แผลที่ไม่มีวันหาย😔

เจ็บมากๆค่ะ เจ็บเกือบตาย กินไม่ได้นอนไม่หลับมา4วันแล้ว แต่เราเลือกที่จะเงียบ ไม่โพสโซเชียลถึงเขาไม่อะไร ไม่แสดงอาการให้เห็นว่าเจ็บปวดมากแค่ไหน ร้องไห้ซมซานอยู่คนเดียว แต่ไม่แสดงออกให้ใครเห็น ตอนนี้

เปิดกระทู้ให้เขียนข้อความถึงแฟนเก่าได้ตามสบายเลยจ้า ถ้าย้อนเวลาได้หรือถ้าได้เจอกันอีก 😊

สวัสดีค่ะ อาการเราตอนนี้เราระแวงทุกคนที่เข้ามาคุยด้วย ระแวงแม้กระทั่งเพื่อนตัวเองที่คบมาเป็น10ๆปี ระแวงครอบครัว ทั้งๆที่เขาก็ไม่ได้ทำอะไร เราเก็บตัวมากขึ้น หวงพื้นที่ส่วนตัวตัวเองแบบสุดขีด เรารู้สึกเศ

คือตอนนี้อะเรารู้สึกว่าเราเหมือนมูฟออนออกมาจากแฟนเราได้เเล้ว ไม่ค่อยอยากคุยไม่อยากยุ่งอะไรเกี่ยวกับมันเเล้วอะ เเต่เราก็เเอบรู้สึกอยากมีมันอยู่ยังไม่อยากเลิก คือมันแบบ ทั้งยังรักและไม่อยากให้มันเสียใจด

ไม่รู้มีใครเป็นเหมือนเราบ้างไหมคะ เมื่อก่อนเป็นคนรู้สึกเก่งมาก ดีใจก็ดีใจสุด เสียใจก็ร้องไห้หนัก แต่พักหลังๆ เวลามีเรื่องอะไรเข้ามา เรากลับนิ่งขึ้น เย็นขึ้น ไม่ร้อง ไม่โวย ไม่ฟูมฟายเหมือนเดิม ตอนแรก

คนที่พยายามเข้มแข็ง ทั้งที่ยังอ่อนแอ มักจะได้แผลใหญ่กว่าเดิม ! เพราะมันก็แค่ การหลอกตัวเองไปวันๆ ว่า ฉันไม่เจ็บ ฉันทนได้ ฉันเก่ง ฉันไม่แคร์ ฉันไม่ได้แพ้ ฉันอยู่ได้ ..............................

เราพึ่งจะลาออกจากงานค่ะ จริงๆเป็นที่ทำงานที่เราชอบนะ เพราะได้ทำงานกับเพื่อนร่วมงานชาวสิงคโปร์ จากที่เคยท้อเรื่องภาษา จนเกือบจะลาออก กลับกลายเป็นชอบทำงานกับคนสิงคโปร์เฉยเลย รู้สึกอยากไปทำงานทุกวัน เพรา