ใครเคยเป็นบ้างครับ ในวันที่เราอยากเลิกแต่เขาไม่อยากจะเลิก แต่วันที่เขาอยากเลิกเรากลับเป็นฝ่ายที่ไม่อยากเลิก

จะว่าประจานตัวเองก็ได้นะครับ แต่อย่าซ้ำเติมกันเลย แค่อยากได้ความคิดเห็นที่สามารช่วยเหลือได้บ้าง
คือผมคบกับแฟนมาเกือบ 2 ปี แต่ก่อนหน้านั้นผมอยู่คนเดียวแบบผู้ชายเพลบอย เจ้าชู้ คุยเยอะ แต่ไม่ได้ยิ้มนะ
มีวันนึงผมเจอกับผู้หญิงคนนึง ซึ่งตอนนั้นในใจผมไม่คิดจะคบใครแล้วหรือไม่คิดจริงจังกับใครเลย
แต่ผมก็คุยกับเธอมาจนผมตกลงเป็นแฟนกับเธอ แต่มันเสียตรงที่พอผมคบกับเธอ แต่ผมยังชินกับการคุยเล่นกับคนอื่น
ยังทำอะไรคล้ายๆ กับตอนที่ไม่มีใคร ซึ่งพูดตรงๆ มันติดเป็นนิสัยมาเรื่อย แต่เธอไม่เคยพูดซึ่งผมก็ไม่ได้รู้ตัวเลยว่ามันไม่ดี
จนวันนึงเธอตัดสินใจบอกผมกับการกระทำที่ไม่ดี ผมก็เลยลองปรับตัว แต่ว่ามันยากมากเพราะไม่เคยมีใครพูดกับผมหรือบอกผมแบบนี้เลย
มันจึงกลายเป็นการปรับปรุงตัวครั้งแรกในชีวิตเลยก็ว่าได้ ซึ่งตั้งแต่ครั้งนั้นผมปรับตัวได้สักพัก แต่ก็ยังมีแอบมองผู้หญิง กดไลค์รูปผู้หญิง
แล้วแฟนผมก็พูดเตือนผมก็รู้สึกตัวว่าเผลอทำอีกแล้ว มันมีหลายเรื่องมากซึ่งก่อนหน้านี้ ผมโดนเธอด่าสารพัดแล้วเธอก็เอาคืนผมด้วยการทำเหมือนผม
แล้วเธอก็บอกเลิกผม ซึ่งตอนนั้นผมก็คิดว่าผมคงดีให้เธอไม่ได้ผมเลยตัดสินใจเลิกก็เลิก แต่เธอกลับบอกว่าไม่เลิก แล้วถามผมว่าจะเปลี่ยนได้มั้ย
ผมก็พยายามเปลี่ยนมาเรื่อยๆ แาจจะมีเผลอนิดๆ หน่อยๆ แต่ก็ดึงตัวเองกลับมาตลอด ผมยอมรับว่ามันยากมาที่จะเปลี่ยนจากเสือเป็นลูกแมว
แต่ผมก็เปลี่ยนมาได้หลายอย่างมาก จนตอนนี้ผมเกือบจะเพอร์เฟคแล้ว แต่เธอบอกว่าเธอเสียความรู้สึกกับผมไปหมดแล้ว ผมแค่อยากให้เธอเข้าใจ
กับสิ่งที่ผมตั้งใจทำเพื่อเธอ แต่เธอบอกว่าเธอไม่อยากคบกับผมแล้ว ซึ่งผมรู้ว่าผมทำพลาดมาเยอะ ผมแค่อยากให้เธอเปิดใจรอผมอีกนิดเดียว แต่เธอไม่อยากรอ ผมเสียใจตลอดเวลาที่ผมมองกลับไปเรื่องแย่ๆ ที่ผมทำมันเกินให้อภัย แต่ทำไมสิ่งที่ผมตั้งใจเปลี่ยนแปลงมันไม่มีความหมายเลย ผมควรทำใจใช่ไหม?
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่