ฝากบอกเพื่อนสนิท

***นี่เป็นกระทู้แรกหากผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ***

มนุษย์เราก็แปลกนะคะ "ถ้าเจ็บซ้ำทางร่างกายครั้งสองครั้งก็เกินพอ
แต่กับเรื่องหัวใจยอมเจ็บแค่ครั้งสองครั้งก็ยังไม่พอ"

เข้าเรื่องสักที
เราชอบเพื่อนสนิทของตัวเองค่ะ ชอบมานานจนรู้สึกว่าหลงรักก็ได้
ถ้าตั้งแต่จำได้ก็ร่วมปีได้แล้วค่ะ แต่เขาก็มีแฟนอยู่แล้ว
จนมาวันนึงเราได้รู้ว่าเขาเลิกกับแฟน
เหตุการณ์ก็ไม่ดีมากสำหรับเขาแต่เราก็ไม่ได้ซ้ำเติมนะคะ
จากความรู้สึกเราตอนนี้เราเข้าใจว่าเขาอยากให้แฟนมาง้อด้วยเหตุผลที่ดีและเขา
พร้อมกลับไปมากๆ
เรารับรู้ได้ถึงความรักที่เขามีให้ต่อแฟน
ไม่ได้เว่อร์นะคะแต่เหมือนมันล้นมาจากตัวเขาตอนที่เล่าให้เราฟัง
ตรงนี้เราก็เจ็บดีค่ะไม่คิดว่าเขายังอยากกลับไป
เอาเป็นว่านึกถึงคำนั้นเมื่อไรเราก็เฟลได้ทุกที
มนุษย์เรายอมเดินเข้าหาความเจ็บปวดเพื่อแลกความรู้สึกคำสั้นๆคำนั้นมา คือ
"ความรัก"
แต่เราก็ถามเขาว่ารู้สึกยังไง เขาบอกถ้าถามตอนนี้คงยังไม่อยากกลับไป
และนี่คือสิ่งที่เราอยากจะบอกกับเขาให้ได้รู้ว่า
ถ้าเขาง้อมาไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรเธอก็กลับไปเถอะ
กลับไปเพื่อที่จะได้รู้ว่าเขารู้สึกยังไงกับเธอ กลับเพื่อไปพิสูจน์ว่าเขารักเธอจริงๆ
อย่างน้อยการกลับไปครั้งนี้ก็น่าจะได้รู้อะไรหลายๆอย่าง
เราเชื่อว่าเธอเต็มที่กับความรักอยู่แล้วทำมันต่อไปเถอะแบบที่เธอเคยทำนั่นแหละ

ถามว่าเห็นเธอกลับไปเราเจ็บมั้ย เจ็บแหละ แต่ถ้าเห็นเธอมีความสุขเราโอเค
(นางเอกมะ 5555555)
ส่วนเราก็คงจะเป็นแบบเดิมแหละ ทำตัวบ้าๆบอๆไปวันๆ มีเงินก็ไปติ่ง
วันไหนจนก็นอนหอ สบายจะตาย
จนถ้าวันหนึ่งมันไม่ดีขึ้นหรือต้องมาเลิกกับเขาอีกรอบ
เราว่าเธอน่าจะได้รู้ใจตัวเองว่าต้องทำอะไร
ทำอะไรแล้วเธออยู่ในจุดที่สบายใจ มันก็จะเป็นผลดีกับเธอ
แต่เชื่อเถอะเธอไม่ได้อยู่คนเดียวหรอก
นอกจากเพื่อนๆของเธอแล้ว ก็ยังมีเรานี่แหละเราไม่ทิ้งเธอเศร้าหรอก
อย่างน้อยก็ในฐานะเพื่อนสนิทคนนึง
ทุกวันนี้ เธอเศร้าเราเศร้าด้วย เธอสุขเราสุขด้วย จริงๆนะ
รักเสมอ

กระทู้นี้ไม่ได้มีสาระอะไร ไม่อยากให้ไปกล่าวว่าใครในทางเสียๆหายๆ
เราแค่อยากฝากบอกทางอ้อมให้ถึงเธอ