ์สอนเราว่าคู่ชีวิตก็คือคู่กรรมคู่เวร เราเจอคนดีมากๆและแย่มากๆมาแล้ว แต่มันไม่ได้ช่วยเติมเต็มอะไรให้ชีวิตเราเลย
เราคิดว่าการมีคู่มันไม่ได้มีอะไรไปมากกว่าเซ็กซ์เลย คนที่บอกว่ามีแฟนแล้วช่วยให้เราระบายทุกอย่างให้แฟนฟังได้ ช่วยกันทำมาหากิน คอยให้คำปรึกษา คอยดูแลเรา ช่วยเหลือเวลาเราเดือดร้อน คือกำลังใจ คือทุกสิ่งทุกอย่าง บลาๆๆ เราว่าพ่อแม่พี่น้องและเพื่อนสามารถทำหน้าที่ทั้งหมดนี้ได้ และก็ทำได้จริงๆเวลาเรามีปัญหาหรือเจ็บไข้ได้ป่วย พ่อแม่ก็ทำหน้าที่ดูแลเราได้เต็มที่ เวลาเหงาเราก็มีเพื่อนสนิทที่คอยพาไปเที่ยวและพูดคุยปรึกษาได้
ตอนนี้รู้สึกการมีแฟนหรือมีสามีเป็นตัวตนมันไม่มีประโยชน์สำหรับเรา เอาความจริงไม่โลกสวย เวลาต้องการเซ็กซ์เรามีคนคุยเยอะแยะสามารถจะมีกับใครก็ได้แต่แค่ป้องกัน อยากมีคนไปดูหนังทานข้าวด้วยก็นัดใครก็ได้ที่เราคุยๆอยู่ไปด้วย สิบวันสิบคนไม่ซ้ำหน้าก็ได้เพราะเราโสด
ส่วนเรื่องเงินๆทองๆ เรื่องบั้นปลายชีวิตจะทำยังไง สมัยนี้มนุษย์เราเก่งกล้าสามารถหาเงินได้ด้วยตัวเองกันทุกคน สามารถหาเงินเลี้ยงดูตัวเองได้ หาเท่าไรใช้คนเดียว จะกินจะเที่ยวรอบโลกก็ไม่ต้องเกรงใจใคร ไม่ต้องรอใคร ไม่ต้องถามใครทั้งนั้น หรืออยากได้เสื้อผ้าเครื่องสำอางค์ก็ซื้อได้โดยไม่ต้องนึกถึงใคร จะกินอะไรตอนไหนก็ทำไม่ต้องปรึกษาใคร จะนอนจะตื่นตอนไหนก็ไม่ต้องรอใคร
แล้วตอนแก่จะทำยังไง ก็เก็บเงินไว้เยอะๆและจ้างคนมาดูแลหรือส่งตัวเองเข้าหมู่บ้านคนชรา เพราะสมัยนี้มีสามี มีภรรยา มีลูก มีหลานก็ใช่ว่าจะมาอยู่ดูแลเราตลอดชีวิต เอาเงินเลี้ยงลูกตั้งแต่เกิดจนโตเก็บไว้ไปเป็นเงินเลี้ยงตัวเองตอนแก่ดีกว่า ตอนตายทรัพย์สินเงินทองจะทำยังไง ก็บริจาคให้หมดเลยค่ะ แม้แต่ร่างกายก็บริจาคตัวเป็นอาจารย์ใหญ่ไปเลย
มีใครอยากเป็นคนโสดตลอดชีวิตเหมือนเราไหมคะ ทำมาหากินเลี้ยงตัวเอง อยากได้อะไรซื้อเอง อยากทำอะไรก็ทำเอง เวลาหิวผู้ชายก็ซื้อกิน อยากมีเพื่อนเที่ยวก็ซื้อมา รู้สึกคล่องตัวดีไม่ต้องวุ่นวายกับใคร.