ในชีวิตของผมตั้งแต่เคยมีแฟนหรือเคยคบใครมา ไม่เคยแม้แต่จะคิดแย่งแฟนคนอื่นเลยสักครั้ง ต่อให้คนที่เราชอบหรือเขามาชอบเรา แต่ถ้าเขามีแฟนแล้วผมก็ไม่คิดที่จะยุ่ง แล้วก็จะห่างออกมา
แต่รู้มั้ยคับว่า... ?????
กับเธอคนนี้ผมยอมที่จะทำผิด ยอมเป็นคนที่คนอื่นพูดว่า.. #
แย่งแฟนคนอื่นวะ ผมพร้อมยอมรับกับสิ่งต่างๆที่จะตามมา
ผมเชื่อนะคับว่า... บางครั้งอะไรที่มันใช่ แม้งก็ฉุดไม่อยู่จริงๆ ต่อให้เป็นสิ่งที่ถูกใจแต่ไม่ถูกต้องก็ตาม
เข้าเรื่องของผมเลยดีกว่า....เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมพึ่งได้รู้จักกับผู้หญิงคนนึง เค้าน่ารักดีตรงสเป็กผมทุกอย่าง ผมชอบคนผิวคล้ำ หน้าตาไม่ต้องสวยมาก ธรรมดาๆ หน้าไม่แต่ง ใส่แว่น เรียนเก่ง นิสัยตลกๆ กวนตีน ทะลึ่งทะเล้น บ้าๆบอๆ เป็นกันเองไม่ถือตัวมาก นิสัยลุยๆ ไม่เรื่องมาก เธอแก่กว่าผม 5 ปี ตอนนี้ผมอายุ 20 ปี เรียนปี 3 เธออายุ 25 ปี เรียน ป. โท ที่คณะเดียวกันคับ
ตอนนั้นรู้จักกันผ่านๆ ไม่ได้สนิทอะไร ผมเจอเธอในคลาสเรียน เธอมาช่วยอาจารย์คุมในคลาส เวลาที่เจอก็จะเจอได้แค่ในคลาสเท่านั้น แต่เธอก็สนิทและรู้จักกับเพื่อนผมคนอื่นๆอยู่แล้ว อยู่มาวันนึงเธอได้ทักเฟซมาบอกผมให้ไปรับเธอและพาไปส่งที่คณะหน่อย เพราะจักรยานล้อยางแตก ไม่มีรถ ผมก็โอเคเพราะเห็นเป็นคนที่เพื่อนรู้จักก็เลยไปรับเธอที่หอ ก็เลยถามเธอว่าทำไมถึงทักผมให้มารับ เธอบอกว่าเคยได้ยินเพื่อนผมบอกว่าผมมีมอไซค์ก็เลยทักมา แล้วอีกอย่างผมก็เรียนในคลาสเดียวที่เธอไปช่วยอาจารย์คุมคลาสด้วย ก็เลยให้ผมช่วยมารับเธอไปส่งที่คณะ จากนั้นเธอก็ว่างและอาสามาติวให้ผมแลกกับที่ผมไปส่งเธอที่คณะ ผมอ่านหนังสือไม่ทันและเป็นวันเดียวกับที่สอบ ก็เลยไปเจอเธอที่ห้องสมุดและผมก็พาเพื่อนผมอีก 4 คนไปติวด้วย หลังจากนั้นเธอก็ได้ไปช่วยคุมสอบในห้องที่ผมสอบด้วย แล้วเธอก็เดินมาบอกว่า เออ..สอบเสร็จแล้วรอไปส่งพี่กลับหอหน่อยได้ป่าว ผมก็ตอบไปว่าโอเคได้คับ วันนั้นเลิก 4 ทุ่ม เพราะเธอต้องรอเก็บข้อสอบและเก็บห้อง ผมก็รอ...... รอนานมาก ผมสอบเสร็จตั้งแต่ 3 ทุ่ม (จะรอทำไมก็ไม่รู้ยุงก็กัด กลัวก็กลัว เพราะมันมืดมาก)
ผมก็ไปส่งเธอที่หน้าหอ พี่เขาก็ขอบคุณๆๆๆ และก็ถามผมหิวข้าวไหมที่รอนาน ผมก็บอกไม่เป็นไรคับ พี่เขาก็บอกว่าถ้าถึงหอแล้วทักเฟซมาบอกด้วย จากนั้นผมกับเธอก็แยกย้ายกลับหอ พอถึงหอผมก็บอกเขานะคับ ว่าถึงหอแล้ว จากนั้นก็คุยเรื่อยๆ....ถาม-ตอบ ไปมา
พอเช้าวันรุ่งขึ้นเธอก็กลับบ้าน ผมกับเธอก็คุยๆกันเรื่อยๆ ในแชทเฟซ ซึ่งก่อนหน้านั้นผมกับเธอเป็นเพื่อนกันในเฟซ เธอแอดผมมาเดือนกุมภาพันธ์ เราไม่เคยคุยกันเลย วันที่เธอแอดเฟซมาผมก็ถามเพื่อนผมว่าคนนี้ใคร เพื่อนบอกว่าพี่คนที่มาเรียนในคลาสไง ผมก็เลยกดรับและเห็นว่าเป็นคนที่เพื่อนรู้จักอยู่แล้ว จากนั้นเราก็ไม่เคยได้คุยกันเป็นการส่วนตัวเลยสักครั้ง ในเฟซกดไลค์ยังแทบจะไม่มี มีช่วงนึงที่เธอมาแซวๆบ้าง เวลาอัพนูนนี่นั่น ก็จะได้คุยแค่ในเม้นท์ เวลาเจอหน้าในคลาสเรียนก็ไม่เคยได้คุยกัน มีแต่เพื่อนผมที่ได้เข้าไปคุยกับเธอ ในใจตอนนั้นก็ยังไม่ได้คิดอะไรกับเธอน้ะ เพราะตอนนั้นผมก็มีคนที่ผมคุยอยู่ มาประมาณปีกว่า เวลาที่ผมคุยกับใครก็จะคุยแค่คนเดียว ถึงจะยังไม่ได้คบเป็นแฟนก็เถอะ แต่กับคนที่ผมคุยคนนี้ เขาคงให้ผมได้แค่สถานะพี่น้องเท่านั้น เพราะเขาให้เหตุผลกับผมว่า ผมเป็นได้ทุกอย่างแต่ขาดแค่ความรู้สึกเดียว ความรู้สึกนั้นคือ ความรู้สึกที่เป็นแฟน หลังจากนั้นผมก็พยายามที่จะห่างกับคนที่ผมคุย ผมอยากคุยกับเขานะ แต่เขาไม่เคยคิดจะอยากตอบผม วันนึงคุยกันประมาณ 5 ประโยค ตั้งแต่นั้นมาผมก็ทำใจแล้วก็ค่อยๆห่างออกมา พอมีพี่ ป.โทคนนี้เข้ามา มันก็ทำให้ผมลืมคนที่ผมคุย ไม่ค่อยได้เข้าไปส่องเฟซ ไม่ได้ไปสนใจเขาอีก ผมก็คุยกับพี่ ป. โท คนนี้เรื่อยๆ ผมก็รู้นะว่าพี่เขามีแฟนอยู่แล้วเพราะผมเห็นในเฟซ แต่ตอนนั้นผมก็คิดว่าผมไม่คงไม่ได้คิดอะไร แต่เวลาแชทมันเด้งทีไรผมก็รีบตอบแชทเธอตลอด 555555 เธอก็ตอบแชทผม มันมีทั้งผู้รับและผู้ส่ง ก็ไม่รู้ทำไมนะว่าทำไมผมต้องตอบแชทเธอทุกครั้ง ความรู้สึกคือไม่อยากให้เธอรอ พอถึงวันที่พี่เขากลับมาหอ ผมก็อาสาจะไปรับเธอที่หน้ามหาลัย ตอนนั้นก็คิดว่าผมคงไม่ได้คิดอะไร แค่สงสารเธอแหละ เพราะเห็นว่ามันมืด กลัวไม่มีวินมอไซค์ด้วย
จากนั้นผมก็ออกไปรับเธอและก็แวะกินข้าว แล้วผมก็ไปส่งเธอที่หอ
เช้าวันรุ่งขึ้นเธอก็ชวนผมไปโลตัสช่วงบ่ายๆไปซื้อของ หลังจากกลับจากโลตัส เธอก็บอกว่าเดี๋ยวจะไปรอผมที่หน้าหอผม เพราะตอนเย็นต้องไปกินชาบูกับพวกเพื่อนผม จะได้ไม่เสียเวลาไปรับเธอที่หอ ผมก็เลยบอกว่าถ้าจะมารอหน้าหอพี่ก็เข้ามารอผมในห้องดีกว่า เพราะเดี๋ยวผมต้องทำความสะอาดห้อง ผมก็อายห้องตัวเองนะ จริงๆก็ไม่กล้าให้พี่เขาเข้ามาหรอก เพราะห้องรกมากๆๆ ในห้องมีแต่ขยะ แมงมุมขึ้นเต็มหลังห้อง หยากใยขึ้นเต็มระเบียง เอาเป็นว่าหอผมเหมือนที่เก็บขยะดีๆนี่เอง ชีวิตวันๆนึง ผมก็เล่นแต่เกมส์ ผมยอมรับนะผมติดเกมส์มาก แบบไม่ทำอะไรเลย พอถึงเธอมาถึงห้อง สิ่งแรกที่เธอทำคือบ่นๆๆๆๆ แล้วก็บ่น บ่นยิ่งกว่าแม่ผมอีก แล้วก็ทำความสะอาดให้หมดเลย ไอ่แมงมุมที่ขึ้นหลังห้องประมาณ 50-60 ตัว เธอเป็นคนไปจัดการพวกมันจนตายหมด หยากใยเธอก็ปัดกวาดให้หมด ในห้องนอนก็ช่วยเก็บช่วยกวาด ห้องน้ำก็ช่วยขัด ผมห้ามเธอแล้วไม่ให้ทำเพราะเธอแพ้ฝุ่น แต่เธอก็ทำต่อไป ผมก็แล้วแต่เธอเลยตามใจอยากทำไรทำเลย 55555555 ห้ามไปก็ไม่ฟัง จากนั้นก็ออกไปกินชาบูกับพวกเพื่อนผม หลังจากกินเสร็จแล้ว พวกเพื่อนจะมาเล่นที่หอผมรวมทั้งเธอด้วย เพื่อนผมที่อยู่ห้องเดียวกันไปส่งเธอที่หอเธอ ให้เธอไปอาบน้ำ จากนั้นเพื่อนอีกคนก็ไปรับเธอที่หอพามาเล่นเกมส์ที่หอผมจนดึก แล้วเธอก็ค้างหอผม แต่มีเพื่อนผมด้วยคนนึง ผมนอนตรงกลาง ส่วนเธอนอนริมเตียงด้านนอก ผมก็เอาผ้าห่มให้เธอผืนนึง ต่างคนต่างนอน
พอเช้ามาผมก็ไปส่งเธอที่หอให้ไปอาบน้ำ ผมก็นั่งรอเธอที่หอเธอ และเธอก็ชวนออกไปโลตัสอีก เพราะจะไปซื้อเค้กมาเซอร์ไพร์ทวันเกิดเพื่อนผม หลังกลับจากโลตัสเธอก็อยู่หอผมรอเพื่อนผมมา พอถึงเวลาค่ำๆหน่อย พวกผมก็เซอร์ไพร์ทวันเกิดเพื่อนโดยมีเธอเป็นแกนนำในการทำครั้งนี้ เธอเป็น ผญ คนเดียวที่อยู่ในกลุ่ม อาจเป็นเพราะเธอสนิทกับเพื่อนๆผมที่เป็น ผช หมด เธอเลยชิวๆ คุยง่ายๆ ไม่ค่อยมากเรื่อง วันนี้แหละเป็นวันที่ผมรู้สึกชัดเจนว่าผมคิดอะไรกับเธอ อาจเป็นเพราะเวลาที่อยู่กับเพื่อน ผช หลายๆคน แล้วผมรู้สึกแปลกๆ จะเรียกว่าหึง...หรอคงไม่ใช่ เพราะเธอไม่ใช่แฟนผม หลังจากที่ทุกคนแยกย้ายกลับหอแล้ว เพื่อนผมก็ไปส่งเธอที่หอ ผมก็ทักไปหาเพื่อนผมคนนึงที่สนิทกับเธอมากสุด บอกมันไปว่า กูแอบชอบคนมีแฟนวะ เป็นรุ่นพี่ เพื่อนเลยถามว่าใคร ผมเลยตอบไปว่าเป็นพี่เขาคนนั้น เพื่อนผมก็ไม่เชื่อหรอก เพราะมันไม่คิดว่าผมจะชอบ มันเลยบอกแค่ว่าทำอะไรแล้วมีความสุขก็ทำไปเหอะ ถ้ามีความสุขในการไปรับไปส่งเขาก็ทำไป นี่คือคำปรึกษาจากเพื่อนผม (แทนที่จะห้ามกู) แต่ตัวผมก็คิดในใจอยู่แล้วว่าผมจะค่อยๆห่างออกมา แต่เชื่อมั้ยภายในเวลาไม่กี่วัน ประมาณ 1 อาทิตย์มันทำให้คนเราคิดไปไกลได้จริงๆโดยที่ไม่รู้ตัว
เช้าวันต่อมา ช่วงเช้าผมไปหาเธอที่หอไปนอนเล่นหอเธอ รอไปเรียนตอนสายๆ พอเลิกเรียนพักเที่ยงผมก็ไปรับเธอไปส่งในคลาสเรียนที่เธอช่วยอาจารย์คุมคลาส ซึ่งเป็นคลาสเดียวกับผมที่เรียน เวลาที่อยู่ในคลาสเราสองคนต่างอยู่ ไม่คุยกัน เหมือนไม่รู้จักกัน หลังจากเลิกเรียนผมก็รอไปส่งเธอที่หอ แล้วก็พาเธอไปส่งที่สวนสุขภาพไปวิ่ง ส่วนตัวผมก็ไปเรียนต่อ หลังจากที่ผมเลิกเรียนตอนเย็นผมก็ไปหาเธอที่หอ นอนเล่นอยู่หอเธอ อยู่ๆเธอก็บอกว่า วันนี้นอนห้องพี่ดิ่ เธออ้อนผมให้นอนด้วย ผมก็ตอบตกลง แต่ใครจะรู้ว่าการที่เธออ้อนผมให้นอนในวันนั้นเธอจะมีแผน....เซอร์ไพร์ทวันเกิดผม (ตอนเที่ยงคืน) เธอเอาขนมปัง 2 แผ่นประกบกันเอาคิทแคทช็อคโกแลตวางด้านบน เอาเทียนไหว้พระจุดมา 5-6 อัน แต่รู้ไหมคับว่าข้างในขนมปังเธอเอาอะไรใส่ไป เธอเอากะปิทาขนมปัง แล้วป้อนเข้าปากผม อื้อหือออออ เค็มสัสสสสส. ผมนี่ไปล้างปากแปรงฟันให้ไวเลย หลังจากนั้นผมก็นอนข้างๆกับเธอ เตียงเธอไม่กว้างประมาณ 3 ฟุต หมอน 1 ใบ คือผมเป็นคนอ้วนไง จะนอนพื้น แต่เธอให้ขึ้นมานอนด้วยกันบนเตียงเพราะเห็นว่าไม่มีผ้าปูรองพื้นและหมอนให้นอน ผมก็เลยขึ้นมานอนกับเธอบนเตียง ผมนอนหมอน ส่วนเธอขอนอนหนุนแขนผม ผมก็ยินดีนะ รู้สึกดีกับเธอแต่เธอไม่รู้ ก็ต่างคนต่างนอน จากนั้นดึกๆ ประมาณตี 3-4 แหละมั้ง เธอนอนแล้วคันเหมือนมีมดกัดผมเลยสลับที่นอนกับเธอ ช่วงนี้แหละคับ มันเลยเกิดจุดพีค หลังจากที่สลับกันนอนคนละฝั่งเธอก็นอนหนุนแขนผมปกติ เธอนอนตะแคงข้างหันหน้ามาทางด้านในตัวผม ผมรู้สึกว่าปากเธอมันใกล้กับผมมาก ผมก็คิดไปคิดมา หันหน้าไปมา ซ้าย-ขวา ถามตัวเองว่าเอาไงดีวะๆๆๆๆๆ ซ้ำๆ แล้วยิ่งผมเองรู้สึกดีกับเธออยู่แล้ว ก็ห้ามใจไม่อยู่ นึกถึงคำที่เพื่อนบอก ทำอะไรแล้วมีความสุขก็ทำไป ก็เลยคิดว่าเอาไงเอากันวะ ผมเลยค่อยๆเลื่อนหน้าตัวเองไปใกล้ๆแล้วเอาปากไปประกบปากเธอ ตอนนั้นคิดในใจแล้วว่าเธอจะโกรธ เธอจะตบผมไหม แต่เธอก็ไม่ได้ตบผม จากนั้นผมก็ผลักตัวเองออกมา แล้วขอโทษเธอ แต่เธอก็ไม่ได้ว่าอะไร
เช้าวันรุ่งขึ้นผมก็เลยบอกเธอว่า ผมชอบเธอ รู้สึกดีกับเธอ แต่เธอก็บอกผมว่าเธอมีแฟนแล้ว แล้วก็ถามผมว่าเรื่องของเราจะทำยังไง นาทีนั้นคือให้ผมอยู่ฐานะในอะไรก็ได้ขอแค่ได้ทำดีกับไปเรื่อยๆ แต่ในใจตอนนั้นผมไม่คิดจะแย่งเธอมาจากแฟนเลยนะคับ แต่ที่ผมทำไปเป็นเพราะผมรู้สึกดีกับเธอจริงๆ อยากดูแลเธอ แต่ในตอนนี้ผมห้ามตัวเองไม่ได้แล้วมันถลำเข้ามาแล้ว ทั้งๆที่ผมจะพยามห่างออกไปเหมือนกับคนเคยคุยเก่า ค่อยๆหายไป แต่เธอคนนี้ผมไม่อยากห่าง ไม่อยากให้เธอหายไป แต่ถ้าเธอบอกผมเองตรงๆว่าให้ผมหยุด หรือให้ผมพอ ผมก็จะหยุด หลังจากนั้นพี่เขาก็ชวนผมไปตักบาตรวันเกิดผม ผมก็ไปด้วยกัน จากนั้นก้ไปกินข้าว แล้วผมก็ไปส่งเธอขึ้นรถกลับบ้าน (เธอจะกลับบ้านทุกวันอังคารเพราะวันพุธเธอมีเรียนที่ กทม.) เราก็คุยไลน์กันตลอด ยกเว้นเวลาที่เขาอยู่กับแฟน เธอจะบอกก่อนว่าไปหาแฟนนะ ผมก็จะไม่ทักไป ในใจมันก็ไม่โอเคหรอก แต่จะให้ทำยังไงได้ในเมื่อเราเลือกที่จะเป็นแบบนี้แล้ว ผมก็ต้องยอม หลังจากที่เขาไม่ได้อยู่กับแฟนเราก็คุยกันเรื่อยๆ ตกกลางคืนประมาณ 4 ทุ่มคนที่ผมเคยคุย เขามาเซอร์ไพร์ทวันเกิดผมที่หอผมกับเพื่อนเขาอีกคน ซึ่งในตอนนั้นความรู้สึกผม ไม่ได้รู้สึกดีใจอะไรแล้ว มันเป็นความรู้สึกแปลกใจมากกว่า ที่อยู่ๆเขาก็มา หลังจากนั้นเขาก็กลับไป ผมก็บอกพี่ ป.โทนะว่าคนนั้นมาหาผมที่หอเอาเค้กมาเซอร์ไพร์ท เธอก็บอกผมว่าให้กลับไปคุยกับคนนั้นเหอะ แล้วเธอก็วางสาย ปิดเครื่อง ไม่รับสายผม สักพักนึงเธอก็เปิดเครื่องคุยไลน์กับเพื่อนผมเป็นปกติที่เขาคุยกัน แต่เขาไม่ตอบผม ผมเลยโทรหาๆๆๆๆ จนเธอรับสายแล้วก็อธิบายให้เธอฟัง และผมก็ชวนเธอไปเที่ยวช่วงวันสงกรานต์ เธอก็ตอบตกลงไปกับผม เธอเลือกไปสังขละ ผมก็ตามใจเธอแล้วแต่เธอเลย ซึ่งก่อนหน้านี้เธอบอกผมว่าช่วงสงกรานต์เธอไม่ว่างเพราะไปเที่ยวกับแฟนเธอ หลังจากนั้นไม่นานเธอก็เล่าให้ฟังว่าที่เธอตอบตกลงไปเที่ยวกับผมเพราะประชดแฟนเธอที่นัดกับเธอแล้วเขาไม่ไป ผมก็ฟังนะ ก็ไม่อะไร ก็คิดว่าช่างมันเหอะ หลังจากนั้นประมาณ 3 วันถัดมาผมก็คุยในไลน์ปกติ แล้วเธอหายไปช่วงหนึ่งเพราะคุยกับแฟน อยู่ๆเธอก็ทักมาว่า เธอเลิกกับแฟนแล้วนะ ผมก็รีบโทรหาเธอ ฟังเธอร้องไห้ ปลอบใจเธอ ตอนนั้นได้แต่บอกใจเย็นๆคุยกันดีๆ เดี๋ยวก็คืนดีกัน ถึงผมจะแอบคุยกับเธออยากได้เธอมาก็เหอะ แต่ตอนนั้นในใจมันทำไม่ได้ทำไม่ลง เพราะเธอร้องไห้หนักมาก ร้องไห้จนหายใจไม่ออก ผมได้แต่ปลอบและอยู่เป็นเพื่อนเธอ จนเธอหลับไป
เช้าวันต่อมาเป็นวันเสาร์เธอไปเที่ยวกับเพื่อนที่ต่างจังหวัด ผมก็คุยกับเธอเรื่อยๆ พิมพ์ไลน์คุยบ้าง วีดีโอคอลบ้าง ผมกลัวเธอเหงา กลัวเธอเสียใจไม่อยากให้อยู่คนเดียว ตกดึกๆเธอเล่าให้ฟังแฟนเธอส่งข้อความมาขอโทษ โทรหาเธอ แต่เธอไม่ได้รับสาย พอเช้าวันอาทิตย์เธอก็ส่งข้อความไปหาแฟนเธอว่าพอได้แล้ว ไม่ต้องพยายามติดต่อมาอีก จากนั้นแฟนเธอก็เลิกติดต่อเธอ ช่วงหัวค่ำเธอกลับมาถึงมหาลัย ผมก็ออกไปรับเธอพาเธอมาหอผม เพราะมีเพื่อนๆผมอยู่ด้วย ไม่อยากให้เธออยู่หอคนเดียว (เดี๋ยวมาต่อนะ)
ที่เธอตกลงคบกัน เพราะชอบผมจริงๆ หรือแค่ประชดแฟนเก่าเธอ
แต่รู้มั้ยคับว่า... ?????
กับเธอคนนี้ผมยอมที่จะทำผิด ยอมเป็นคนที่คนอื่นพูดว่า.. #
ผมเชื่อนะคับว่า... บางครั้งอะไรที่มันใช่ แม้งก็ฉุดไม่อยู่จริงๆ ต่อให้เป็นสิ่งที่ถูกใจแต่ไม่ถูกต้องก็ตาม
เข้าเรื่องของผมเลยดีกว่า....เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมพึ่งได้รู้จักกับผู้หญิงคนนึง เค้าน่ารักดีตรงสเป็กผมทุกอย่าง ผมชอบคนผิวคล้ำ หน้าตาไม่ต้องสวยมาก ธรรมดาๆ หน้าไม่แต่ง ใส่แว่น เรียนเก่ง นิสัยตลกๆ กวนตีน ทะลึ่งทะเล้น บ้าๆบอๆ เป็นกันเองไม่ถือตัวมาก นิสัยลุยๆ ไม่เรื่องมาก เธอแก่กว่าผม 5 ปี ตอนนี้ผมอายุ 20 ปี เรียนปี 3 เธออายุ 25 ปี เรียน ป. โท ที่คณะเดียวกันคับ
ตอนนั้นรู้จักกันผ่านๆ ไม่ได้สนิทอะไร ผมเจอเธอในคลาสเรียน เธอมาช่วยอาจารย์คุมในคลาส เวลาที่เจอก็จะเจอได้แค่ในคลาสเท่านั้น แต่เธอก็สนิทและรู้จักกับเพื่อนผมคนอื่นๆอยู่แล้ว อยู่มาวันนึงเธอได้ทักเฟซมาบอกผมให้ไปรับเธอและพาไปส่งที่คณะหน่อย เพราะจักรยานล้อยางแตก ไม่มีรถ ผมก็โอเคเพราะเห็นเป็นคนที่เพื่อนรู้จักก็เลยไปรับเธอที่หอ ก็เลยถามเธอว่าทำไมถึงทักผมให้มารับ เธอบอกว่าเคยได้ยินเพื่อนผมบอกว่าผมมีมอไซค์ก็เลยทักมา แล้วอีกอย่างผมก็เรียนในคลาสเดียวที่เธอไปช่วยอาจารย์คุมคลาสด้วย ก็เลยให้ผมช่วยมารับเธอไปส่งที่คณะ จากนั้นเธอก็ว่างและอาสามาติวให้ผมแลกกับที่ผมไปส่งเธอที่คณะ ผมอ่านหนังสือไม่ทันและเป็นวันเดียวกับที่สอบ ก็เลยไปเจอเธอที่ห้องสมุดและผมก็พาเพื่อนผมอีก 4 คนไปติวด้วย หลังจากนั้นเธอก็ได้ไปช่วยคุมสอบในห้องที่ผมสอบด้วย แล้วเธอก็เดินมาบอกว่า เออ..สอบเสร็จแล้วรอไปส่งพี่กลับหอหน่อยได้ป่าว ผมก็ตอบไปว่าโอเคได้คับ วันนั้นเลิก 4 ทุ่ม เพราะเธอต้องรอเก็บข้อสอบและเก็บห้อง ผมก็รอ...... รอนานมาก ผมสอบเสร็จตั้งแต่ 3 ทุ่ม (จะรอทำไมก็ไม่รู้ยุงก็กัด กลัวก็กลัว เพราะมันมืดมาก)
ผมก็ไปส่งเธอที่หน้าหอ พี่เขาก็ขอบคุณๆๆๆ และก็ถามผมหิวข้าวไหมที่รอนาน ผมก็บอกไม่เป็นไรคับ พี่เขาก็บอกว่าถ้าถึงหอแล้วทักเฟซมาบอกด้วย จากนั้นผมกับเธอก็แยกย้ายกลับหอ พอถึงหอผมก็บอกเขานะคับ ว่าถึงหอแล้ว จากนั้นก็คุยเรื่อยๆ....ถาม-ตอบ ไปมา
พอเช้าวันรุ่งขึ้นเธอก็กลับบ้าน ผมกับเธอก็คุยๆกันเรื่อยๆ ในแชทเฟซ ซึ่งก่อนหน้านั้นผมกับเธอเป็นเพื่อนกันในเฟซ เธอแอดผมมาเดือนกุมภาพันธ์ เราไม่เคยคุยกันเลย วันที่เธอแอดเฟซมาผมก็ถามเพื่อนผมว่าคนนี้ใคร เพื่อนบอกว่าพี่คนที่มาเรียนในคลาสไง ผมก็เลยกดรับและเห็นว่าเป็นคนที่เพื่อนรู้จักอยู่แล้ว จากนั้นเราก็ไม่เคยได้คุยกันเป็นการส่วนตัวเลยสักครั้ง ในเฟซกดไลค์ยังแทบจะไม่มี มีช่วงนึงที่เธอมาแซวๆบ้าง เวลาอัพนูนนี่นั่น ก็จะได้คุยแค่ในเม้นท์ เวลาเจอหน้าในคลาสเรียนก็ไม่เคยได้คุยกัน มีแต่เพื่อนผมที่ได้เข้าไปคุยกับเธอ ในใจตอนนั้นก็ยังไม่ได้คิดอะไรกับเธอน้ะ เพราะตอนนั้นผมก็มีคนที่ผมคุยอยู่ มาประมาณปีกว่า เวลาที่ผมคุยกับใครก็จะคุยแค่คนเดียว ถึงจะยังไม่ได้คบเป็นแฟนก็เถอะ แต่กับคนที่ผมคุยคนนี้ เขาคงให้ผมได้แค่สถานะพี่น้องเท่านั้น เพราะเขาให้เหตุผลกับผมว่า ผมเป็นได้ทุกอย่างแต่ขาดแค่ความรู้สึกเดียว ความรู้สึกนั้นคือ ความรู้สึกที่เป็นแฟน หลังจากนั้นผมก็พยายามที่จะห่างกับคนที่ผมคุย ผมอยากคุยกับเขานะ แต่เขาไม่เคยคิดจะอยากตอบผม วันนึงคุยกันประมาณ 5 ประโยค ตั้งแต่นั้นมาผมก็ทำใจแล้วก็ค่อยๆห่างออกมา พอมีพี่ ป.โทคนนี้เข้ามา มันก็ทำให้ผมลืมคนที่ผมคุย ไม่ค่อยได้เข้าไปส่องเฟซ ไม่ได้ไปสนใจเขาอีก ผมก็คุยกับพี่ ป. โท คนนี้เรื่อยๆ ผมก็รู้นะว่าพี่เขามีแฟนอยู่แล้วเพราะผมเห็นในเฟซ แต่ตอนนั้นผมก็คิดว่าผมไม่คงไม่ได้คิดอะไร แต่เวลาแชทมันเด้งทีไรผมก็รีบตอบแชทเธอตลอด 555555 เธอก็ตอบแชทผม มันมีทั้งผู้รับและผู้ส่ง ก็ไม่รู้ทำไมนะว่าทำไมผมต้องตอบแชทเธอทุกครั้ง ความรู้สึกคือไม่อยากให้เธอรอ พอถึงวันที่พี่เขากลับมาหอ ผมก็อาสาจะไปรับเธอที่หน้ามหาลัย ตอนนั้นก็คิดว่าผมคงไม่ได้คิดอะไร แค่สงสารเธอแหละ เพราะเห็นว่ามันมืด กลัวไม่มีวินมอไซค์ด้วย
จากนั้นผมก็ออกไปรับเธอและก็แวะกินข้าว แล้วผมก็ไปส่งเธอที่หอ
เช้าวันรุ่งขึ้นเธอก็ชวนผมไปโลตัสช่วงบ่ายๆไปซื้อของ หลังจากกลับจากโลตัส เธอก็บอกว่าเดี๋ยวจะไปรอผมที่หน้าหอผม เพราะตอนเย็นต้องไปกินชาบูกับพวกเพื่อนผม จะได้ไม่เสียเวลาไปรับเธอที่หอ ผมก็เลยบอกว่าถ้าจะมารอหน้าหอพี่ก็เข้ามารอผมในห้องดีกว่า เพราะเดี๋ยวผมต้องทำความสะอาดห้อง ผมก็อายห้องตัวเองนะ จริงๆก็ไม่กล้าให้พี่เขาเข้ามาหรอก เพราะห้องรกมากๆๆ ในห้องมีแต่ขยะ แมงมุมขึ้นเต็มหลังห้อง หยากใยขึ้นเต็มระเบียง เอาเป็นว่าหอผมเหมือนที่เก็บขยะดีๆนี่เอง ชีวิตวันๆนึง ผมก็เล่นแต่เกมส์ ผมยอมรับนะผมติดเกมส์มาก แบบไม่ทำอะไรเลย พอถึงเธอมาถึงห้อง สิ่งแรกที่เธอทำคือบ่นๆๆๆๆ แล้วก็บ่น บ่นยิ่งกว่าแม่ผมอีก แล้วก็ทำความสะอาดให้หมดเลย ไอ่แมงมุมที่ขึ้นหลังห้องประมาณ 50-60 ตัว เธอเป็นคนไปจัดการพวกมันจนตายหมด หยากใยเธอก็ปัดกวาดให้หมด ในห้องนอนก็ช่วยเก็บช่วยกวาด ห้องน้ำก็ช่วยขัด ผมห้ามเธอแล้วไม่ให้ทำเพราะเธอแพ้ฝุ่น แต่เธอก็ทำต่อไป ผมก็แล้วแต่เธอเลยตามใจอยากทำไรทำเลย 55555555 ห้ามไปก็ไม่ฟัง จากนั้นก็ออกไปกินชาบูกับพวกเพื่อนผม หลังจากกินเสร็จแล้ว พวกเพื่อนจะมาเล่นที่หอผมรวมทั้งเธอด้วย เพื่อนผมที่อยู่ห้องเดียวกันไปส่งเธอที่หอเธอ ให้เธอไปอาบน้ำ จากนั้นเพื่อนอีกคนก็ไปรับเธอที่หอพามาเล่นเกมส์ที่หอผมจนดึก แล้วเธอก็ค้างหอผม แต่มีเพื่อนผมด้วยคนนึง ผมนอนตรงกลาง ส่วนเธอนอนริมเตียงด้านนอก ผมก็เอาผ้าห่มให้เธอผืนนึง ต่างคนต่างนอน
พอเช้ามาผมก็ไปส่งเธอที่หอให้ไปอาบน้ำ ผมก็นั่งรอเธอที่หอเธอ และเธอก็ชวนออกไปโลตัสอีก เพราะจะไปซื้อเค้กมาเซอร์ไพร์ทวันเกิดเพื่อนผม หลังกลับจากโลตัสเธอก็อยู่หอผมรอเพื่อนผมมา พอถึงเวลาค่ำๆหน่อย พวกผมก็เซอร์ไพร์ทวันเกิดเพื่อนโดยมีเธอเป็นแกนนำในการทำครั้งนี้ เธอเป็น ผญ คนเดียวที่อยู่ในกลุ่ม อาจเป็นเพราะเธอสนิทกับเพื่อนๆผมที่เป็น ผช หมด เธอเลยชิวๆ คุยง่ายๆ ไม่ค่อยมากเรื่อง วันนี้แหละเป็นวันที่ผมรู้สึกชัดเจนว่าผมคิดอะไรกับเธอ อาจเป็นเพราะเวลาที่อยู่กับเพื่อน ผช หลายๆคน แล้วผมรู้สึกแปลกๆ จะเรียกว่าหึง...หรอคงไม่ใช่ เพราะเธอไม่ใช่แฟนผม หลังจากที่ทุกคนแยกย้ายกลับหอแล้ว เพื่อนผมก็ไปส่งเธอที่หอ ผมก็ทักไปหาเพื่อนผมคนนึงที่สนิทกับเธอมากสุด บอกมันไปว่า กูแอบชอบคนมีแฟนวะ เป็นรุ่นพี่ เพื่อนเลยถามว่าใคร ผมเลยตอบไปว่าเป็นพี่เขาคนนั้น เพื่อนผมก็ไม่เชื่อหรอก เพราะมันไม่คิดว่าผมจะชอบ มันเลยบอกแค่ว่าทำอะไรแล้วมีความสุขก็ทำไปเหอะ ถ้ามีความสุขในการไปรับไปส่งเขาก็ทำไป นี่คือคำปรึกษาจากเพื่อนผม (แทนที่จะห้ามกู) แต่ตัวผมก็คิดในใจอยู่แล้วว่าผมจะค่อยๆห่างออกมา แต่เชื่อมั้ยภายในเวลาไม่กี่วัน ประมาณ 1 อาทิตย์มันทำให้คนเราคิดไปไกลได้จริงๆโดยที่ไม่รู้ตัว
เช้าวันต่อมา ช่วงเช้าผมไปหาเธอที่หอไปนอนเล่นหอเธอ รอไปเรียนตอนสายๆ พอเลิกเรียนพักเที่ยงผมก็ไปรับเธอไปส่งในคลาสเรียนที่เธอช่วยอาจารย์คุมคลาส ซึ่งเป็นคลาสเดียวกับผมที่เรียน เวลาที่อยู่ในคลาสเราสองคนต่างอยู่ ไม่คุยกัน เหมือนไม่รู้จักกัน หลังจากเลิกเรียนผมก็รอไปส่งเธอที่หอ แล้วก็พาเธอไปส่งที่สวนสุขภาพไปวิ่ง ส่วนตัวผมก็ไปเรียนต่อ หลังจากที่ผมเลิกเรียนตอนเย็นผมก็ไปหาเธอที่หอ นอนเล่นอยู่หอเธอ อยู่ๆเธอก็บอกว่า วันนี้นอนห้องพี่ดิ่ เธออ้อนผมให้นอนด้วย ผมก็ตอบตกลง แต่ใครจะรู้ว่าการที่เธออ้อนผมให้นอนในวันนั้นเธอจะมีแผน....เซอร์ไพร์ทวันเกิดผม (ตอนเที่ยงคืน) เธอเอาขนมปัง 2 แผ่นประกบกันเอาคิทแคทช็อคโกแลตวางด้านบน เอาเทียนไหว้พระจุดมา 5-6 อัน แต่รู้ไหมคับว่าข้างในขนมปังเธอเอาอะไรใส่ไป เธอเอากะปิทาขนมปัง แล้วป้อนเข้าปากผม อื้อหือออออ เค็มสัสสสสส. ผมนี่ไปล้างปากแปรงฟันให้ไวเลย หลังจากนั้นผมก็นอนข้างๆกับเธอ เตียงเธอไม่กว้างประมาณ 3 ฟุต หมอน 1 ใบ คือผมเป็นคนอ้วนไง จะนอนพื้น แต่เธอให้ขึ้นมานอนด้วยกันบนเตียงเพราะเห็นว่าไม่มีผ้าปูรองพื้นและหมอนให้นอน ผมก็เลยขึ้นมานอนกับเธอบนเตียง ผมนอนหมอน ส่วนเธอขอนอนหนุนแขนผม ผมก็ยินดีนะ รู้สึกดีกับเธอแต่เธอไม่รู้ ก็ต่างคนต่างนอน จากนั้นดึกๆ ประมาณตี 3-4 แหละมั้ง เธอนอนแล้วคันเหมือนมีมดกัดผมเลยสลับที่นอนกับเธอ ช่วงนี้แหละคับ มันเลยเกิดจุดพีค หลังจากที่สลับกันนอนคนละฝั่งเธอก็นอนหนุนแขนผมปกติ เธอนอนตะแคงข้างหันหน้ามาทางด้านในตัวผม ผมรู้สึกว่าปากเธอมันใกล้กับผมมาก ผมก็คิดไปคิดมา หันหน้าไปมา ซ้าย-ขวา ถามตัวเองว่าเอาไงดีวะๆๆๆๆๆ ซ้ำๆ แล้วยิ่งผมเองรู้สึกดีกับเธออยู่แล้ว ก็ห้ามใจไม่อยู่ นึกถึงคำที่เพื่อนบอก ทำอะไรแล้วมีความสุขก็ทำไป ก็เลยคิดว่าเอาไงเอากันวะ ผมเลยค่อยๆเลื่อนหน้าตัวเองไปใกล้ๆแล้วเอาปากไปประกบปากเธอ ตอนนั้นคิดในใจแล้วว่าเธอจะโกรธ เธอจะตบผมไหม แต่เธอก็ไม่ได้ตบผม จากนั้นผมก็ผลักตัวเองออกมา แล้วขอโทษเธอ แต่เธอก็ไม่ได้ว่าอะไร
เช้าวันรุ่งขึ้นผมก็เลยบอกเธอว่า ผมชอบเธอ รู้สึกดีกับเธอ แต่เธอก็บอกผมว่าเธอมีแฟนแล้ว แล้วก็ถามผมว่าเรื่องของเราจะทำยังไง นาทีนั้นคือให้ผมอยู่ฐานะในอะไรก็ได้ขอแค่ได้ทำดีกับไปเรื่อยๆ แต่ในใจตอนนั้นผมไม่คิดจะแย่งเธอมาจากแฟนเลยนะคับ แต่ที่ผมทำไปเป็นเพราะผมรู้สึกดีกับเธอจริงๆ อยากดูแลเธอ แต่ในตอนนี้ผมห้ามตัวเองไม่ได้แล้วมันถลำเข้ามาแล้ว ทั้งๆที่ผมจะพยามห่างออกไปเหมือนกับคนเคยคุยเก่า ค่อยๆหายไป แต่เธอคนนี้ผมไม่อยากห่าง ไม่อยากให้เธอหายไป แต่ถ้าเธอบอกผมเองตรงๆว่าให้ผมหยุด หรือให้ผมพอ ผมก็จะหยุด หลังจากนั้นพี่เขาก็ชวนผมไปตักบาตรวันเกิดผม ผมก็ไปด้วยกัน จากนั้นก้ไปกินข้าว แล้วผมก็ไปส่งเธอขึ้นรถกลับบ้าน (เธอจะกลับบ้านทุกวันอังคารเพราะวันพุธเธอมีเรียนที่ กทม.) เราก็คุยไลน์กันตลอด ยกเว้นเวลาที่เขาอยู่กับแฟน เธอจะบอกก่อนว่าไปหาแฟนนะ ผมก็จะไม่ทักไป ในใจมันก็ไม่โอเคหรอก แต่จะให้ทำยังไงได้ในเมื่อเราเลือกที่จะเป็นแบบนี้แล้ว ผมก็ต้องยอม หลังจากที่เขาไม่ได้อยู่กับแฟนเราก็คุยกันเรื่อยๆ ตกกลางคืนประมาณ 4 ทุ่มคนที่ผมเคยคุย เขามาเซอร์ไพร์ทวันเกิดผมที่หอผมกับเพื่อนเขาอีกคน ซึ่งในตอนนั้นความรู้สึกผม ไม่ได้รู้สึกดีใจอะไรแล้ว มันเป็นความรู้สึกแปลกใจมากกว่า ที่อยู่ๆเขาก็มา หลังจากนั้นเขาก็กลับไป ผมก็บอกพี่ ป.โทนะว่าคนนั้นมาหาผมที่หอเอาเค้กมาเซอร์ไพร์ท เธอก็บอกผมว่าให้กลับไปคุยกับคนนั้นเหอะ แล้วเธอก็วางสาย ปิดเครื่อง ไม่รับสายผม สักพักนึงเธอก็เปิดเครื่องคุยไลน์กับเพื่อนผมเป็นปกติที่เขาคุยกัน แต่เขาไม่ตอบผม ผมเลยโทรหาๆๆๆๆ จนเธอรับสายแล้วก็อธิบายให้เธอฟัง และผมก็ชวนเธอไปเที่ยวช่วงวันสงกรานต์ เธอก็ตอบตกลงไปกับผม เธอเลือกไปสังขละ ผมก็ตามใจเธอแล้วแต่เธอเลย ซึ่งก่อนหน้านี้เธอบอกผมว่าช่วงสงกรานต์เธอไม่ว่างเพราะไปเที่ยวกับแฟนเธอ หลังจากนั้นไม่นานเธอก็เล่าให้ฟังว่าที่เธอตอบตกลงไปเที่ยวกับผมเพราะประชดแฟนเธอที่นัดกับเธอแล้วเขาไม่ไป ผมก็ฟังนะ ก็ไม่อะไร ก็คิดว่าช่างมันเหอะ หลังจากนั้นประมาณ 3 วันถัดมาผมก็คุยในไลน์ปกติ แล้วเธอหายไปช่วงหนึ่งเพราะคุยกับแฟน อยู่ๆเธอก็ทักมาว่า เธอเลิกกับแฟนแล้วนะ ผมก็รีบโทรหาเธอ ฟังเธอร้องไห้ ปลอบใจเธอ ตอนนั้นได้แต่บอกใจเย็นๆคุยกันดีๆ เดี๋ยวก็คืนดีกัน ถึงผมจะแอบคุยกับเธออยากได้เธอมาก็เหอะ แต่ตอนนั้นในใจมันทำไม่ได้ทำไม่ลง เพราะเธอร้องไห้หนักมาก ร้องไห้จนหายใจไม่ออก ผมได้แต่ปลอบและอยู่เป็นเพื่อนเธอ จนเธอหลับไป
เช้าวันต่อมาเป็นวันเสาร์เธอไปเที่ยวกับเพื่อนที่ต่างจังหวัด ผมก็คุยกับเธอเรื่อยๆ พิมพ์ไลน์คุยบ้าง วีดีโอคอลบ้าง ผมกลัวเธอเหงา กลัวเธอเสียใจไม่อยากให้อยู่คนเดียว ตกดึกๆเธอเล่าให้ฟังแฟนเธอส่งข้อความมาขอโทษ โทรหาเธอ แต่เธอไม่ได้รับสาย พอเช้าวันอาทิตย์เธอก็ส่งข้อความไปหาแฟนเธอว่าพอได้แล้ว ไม่ต้องพยายามติดต่อมาอีก จากนั้นแฟนเธอก็เลิกติดต่อเธอ ช่วงหัวค่ำเธอกลับมาถึงมหาลัย ผมก็ออกไปรับเธอพาเธอมาหอผม เพราะมีเพื่อนๆผมอยู่ด้วย ไม่อยากให้เธออยู่หอคนเดียว (เดี๋ยวมาต่อนะ)