เมื่อพูดถึง"คนดี"ตามความรู้สึกและความเข้าใจที่คนทั่วไปมีนั้นมักจะเป็นเพียงแค่ค่านิยม
กล่าวคือ"คนดี"ก็ยังเป็นเรื่องทางโลกและยังต้องวนเวียนข้องแวะกับกิเลสตัณหาอยู่
คนทั่วไปจึงมักอยากเป็นคนดีในสายตาผู้อื่นอันเป็นเรื่องของโลกธรรมและความอยาก
แต่การมีชีวิตที่ดีงามกลับเป็นเรื่องของผู้รู้และนักปราชญ์ที่เที่ยวแนะนำสั่งสอนชาวโลก(สัตว์โลก)
การเป็น"คนดี"ที่มีความ"ถูกต้อง"ที่แท้เป็นไฉน
ก็แลสัตปุรุษหรือนักปราชญ์ก็ต่างมีความหมายว่า"คนดี"
และเป็นสิ่งเดียวกันกับสิ่งที่พวกเขาได้แนะนำให้คนอื่นเป็น
เพื่อให้สังคมมีความดีงามและเป็นสุขร่มเย็น ผู้คนปฏิบัติต่อกันเฉกเช่นญาติมิตร
คนดีจึงมีความหมายต่อโลกแต่ก็ไม่ได้ยึดติดในโลกธรรม
แท้จริงแล้ว"คนดี"คือผู้มีความประพฤติสุจริตทั้งทางกายทางวาจาและก็ทางใจ
อีกทั้งเขาก็ยังซื่อตรงต่อหน้าที่และมีความบริสุทธ์ใจไม่มุ่งหวังในผล
ซึ่งเท่ากับว่าเขากำลังช่วยเหลือสังคมและช่วยยกตัวเองให้พ้นจากความหม่นหมองอยู่ในเวลาเดียวกัน
ได้อย่างนี้จึงควรจะยกย่องว่าเป็นคนดีผู้มีใจประเสริฐยิ่ง
และการรักษาคุณงามความดีข้างต้นนั้นยังจำเป็นต้องมีคุณธรรมของผู้อดทนและเสียสละมาประกอบด้วยจึงจะรักษาไว้ได้
ดังนั้นคนดีจึงหมายถึงผู้มีคุณธรรมอีกประการหนึ่งด้วย
และในท้ายที่สุดเมื่อคนดีได้เพิกถอนตัณหาจนหมดสิ้น(ผลจากความดีงามจริง)
เขาก็ย่อมปราศจากกิเลสเครื่องเศร้าหมองไปเป็นธรรมดา
ทั้งหมดนี้แหละ"คนดี"ที่ผมกำลังทำความเข้าใจมันเสียใหม่
เพื่อทดแทนความเข้าใจที่เป็นค่านิยมที่มีอยู่เดิม
ธรรมของคนดี
เมื่อพูดถึง"คนดี"ตามความรู้สึกและความเข้าใจที่คนทั่วไปมีนั้นมักจะเป็นเพียงแค่ค่านิยม
กล่าวคือ"คนดี"ก็ยังเป็นเรื่องทางโลกและยังต้องวนเวียนข้องแวะกับกิเลสตัณหาอยู่
คนทั่วไปจึงมักอยากเป็นคนดีในสายตาผู้อื่นอันเป็นเรื่องของโลกธรรมและความอยาก
แต่การมีชีวิตที่ดีงามกลับเป็นเรื่องของผู้รู้และนักปราชญ์ที่เที่ยวแนะนำสั่งสอนชาวโลก(สัตว์โลก)
การเป็น"คนดี"ที่มีความ"ถูกต้อง"ที่แท้เป็นไฉน
ก็แลสัตปุรุษหรือนักปราชญ์ก็ต่างมีความหมายว่า"คนดี"
และเป็นสิ่งเดียวกันกับสิ่งที่พวกเขาได้แนะนำให้คนอื่นเป็น
เพื่อให้สังคมมีความดีงามและเป็นสุขร่มเย็น ผู้คนปฏิบัติต่อกันเฉกเช่นญาติมิตร
คนดีจึงมีความหมายต่อโลกแต่ก็ไม่ได้ยึดติดในโลกธรรม
แท้จริงแล้ว"คนดี"คือผู้มีความประพฤติสุจริตทั้งทางกายทางวาจาและก็ทางใจ
อีกทั้งเขาก็ยังซื่อตรงต่อหน้าที่และมีความบริสุทธ์ใจไม่มุ่งหวังในผล
ซึ่งเท่ากับว่าเขากำลังช่วยเหลือสังคมและช่วยยกตัวเองให้พ้นจากความหม่นหมองอยู่ในเวลาเดียวกัน
ได้อย่างนี้จึงควรจะยกย่องว่าเป็นคนดีผู้มีใจประเสริฐยิ่ง
และการรักษาคุณงามความดีข้างต้นนั้นยังจำเป็นต้องมีคุณธรรมของผู้อดทนและเสียสละมาประกอบด้วยจึงจะรักษาไว้ได้
ดังนั้นคนดีจึงหมายถึงผู้มีคุณธรรมอีกประการหนึ่งด้วย
และในท้ายที่สุดเมื่อคนดีได้เพิกถอนตัณหาจนหมดสิ้น(ผลจากความดีงามจริง)
เขาก็ย่อมปราศจากกิเลสเครื่องเศร้าหมองไปเป็นธรรมดา
ทั้งหมดนี้แหละ"คนดี"ที่ผมกำลังทำความเข้าใจมันเสียใหม่
เพื่อทดแทนความเข้าใจที่เป็นค่านิยมที่มีอยู่เดิม