ความในใจที่อยากบอก และคำถามที่ค้างคาใจ

ใจเย็นๆนะไม่ได้จะมากดดันรึตามตื้อ ข้าแค่อยากจะบอกเองว่าทำไมข้าถึงรักเองรู้มั๊ย


ที่ข้ารักเองเพราะข้าเห็นเองเก่งไง ข้าชื่นชมเองนะ เองมีดีในตัวมากมายเลยละ

เองเคยเจอเรื่องหนักๆเข้ามาในชีวิตมากมาย เองก็ยังพยายามสู้โดยไม่ง้อใคร

เองผิดหวังในความรัก แต่ก็ไม่ทิ้งลูก นั้นทำให้ข้าเห็นความเป็นแม่ที่ดีของลูกในตัวของเอง

เองพยายามเลี้ยงลูกแม้ว่าจะไม่มีใครช่วยก็ตาม ข้าคอยเฝ้าดูเองมาอยู่เรื่อยๆนะ

ตอนแรกข้าก็ไม่ค่อยมั่นใจเพราะเห็นเองยังมีปัญหาลุ่มๆดอนๆกับคนเก่าอยู่

ก็เลยยังไม่อยากก้าวก่ายมากนัก

เผื่อเองกับเขาจะปรับความเข้าใจกันได้ และกลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง

แต่มาวันนึง เองมาระบายกับข้าว่าเองตัดใจแล้ว จะไม่ติดต่อกันแล้ว

ข้าแอบดีใจนะ ที่ในที่สุดเองก็เด็ดเดี่ยวพอที่จะตัดสินใจได้

หลังจากนั้นข้าเลยค่อยๆเข้าไปใกล้ชิดเอง ดูแลเองมากขึ้นๆ

ในใจข้าให้เกียรติเอง จึงไม่อยากรุกเร็วเกินไป เพราะเองเพิ่งผ่านเรื่องหนักๆมา

และไม่อยากให้เองคิดว่าข้าแค่อยากได้เอง ข้าถึงไม่กดดัน ไม่เรียกร้องอะไรจากเอง

ให้มันค่อยเป็นค่อยไปไม่รีบร้อน

ตัวข้าแค่ได้พาเองไปกินอะไรที่เองชอบ ได้พาเองไปซื้อของ ซื้อเสื้อผ้า

ได้ช่วยเองเลือกซื้อเสื้อผ้าให้ลูกเอง ข้าก็มีความสุขแล้ว

ได้พาเองไปเลือกต้นไม้ ตอนนั้นข้าไม่ได้ดูต้นไม้เลยนะ

ข้าดูแต่รอยยิ้มเองตอนเองเดินเลือกต้นไม้

ข้าไม่เคยเห็นรอยยิ้มของใครแล้วมีความสุขเท่านี้มาก่อน ยิ่งเห็นยิ่งทำให้ข้ายิ่งมีความสุข

ยิ่งตอนได้พาเองกะลูกไปเที่ยวข้านี่นึกไปไกลเลย

ว่าอารมณ์แบบนี้สินะที่เรียกว่าพาครอบครัวมาเที่ยว

ข้ามีความสุขมากตอนเห็นเองกะลูกสนุก ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีความสุขมากเท่านี้

ข้าชอบทุกอย่างที่เป็นเองนะ

เวลาเองลาหยุดไป ข้าก็เป็นห่วง

ไลน์ไปถามอยู่กลัวเองรึลูกเองป่วยแล้วไม่มีใครพาไปโรงบาล เป็นห่วงมากจริงๆ

เองเคยถามปนแซวข้านะว่าเดี๋ยวพอเองหายไปไม่อยู่ข้าก็จะคิดถึง

ข้าก็ได้แต่ตอบกวนๆเองไป

ความจริงในใจมันอยากบอกว่าเป็นห่วงจริงๆอย่างที่เองว่าหนะแหละ

แต่ข้าเขินเองไงเลยปากแข็งไม่กล้าพูด

ทุกครั้งที่มีโอกาศออกไปไหนกะเองแค่สองคน ข้าโครตอยากบอกรักเองเลย

ข้าไม่เคยนึกภาพการสร้างครอบครัวกับใครมาก่อน ยิ่งคิดยิ่งมีความสุข

อยากบอกอยากสารภาพมากๆ

อยากบอกว่าไม่ต้องเครียดอะไรมากแล้วนะ หลังจากนี้ข้าจะดูแลเองกะลูกเอง

แต่ใจก็ไม่กล้าพอเพราะไม่รู้ว่าเองคิดยังไงกะข้า

คิดในใจแต่ว่า ขอเวลาซักพัก ให้เองสบายใจขึ้น

เริ่มรู้จักข้ามากขึ้น ให้เรารู้จักกันมากขึ้นกว่านี้ก่อน

ปีกว่าๆเกือบสองปีที่ข้าอยู่กะเองมา ข้ามีแต่จะชอบเองขึ้นเรื่อยๆ

แต่ก็ไม่กล้าบอกซักที

ข้าย่ามใจเพราะเองชอบบอกข้าว่าตอนนี้อยู่คนเดียวก็มีความสุขแล้ว



ไม่รู้เลยว่าเองมีคนเข้ามาคุยตั้งแต่เมื่อไหร อยู่มาวันนึงเองเริ่มคุยโทรศัพมากขึ้น

ข้าก็ได้แต่สงสัย พอถามเองเองก็ว่าแค่เพื่อน ข้าก็ได้แต่เชื่อตามที่เองพูด

จนเริ่มหนักเข้า ข้าเริ่มรู้ตัวแล้วว่าไม่ใช่เพื่อนแน่ ข้าถึงได้อาการออกไง ปรึกษาใครก็ไม่ได้

เพราะข้ารู้ว่าเองไม่อยากให้ใครรู้เรื่องที่เองเริ่มคบกับใคร

ข้าอึดอัดมากเวลาเห็นเองคุยโทรศัพ มันบีบที่หัวใจข้านะ ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน

ไปไม่เป็น ทำงานไม่รู้เรื่อง กินอะไรไม่ลงทั้งที่ท้องหิวมาก กลับห้องไปก็นอนไม่หลับ

รู้สึกตัวขึ้นมากลางดึกก็นอนต่อไม่ได้

ในหัวเอาแต่โทษตัวเองว่าทำไมก่อนหน้านี้ไม่บอก ให้เร็วกว่านี้

มัวรอมัวย่ามใจจนข้ารู้ตัวแล้วว่ากำลังจะเสียเองไป

ข้าอาการออกมากจนข้าเริ่มสังเกตุว่าเองเริ่มรู้ตัวว่าข้าออกอาการ

เองเริ่มหลบหน้าข้า เจอหน้ากันก็ไม่มองหน้ากัน ข้าเริ่มคิดได้ว่ามันไม่ดีกับเอง

ข้ากลัวเองเครียด เลยพยายามกลับมาทำตัวตามปกติ

แต่ก็ได้ไม่กี่วัน มันก็ทนไม่ไหว สุดท้ายถึงได้ตัดใจบอกไป

ถึงได้รู้ว่าตลอดมาเองไม่เคยคิดอะไรกับข้าเลยจริงๆ

เองคิดกับข้าแค่เพื่อนเท่านั้น

ยังไงก็ขอโทษนะที่ทำให้เสียเพื่อน

ตอนนั้นข้าก็ไม่คิดว่าเองจะโกรธข้าขนาดนั้น

คิดว่าเองคงจะเกลียดข้าแล้วจริงๆ

ขอโทษนะขอโทษจริงๆ



ตอนนี้ข้าได้แต่สงสัยเอาแต่ถามตัวเอง

ว่าข้าทำอะไรผิดไปตรงไหนรึเปล่านะถึงทำให้เองไม่ได้คิดกะข้าแบบนั้น

เอาแต่คิดว่าข้ายังดีไม่พอหรอ อ้วนไปหรอ รึดูไม่ดี

รึทำตัวไร้สาระมากไปเล่นมากไป  รึดูหน้าเบื่อไม่น่าตื่นเต้น

รึข้าแค่อายุพอๆกับเองเองเลยไม่ชอบ

ข้าต้องทำแบบไหน ต้องคุยกับเองแบบไหน

ต้องใส่ใจเองมากกว่าที่ทำก่อนหน้านี้รึเปล่า



สงสัยว่าคนคนนั้นที่ได้ใจเองไปเป็นคนแบบไหนกันนะ

จะทำให้เองเสียใจมั๊ย จะหวังเพียงแค่ได้ตัวเองรึเปล่า

จะรักลูกเองมั๊ย จะดูแลเองได้ดีกว่าข้ามั๊ย ถ้าทำได้ดีกว่าข้าก็คงเบาใจ

คำถามมันวนเวียนอยู่ในหัว จะถามก็ไม่กล้ากลัวเองหงุดหงิดอีก

เลยได้แต่เก็บคำถามเอาไว้ในใจ



หวังว่าซักวันนึงข้าคงได้รับคำตอบจากใจเองจริงๆ

ว่ามันเป็นยังไงกันนะ ตัวข้าเนี้ย

อย่างน้อย ถึงข้าจะไม่สามารถรักเอง คอยดูแลเองได้อีกแล้ว

ข้าก็จะได้ไม่ทำผิดพลาดอีกในอนาคต ถ้าข้าได้มีโอกาศรู้สึกกับใครเท่าที่ข้ารู้สึกกับเอง

ยังไงก็ขอบคุณที่ทำให้ข้าได้รู้จักความรัก

ได้มีโอกาศดูแลคนที่ข้ารักเท่าที่คนอย่างข้าจะทำได้



และสุดท้าย

ข้าขออวยพรให้เองได้มีความสุขกับคนที่เองได้เลือก

ขออย่าให้เองได้เจอเรื่องร้ายๆเหมือนที่เองเคยเจอมาอีกเลยนะ.....



                                              Nevermind I'll find someone like you.





เรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้นเท่านั้น
ไม่เกี่ยวข้องกับ บุคคล สถานที่ หรือ เหตุการ์ณ ใดๆที่มีอยู่จริง
หากเหตุการณ์ในเรื่องดันไปตรงกับเหตุการณ์ใดเข้าถือว่าเป็นความบังเอิญเท่านั้น