เรื่องชีวิตของเด็ก ม.ปลายคนหนึ่ง ชีวิตที่ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ

เรามีเพื่อนคนนึง บอกว่าเป็นโรคซึมเศร้า มีการคุยซ้อนแล้วก็เลิกกันเพื่อที่ไปคบอีกคน มีการทำร้ายร่างกายตัวเองแล้วก็ถ่ายลง อินสตาแกรม มีการทำร้ายตัวเองให้คนอื่นเห็น ส่วนตัวแล้ว เหมือนมีความเรียกร้องความสน

คือคครอบรควัรัวมีคนเป็นซึมเศร้าแล้วที่คจต้องอยู่กับแกตลอดแกเลิกกินยาไม่ได้ถ้าเลิกแกก็มีอาการเหมือนคนมาพูดให้แกมาด่าแกตลอดเวลาและชอบทำร้ายข้าวของบ้างส่วนมากแก2วันดี4วันร้ายมากกกชีวิตมันเหนื่อยมากเคยพาแ

ส่วนตัวผมเต็มที่ไม่เกิน7 ครับ บางที5-6 ชม.เองยาก็หมดฤทธิ์ตื่นละ ล่าสุดนอน2 ทุ่มกะจะตื่นเช้า รวม ๆ 9-10 ชม.ก็คงอิ่มแน่ ๆ ที่ไหนได้ตื่นตี2 แล้วก็ไม่ง่วงไม่หลับอีก บางวันผมนอนดึกกะว่าจะตื่นสาย ๆ แต่ปราก

เราเติบโตมาเป็นเด็กที่ค่อยข้างเงียบๆไม่กล้าจะพูดอะไรเท่าไหร่ ตอนเด็กๆไม่มีเพื่อนสนิทรเลยแต่ดีหน่อยที่เรียนดีเลยสอบเข้าม.ต้นที่หวังได้ แต่ด้วยปัญหาทางบ้านในช่วงโควิดแม่เสียรายได้เยอะทำให้ต้องย้ายไปไปเร

เรามีเรื่องสอบถามหน่อยค่ะ คือเราเป็นโรคไทรอยด์ฮาชิโมโต้ แต่หลังจากปีใหม่มานี่เราไม่ได้ไปตามนัดหมอเลย เริ่มขาดยา แล้วระยะหลังมานี่เราเริ่มเบื่อโลกมากขึ้น ปกติเราเป็นคนมีโลกส่วนตัวอยู่แล้ว แต่ช่วงนี้เรา

จากหัวข้อเลยครับ ผมจบ ปวส. IT มาได้ 2 ปี เข้าปีที่ 3 แล้วครับ ผมสัมภาษงานมาหลายที่ก็ไม่ผ่านอาจจะเป็นที่ผมตอบคำถามได้ไม่ดีดูไม่มั่นใจอะไรก็ไรก็แล้วแต่ พี่คนที่สัมภาษจะติเรื่องที่ผมเป็นไมเกรนรุนแรงและโร

​ตามชื่อกระทู้เลยครับ ผมคุยกับเพื่อนมาประมาณ 2 เดือนเเล้ว เขาเป็นคนดีนะครับ ความสนใจหลายอย่างตรงกันเราเลยคุยกันบ่อยมากขึ้น จนผมได้รู้มาว่าเขาเป็นโรคซึมเศร้าเเละต้องกินยาเเก้เครียด หลายๆครั้งเขามาระบาย