เข้ากับสังคมไม่ได้ ไม่ชอบสุงสิงกะใคร เป็นปัญหาไหมคะ ควรเปลี่ยนตัวเองไหม?

คือเราก็ไม่แน่ใจว่าที่เป็นอยู่นี่เรียกว่าโลกส่วนตัวสูง ไม่เอาโลกรึเปล่า
เรามานั่งคิด คนรู้จักในชีวิตเราน้อยมาก คอนเนคชั่นไม่ค่อยมี อาจเพราะ
ตั้งแต่เด็กๆเวลาเจอใคร ญาติหรือเพื่อนใหม่ๆก็จะทักทายและก้จบ เจออีกครั้ง
ลืม เป็นประเภทไม่จำ ไม่สนใจอะไร เพือนพอแยกย้ายก็ไม่ได้ติดต่อ อาจเพราะแบบ
ถ้าติดต่อกันก็ไม่รู้จะคุยอะไร คงแปลกๆเดดแอร์ เลยเฟดตัวเองซะงั้น
พอช่วงมัธยมมีกิจกรรมรับน้อง นี่คือจุดสำคัญเลย  ด้วยหน้าตาที่ไม่ได้สวยเด่นอะไร
รุ่นพี่เมินเฉยกะเรามาก แบบไม่สนใจการมีอยู่ของเราเท่าไหร่ เราพยายามทำกิจกรรม ร่วมด้วย
แต่ก้สนใจ รู้จักแต่น้องสวยๆ มันเป็นจุดที่ทำให้เรา ไม่อยากรู้จัก ไม่ต้องมารู้จัก พอที
กลายเป็นมุมมืดๆของรุ่นพี่เลยก็ได้
พอหมดช่วงรับน้อง แทบไม่มีใครรู้จัก ทักพี่ก้จำเราไม่ได้
เฟลมาก กลายเป็นไม่อยากทักใครแล้ว
ไม่อยากรู้จักคนใหม่ๆ คิดเสมอว่าเขาไม่สนใจเราหรอก
เป็ยอย่างนี้ทั้งกะเพื่อนและรุ่นน้อง
กลัวการเข้าสังคม หรือพาตัวเองไปที่คนเยอะๆ กลัวเฟลมั้ง
จนตอนนี้จะเรียนจบ
กลับมานั่งคิดว่าเออ รุ่นพี่รุ่นน้องนี่แทบไม่รู้จักใครเลย ไม่มีใครรู้จัก
ทั้งๆที่ตอนจบไปเราควรมีคอนเนคชั่นเยอะๆ คณะที่เราเรียน พี่ก้พูดเสมอว่า
เก่งอย่างเดียวไม่ได้ ต้องมีคนรู้จัก คอนเนคชั่นถึงจะรอด
เราถึงมานั่งคิดว่า ที่ผ่านมาทำตัวเอง แท้ๆ จะมาทำให้ใครรู้จักตอนจะจบอยู่แล้วก้ไม่ทัน
รุนน้องนี่0มากๆ พี่ก้เช่นกัน
เราควรทำไงดีคะ ยังเปลี่ยนตัวเองตอนนี้ทันไหม ไม่รู้จะเริ่มยังไง จบไปคำว่าคอนเนคชั่น
มันสำคัญขนาดนั่ยเลยหรอคะ ถ้าเรารู้สึกแฮปปี้กะการอยู่คนเดียว เราส่าเราโอเคกะการ
ไปไหนมาไหนคนเดียว แฮปปี้กะการเลิกเรียนแล้วบึ่งกลับบ้าน หาพ่อแม่เล่นกะหมา
ไม่ได้คิดจะไปไหนกะใครต่อเหมือนเพื่อน ไม่ได้ชอบที่จะทักเพื่อน รุ่นพี่ รุ่นน้องให้สนิท แบบพี่คะ คิดถึงงี้
เป็นปัญหาไหมคะ จบไปมันสำคัญขนาดนั้นเลยหรอคะ