สวัสดีคับ วันนี้ผมจะมาเล่าประสบการณ์ในวัยรุ่น ช่วงอายุ 15-16 ของผมให้ฟัง เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมยังจำได้มาจนปัจจุบัน ผมอายุ 23แล้ว จะไม่พูดอะไรมาก ขอเล่าเลยแล้วกัน
คือช่วงอายุ 15 ปี ผมได้เข้าเรียนพิเศษที่ โรงเรียนพิเศษประจำ เป็นโรงเรียนชายล้วน เป็นค่ายติวประมาณนั้นครับ ผมเด็กหนุ่มตามหาความผัน โดนพ่อแม่บังคับให้มาเรียนพิเศษ เพราะว่าติดเกมหนักมาก ผมก็ไม่อยากไปหรอกครับ แต่สถานการณ์ตอนนั้น โดนบังคับสะแล้ว รู้ตัวอีกทีก็มาถึงที่โรงเรียนแห่งนี้เสียแล้ว บรรยากาศในขณะที่ผมเดินทางมา ข้างทางมาโรงเรียน เป็นชุมชนบท ต้องข้ามทางรถไฟสูงชันเพื่อจะมาที่โรงเรียนแห่งนี้บรรยากาศมันหวิวๆมากเพราะว่า สองข้างทางรถไฟ เป็นป่า มืดสนิท พอลงจากเนินทางรถไฟมา ก็จะเจอกับโรงเรียน แต่ ที่ทำให้ชวนสยองกว่านั้นคือ หน้าโรงเรียนแห่งนี้ คือวัดประจำหมู่บ้าน ผมไม่เคยผ่านมาทางนี้เลย ด้วยความที่บรรยากาศช่างน่าขนลุก ภายในโรงเรียนที่มีหลายชั้น แม่กับพ่อ พาผมเข้าไปในโรงเรียน ซึ่งพี่คนนึงซึ่งดูแลอยู่ ชื่อว่าพี่ ตาล
พี่ตาล น้องจะมาสมัครเรียนเหรอค่ะ
ผม ครับ ผมจะมาเรียนคอร์ส ปิดเทอม อยู่ประจ
พี่ตาล ได้คะ ตอนนี้มีชั้นให้เด็กประจำ อยู่ชั้น3 สามารถ ย้ายขอขึ้นไปเลือกห้องได้เลยค่ะ
( คือทางพ่อแม่ของผมได้ทำการติดต่อไว้ก่อนหน้านี้แล้วเรื่อง ค่าเรียน และอะไรต่างๆ ทำให้มันง่าย)
และแล้วผมก็หอบข้าวของ เดินไปยังบันใด ซึ่งเป็นบรรใดเล็กๆในมุมขวา ผมเดินไปยังชั้นแรก บรรยากาศช่างมืดสนิท เหมือนไม่มีใครอยู่ แล้วผมก็เดินไปยังชั้นที่สอง บรรยากาศก็ยังมืดสนิท มีเพียงไฟที่เปิดระหว่างทางเดินบันใด แล้วผมก็เดินไปยังชั้นที่สาม เพื่อทำการเข้าห้อง ผมอยู่ห้อง 309 ซึ่งมีเพื่อนร่วมห้องอยู่ 3 คน ชื่อ โก๋ กิต น้อย และ ผม พวกเขา3 คนมาจากต่างจังหวัด ส่วนผมคนจังหวัดนี้อยู่แล้ว พอถึงห้องผมก็ ทักทายตามมารยาท
ผม พี่ๆ สวัสดีครับ
โก๋ มาๆน้อง ยินดีที่ได้อยู่ห้องเดียวกัน
กิต มาๆ ต้มมาม่ากินกันน้อง
พี่ๆที่นี่อบอุ่น มาก ทำให้ผมเริ่มชักจะอยากอยู่ หาประสบการณ์กับบรรยากาศแบบห่างบ้านแบบนี้สะแล้วซิ แล้ววันแรกเราก็ทำความรู้จักกันจนเริ่มจะสนิทในระดับหนึ่ง พี่โก๋ พี่กิต ชอบเล่นดนตรี เล่นกีตาร์ ผมก็อยากหัดพอดี เรา3คนค่อนข้างเข้ากันได้ดีทีเดียว และแล้ว เรื่องวันนี้ก็ผ่านไป ทั้งที่ในชั้น3นี้มีเพียงเรา4คน ในห้อง 309 เท่านั้น
" ใครในห้อง "
คือช่วงอายุ 15 ปี ผมได้เข้าเรียนพิเศษที่ โรงเรียนพิเศษประจำ เป็นโรงเรียนชายล้วน เป็นค่ายติวประมาณนั้นครับ ผมเด็กหนุ่มตามหาความผัน โดนพ่อแม่บังคับให้มาเรียนพิเศษ เพราะว่าติดเกมหนักมาก ผมก็ไม่อยากไปหรอกครับ แต่สถานการณ์ตอนนั้น โดนบังคับสะแล้ว รู้ตัวอีกทีก็มาถึงที่โรงเรียนแห่งนี้เสียแล้ว บรรยากาศในขณะที่ผมเดินทางมา ข้างทางมาโรงเรียน เป็นชุมชนบท ต้องข้ามทางรถไฟสูงชันเพื่อจะมาที่โรงเรียนแห่งนี้บรรยากาศมันหวิวๆมากเพราะว่า สองข้างทางรถไฟ เป็นป่า มืดสนิท พอลงจากเนินทางรถไฟมา ก็จะเจอกับโรงเรียน แต่ ที่ทำให้ชวนสยองกว่านั้นคือ หน้าโรงเรียนแห่งนี้ คือวัดประจำหมู่บ้าน ผมไม่เคยผ่านมาทางนี้เลย ด้วยความที่บรรยากาศช่างน่าขนลุก ภายในโรงเรียนที่มีหลายชั้น แม่กับพ่อ พาผมเข้าไปในโรงเรียน ซึ่งพี่คนนึงซึ่งดูแลอยู่ ชื่อว่าพี่ ตาล
พี่ตาล น้องจะมาสมัครเรียนเหรอค่ะ
ผม ครับ ผมจะมาเรียนคอร์ส ปิดเทอม อยู่ประจ
พี่ตาล ได้คะ ตอนนี้มีชั้นให้เด็กประจำ อยู่ชั้น3 สามารถ ย้ายขอขึ้นไปเลือกห้องได้เลยค่ะ
( คือทางพ่อแม่ของผมได้ทำการติดต่อไว้ก่อนหน้านี้แล้วเรื่อง ค่าเรียน และอะไรต่างๆ ทำให้มันง่าย)
และแล้วผมก็หอบข้าวของ เดินไปยังบันใด ซึ่งเป็นบรรใดเล็กๆในมุมขวา ผมเดินไปยังชั้นแรก บรรยากาศช่างมืดสนิท เหมือนไม่มีใครอยู่ แล้วผมก็เดินไปยังชั้นที่สอง บรรยากาศก็ยังมืดสนิท มีเพียงไฟที่เปิดระหว่างทางเดินบันใด แล้วผมก็เดินไปยังชั้นที่สาม เพื่อทำการเข้าห้อง ผมอยู่ห้อง 309 ซึ่งมีเพื่อนร่วมห้องอยู่ 3 คน ชื่อ โก๋ กิต น้อย และ ผม พวกเขา3 คนมาจากต่างจังหวัด ส่วนผมคนจังหวัดนี้อยู่แล้ว พอถึงห้องผมก็ ทักทายตามมารยาท
ผม พี่ๆ สวัสดีครับ
โก๋ มาๆน้อง ยินดีที่ได้อยู่ห้องเดียวกัน
กิต มาๆ ต้มมาม่ากินกันน้อง
พี่ๆที่นี่อบอุ่น มาก ทำให้ผมเริ่มชักจะอยากอยู่ หาประสบการณ์กับบรรยากาศแบบห่างบ้านแบบนี้สะแล้วซิ แล้ววันแรกเราก็ทำความรู้จักกันจนเริ่มจะสนิทในระดับหนึ่ง พี่โก๋ พี่กิต ชอบเล่นดนตรี เล่นกีตาร์ ผมก็อยากหัดพอดี เรา3คนค่อนข้างเข้ากันได้ดีทีเดียว และแล้ว เรื่องวันนี้ก็ผ่านไป ทั้งที่ในชั้น3นี้มีเพียงเรา4คน ในห้อง 309 เท่านั้น