บทเรียนเตือนใจ
สวัสดีทุกคนนะครับ ฉันก็เป็นเพียงบุคคลธรรมดา ที่จะมาพูดเรื่องที่ผ่านมาในชีวิต เกี่ยวกับสิ่งที่คนทุกคนจับต้องในทุกๆ วัน มันเป็นสิ่งที่มีประโยชน์แล้วก็ให้โทษได้ในเวลาเดียวกัน มันทำให้ชีวิตที่ดีๆ กลับแย่ลงได้เพียงชั่วขณะ มันทำให้สูญเสียสิ่งที่มีค่า คนที่คุณรัก และคนที่รักคุณได้ในเวลาเดียวกัน มันทำให้คนที่ดีกลับกลายเป็นคนที่หยาบกระด้างได้ด้วยความหลงใหลเพียงมองหน้าจอ มันอาจจะไม่ประสบกับทุกคนนะแต่เราแค่มาเล่าสู่กันฟังเฉย ๆ โทรศัพท์เครื่องนึงทำให้คนเราเปลี่ยนไปเป็นคนละคนได้ “เดี๋ยวขอเล่นก่อนแปปนึง” หรือ “เดี๋ยวไป” “เออไปเดี๋ยวนี้แหละ” คำว่าแปปนึง เดี๋ยวไปของคุณ มันพาเวลาเดินผ่านไปชั่วโมงแล้ว ชั่วโมงเล่า ผ่านไป หนึ่งชั่วโมง สอง สาม สี่ ห้า ชั่วโมง(หรือมากกว่าหรือน้อยกว่านี้) มันทำให้คุณเสียสิ่งที่มีค่ามากอย่านึงไปและมันไม่มีวันย้อนกลับมานั้นก็คือ “เวลา” และเมื่ออีกฝ่ายที่รอแล้วรอเล่า รอนานจนทนไม่ไหวก็ต้องหมดความอดทนไป และเขาก็หมดหวัง และเสียใจกับคุณมันก็ทำให้คุณเสียคนที่รักคุณไป และถ้าเกิดเขาคนนั้นเป็นคนที่คุณรักมันก็ทำให้คุณเสียเขาไปเพราะตัวคุณเอง หรือบางครั้งอาจเกิดการทะเลาะเพียงเพราะอดทนไม่ไหวจนทำให้เกิดเรื่องบานปลายเมื่อฝ่ายหนึ่งขึ้นและอีกฝ่ายก็ไม่ยอมมันก็ทำให้เรื่องยิ่งแย่และไปกันใหญ่ และสิ่งที่คุณกำลังถือและจ้องมองทุกวันนั้นถ้าคุณใช้มันอย่างไม่มีประโยชน์เล่นมันมากเกินไปก็จะทำให้คุณเสียความสุขในชีวิตของคุณไปอย่างไม่มีวันหวนกลับมา เมื่อคุณคิดที่จะใช้มันเป็นเครื่องมือคุณก็ไม่ควรที่จะใช้มันเพื่อทำร้ายคุณเอง แต่ถ้าคุณใช้มันให้เป็นเวลารู้ว่าอะไรควรไม่ควรมันก็จะทำให้คุณใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุขและเกิดประโยชน์ได้สูงสุดเช่นกัน.
หยุดได้แล้วจะสุขใจ
สวัสดีทุกคนนะครับ ฉันก็เป็นเพียงบุคคลธรรมดา ที่จะมาพูดเรื่องที่ผ่านมาในชีวิต เกี่ยวกับสิ่งที่คนทุกคนจับต้องในทุกๆ วัน มันเป็นสิ่งที่มีประโยชน์แล้วก็ให้โทษได้ในเวลาเดียวกัน มันทำให้ชีวิตที่ดีๆ กลับแย่ลงได้เพียงชั่วขณะ มันทำให้สูญเสียสิ่งที่มีค่า คนที่คุณรัก และคนที่รักคุณได้ในเวลาเดียวกัน มันทำให้คนที่ดีกลับกลายเป็นคนที่หยาบกระด้างได้ด้วยความหลงใหลเพียงมองหน้าจอ มันอาจจะไม่ประสบกับทุกคนนะแต่เราแค่มาเล่าสู่กันฟังเฉย ๆ โทรศัพท์เครื่องนึงทำให้คนเราเปลี่ยนไปเป็นคนละคนได้ “เดี๋ยวขอเล่นก่อนแปปนึง” หรือ “เดี๋ยวไป” “เออไปเดี๋ยวนี้แหละ” คำว่าแปปนึง เดี๋ยวไปของคุณ มันพาเวลาเดินผ่านไปชั่วโมงแล้ว ชั่วโมงเล่า ผ่านไป หนึ่งชั่วโมง สอง สาม สี่ ห้า ชั่วโมง(หรือมากกว่าหรือน้อยกว่านี้) มันทำให้คุณเสียสิ่งที่มีค่ามากอย่านึงไปและมันไม่มีวันย้อนกลับมานั้นก็คือ “เวลา” และเมื่ออีกฝ่ายที่รอแล้วรอเล่า รอนานจนทนไม่ไหวก็ต้องหมดความอดทนไป และเขาก็หมดหวัง และเสียใจกับคุณมันก็ทำให้คุณเสียคนที่รักคุณไป และถ้าเกิดเขาคนนั้นเป็นคนที่คุณรักมันก็ทำให้คุณเสียเขาไปเพราะตัวคุณเอง หรือบางครั้งอาจเกิดการทะเลาะเพียงเพราะอดทนไม่ไหวจนทำให้เกิดเรื่องบานปลายเมื่อฝ่ายหนึ่งขึ้นและอีกฝ่ายก็ไม่ยอมมันก็ทำให้เรื่องยิ่งแย่และไปกันใหญ่ และสิ่งที่คุณกำลังถือและจ้องมองทุกวันนั้นถ้าคุณใช้มันอย่างไม่มีประโยชน์เล่นมันมากเกินไปก็จะทำให้คุณเสียความสุขในชีวิตของคุณไปอย่างไม่มีวันหวนกลับมา เมื่อคุณคิดที่จะใช้มันเป็นเครื่องมือคุณก็ไม่ควรที่จะใช้มันเพื่อทำร้ายคุณเอง แต่ถ้าคุณใช้มันให้เป็นเวลารู้ว่าอะไรควรไม่ควรมันก็จะทำให้คุณใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุขและเกิดประโยชน์ได้สูงสุดเช่นกัน.