ขอเกิ่นก่อนค่ะจากกระทู้ข้างต้นว่าแอบรัก... แต่ไม่รู้เลยว่าจะเขาจะรักเราเหมือนกัน
... ต้องขอโทษด้วยค่ะหากพิมพ์ผิดหรืออาจมีคำที่ผิดไป... เราแค่อยากมาเล่าความรู้สึกแอบชอบใครสักคนมากๆตอน ม.ปลายให้ฟังค่ะคิดว่าอ่านเล่นๆแล้วกันเนอะคำพูดอาจแต่งบ้างแต่ประมาณนี้
เรื่องนี้เกิดกับเรานานแล้วค่ะอาจจะดูแก่แดดบ้างแต่มันเป็นความรู้สึกเนอะห้ามกันไม่ได้เรื่องนี้เกิดตอนเราเริ่มอยู่ ม. 4 ค่ะคือเราเป็นคนมาโรงเรียนสาย 08.00 ทุกวันค่ะ #เพราะตอนเช้าเราจะมาพร้อมหน้าชายไปทำงานทุกเช้าเลยสายตามน้าเบย(หรือแอบเป็นข้ออ้าง555+) จะได้ยืนรอเรียงแถวแยกกับเพื่อนทีเขามาเวลาปกติตลอดอยู่ที่สนามบาสกับเพื่อนๆที่มาสาย...งื่อ งื่อ หนูไม่ได้อยากสายค่ะอาจาร์ยแต่หนูต้องอาศัยรถน้ามา 55+
คนที่มาสายก็จะแบบเขินๆหน่อยเวลาเพื่อนกำลังเดินขึ้นห้องเรียนแต่เรายังร้องเพลงชาติอยู่.. งื่อ เราก็มาสายแบบปกติของเราอยู่แบบนั้นทุกวัน...จนได้สังเกตุเห็นผู้ชายคนหนึ่งมันก็มาสายเหมือนเราเลยทุกวันวันแรกๆก็เริ่มแอบมอง..อ้าวทำไมใจเต้นแรงอะอ๊ะยังไง...เราก็เริ่มสังเกตุเขาเรื่อยๆค่ะสังเกตุว่าเขาเป็นใครน่าจะรุ่นเดียวกันเนอะเพราะดาวที่ปรกเสื้อเท่ากันเลยสันนิฐานเบื่องต้น 555+ แอบมองทุกวันเพราะมันก็มาสายเหมือนเราทุกวัน... ใจก็แอบเต้นแรงทุกวันเลยอะเขาเป็นผู้ชายที่ยิ้มสวยมากค่ะก้นงอน#เราไม่ได้โรคจิตนะแต่เราชอบเราว่าน่ารักดี.. อิอิ แอบมองทุกวันจนมาวินิจฉัยตัวเองว่าเราชอบเขาป่าวอะแต่ไม่เคยพูดให้เพื่อนหรือใครฟังนะค่ะเพราะเราเป็นคนขี้อายค่ะแอบไว้ในใจ... อกจะแตกค่ะ 555+ จนวันหนึ่งแม่ออกรถมอไซร์ให้ค่ะให้ขับไปเรียนเพราะเราบอกแม่ว่าแม่เริ่มอายเพื่อนอะต้องเข้าแถวที่หลังคนอื่นตลอดเลย บอกก่อนค่ะเหดียวคนอื่นสงสัยว่าทำไมไม่นั่งรถโดยสารไป ตอบค่ะเราเป็นคนต่างจังหวัดค่ะรถโดยสารที่บ้านเรามีเที่ยวเดียวค่ะแล้วรถออกไปเร็วมากตั้งแต่ 06.30 น. ค่ะโรงเรียนอะไม่ไกลขนาดนั้นค่ะคือออก 07.00 น. ก็ไม่สายค่ะแต่เราไปรถโดยสารประจำหมู่บ้านทีไรข้าวปลาไม่ได้กินไปจากบ้านค่ะพอไปเรียนก็ไม่รู้เรื่อง เราเลยตัดสินใจไปพร้อมน้าชายไปทำงานตอนเช้าค่ะ
ท่านแม่เลยสงสารเราเป็นเด็กไม่แกเรค่ะแม่เลยเชื่อใจออกมอไซร์ให้เราขับไปโรงเรียน...เราเลยเริ่มไปเรียนเหมือนเพื่อนปกติค่ะไม่สายแล้วววววว....เย้ เย้ แต่ก็แอบอยากสายนะจะได้เจอคนนั้น..คิคิ ไม่ค่อย 11รด นะเรา
แต่ไม่เป็นไรก็แอบมองๆละกันเราเขาแถวปกติค่ะกับเพื่อนๆเราเป็นคนตัวเล็กอะค่ะเลยได้อยู่หน้าๆตลอดเลยโรงเรียนเราเขาแถวเป็นทับค่ะ ถ้าทับติดกันก็จะได้อยู่ใก้ลๆกันค่ะเราก็ไม่อะไรหรอกค่ะเราอยู่ 4/8 ติดกับเราก็จะเป็น 4/7และ4/9 ค่ะ เราก็โอเครค่ะแอบๆมองไปทางสนามบาสทุกวันว่าอ๊ะเขาจะมาสายใหมนะมองทุกวันค่ะเราเข้าแถวแรกๆมองไปก็เห็นบ้างค่ะแต่เอะ 2-3 วันมานี้ไม่เห็นเลยหะเราก็ไม่เห็นก็ไม่เป็นไรชั่งเถอะ.แอบใจแบ๋วเหมือนกันนะ 555+ เอาล่ะเริ่มไม่เห็นเขาเราก็เริ่มเอะอยากเล่าให้เพื่อนฟังค่ะ แบบว่าอกจะแตกค่ะเก็บไว้คนเดียว
เรา:แอมเขา
เหมือนชอบผู้ชายคนหนึ่งว่ะตอนเขามาสายแต่ก่อนอะแต่เหดียวนี้มองหาไม่เห็นเลยว่ะ
แอม:ใครว่ะอันแอบชอบใครอยู่ม. ใหน หน้าตายังไงชี้ให้เขาดูดิ
เรา:ก็กูยังไม่เห็นมันเลยหลายวันแล้วเนี้ยจะชี้ให้ดูได้ไงว่ะ
แอม:เอ้อเห็นก็ชี้ให้กูดูล่ะกัน
เรา:เอ้อกูเก็บอยู่คนเดียวตั้งนาน.แต่ห้ามบอกเพื่อนในกลุ่มนะกูเขิน...คิคิ
แอม:เอ้อๆ
แบบว่ากลุ่มเรามีหลายคนค่ะ 7-8 คนได้เด็กๆอะค่ะเวลาเพื่อนชอบใครก็จะล้อเพื่อนจนอายเลยไม่อยากบอกให้เพื่อนรู้
และแล้ววันนี้เพื่อนหัวหน้าห้องไม่มาเรียนค่ะเราเป็นรองหัวหน้าก็ต้องทำฟน้าที่แทนคือสมัยก่อนยังไม่เทคโนโลยี่ขนาดนี้ค่ะสมัยก่อนจะมีชีทรายชื่อเพื่อนในห้องค่ะแล้วแบ่งเป็นตารางทุกเช้าฟัวหน้าห้คนเดินในแถวเพื่อเช็คชื่อค่ะ....555+ถ้าเป็นเด็กๆสมัยนี้อาจไม่ทัน
อะและเราก็ต้องเช็คชื่อแทนหัวหน้าค่ะก็อะไปเช็คไปเรื่อยๆเพื่อนก็กวนประสาทตลอดทางอะค่ะแอบหยอกบ้างเกรงเราบ้างเช็คจนเกือบสุดปลายแถวได้ยินเสียงเพื่อนแถวข้างๆแกๆๆ...สกิดเรีนกเรียกเราเราก็หันไป
เรา:หะมีไร.......อึ่งสิจ๊ะ 4/9 ซึ่งมีแต่ผู้ชายแต่ที่สดุดที่สุดน่าจะเป็นคนข้างๆไอคนที่เรียกเราหะเขาคือคนที่เรามองหาทุกวันที่มาสาย..ทำไงอะใจมันเต้นจนจะออกมานอกเสื้อแล้วอันเอ๋ยคิดในใจทำไงทำไงต้องทำไง...จนไอเพื่อนคนที่มาสายพูด
เจมส์:แก แก บอกหัวหน้าห้องเราให้หน่อยนะว่าอาจาร์ยที่ปรึหษาห้องเขาเรียกพบหลังเขาแถวเสร็จ
เรา:เสียงแอบสั่น..เออๆได้ๆเหดียวเราบอกให้ แอบมองสิจ๊ะเราแอบมองเพื่อนเขานางมองเราแล้วยิ้มให้จร้า...แค่นั้นหัวใจก็แอบละลายแล้ว..อิอิ เรารู้ล่ะเขาอยู่ห้องติดเรานิน่าเอะแต่ทำไมวันนี้นางไม่มาสายเหมือนทุกวันอะแต่ก่อนเรามาสายมันสายทุกวันเลยนะ!!!!!!
เราเช็คชื่อเสร็จเดินกลับไปแอบคิดในใจอะไรจะบังเอิญขนานนั้นว่ะอยู่ห้องติดกันเขาแถวใก้ลกันตลอดแต่เพียงกุเตี้ยแล้วกุได้อยู่ฟน้าสูงเลยได้อยู่หลังสึดแค่นิ
เรา:แอมกูเจอแล้ววะไอนั้นอะที่กูเล่าให้ฟังมันไม่คาดคิดมากเลยเว้ย
แอม:ใครมันอยู่ตรงใหนชี้สิ
เรา:อะกูจะกล้าชี้ใหมละกูก็อายเป็นมะอีสึด
แอม:อะงั้นบอกมามันอยู่ตรงใหนเพื่อกูรู้จัก
เรา:อยู่ตรงไอเจมส์อะอยู่คนหน้าอะเจมส์อะไอเจมส์เพื่อนกูตอน ม. 3
แอม:ใหนว่ะ.....นั้นมันไอต้นเพื่อนกูเอง
เรา:หะ....ทึ่ง ทึ่ง ทึ่ง เอาแล้วไงกูจากไม่อยากให้ใครรู้เอาไงล่ะทีนี้เพื่อนตูเวลารู้ส่าชอบเพื่อนมันมันก็จะโชว์เพาว์ว่านี้ไงนี้ไงเพื่อนกูชอบเอาแล้วไงทำไงใจเต้นแรงกว่าเดิมอีกกูไม่น่าบอกมันเลยทำไงล่ะที่นี้
เรา:แอมกูขอร้องได้ใหมว่ะอย่าเล่าให้มันฟังกูอายมากจริงๆ
แอม:เออๆกูไม่บอกหรอก
เรา: thank you นะ
แต่ก็ดีค่ะที่ได้รู้เขาชื่ออะไรเขาบอกว่าถ้าเราชอบใครหรืออายใครโลกมักจะดึงคนนั้นมาหาเราเสมอด้วยความบังเอิญอีกหนึ่งอย่างคือเรามีโต๊ะนั่งประจำกลุ่มค่ะจะนั่งตรงนี้ทุกวันคือหน้าห้องพัสดุและขั้นด้วยถนนแล้วจะมีโต๊ะนั่งตั้งข้ามโต๊ะพวกเราก็เป็นโต๊ะม้าหินอ่อนให้นักเรียนนั่งเล่นทำการบ้านค่ะบังเอิญที่สุด!!!!คือกลุ่มเพื่อนต้นแล้วก็ต้นมานั่งตั้งข้ามโต๊ะเราค่ะ....เอาละไงเขินดิค่ะต้อมผู้หฯงออกไม่กล้าเดินไปทางโน้นเลยเราหันไปเหมือไรจะเห็นต้นนั่งหันมายิ้มให้ตลอดเลย...เอะหรือเราคือไปเองบอกตัวเองตลอดเลยค่ะว่าแค่แอบชอบเท่านั้น....เพื่อนเราในกลุ่มก็เริ่มรู้ระเคาะระคายมาบ้างว่าเราแอบชอบต้น..
.เวลามีกิจกรรมก็แอบมองล้วยิ้มให้ต้นตลอด 555+ แบบว่าแอบดูด้วยว่าเขามีแฟนรึป่าว..จนช่วงหลังๆเพื้อนเราในห้องก็ย้างไปนั่งตรงข้ามเราต้องที่ต้นและเพื่อนๆนั่ง..แต่กลุ่มเรายังนั่งอยู่ที่เดิมค่ะเวลาต้นกับเพื่อนอยู่เราไม่เคยเดินไปหาเพื่อนในห้องเลยค่ะ...แอบเขิน แต่เวลาห้องต้นยังไม่มาเราก็ข้ามไปเล่นกับเพื่อนพอต้นมาก็กลับตลอด...อายเกินไปเนอะ 555+ จนมีกีฬาสีที่โรงเรียนค่ะเราก็ไม่มีไรทำเพราะเขาไม่ให้รุ่นพี่ขึ้นสเตนเราก็มานั่งเล่นที่โต๊ะกับเพื่อน 3 คนคนอื่นเขาก็ไปเล่นกีฬาบ้างไรบ้างแต่เรา...ร้อนอ่าเลยมานั่งเล่นดีกว่า ก็มีเพื่อนในห้องนั่งทางโต๊ะต้นหันไปทำไมทำมือใส่กันเล่นกันแต่เราคิดไปเองหรืออะไรไม่รู้อะ...มองไผทางนั้นพอดีเห็นต้นก็ชี้ไม้ชี้มือมาทางที่เรานั่งอยู่แล้วก็ยิ้มๆ...เราก็ไม่อะไรเพราะคิดว่าต้นอาจคุยกับเพื่อนก็ได้...เราแอมมองบ่อยๆค่ะ สารภาพ...คิคิ.. อยู่มาวันนึงและแล้วเพื่อนในกลุ้มผู้หญิงก็พูดกับเพื่อนๆขณะนั่งโต๊ะว่า
ก้อย: กูชอบต้นว่ะ
ซึ่ง ๆ ๆเราหน้าชาจร้าเหมือนโดนตบเอาแล้วไงเรามองหน้าแอมมองหน้าเพื่อนที่รู้เรื่องเรา อื่มแต่เพื่อนเราคนนี้เป็นคนแบบว่าออกตัวแรงค่ะสวยนางชอบใครนางก็จะบอกเลยให้คนนั้นรู้ว่านางชอบ...เราจะทำไงได้ยิ้มหน้าแต่ข้างใน
จะระเบิด 555+ ทุกวันที่เราเห็นต้นมองมายิ้มมาคือยิ้มให้เพื่อนเราแน่นเลย!!!!งื่อ แอบคิดไปเอง เราก็ตัดใจค่ะเพื่อนออกตัวแล้วแรงกว่าด้วยต้นรู้เรื่องด้วยว่าก้อยชอบ...เราก็โอเครไม่เป็นไรตอนนั้นสตองงงงงง !!!!น้ำตาไหลกูแอบชอบมาตั้งนานอีเพื่อนออกตัวแรงสงสัยเพื่อนจะได้กิน..ทุกวันทุกวันเราก็แอบบึงตึงไม่มองต้นเลยค่ะกลัวใจตัวเอง เพื่อนก็เซวต้นดึงต้นมานั่งที่โต๊ะที่เรานั่งอยู่ด้วยมาเหมือไรก็จะเพื่อนก็จะเกาะแขนคุยกับเพื่อนในกลุ่มกับต้นเสียดังเราก็เกรงทำไม่สนใจเลยแบบมองผ่านแต่ใจนี้เจ็บจี๊ด...
ต้น:อะดะนี้อันไม่มาสายล่ะเหรอทุกวันเห็นมาสายตลอด
เรา:ไม่....อืมจะมาแอบสังเกตุตูทำไมตอนนี้ไอเชี้ย แอบคิด
เพื่อน:มันก็งี้ล่ะมาสายบ่อยแต่ก่อนดะนี้ดีหน่อยไม่สาย
ต้น:เอาอันเหมือนเงียบๆเลยเนอะมาเหมือไรไม่เคยเห็นพูดเลย
เพื่อน:ปกติมันก็พูดล่ะแต่วันนี้เป็นไรอัน
เรา:ป่าวทำการบ้านไม่เห็นรึไงจะให้คุยไร
ต้น:อันตัวเล็กเนอะ....หึแอบว่ากูเตี้ยอิกจะยุ่งอารายกับกูเนี้ยก็ไม่อยากสนใจ
เรา:ก้อยพาแฟนไปนั่งโต๊ะอื่นไปคนจะทำงาน....555 เป็นฉุนเพื่อน
ต้น:บ้าละเราไม่ใช้แฟนก้อย
ก้อย:เออๆกูแค่ออกตัวแรงเห็นต้นน่ารักดี
ต้นมาเหมือไรก็ชอบยิ้มชอบมองมาทางเราถามว่าแซวเรากับเพื่อนๆว่าแฟนอันล่ะไม่เคยเนแฟนอันเลย...อยากจะบอกกูไม่มีแฟนโว๊ยงื่อ ชอบกูก็แห้วสึด
เรานั่งอ่างหนังสืออยู่โต๊ะคนเดียวเพื่อนไปซื้อขนมหมดหางตาเราแอบเห็นเหมือนใครมานั่งอยู่ข้างเรา
ต้น:ทำไมนั่งคนเดียวล่ะ
เรา:เพื่อนไปซื้อของกินเหดียวมามาหาก้อยเหรอ
ต้น:ป่าวเห็นนั่งอยู่คนเดียวเพื่อนเราก็ยังไม่มายังทำงานส่งอาจาร์ยไม่เสร็จ....ในใจเราคิดแม้จะมาทำไมตอนนี้หึไม่อยากเห็นหน้าเลยเหดียวอดใจไม่ได้
เรา:อืม ก็รอแป๊ปดะก็มากันล่ะมั่ง
ต้น:ไม่เราไม่ได้รอก้อยเรามานั่งเล่นด้วย
เรา:อืมหึ....ในใจนี้เต้นแรงมาก
ต้น:แต่ก่อนเห็นอันมาสายทุกวันเลยทำไมอะ
เรา:เรามาพร้อมน้าชายมาทำงานเหดียวนี้แม่ซื้อรถให้ก็เลยไม่สาย
ต้น:อ่อ
เรา:แต่ก่อนต้นก็มาสายนะทำไมอะ...นี้อยากถามเราดีนักถามกลับบ้าง
ต้น:ไม่รู้อะอยากเจอใครละมั่ง...อึ่งใครที่นี้คิดในใจคงไม่ใช้เราล่ะมั่งเพราะคงเป็นไปไม่ได้
วันนั้นกลับบ้านมาก็มาคิดสารพัดใช้ใหมใช่เราป่าวว่ะที่ต้นพูดคิดวนเวียนอยู่แบบนั้นหรืออาจเป็นแฟนต้นก็ได้บ้าน่าไม่น่าใช้เราตอนนี้คิดเยอะไม่ได้ด้วยเพื่อนออกตัวแรงไปแล้ว....ตลอดระยะเวลา 1 ปีที่ผ่านมาต้นก็จะเป็นแบบนี้มาเล่นที่โต๊ะแอบอมยิ้มมองเราเพราะรู้ว่าเรามองตาต้นแล้วจะหลบก้อยก็มีคนโน้นคนนี้ไปทั้วก้อยเป็นคนแรงพอตัวเราก็แอบมองอยู่แบบนั้นทุกวัน จนวันนึงตอนเย็นจะกลับบ้านเดินไปเอารถมอไซร์ ฮะ ฮะ ฮะ รถยางรั่วพระเจ้ากรรมอารายค่ะนี้บอกทีเพื่อนก็กลับกันไปหมดล่ะเหลือเราเดินจูงรถออกมาจากโรงเรียน...หึต้องเป็นหญิงเกร่งใช้มะ 555+ออกมาเจอต้นอยู่หน้าโรงเรียนยังไม่กลับ
ต้น:อ้าวอันรถเป็นไร
เรา:ยางมันรั่วอะจะไปหาร้านปะยาง
ต้น:เออมาเหดียวเขาช่วยขับไปร้านปะยาง
เรา:ขอบใจ
ต้น:มาดิขับรถต้นมา.....อืมแอบคิดดีใจที่รถยางรั่ว...คิคิ
มาถึงร้านปะยางก็นั่งคุยกันไปจนมอไซร์ซ่อมเสร็จใจก็คิดว่าทำไมมันเร็วจังว่ะ
ต้น:กลับบ้านได้ใหมอันคำละเนี้ย...แบบส่าบอกก่อนค่ะบ้านเราบ้านนอกค่ะจะึ่ำเร็วไม่ได้มีแสงสีแถมต้องขับรถขึ้นถนนใหญ่น่ากลัวค่ะถ้ากลับค่ำ
เรา:ได้ๆไม่เป็นไร
ต้น:เอ้องั้นเดียวเขาขับไปเป็นเพื่อน...ต้นก็ขับมาส่งเราถึงบ้านค่ะในใจดีใจมากเลยถ้าเป็นแฟนจริงๆคนดีเนอะจนมาถึงบ้าน
เรา:ขอบใจอีกครั้งนะที่มาส่งเรา
ต้น:ไม่เป็นไรใก้ลๆเอง..เอออันเราขอเบอร์อันหน่อยได้ใหมเพื่อมีไรเหดียวเราโทรหา...เราก็ไม่คิดไรมา (แอบคิดไรกะเราป่าวว่ะแอบยิ้มนางมาร)
เรา:อืมๆ 098-xxxxxxx
ต้น:ไปล่ะบายเข้าบ้านได้แล้ว
เรา:คับ ขับรถดีดีนะ....แอบคิดแม้ยังกับบอกแฟน
เราเขาบ้านมาก็ยิ้มไม่หยุดดีใจอะรีบเลยจร้ารีบนอนรีบตื่นมาเรียนต้อนเช้าอยากเจอ...อิอิ
เช้ามา 😭😭พระเจ้าเถอะรถยางรั่วอีกกำละไม่มีคนอยู่บ้านแล้วด้วยบ้านนอกร้านปะยางโคตระไกลมาก ทำไงทำไงจะสายแล้วเอาไงดีเราไปพร้อมน้าก็ได้งั้นสายจร้าตามเคย...ไปเป็นอีตัวประหลาดอีกแล้ว...งื่อ ยื่นเข้าแถวอยู่มีคนเอามือมาแตะไหล่
ต้น:อัน อัน....เราคิดในใจใครวะ
เรา:เอา!!!!!ต้นทำไมมาสายอะ
ต้น:เราตื่นสาย ...แอบยิ้มมุมปากจร้าโอ๊ยยอมแล้วยอมแล้วจะละลาย
เรา:อืมนะ
ต้น:แล้วทำไมอันมาสายล่ะ
เรา:รถอันยางรั่วอีกแล้วอะ
ต้น:เอามะวานเขาก็เปลี่ยนยางเลยนะ
เรา:ไม่รู้อะมันรั่วอะ
วันนั้นก็ปกติค่ะแต่ที่เรากับบ้านคำ 1-2วันมานี้เพราอาจาร์ยภาษาอังกฤษสอบถ่องกิริยา 3 ช่อง
มีต่อค่ะ.......
ผลจากการแอบรัก... โดยไม่คิดว่าจะโดนรักตอบ... แบบฟินๆ
... ต้องขอโทษด้วยค่ะหากพิมพ์ผิดหรืออาจมีคำที่ผิดไป... เราแค่อยากมาเล่าความรู้สึกแอบชอบใครสักคนมากๆตอน ม.ปลายให้ฟังค่ะคิดว่าอ่านเล่นๆแล้วกันเนอะคำพูดอาจแต่งบ้างแต่ประมาณนี้
เรื่องนี้เกิดกับเรานานแล้วค่ะอาจจะดูแก่แดดบ้างแต่มันเป็นความรู้สึกเนอะห้ามกันไม่ได้เรื่องนี้เกิดตอนเราเริ่มอยู่ ม. 4 ค่ะคือเราเป็นคนมาโรงเรียนสาย 08.00 ทุกวันค่ะ #เพราะตอนเช้าเราจะมาพร้อมหน้าชายไปทำงานทุกเช้าเลยสายตามน้าเบย(หรือแอบเป็นข้ออ้าง555+) จะได้ยืนรอเรียงแถวแยกกับเพื่อนทีเขามาเวลาปกติตลอดอยู่ที่สนามบาสกับเพื่อนๆที่มาสาย...งื่อ งื่อ หนูไม่ได้อยากสายค่ะอาจาร์ยแต่หนูต้องอาศัยรถน้ามา 55+
คนที่มาสายก็จะแบบเขินๆหน่อยเวลาเพื่อนกำลังเดินขึ้นห้องเรียนแต่เรายังร้องเพลงชาติอยู่.. งื่อ เราก็มาสายแบบปกติของเราอยู่แบบนั้นทุกวัน...จนได้สังเกตุเห็นผู้ชายคนหนึ่งมันก็มาสายเหมือนเราเลยทุกวันวันแรกๆก็เริ่มแอบมอง..อ้าวทำไมใจเต้นแรงอะอ๊ะยังไง...เราก็เริ่มสังเกตุเขาเรื่อยๆค่ะสังเกตุว่าเขาเป็นใครน่าจะรุ่นเดียวกันเนอะเพราะดาวที่ปรกเสื้อเท่ากันเลยสันนิฐานเบื่องต้น 555+ แอบมองทุกวันเพราะมันก็มาสายเหมือนเราทุกวัน... ใจก็แอบเต้นแรงทุกวันเลยอะเขาเป็นผู้ชายที่ยิ้มสวยมากค่ะก้นงอน#เราไม่ได้โรคจิตนะแต่เราชอบเราว่าน่ารักดี.. อิอิ แอบมองทุกวันจนมาวินิจฉัยตัวเองว่าเราชอบเขาป่าวอะแต่ไม่เคยพูดให้เพื่อนหรือใครฟังนะค่ะเพราะเราเป็นคนขี้อายค่ะแอบไว้ในใจ... อกจะแตกค่ะ 555+ จนวันหนึ่งแม่ออกรถมอไซร์ให้ค่ะให้ขับไปเรียนเพราะเราบอกแม่ว่าแม่เริ่มอายเพื่อนอะต้องเข้าแถวที่หลังคนอื่นตลอดเลย บอกก่อนค่ะเหดียวคนอื่นสงสัยว่าทำไมไม่นั่งรถโดยสารไป ตอบค่ะเราเป็นคนต่างจังหวัดค่ะรถโดยสารที่บ้านเรามีเที่ยวเดียวค่ะแล้วรถออกไปเร็วมากตั้งแต่ 06.30 น. ค่ะโรงเรียนอะไม่ไกลขนาดนั้นค่ะคือออก 07.00 น. ก็ไม่สายค่ะแต่เราไปรถโดยสารประจำหมู่บ้านทีไรข้าวปลาไม่ได้กินไปจากบ้านค่ะพอไปเรียนก็ไม่รู้เรื่อง เราเลยตัดสินใจไปพร้อมน้าชายไปทำงานตอนเช้าค่ะ
ท่านแม่เลยสงสารเราเป็นเด็กไม่แกเรค่ะแม่เลยเชื่อใจออกมอไซร์ให้เราขับไปโรงเรียน...เราเลยเริ่มไปเรียนเหมือนเพื่อนปกติค่ะไม่สายแล้วววววว....เย้ เย้ แต่ก็แอบอยากสายนะจะได้เจอคนนั้น..คิคิ ไม่ค่อย 11รด นะเรา
แต่ไม่เป็นไรก็แอบมองๆละกันเราเขาแถวปกติค่ะกับเพื่อนๆเราเป็นคนตัวเล็กอะค่ะเลยได้อยู่หน้าๆตลอดเลยโรงเรียนเราเขาแถวเป็นทับค่ะ ถ้าทับติดกันก็จะได้อยู่ใก้ลๆกันค่ะเราก็ไม่อะไรหรอกค่ะเราอยู่ 4/8 ติดกับเราก็จะเป็น 4/7และ4/9 ค่ะ เราก็โอเครค่ะแอบๆมองไปทางสนามบาสทุกวันว่าอ๊ะเขาจะมาสายใหมนะมองทุกวันค่ะเราเข้าแถวแรกๆมองไปก็เห็นบ้างค่ะแต่เอะ 2-3 วันมานี้ไม่เห็นเลยหะเราก็ไม่เห็นก็ไม่เป็นไรชั่งเถอะ.แอบใจแบ๋วเหมือนกันนะ 555+ เอาล่ะเริ่มไม่เห็นเขาเราก็เริ่มเอะอยากเล่าให้เพื่อนฟังค่ะ แบบว่าอกจะแตกค่ะเก็บไว้คนเดียว
เรา:แอมเขา
แอม:ใครว่ะอันแอบชอบใครอยู่ม. ใหน หน้าตายังไงชี้ให้เขาดูดิ
เรา:ก็กูยังไม่เห็นมันเลยหลายวันแล้วเนี้ยจะชี้ให้ดูได้ไงว่ะ
แอม:เอ้อเห็นก็ชี้ให้กูดูล่ะกัน
เรา:เอ้อกูเก็บอยู่คนเดียวตั้งนาน.แต่ห้ามบอกเพื่อนในกลุ่มนะกูเขิน...คิคิ
แอม:เอ้อๆ
แบบว่ากลุ่มเรามีหลายคนค่ะ 7-8 คนได้เด็กๆอะค่ะเวลาเพื่อนชอบใครก็จะล้อเพื่อนจนอายเลยไม่อยากบอกให้เพื่อนรู้
และแล้ววันนี้เพื่อนหัวหน้าห้องไม่มาเรียนค่ะเราเป็นรองหัวหน้าก็ต้องทำฟน้าที่แทนคือสมัยก่อนยังไม่เทคโนโลยี่ขนาดนี้ค่ะสมัยก่อนจะมีชีทรายชื่อเพื่อนในห้องค่ะแล้วแบ่งเป็นตารางทุกเช้าฟัวหน้าห้คนเดินในแถวเพื่อเช็คชื่อค่ะ....555+ถ้าเป็นเด็กๆสมัยนี้อาจไม่ทัน
อะและเราก็ต้องเช็คชื่อแทนหัวหน้าค่ะก็อะไปเช็คไปเรื่อยๆเพื่อนก็กวนประสาทตลอดทางอะค่ะแอบหยอกบ้างเกรงเราบ้างเช็คจนเกือบสุดปลายแถวได้ยินเสียงเพื่อนแถวข้างๆแกๆๆ...สกิดเรีนกเรียกเราเราก็หันไป
เรา:หะมีไร.......อึ่งสิจ๊ะ 4/9 ซึ่งมีแต่ผู้ชายแต่ที่สดุดที่สุดน่าจะเป็นคนข้างๆไอคนที่เรียกเราหะเขาคือคนที่เรามองหาทุกวันที่มาสาย..ทำไงอะใจมันเต้นจนจะออกมานอกเสื้อแล้วอันเอ๋ยคิดในใจทำไงทำไงต้องทำไง...จนไอเพื่อนคนที่มาสายพูด
เจมส์:แก แก บอกหัวหน้าห้องเราให้หน่อยนะว่าอาจาร์ยที่ปรึหษาห้องเขาเรียกพบหลังเขาแถวเสร็จ
เรา:เสียงแอบสั่น..เออๆได้ๆเหดียวเราบอกให้ แอบมองสิจ๊ะเราแอบมองเพื่อนเขานางมองเราแล้วยิ้มให้จร้า...แค่นั้นหัวใจก็แอบละลายแล้ว..อิอิ เรารู้ล่ะเขาอยู่ห้องติดเรานิน่าเอะแต่ทำไมวันนี้นางไม่มาสายเหมือนทุกวันอะแต่ก่อนเรามาสายมันสายทุกวันเลยนะ!!!!!!
เราเช็คชื่อเสร็จเดินกลับไปแอบคิดในใจอะไรจะบังเอิญขนานนั้นว่ะอยู่ห้องติดกันเขาแถวใก้ลกันตลอดแต่เพียงกุเตี้ยแล้วกุได้อยู่ฟน้าสูงเลยได้อยู่หลังสึดแค่นิ
เรา:แอมกูเจอแล้ววะไอนั้นอะที่กูเล่าให้ฟังมันไม่คาดคิดมากเลยเว้ย
แอม:ใครมันอยู่ตรงใหนชี้สิ
เรา:อะกูจะกล้าชี้ใหมละกูก็อายเป็นมะอีสึด
แอม:อะงั้นบอกมามันอยู่ตรงใหนเพื่อกูรู้จัก
เรา:อยู่ตรงไอเจมส์อะอยู่คนหน้าอะเจมส์อะไอเจมส์เพื่อนกูตอน ม. 3
แอม:ใหนว่ะ.....นั้นมันไอต้นเพื่อนกูเอง
เรา:หะ....ทึ่ง ทึ่ง ทึ่ง เอาแล้วไงกูจากไม่อยากให้ใครรู้เอาไงล่ะทีนี้เพื่อนตูเวลารู้ส่าชอบเพื่อนมันมันก็จะโชว์เพาว์ว่านี้ไงนี้ไงเพื่อนกูชอบเอาแล้วไงทำไงใจเต้นแรงกว่าเดิมอีกกูไม่น่าบอกมันเลยทำไงล่ะที่นี้
เรา:แอมกูขอร้องได้ใหมว่ะอย่าเล่าให้มันฟังกูอายมากจริงๆ
แอม:เออๆกูไม่บอกหรอก
เรา: thank you นะ
แต่ก็ดีค่ะที่ได้รู้เขาชื่ออะไรเขาบอกว่าถ้าเราชอบใครหรืออายใครโลกมักจะดึงคนนั้นมาหาเราเสมอด้วยความบังเอิญอีกหนึ่งอย่างคือเรามีโต๊ะนั่งประจำกลุ่มค่ะจะนั่งตรงนี้ทุกวันคือหน้าห้องพัสดุและขั้นด้วยถนนแล้วจะมีโต๊ะนั่งตั้งข้ามโต๊ะพวกเราก็เป็นโต๊ะม้าหินอ่อนให้นักเรียนนั่งเล่นทำการบ้านค่ะบังเอิญที่สุด!!!!คือกลุ่มเพื่อนต้นแล้วก็ต้นมานั่งตั้งข้ามโต๊ะเราค่ะ....เอาละไงเขินดิค่ะต้อมผู้หฯงออกไม่กล้าเดินไปทางโน้นเลยเราหันไปเหมือไรจะเห็นต้นนั่งหันมายิ้มให้ตลอดเลย...เอะหรือเราคือไปเองบอกตัวเองตลอดเลยค่ะว่าแค่แอบชอบเท่านั้น....เพื่อนเราในกลุ่มก็เริ่มรู้ระเคาะระคายมาบ้างว่าเราแอบชอบต้น..
.เวลามีกิจกรรมก็แอบมองล้วยิ้มให้ต้นตลอด 555+ แบบว่าแอบดูด้วยว่าเขามีแฟนรึป่าว..จนช่วงหลังๆเพื้อนเราในห้องก็ย้างไปนั่งตรงข้ามเราต้องที่ต้นและเพื่อนๆนั่ง..แต่กลุ่มเรายังนั่งอยู่ที่เดิมค่ะเวลาต้นกับเพื่อนอยู่เราไม่เคยเดินไปหาเพื่อนในห้องเลยค่ะ...แอบเขิน แต่เวลาห้องต้นยังไม่มาเราก็ข้ามไปเล่นกับเพื่อนพอต้นมาก็กลับตลอด...อายเกินไปเนอะ 555+ จนมีกีฬาสีที่โรงเรียนค่ะเราก็ไม่มีไรทำเพราะเขาไม่ให้รุ่นพี่ขึ้นสเตนเราก็มานั่งเล่นที่โต๊ะกับเพื่อน 3 คนคนอื่นเขาก็ไปเล่นกีฬาบ้างไรบ้างแต่เรา...ร้อนอ่าเลยมานั่งเล่นดีกว่า ก็มีเพื่อนในห้องนั่งทางโต๊ะต้นหันไปทำไมทำมือใส่กันเล่นกันแต่เราคิดไปเองหรืออะไรไม่รู้อะ...มองไผทางนั้นพอดีเห็นต้นก็ชี้ไม้ชี้มือมาทางที่เรานั่งอยู่แล้วก็ยิ้มๆ...เราก็ไม่อะไรเพราะคิดว่าต้นอาจคุยกับเพื่อนก็ได้...เราแอมมองบ่อยๆค่ะ สารภาพ...คิคิ.. อยู่มาวันนึงและแล้วเพื่อนในกลุ้มผู้หญิงก็พูดกับเพื่อนๆขณะนั่งโต๊ะว่า
ก้อย: กูชอบต้นว่ะ
ซึ่ง ๆ ๆเราหน้าชาจร้าเหมือนโดนตบเอาแล้วไงเรามองหน้าแอมมองหน้าเพื่อนที่รู้เรื่องเรา อื่มแต่เพื่อนเราคนนี้เป็นคนแบบว่าออกตัวแรงค่ะสวยนางชอบใครนางก็จะบอกเลยให้คนนั้นรู้ว่านางชอบ...เราจะทำไงได้ยิ้มหน้าแต่ข้างใน
ต้น:อะดะนี้อันไม่มาสายล่ะเหรอทุกวันเห็นมาสายตลอด
เรา:ไม่....อืมจะมาแอบสังเกตุตูทำไมตอนนี้ไอเชี้ย แอบคิด
เพื่อน:มันก็งี้ล่ะมาสายบ่อยแต่ก่อนดะนี้ดีหน่อยไม่สาย
ต้น:เอาอันเหมือนเงียบๆเลยเนอะมาเหมือไรไม่เคยเห็นพูดเลย
เพื่อน:ปกติมันก็พูดล่ะแต่วันนี้เป็นไรอัน
เรา:ป่าวทำการบ้านไม่เห็นรึไงจะให้คุยไร
ต้น:อันตัวเล็กเนอะ....หึแอบว่ากูเตี้ยอิกจะยุ่งอารายกับกูเนี้ยก็ไม่อยากสนใจ
เรา:ก้อยพาแฟนไปนั่งโต๊ะอื่นไปคนจะทำงาน....555 เป็นฉุนเพื่อน
ต้น:บ้าละเราไม่ใช้แฟนก้อย
ก้อย:เออๆกูแค่ออกตัวแรงเห็นต้นน่ารักดี
ต้นมาเหมือไรก็ชอบยิ้มชอบมองมาทางเราถามว่าแซวเรากับเพื่อนๆว่าแฟนอันล่ะไม่เคยเนแฟนอันเลย...อยากจะบอกกูไม่มีแฟนโว๊ยงื่อ ชอบกูก็แห้วสึด
เรานั่งอ่างหนังสืออยู่โต๊ะคนเดียวเพื่อนไปซื้อขนมหมดหางตาเราแอบเห็นเหมือนใครมานั่งอยู่ข้างเรา
ต้น:ทำไมนั่งคนเดียวล่ะ
เรา:เพื่อนไปซื้อของกินเหดียวมามาหาก้อยเหรอ
ต้น:ป่าวเห็นนั่งอยู่คนเดียวเพื่อนเราก็ยังไม่มายังทำงานส่งอาจาร์ยไม่เสร็จ....ในใจเราคิดแม้จะมาทำไมตอนนี้หึไม่อยากเห็นหน้าเลยเหดียวอดใจไม่ได้
เรา:อืม ก็รอแป๊ปดะก็มากันล่ะมั่ง
ต้น:ไม่เราไม่ได้รอก้อยเรามานั่งเล่นด้วย
เรา:อืมหึ....ในใจนี้เต้นแรงมาก
ต้น:แต่ก่อนเห็นอันมาสายทุกวันเลยทำไมอะ
เรา:เรามาพร้อมน้าชายมาทำงานเหดียวนี้แม่ซื้อรถให้ก็เลยไม่สาย
ต้น:อ่อ
เรา:แต่ก่อนต้นก็มาสายนะทำไมอะ...นี้อยากถามเราดีนักถามกลับบ้าง
ต้น:ไม่รู้อะอยากเจอใครละมั่ง...อึ่งใครที่นี้คิดในใจคงไม่ใช้เราล่ะมั่งเพราะคงเป็นไปไม่ได้
วันนั้นกลับบ้านมาก็มาคิดสารพัดใช้ใหมใช่เราป่าวว่ะที่ต้นพูดคิดวนเวียนอยู่แบบนั้นหรืออาจเป็นแฟนต้นก็ได้บ้าน่าไม่น่าใช้เราตอนนี้คิดเยอะไม่ได้ด้วยเพื่อนออกตัวแรงไปแล้ว....ตลอดระยะเวลา 1 ปีที่ผ่านมาต้นก็จะเป็นแบบนี้มาเล่นที่โต๊ะแอบอมยิ้มมองเราเพราะรู้ว่าเรามองตาต้นแล้วจะหลบก้อยก็มีคนโน้นคนนี้ไปทั้วก้อยเป็นคนแรงพอตัวเราก็แอบมองอยู่แบบนั้นทุกวัน จนวันนึงตอนเย็นจะกลับบ้านเดินไปเอารถมอไซร์ ฮะ ฮะ ฮะ รถยางรั่วพระเจ้ากรรมอารายค่ะนี้บอกทีเพื่อนก็กลับกันไปหมดล่ะเหลือเราเดินจูงรถออกมาจากโรงเรียน...หึต้องเป็นหญิงเกร่งใช้มะ 555+ออกมาเจอต้นอยู่หน้าโรงเรียนยังไม่กลับ
ต้น:อ้าวอันรถเป็นไร
เรา:ยางมันรั่วอะจะไปหาร้านปะยาง
ต้น:เออมาเหดียวเขาช่วยขับไปร้านปะยาง
เรา:ขอบใจ
ต้น:มาดิขับรถต้นมา.....อืมแอบคิดดีใจที่รถยางรั่ว...คิคิ
มาถึงร้านปะยางก็นั่งคุยกันไปจนมอไซร์ซ่อมเสร็จใจก็คิดว่าทำไมมันเร็วจังว่ะ
ต้น:กลับบ้านได้ใหมอันคำละเนี้ย...แบบส่าบอกก่อนค่ะบ้านเราบ้านนอกค่ะจะึ่ำเร็วไม่ได้มีแสงสีแถมต้องขับรถขึ้นถนนใหญ่น่ากลัวค่ะถ้ากลับค่ำ
เรา:ได้ๆไม่เป็นไร
ต้น:เอ้องั้นเดียวเขาขับไปเป็นเพื่อน...ต้นก็ขับมาส่งเราถึงบ้านค่ะในใจดีใจมากเลยถ้าเป็นแฟนจริงๆคนดีเนอะจนมาถึงบ้าน
เรา:ขอบใจอีกครั้งนะที่มาส่งเรา
ต้น:ไม่เป็นไรใก้ลๆเอง..เอออันเราขอเบอร์อันหน่อยได้ใหมเพื่อมีไรเหดียวเราโทรหา...เราก็ไม่คิดไรมา (แอบคิดไรกะเราป่าวว่ะแอบยิ้มนางมาร)
เรา:อืมๆ 098-xxxxxxx
ต้น:ไปล่ะบายเข้าบ้านได้แล้ว
เรา:คับ ขับรถดีดีนะ....แอบคิดแม้ยังกับบอกแฟน
เราเขาบ้านมาก็ยิ้มไม่หยุดดีใจอะรีบเลยจร้ารีบนอนรีบตื่นมาเรียนต้อนเช้าอยากเจอ...อิอิ
เช้ามา 😭😭พระเจ้าเถอะรถยางรั่วอีกกำละไม่มีคนอยู่บ้านแล้วด้วยบ้านนอกร้านปะยางโคตระไกลมาก ทำไงทำไงจะสายแล้วเอาไงดีเราไปพร้อมน้าก็ได้งั้นสายจร้าตามเคย...ไปเป็นอีตัวประหลาดอีกแล้ว...งื่อ ยื่นเข้าแถวอยู่มีคนเอามือมาแตะไหล่
ต้น:อัน อัน....เราคิดในใจใครวะ
เรา:เอา!!!!!ต้นทำไมมาสายอะ
ต้น:เราตื่นสาย ...แอบยิ้มมุมปากจร้าโอ๊ยยอมแล้วยอมแล้วจะละลาย
เรา:อืมนะ
ต้น:แล้วทำไมอันมาสายล่ะ
เรา:รถอันยางรั่วอีกแล้วอะ
ต้น:เอามะวานเขาก็เปลี่ยนยางเลยนะ
เรา:ไม่รู้อะมันรั่วอะ
วันนั้นก็ปกติค่ะแต่ที่เรากับบ้านคำ 1-2วันมานี้เพราอาจาร์ยภาษาอังกฤษสอบถ่องกิริยา 3 ช่อง
มีต่อค่ะ.......