เราเป็นได้แค่คนที่บังเอิญผ่านเข้าไปในชีวิตเขาและสุดท้ายก็ต้องออกมาจากชีวิตเขา

สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องจะเล่าให้ฟังเรียกว่าเป็นการแชร์ประสบการณ์การเลิกกับแฟนที่เราโคตรจะเจ็บเลย
.
เรื่องมีอยู่ว่าเราพึ่งเลิกกับแฟนคนหนึ่งมาได้สักพักแล้ว และเหตุผลที่เราเลิกกันคือเขากลับไปหาแฟนเก่าของที่พึ่งเลิกกันไม่นานก่อนมาคุยกับเราค่ะ
.
เหตุผลที่เขาให้เราก็มีมากมาย เช่นเขายังพูกพันธ์กับแฟนเก่าอยู่ เรากับเขาต่างกันเกินไป เราไม่เข้าใจเขาบ้าง เรางี่เง่าบ้าง ซึ่งเราก็ไม่รู้จะพูดหรือทำยังไงเลยค่ะ ตอนนั้นมันตื้อไปหมดเลย ทำอะไรไม่ถูกจริงๆ เราได้แต่ขอเขาว่าอย่าทำแบนี้เลย อย่าทิ้งกันไปเลย แต่สุดทายเขาก็ไปอยู่ดีค่ะ ซึ่งก่อนที่เขาจะไปเราได้ถามเขาว่า "เราเป็นอะไรสำหรับเธอเหรอ" เขาตอบกลับมาสั้นๆ แค่ว่า "ไม่ได้เป็นอะไร คงเป็นแค่คนที่บังเอิญผ่านเข้ามา" เรานี่นิ่งไปเลยค่ะ พูดอะไรต่อไม่ถูกหัวใจโคตรบีบคั่น มันจุกสุดๆ ไปเลยเหมือนมีใครเอาค้อนหนักๆ มาทุบตรงหน้าอกเลย เรายื้อเขาสักพักแต่ปรากฏเขายังคงติดสินใจเหมือนเดิม หลังจากนั้นเราก็เลยตัดสินใจปล่อยเขาไปถึงเราจะยังรักเขาอยู่และไม่อยากให้เขาไปไหนแต่เราพยายามยื้อเขาแล้วแต่เขาก็ไม่กลับมาเราเลยคิดว่าารที่เราปล่อยเขาไปมันคงดีที่สุดแล้ว ถึงแม้ตอนนั้นคำพูดที่เขาพูดออกมามันอาจจะเกิดจากอารมณ์โกธรหรืออะไรก็ตามแต่ความเจ็บในตอนที่ได้ยินมันชัดมากค่ะ ถึงแม้ตอนนี้เราจะเลิกติดต่อเลิกยุ่งกันแล้ว แต่เราก็ยังคงคิดถึงเขามากๆ ยังเป็นห่วงเขาอยู่ ยังมีความรู้สึกต่อเขาอยู่ และที่แย่กว่าเดิมคือเราก็ยังเจอเขาอยู่บ้างบางครั้ง ทั้งเจอเขาคนเดียว เจอเขากับเพื่อน หรือแม้แต่เจอเขากับแฟนเก่าที่คาดว่าตอนนี้คงเป็นแฟนปัจจุบัน ทุกครั้งที่เห็นก็เจ็บจี๊ดๆ ดีค่ะเหมือนเขายังคอยตามหลอกหลอนอยู่ตลอด แต่ก็นั้นแหละค่ะ คิดว่าตอนนี้เขาคงมีความสุขดีแล้วถึงไม่มีเราเขาก็คงยิ้มและหัวเราะได้ปกติ บางทีก็คิดนะคะว่าเขาลืมเรายัง ยังจำเรื่องราวของเราได้มั้ย คิดถึงเราบ้างมั้ยแต่ถึงคิดหรือสงสันแค่ไหนก็คงไม่มีทางได้คำตอบอยู่ดี
สุดท้ายถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะบอกเขานะคะว่าเรายังคิดถึงเขาอยู่ ยังเป็นห่วงเขาเสมอ
.
.
.