เครียดมากครับ คือตอนนี้ทั้งเครียดทั้งเศร้าทั้งสับสน มหาลัยเปิดได้มา3อาทิตย์แล้วครับ แต่ผมมาอยู่ก่อน2อาทิตย์ อาทิตย์แรกที่มาอยู่ก็ยังรู้สึกดี พอหลังๆเริ่มคิดถึงบ้านไม่อยากออกไปไหนแล้วครับ เศร้ามากเก็บตัว กิจกรรมอะไรก็ไม่เข้าเลย จนพอเริ่มเปิดเรียน...
-กลายมาเป็นคิดถึงบ้าน+ปัญสังคม(ปัญหาคือผมเข้ากับใครไม่ได้ เขาพูดภาษาท้องถิ่นกัน จนทำให้ผมรู้สึกห่างเหินมากและผมแคร์คนอื่นมากเกินไปเช่น คิดว่าเขาจะถูกใจเรามั้ย เราทำให้เขาถูกใจมั้ย เขาทำให้เขาโกรธหรือเปล่า เราพูดอะไรไม่เข้าหูเขามั้ย ผมชอบคิดเล็กคิดน้อย)+ปัญหาอื่นๆ(ผมเครียดเรื่องอื่นๆด้วยเพราะผมมาอยู่หอผมก็ต้องจัดการชีวิตตัวเองหมดไม่มีพ่อแม่ค่อยช่วยแล้ว ผมเลยกดดันตัวเองไปทุกเรื่อง ทั้งเรื่องเงิน เรื่องของกินของใช้ ค่าชีท ค่าหนังสือเรียน) ทั้งวัฒนธรรม อะไรๆก็เปลี่ยนไปหมด(ผมคนภาคกลาง)
- จนตอนนี้ผมไม่มีสมาธิเลยและผมไม่อยากทำอะไรเลยเลยทั้งนั้น หมดอะไรตายอยาก เปิดเรียนมาได้3อาทิตย์ผมเข้าเรียนไปอาทิตย์เดียว รู้สึกแย่มากๆ จนตอนนี้ผมอยากซิ่วไปอยู่ใกล้บ้านมากครับ ผมควรซิ่วดีมั้ยครับ
เครียดมากกับชีวิตปี1
-กลายมาเป็นคิดถึงบ้าน+ปัญสังคม(ปัญหาคือผมเข้ากับใครไม่ได้ เขาพูดภาษาท้องถิ่นกัน จนทำให้ผมรู้สึกห่างเหินมากและผมแคร์คนอื่นมากเกินไปเช่น คิดว่าเขาจะถูกใจเรามั้ย เราทำให้เขาถูกใจมั้ย เขาทำให้เขาโกรธหรือเปล่า เราพูดอะไรไม่เข้าหูเขามั้ย ผมชอบคิดเล็กคิดน้อย)+ปัญหาอื่นๆ(ผมเครียดเรื่องอื่นๆด้วยเพราะผมมาอยู่หอผมก็ต้องจัดการชีวิตตัวเองหมดไม่มีพ่อแม่ค่อยช่วยแล้ว ผมเลยกดดันตัวเองไปทุกเรื่อง ทั้งเรื่องเงิน เรื่องของกินของใช้ ค่าชีท ค่าหนังสือเรียน) ทั้งวัฒนธรรม อะไรๆก็เปลี่ยนไปหมด(ผมคนภาคกลาง)
- จนตอนนี้ผมไม่มีสมาธิเลยและผมไม่อยากทำอะไรเลยเลยทั้งนั้น หมดอะไรตายอยาก เปิดเรียนมาได้3อาทิตย์ผมเข้าเรียนไปอาทิตย์เดียว รู้สึกแย่มากๆ จนตอนนี้ผมอยากซิ่วไปอยู่ใกล้บ้านมากครับ ผมควรซิ่วดีมั้ยครับ