ทำไมพออายุขึ้นเลข 3 การที่จะรักและไว้ใจใครสักคนมันไม่ง่ายเลย

ตั้งแต่อายุแตะเลข 3 สำหรับเพศที่สามอย่างผม การที่จะรักและไว้ใจใครสักคนทำไมมันยากจัง หรืออาจเป็นเพราะอดีตทำให้เราเจ็บและบอบช้ำมามาก ทำให้ตอนนี้ยังไม่กล้าเข้าไปสัมผัสกับความรักอีกเลย กลัวเจ็บเหมือนที่ผ่านมา ไม่กล้าคิด ไม่กล้าคาดหวัง อะไรมากไป กลัวพังอีก #กลัวความรัก #กลัวความเจ็บปวด แต่ในความกลัวมันก็แฝงไปด้วยความโหยหาความรัก ความอบอุ่นจากใครสักคนที่เข้ามาเติมเต็มส่วนที่ขาดหาย อยากหลุดพ้นจากความรู้สึกกลัวเหล่านี้ บางคนบอกว่าให้รอเวลาเดี๋ยวโชคชะตาก็จะส่งคนที่ใช่มา แต่ก็รอจนไม่รู้ว่าเมื่อไรจะเจอ บางทีเคยก็เคยแชททางโซเชียลหาคนคุยเพื่อหวังจะพบเจอใครสักคน แต่สุดท้ายแล้วมันก็ไม่เหลือใครที่จะอยู่เคียงข้างและเรากันจริงๆ ทำให้เกิดความเชื่อว่าอะไรที่มาง่ายมันก็มักจะไปง่ายเช่นกัน **เพื่อนๆ คนไหนมีความรู้สึกเดียวกันหรือมีความรู้สึกยังไง ลองเข้ามาคุยและเข้ามาแชร์ความรู้สึกกันนะครับ หวังว่ากระทู้นี้คงจะทำให้เราได้รับกำลังใจมากขึ้นและพบเค้าคนนั้นสักที