สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกที่เราเขียนนะคะ ถ้าเราเขียนไม่เข้าใจหรือวกวนก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ
ขอเข้าเรื่องเลยนะคะ ตอนนี้เราเป็นนักเรียนเรียนอยู่ม.6 ก็จะต้องมีกิจกรรมต่างๆมาให้ทำอยู่บ่อยๆ เรื่องเรียนก็ต้องขยันและจริงจังมากๆเพราะว่าก็จะเข้ามหาลัยแล้ว แต่ตอนนี้เราติดอยู่แค่ปัญหาเดียว มันเป็นปัญหาที่เราไม่รู้ว่าเราจะต้องทำยังไงให้ทุกอย่างมันดีขึ้น ปัญหานั้นก็คือ ทางบ้านไม่เข้าใจ และคนที่เราอยากให้เค้าเข้าใจเรามากที่สุด คือ แม่ของเราเอง
ตั้งแต่ปิดเทอมเตรียมขึ้นม.6ที่ผ่านมาจนถึงตอนนี้ เราอ่านหนังสือ ฝึกทำแบบฝึกหัดเตรียมสอบแทบทุกวัน แต่เปิดเทอมมาแล้วก็จะลดจากการอ่านหนังสือเป็นทำการบ้านมากกว่าแทน ทำทุกวันเพราะงานสั่งมาเป็นรายวันเลย แม่เราก็ชอบพูดว่าทำไมต้องการบ้านอะไรเยอะแยะ อยู่แค่ม.6แค่นี้ การบ้านเยอะขนาดนี้เลิกเรียนแล้วไปหาขายของเถอะ เสียเวลาทำมาหากินเปล่า เรียนจบไปใช่ว่าจะหางานทำได้ คนเรียนจบจบออกมาไม่มีงานทำก็ตั้งเยอะแยะ
คือเข้าใจอารมณ์แบบตั้งใจเรียนมั้ย คือเราอยากเอาดีด้านเรียนอ่า คือสนใจเรียน ไปเที่ยว ไปเกเรที่ไหนก็ไม่เคย พ่อแม่คนอื่นเราเห็นนะ คือ พ่อแม่คนอื่นเค้าดูสนับสนุนสิ่งที่ลูกชอบหรือต้องการ ลูกชอบภาษาอังกฤษ อยากเรียนเพิ่มก็ให้เรียน อยากเข้าร่วมการแข่งขันกับสิ่งตัวเองชอบก็ให้ทำ จะไปสอบหรือจะไปโอเพ้น เฮาส์ที่มหาลัยต่างก็ให้ไป
แต่กับเรา เวลาอ่านหนังสือ ก็บอกให้เลิกอ่านแล้วไปทำงานบ้าน ทั้งๆที่ก่อนที่เราจะมาอ่านหนังสือ เราจัดการทำงานบ้านหมดทุกอย่างแล้ว ทำธุระส่วนตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วถึงจะมาอ่านหนังสือ อยากไปโอเพ้น เฮ้าส์มหาลัยที่ตัวเองก็ไม่ให้ไป อยากทำกิจกรรมอะไรก็โดนด่าจนเราเลือกที่จะไม่บอกแล้วตัดสินใจเองเลยว่าจะทำ
เมื่อเดือนที่แล้วร.ร.เรามีประชุมผู้ปกครอง(พ่อเลี้ยงเราเป็นคนไป แม่ไม่เคยไปให้เราแม้แต่ปีเดียว) ทางร.ร.ได้แจกเอกสารเกี่ยวกับระบบการเข้ามหาลัยให้ กลับบ้านมาเราอยากให้แม่อ่าน อยากให้แม่รู้ว่าตอนนี้เราต้องทำอะไรบ้าง ทำไมเราถึงต้องขยันทำงาน ขยันอ่านหนังสือ แต่เรากลับได้คำตอบว่า " อ่านไปแล้วก็ไม่ได้ช่วยทำฉลาดขึ้น เอาเวลาไปหาวิธีทำยังไงให้เงินเยอะๆยังดีกว่าอ่านอะไรไร้สาระแบบนี้ จบม.6แล้วก็ไม่ต้องเรียนแล้วนะ"
เราไม่รู้ว่าเราควรจะทำยังไงดีแล้วให้แม่สนใจถึงความเป็นไปของเราบ้างว่าทำไมเราต้องทำอะไรแบบนี้ บางทีก็นึกโกรธนะทำไมเราใฝ่ดีด้านเรียนถึงไม่ชอบ ชอบให้ทำตัวแย่ๆใช่มั้ยถึงจะพอใจ
ใครเคยเจอปัญหาแบบนี้บ้างช่วยบอกวิธีแก้ปัญหาให้ด้วยนะคะ เราไม่อยากอยู่กับความรู้สึกทุกข์ใจแบบนี้แล้ว
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
ใครเคยถูกแม่บอกว่าไม่อยากให้เรียนแล้วบ้าง
ขอเข้าเรื่องเลยนะคะ ตอนนี้เราเป็นนักเรียนเรียนอยู่ม.6 ก็จะต้องมีกิจกรรมต่างๆมาให้ทำอยู่บ่อยๆ เรื่องเรียนก็ต้องขยันและจริงจังมากๆเพราะว่าก็จะเข้ามหาลัยแล้ว แต่ตอนนี้เราติดอยู่แค่ปัญหาเดียว มันเป็นปัญหาที่เราไม่รู้ว่าเราจะต้องทำยังไงให้ทุกอย่างมันดีขึ้น ปัญหานั้นก็คือ ทางบ้านไม่เข้าใจ และคนที่เราอยากให้เค้าเข้าใจเรามากที่สุด คือ แม่ของเราเอง
ตั้งแต่ปิดเทอมเตรียมขึ้นม.6ที่ผ่านมาจนถึงตอนนี้ เราอ่านหนังสือ ฝึกทำแบบฝึกหัดเตรียมสอบแทบทุกวัน แต่เปิดเทอมมาแล้วก็จะลดจากการอ่านหนังสือเป็นทำการบ้านมากกว่าแทน ทำทุกวันเพราะงานสั่งมาเป็นรายวันเลย แม่เราก็ชอบพูดว่าทำไมต้องการบ้านอะไรเยอะแยะ อยู่แค่ม.6แค่นี้ การบ้านเยอะขนาดนี้เลิกเรียนแล้วไปหาขายของเถอะ เสียเวลาทำมาหากินเปล่า เรียนจบไปใช่ว่าจะหางานทำได้ คนเรียนจบจบออกมาไม่มีงานทำก็ตั้งเยอะแยะ
คือเข้าใจอารมณ์แบบตั้งใจเรียนมั้ย คือเราอยากเอาดีด้านเรียนอ่า คือสนใจเรียน ไปเที่ยว ไปเกเรที่ไหนก็ไม่เคย พ่อแม่คนอื่นเราเห็นนะ คือ พ่อแม่คนอื่นเค้าดูสนับสนุนสิ่งที่ลูกชอบหรือต้องการ ลูกชอบภาษาอังกฤษ อยากเรียนเพิ่มก็ให้เรียน อยากเข้าร่วมการแข่งขันกับสิ่งตัวเองชอบก็ให้ทำ จะไปสอบหรือจะไปโอเพ้น เฮาส์ที่มหาลัยต่างก็ให้ไป
แต่กับเรา เวลาอ่านหนังสือ ก็บอกให้เลิกอ่านแล้วไปทำงานบ้าน ทั้งๆที่ก่อนที่เราจะมาอ่านหนังสือ เราจัดการทำงานบ้านหมดทุกอย่างแล้ว ทำธุระส่วนตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วถึงจะมาอ่านหนังสือ อยากไปโอเพ้น เฮ้าส์มหาลัยที่ตัวเองก็ไม่ให้ไป อยากทำกิจกรรมอะไรก็โดนด่าจนเราเลือกที่จะไม่บอกแล้วตัดสินใจเองเลยว่าจะทำ
เมื่อเดือนที่แล้วร.ร.เรามีประชุมผู้ปกครอง(พ่อเลี้ยงเราเป็นคนไป แม่ไม่เคยไปให้เราแม้แต่ปีเดียว) ทางร.ร.ได้แจกเอกสารเกี่ยวกับระบบการเข้ามหาลัยให้ กลับบ้านมาเราอยากให้แม่อ่าน อยากให้แม่รู้ว่าตอนนี้เราต้องทำอะไรบ้าง ทำไมเราถึงต้องขยันทำงาน ขยันอ่านหนังสือ แต่เรากลับได้คำตอบว่า " อ่านไปแล้วก็ไม่ได้ช่วยทำฉลาดขึ้น เอาเวลาไปหาวิธีทำยังไงให้เงินเยอะๆยังดีกว่าอ่านอะไรไร้สาระแบบนี้ จบม.6แล้วก็ไม่ต้องเรียนแล้วนะ"
เราไม่รู้ว่าเราควรจะทำยังไงดีแล้วให้แม่สนใจถึงความเป็นไปของเราบ้างว่าทำไมเราต้องทำอะไรแบบนี้ บางทีก็นึกโกรธนะทำไมเราใฝ่ดีด้านเรียนถึงไม่ชอบ ชอบให้ทำตัวแย่ๆใช่มั้ยถึงจะพอใจ
ใครเคยเจอปัญหาแบบนี้บ้างช่วยบอกวิธีแก้ปัญหาให้ด้วยนะคะ เราไม่อยากอยู่กับความรู้สึกทุกข์ใจแบบนี้แล้ว
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ