สวัสดียามเช้า

--- มาณวกฉันท์ --- ๐ ลานฤมล หม่นหฤทัย เมืองศิวิไลซ์ ไกลก็คะนึง กริ่งตละแม่ แพ้ระยะถึง ห่างอุระรึง เร่าสติลน ฯ ๐ ขึ้นรถไฟใจหายมองสายเนตร พิโธ่เวทนากรรมมาซ้ำผล ฤๅชาติก่อนเพรงกาลกรรมดาลดล ชาตินี้ทนท

จับกระดาษ พับรีด กรีดเส้นสาย ขึ้นโครงคล้าย เรือล่อง กระแสสินธุ์ อย่างเรียบง่าย ละม้าย คล้ายชีวิน มิสุดสิ้น จินตนา พาเดินทาง บรรทุกบาง ความหวัง พลังฝัน มอบกำนัล วันใหม่ ให้โลกกว้าง มีสายลม พรมพิศ ลิขิ

0 วิกาลคล้อยน้ำค้างพรายพร่างเม็ด ดั่งแก้วเก็จลอยผืนในคืนเปลี่ยว สรวงย่อมมืดหม่นครัน .. เพราะจันทร์เรียว เมื่อส่วนเสี้ยวใจนี้ .. สุดลี้ลา 0 คะนึงเพียงรูปสอางไม่ว่างเว้น เมื่อเลือนเร้นร่องรอย .. ก็-คอยห

เกล็ดฝนระคนหนาวพราวเพริศพริ้ง กบเกาะกิ่งอิงซบหลบหยาดใส คือมติเมืองฟ้าสุราลัย เปรมปราศัยสื่อสำนึกหนุนเนื่องนำ จะหยาดแย้มแต้มตื่นชื่นคุณค่า มวลพฤกษามาลีล้วนชุ่มฉ่ำ คือของสูงจูงจิตจารจดจำ ละอองธรรมชาติก

ค่ำคืนนี้ฟ้าพราวด้วยแสงดาว ระยิบวาวดั่งเพชรเปี่ยมความหมาย เสียงเพลงแผ่วหวานซึ้งมิห่างคลาย ชวนใจกายร่วมลีลาศใต้เงาจันทร์ มือประสานแนบชิดสนิทใกล้ สายตาไหวพริบพราววาวความฝัน ก้าวเท้าเบาเคลื่อนคล้อยร้อยร