บทนำ
กาลครั้งหนึ่งในดินแดนตะวันตกอันห่างไกล มีรถจำลองคันหนึ่งชื่อ “เดอะบัส” เดอะบัสเป็นรถบัสจำลอง ขนาดประมาณหนึ่งฝ่ามือ ตัวรถทำจากพลาสติกสีเหลือง ส่วนของกันชนเป็นสีขาว ล้อทำจากยางสีเทา บริเวณหน้าต่างโดยรอบถูกตกแต่งด้วยรูปลอกที่แสดงถึงบรรยากาศเสมือนจริงของพนักงานขับรถและผู้โดยสาร ทุกคนกำลังมีความสุขกับการเดินทาง รถมีกลไกลไฟฟ้า ใช้พลังงานจากแบตเตอรี่ เมื่อใดที่รถถูกเคลื่อนไปด้านหน้า ปุ่มที่หลังคาหรือกระโปรงหน้ารถบัสถูกกด รถบัสจำลองสีเหลืองคันนี้จะส่งเสียงเพลง “Wheel on the bus” ออกมา
The wheels on the bus go round and round, round and round, round and round.
The wheels on the bus go round and round, all through the town.
ทุกๆเย็นหลังเลิกเรียน เด็กชายผู้เป็นเจ้าของจะนำเดอะบัสออกมาเล่นบนกระดานกระดาษที่พิมพ์เป็นรูปผังเมืองเล็กๆ สัมผัสอุ่นๆ จากมือของเด็กชายทั้งอ่อนโยนและร่าเริง ขณะที่เล่นกับเดอะบัสเด็กชายจะฮัมเพลงประจำตัวของเดอะบัสไปด้วยโดยไม่รู้ตัว ครั้งแรกที่เดอะบัสได้ยินเสียงฮัมเพลงของเด็กชาย เขาทั้งประหลาดใจและตื้นตัน “นั่นเพลงของผมนี่ เพลงของผมถูกร้องด้วยเสียงกังวานใสแบบนี้ ผมเพิ่งจะเคยได้ยินเป็นครั้งแรก” เดอะบัสมาทราบภายหลังว่าแม่ของเด็กชายร้องเพลงนี้ให้เด็กชายฟังตั้งแต่เขาเริ่มจำความได้ แม่ร้องเพลงนี้ไปพลางทำท่าและเสียงประกอบ เสียงหัวเราะของเด็กชายและแม่ของเขาก้องอยู่ในความทรงจำของทั้งคู่ “และที่นี่ ตอนนี้ ผมก็จะขอร่วมร้องเพลงนี้ด้วยคนครับ” เดอะบัสคิดพลางวิ่งวนไปรอบเมืองกระดาษอย่างมีความสุข
เรื่องสั้นที่ผมแต่งเองครับ
กาลครั้งหนึ่งในดินแดนตะวันตกอันห่างไกล มีรถจำลองคันหนึ่งชื่อ “เดอะบัส” เดอะบัสเป็นรถบัสจำลอง ขนาดประมาณหนึ่งฝ่ามือ ตัวรถทำจากพลาสติกสีเหลือง ส่วนของกันชนเป็นสีขาว ล้อทำจากยางสีเทา บริเวณหน้าต่างโดยรอบถูกตกแต่งด้วยรูปลอกที่แสดงถึงบรรยากาศเสมือนจริงของพนักงานขับรถและผู้โดยสาร ทุกคนกำลังมีความสุขกับการเดินทาง รถมีกลไกลไฟฟ้า ใช้พลังงานจากแบตเตอรี่ เมื่อใดที่รถถูกเคลื่อนไปด้านหน้า ปุ่มที่หลังคาหรือกระโปรงหน้ารถบัสถูกกด รถบัสจำลองสีเหลืองคันนี้จะส่งเสียงเพลง “Wheel on the bus” ออกมา
The wheels on the bus go round and round, round and round, round and round.
The wheels on the bus go round and round, all through the town.
ทุกๆเย็นหลังเลิกเรียน เด็กชายผู้เป็นเจ้าของจะนำเดอะบัสออกมาเล่นบนกระดานกระดาษที่พิมพ์เป็นรูปผังเมืองเล็กๆ สัมผัสอุ่นๆ จากมือของเด็กชายทั้งอ่อนโยนและร่าเริง ขณะที่เล่นกับเดอะบัสเด็กชายจะฮัมเพลงประจำตัวของเดอะบัสไปด้วยโดยไม่รู้ตัว ครั้งแรกที่เดอะบัสได้ยินเสียงฮัมเพลงของเด็กชาย เขาทั้งประหลาดใจและตื้นตัน “นั่นเพลงของผมนี่ เพลงของผมถูกร้องด้วยเสียงกังวานใสแบบนี้ ผมเพิ่งจะเคยได้ยินเป็นครั้งแรก” เดอะบัสมาทราบภายหลังว่าแม่ของเด็กชายร้องเพลงนี้ให้เด็กชายฟังตั้งแต่เขาเริ่มจำความได้ แม่ร้องเพลงนี้ไปพลางทำท่าและเสียงประกอบ เสียงหัวเราะของเด็กชายและแม่ของเขาก้องอยู่ในความทรงจำของทั้งคู่ “และที่นี่ ตอนนี้ ผมก็จะขอร่วมร้องเพลงนี้ด้วยคนครับ” เดอะบัสคิดพลางวิ่งวนไปรอบเมืองกระดาษอย่างมีความสุข