ผมแปลกไหมครับที่ทำแบบนี้

ผมเป็นผู้ชายคนนึงครับ เมื่อตลอดเวลาที่ผ่านมาผมรู้ตัวว่าผมเป็นเกย์ตอนม.ต้น ผมก็เป็นคนธรรมดาเหมือนคนทั่วไปที่มีเรื่องรักในวัยเรียน แต่ยอมรับเลยว่าผมเป็นคนที่ค่อนข้างไม่จริงจังอะไรกับใครสักเท่าไหร่ แต่ช่วงม.5 ผมก็ได้พบผู้ชายคนนึง เป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันแต่คนละโรงเรียน แวบแรกที่เห็นรูปก็แบบคิดในใจ หึ้ย น่ารักอะ โคตรชอบ เค้าแอดเฟซมาด้วยว่ะ ต้องรับแล้วไลค์อ่อย คือตอนนั้นผมก็เพ้อหนักเหมือนกัน เพราะเค้าก็ดันมาเล่นด้วย เลยลองคุยกันครับ สรุปเลยได้เป็นแฟนกัน ตอนนั้นคือผมคิดว่าเป็นครั้งแรกที่ผมได้สมหวังในความรักสักที เพราะได้คบกับคนที่ตัวเองชอบ โรงเรียนของเค้ากับผมอยู่คนละจังหวัดกันครับ แต่เค้าก็ขี่มอไซค์มาหาเราที่บ้านสองอาทิตย์ครั้ง บางทีผมก็นั่งรถไปหาเค้าบ้างผลัดๆกัน จนถึงช่วงอิ่มตัวของความรัก ก็ต้องเลิกรากัน ยอมรับครับว่านั่นคือรักแรกของผม เป็นคนที่ผมรักมากที่สุดรองจากคนในครอบครัว การเลิกกันทำผมร้องไห้เสียใจอยู่นานหลายเดือน แต่พอถึงช่วงที่เราจะต้องสอบเข้ามหาลัย ผมก็เต็มที่ครับ จนได้โควต้ามหาลัยชื่อดัง ผมก็ตัดสินใจจะไปเรียนที่นั่น แล้วในใจผมเองก็คิดจะเลิกชอบผู้ชายแล้ว เพราะคิดว่ามันคงไม่ใช่ทางเรามั้ง ผมก็ลองเปลี่ยนมามองหน้าอก มองสะโพกของผู้หญิง ผมก็รู้สึกเหมือนกับผู้ชายทั่วไปแหละครับ แต่ถ้าถามว่าผมเห็นผู้ชายหน้าตาดีดีผมยังรู้สึกชอบอยู่ไหม ผมก็เห็นแล้วเฉยๆนะครับ ไม่เหมือนตะก่อน แต่มันจะอิจฉามากกว่าเวลาเจอคนหน้าตาดี แบบอยากได้ความขาวเขาว่ะ อยากได้กล้ามแบบไอ้นั่นว่ะ ประมาณนี้แหละครับ แต่ตั้งแต่ผมเลิกกับคนก่อนมาผมก็ไม่มีแฟนอีกเลย ทั้งที่ผมมีคนคุยเยอะแยะมากมาย ผมมีโอกาสเลือก แต่ผมรู้สึกไม่กล้าเปิดใจอะไรกับใคร ผมกลัวจะเป็นเหมือนครั้งที่แล้ว แต่ประเด็นที่ผมตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาผมจะมาถามเพื่อนๆพี่ๆน้องๆที่อ่านอยู่ว่า ถ้าผมจะคิดถึงช่วงเวลาเก่าๆของผมกับแฟนเก่า แต่ผมไม่ได้คิดถึงเขาแบบนั้นนะ ผมคิดถึงตัวเองตอนนั้น ตอนที่ผมมีความรัก ตอนที่ผมมีความสุข ตอนที่ผมรักใครสักคนเป็น แต่ผมไม่ได้อยากกลับไปชอบผู้ชาย ผมก็ชอบผู้หญิงปกติเหมือนคนทั่วไป แต่การที่ผมคิดถึงความหลังแบบนี้ ผมเลยไม่แน่ใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับผม มันแปลกไหมครับ ที่ผมคิดถึงตอนนั้น ทั้งทั้งที่ตอนนี้ผมชอบผู้หญิงแล้ว คิดเห็นยังไงก็คอมเมนท์กันนะครับ ขอบคุณครับ