จากใจอดีต 'เด็กหญิง' ที่เคยตกเป็น 'เหยื่อ' ของเหยื่อ จากสื่อ

ฉากปลุกปล้ำ ไซร้ซอกคอซ้ายขวา หรือฉากรุมจับนางเอกก่อนที่จะทำอะไรมิดีมิร้ายนั้นเป็นฝันร้ายของฉันอย่างยิ่ง
ฉันเห็นมันในละครไทยหลายเรื่อง เป็นเวลากว่าสิบปี ทันทีที่ฉันเห็นมัน ก็จะนึกถึงเหตุการณ์สมัยเด็กทุกครั้ง
........เพราะฉะนั้นฉันจึงไม่ชอบดูละครหลังข่าวเท่าไรนัก

ตอนนี้ฉันอายุยี่สิบกว่าปี จบการศึกษา มีแฟนแบบจริงจังครั้งแรก และวางแผนจะแต่งงาน

ฉันจะมาเล่าเรื่องในสมัยอนุบาล ซึ่งสื่อละครในตอนนั้นถือว่ามีอิทธิพลต่อทุกครัวเรือน กระทั่ง 'เด็ก' ก็ได้รับอิทธิพลนั้นด้วย
ย้อนไปเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว ฉันเป็นเด็กหญิงน่าตาน่ารัก ผมเปีย ผิวขาว ตาโต
ความโดดเด่นนี้ทำให้มีรุ่นพี่เข้ามากลั่นแกล้ง เช่น ดึงผม หยิกแขน เป็นประจำ
ด้วยความเป็นเด็กจึงไม่ได้บอกใคร เพราะไม่กล้า สักพักคนพวกนั้นก็หายไปเอง

เมื่อฉันโดนเด็กผู้ชายในห้องล่วงเกินทางเพศ

ตอนนั้นจำได้ว่าเป็นเวลาพักเที่ยง เด็กทุกคนก็จะเล่นกันตามประสา โดยจะสวมบทบาทในการ์ตูน หรือ 'ละคร' ที่ดู
ก็เล่นตามปกติ จนกระทั่งมีกลุ่มเด็กผู้ชายในห้องลากฉันเข้าไปในตู้นอน (ตู้ขนาดใหญ่และกว้าง)
กระชากเสื้อให้กว้างแล้วผลัดกันไซร้ซอกคอฉัน โดยวิธีที่พวกนั้นทำนั้นเหมือนกับในละครไม่มีผิด
แต่ด้วยความเป็นเด็ก พวกเขายังไม่รู้ว่าเซ็กส์คืออะไร จึงได้แค่จับกด ไซร้ซอกคอ และ จูบปาก

ฉันได้แต่ร้องไห้ให้ครูช่วย แต่ไม่มีใครผ่านมา ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่ฉันโดน เพราะผ่านมานานมากแล้ว
จำได้ว่า เมื่อถึงเวลาพักกลางวัน ฉันจะหลีกหนีพวกเด็กผู้ชายมาตลอด
พยายามจะบอกเรื่องนี้กับผู้ใหญ่ ผลที่ได้คือแค่ ดุ ตักเตือนนิดๆ แล้วก็ให้มันผ่านไป คงคิดว่าเด็กเล่นกันตามประสา

เมื่อฉันโดนเด็กผู้ชายล่วงเกินครั้งที่ 2

ผ่านมาถึงช่วงประถม ฉันก็โดนแบบนี้อีกแต่ฮาร์ดคอร์กว่าเดิม เพราะฝ่ายชายมีการถกกางเกงและนำอวัยวะเพศออกมา
ลูกพี่ลูกน้องที่อยู่ข้างบ้านเข้ามาเล่นที่บ้านฉัน และพยายามโน้มน้าวให้ฉันถอดกระโปรง แต่ด้วยความไม่รู้ประสาอีกแหละ
ฉันจึงยอมถอดอย่างง่ายดาย เพื่อแลกกับแท่งไฟเย็น
แต่ผู้ปกครองมาพบเข้าพอดี จึงจับแยกกัน และโดนตีหนักทั้งคู่ ในตอนนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าต้องโดนตีเพราะอะไร ก็แค่อยากได้ไฟเย็น

การล่วงละเมิดทางเพศครั้งที่ 3
ไม่ขอเล่ารายละเอียด เพราะมันโหดร้ายพอสมควร

เกือบโดนตบจากบรรดาเด็กผู้หญิง ตอนประถม
อันนั้นค่อนข้างไร้สาระ เพราะมีเด็กผู้ชายที่หน้าตาดีที่สุดในชั้นมาชอบฉัน

เมื่อฉันเติบโตและเริ่มพินิจเรื่องราวได้แล้ว ทำให้คิดว่า เพราะอะไรถึงเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น
อาจเป็นเพราะละครทีวีที่ดู หรืออาจเป็นเพราะผู้ปกครองลืมเก็บแผ่นหนัง AV จนลูกหลานมาเปิดดู (ในสมัยก่อน)

ทั้งหมดทั้งมวลนั้นก็โทษเพียงสื่อไม่ได้ ตัวอย่างที่เลวร้ายจากสังคม ล้วนเป็นสิ่งที่หล่อหลอมระดับคุณภาพของเด็กในอนาคต


ทำไมถึงมั่นใจนักว่าสิ่งที่ฉันได้รับนั้น มีผลพวงมากจากสื่อ?
อันนี้ตอบง่ายมาก เพราะเด็กพวกนั้นอายุยังไม่ถึง 9 ขวบ กลับบ้านไปก็ดูละครกับพ่อแม่ รวมถึงตัวฉันด้วย
รวมถึงการปฏิบัติกับซอกคอซ้ายขวาสลับกัน ของเด็กๆ พวกนั้น ไม่ต่างจากในละคร (ฮ่าๆ)
เพราะในชีวิตจริง การเมคเลิฟมันก็ไม่ได้แข็งกระด้างขนาดนั้น

สุดท้ายนี้
การเพิกเฉยของผู้ใหญ่ทำให้ฉันเสียใจมาก
เด็กผู้ชายพวกนั้น ฉันทราบข่าวมาว่ามีลูกตอนอายุน้อย
เรื่องผ่านมานานมากแล้ว ฉันไม่ติดใจอะไร แต่กลับจำได้ดี
ฉันกลัวการมีลูก แต่ก็ไม่ได้รังเกียจผู้ชาย
อยากเล่าสู่กันฟัง และอยากทราบความคิดเห็น

ขอบพระคุณสำหรับพื้นที่นี้ ทำให้ฉันโล่งใจเมื่อได้พิมพ์เรื่องในอดีต
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่